Τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία τους εξαιρετική δισκογραφική δουλειά “Chasing the dream” και μια μικρή περιπέτεια κατά την οποία ο τραγουδιστής και ιδρυτής του συγκροτήματος Zach Slaughter απείχε από το συγκρότημα για μερικούς μήνες, ο πέμπτος δίσκος του συγκροτήματος με τίτλο “Way of the road” σημαίνει τη λήξη συναγερμού. Δεν το κρύβω πως λατρεύω τους Καναδούς τους οποίους παρακολουθώ εδώ και αρκετά χρόνια ενώ μου άρεσε ιδιαίτερα και η προσωπική δουλειά του Zach Slaughter που ήταν εμφανώς πιο ήπια σε στυλ από τον φρενήρη ήχο των SKULL FIST.
Σε αντίθεση με τους συμπατριώτες τους STRIKER, οι SKULL FIST έχουν επιλέξει έναν πιο χαλαρό ρυθμό στην παραγωγή δίσκων και το μόνο στοιχείο που μοιράστηκαν φέτος είναι ότι επέλεξαν να κυκλοφορήσουν δίσκο την ίδια ημέρα! Οι τελευταίοι βέβαια ήταν πιο γενναιόδωροι καθώς φρόντισαν να κυκλοφορήσουν ούτε λίγο ούτε πολύ τρία video clips με τραγούδια από το album με το πρώτο να είναι και το τραγούδι που ανοίγει τον δίσκο, το “You belong to me”. Καμία έκπληξη εδώ, γρήγορος ρυθμός, ωραίο τραγούδι κι επιτέλους, μπορούμε να διακρίνουμε το μπάσο που σε προηγούμενες δουλειές τους το ψάχναμε απεγνωσμένα. Το “No more running” είναι μια έκπληξη καθώς το tempo πέφτει σε χαμηλά επίπεδα θυμίζοντας τον ήχο από τον προσωπικό δίσκο του Slaughter. Το “I am a slave” που ακολουθεί, βαδίζει σε αντίθετο μονοπάτι με ιλιγγιώδη ήχο ενώ τα “Witch hunt”, “Way of the road” και “Heart of Rio” διαφοροποιούνται εκ νέου με πιο αργό ρυθμό και τον Slaughter να δίνει ρέστα στα φωνητικά. Ειδικά το τελευταίο είναι κομματάρα με πολύ ωραίο ήχο κι ένα πανέμορφο solo. To highlight του δίσκου είναι αναμφίβολα το “Better late than never”. Ότι και να πω είναι λίγο για το συγκεκριμένο τραγούδι το οποίο είναι ένας heavy metal ύμνος όπου οι διπλές κιθάρες είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Μόνο και μόνο αυτό το τραγούδι είναι ικανό να πουλήσει τον δίσκο από μόνο του. Το “Don’t cross me” ακολουθεί με έναν πιο neoclassical ήχο όπου πάλι οι κιθάρες ακούγονται σαν δαιμονισμένες. Το “Stay true” που κλείνει το άλμπουμ είναι άλλος έναν ύμνος και ίσως το πιο αργό κομμάτι που έχει βγάλει το συγκρότημα. Οι Καναδοί βγάζουν όλο το ταλέντο τους ενώ κυριαρχεί το συναίσθημα δηλώνοντας με εμφατικό τρόπο πως οι SKULL FIST μπορούν να πάνε και λίγο παραπέρα.
Πιστεύω πως το “Way of the road” είναι η κορυφαία δουλειά των SKULL FIST για αρκετούς λόγους. Αρχικά ο ήχος τους έχει ωριμάσει και πλέον έχουμε πραγματικά ολοκληρωμένη δουλειά. Στα ίδια χνάρια ακολουθεί και ο στίχος ενώ σε γενικές γραμμές το συγκρότημα βγάζει μια φρεσκάδα και σοβαρότητα που φαίνεται να του έλειπε. Χωρίς καμία δόση υπερβολής, θα πω πως έχω πάθει την πλάκα μου με το “Way of the road” το οποίο ακούω ακατάπαυστα εδώ και αρκετές ημέρες καθώς είναι ένα πραγματικό διαμάντι. Ήδη μπαίνει στη λίστα που θα με απασχολήσει στο τέλος του χρόνου και το προτείνω ανεπιφύλακτα ως ένα εκ των κορυφαίων δίσκων για φέτος.
9 / 10
Νίκος Ανδρέου
