a
Με αφορμή την έκτη και τελευταία έλευση των SLAYER επί ελληνικού εδάφους στο Athens Rock Festival το Σάββατο 13 Ιουλίου, το Rock Hard κάνει μια ανασκόπηση των, μέχρι τώρα, εμφανίσεων τους.
12 Ιουλίου 1996 – Rock of Gods festival, Πειραιάς
Με το “Undisputed attitude” στις αποσκευές τους και τον John Dette πίσω από τα drums, οι Σφαγείς έδωσαν τα μυαλά στα χέρια όλων όσων βρέθηκαν στην πρώτη μέρα του πρώτου ελληνικού festival. Ένας χώρος στη φρεατίδα του Πειραιά δίπλα στη θάλασσα που γέμισε από metalheads και ήταν μια πραγματική γιορτή για όλους όσους βρέθηκαν.
Η συναυλία ξεκίνησε με μια, πρωτόγνωρη για τα δεδομένα ενός festival, καθυστέρηση. Σχεδόν επί μία ώρα οι τεχνικοί ήχου έλεγχαν τα όργανα και κυρίως τα drums, παίζοντας με τα νεύρα όλων. Τελικά λίγο μετά τα μεσάνυχτα ξεκίνησαν και το προηχογραφημένο intro του “South of heaven” ήταν σαν εισαγωγή στην κόλαση. Και πραγματικά αυτό έγινε μιας και στις πίσω σειρές γινόταν το αδιαχώρητο. Αυτό που θυμάμαι από τη βραδιά εκείνη ήταν που ανέβηκα στην πλάτη του αδελφού μου στο “Hell awaits” και είχα βγάλει το μπλουζάκι μου γυρνώντας το λες και ήμουν σε ροντέο. Αποτέλεσμα; Βρεθήκαμε στο τσιμέντο και ευτυχώς δε χτυπήσαμε. Το δεύτερο ήταν το γεγονός ότι κρύο νερό δεν υπήρχε μετά τις 9 το βράδυ και καθ’όλη τη διάρκεια της εμφάνισης τους τη βγάλαμε με ζεστό νερό.
Από τα σπάνια κομμάτια που επέλεξαν ήταν τα “Necrophiliac”,“Antichrist” και “Die by the sword”.
Για την ιστορία αξίζει να σημειωθεί πως είχαν κλειστεί να εμφανιστούν και οι VENOM εκείνη την ημέρα. Αν γινόταν αυτό, τότε θα ήταν οι πρώτη φορά που θα εμφανίζονταν με το original line up τους σε θέση support. Δεν έγινε τελικά, μιας και κλείστηκαν και οι MOTORHEAD και θα έπαιζαν τρίτοι, κάτι που δεν το δέχτηκαν. Τελικά οι MOTORHEAD δεν εμφανίστηκαν και οι SAXON κλήθηκαν να αναπληρώσουν το κενό, κερδιζοντας τις εντυπώσεις ακόμα και από τους headliners!
31 Οκτωβρίου 1998 – Γήπεδο Περιστερίου, Αθήνα
Η συναυλία αυτή έχει μείνει περισσότερο για το γεγονός ότι support οι SYSTEM OF A DOWN, που αποδοκιμάστηκαν πολλαπλώς από το σκληροπυρηνικό κομμάτι των 3.500 οπαδών τους. Βέβαια λίγα χρόνια μετά θα γιγαντώνονταν τόσο, που πλεον οι SLAYER θα κατέληγαν να είναι support τους!
Το “Diabolus in musica” έδωσε περισσότερο groovy χαρακτήρα στις εκτελέσεις των κομματιών τους και ο Paul Bostaph κάλυψε πλήρως το κενό του Dave Lombardo, σβήνοντας και τις όποιες γκρίνιες είχαν γίνει για την απόδοση του Dette στην προηγούμενη εμφάνιση τους. Μπροστά γινόταν το αδιαχώρητο και οι Σφαγείς επέλεξαν μέχρι και το πρώτο κομμάτι που ηχογράφησαν ποτέ, το “Evil has no boundaries”. To δολοφονικό medley σε αυτή την εμφάνιση ήταν το “South of heaven”/”Raining blood”/”Dittohead”, ενώ η ένωση του “Dead skin mask” με το “Seasons in the abyss” ήταν τουλάχιστον μυθική.
Το κλου της βραδιάς ήταν όταν ο Tom Araya έλεγε με χαρακτηριστική προφορά “Κάνε πίσω” σε κάποιο διάλειμμα αναμέσα στα κομμάτια τους, για να βοηθήσει τον κόσμο που δεν άντεχε τον κακό χαμό που επικρατούσε στις μπροστά σειρές!
8 Ιουλίου 2005 – Rockwave festival , Μαλακάσα Αττικής
Η επιστροφή του Dave Lombardo ήταν μια βασική αιτία για να βρεθεί κάποιος εκείνη τη βραδιά στο Terravibe και να είναι ένας από τους 7.000 οπαδούς που είδαν για πρώτη φορά τo original line up των SLAYER. To δολοφονικό medley ήταν τα “Necrophiliac”/“At dawn they sleep”/”Spirit in black”, στο οποίο χάθηκε κυριολεκτικά η μπάλα. Από εκείνο το σημείο και μετά όλα τα κομμάτια τα έπαιξαν μεμονωμένα και με πολλές παύσεις, με αποτέλεσμα να μην έχει η εμφάνιση αυτή τον σαρωτικό χαρακτήρα που συνηθίζουν να έχουν οι συναυλίες τους.
Εκείνη την εποχή σε κάποιες συναυλίες έπαιζαν ολόκληρο το “Reign in blood” και μέχρι το 12ο κομμάτι του set δεν είχαν παίξει νότα από τον δίσκο αυτό, εντείνοντας υποψίες ότι μπορεί να το παρουσίαζαν ολόκληρο. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε, αλλά μικρή σημασία είχε τελικά.
Αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι επέλεξαν να παίξουν και κομμάτια από την περίοδο με τον Bostaph, όπως τα “God send death” και “Disciple” με το οποίο ξεκίνησε και η συναυλία. Κατά τα αλλά το set ήταν αναμενόμενο και μόνο το “Blood red” μαζί με το medley ικανοποίησαν τους πιο απαιτητικούς.
24 Ιουνίου 2010 – Sonisphere festival, Μαλακάσα Αττικης
Με μόλις 12 κομμάτια στο set τους, οι SLAYER εμφανίστηκαν στη μεγάλη σκηνή του Terravibe. Ενστικτωδώς πήγα μπροστά στον χαμό του moshpit, γιατί αισθανόμουν ότι θα ήταν η τελευταία φορά που τους βλέπουμε live. Η εικόνα του Araya να είναι ακίνητος και να δίνει και φιλάκια στη σύντροφο του σε μια παύση της συναυλίας μου έχει μείνει σαν ένδειξη μεγάλης αλλαγής στο στήσιμο τους.
Ήταν η εμφάνιση που περισσότερο μου έμεινε στη μνήμη για την αίσθηση της τελευταίας φοράς, παρά για κάτι άλλο. Δεν υπήρχε αυτή τη φορά δολοφονικό medley, ούτε καποιο κομμάτι που σπάνια παίζουν. Όλα τα αναμενόμενα κομμάτια όπως το “Mandatory suicide”, “Raining blood”, “South of heaven”, “Seasons in the abyss”, “Angel of death” και “Chemical warfare” δεν ήταν παρά ο βασικός κορμός του setlist τους όπως και όλες τις προηγούμενες φορές.
1 Ιουλίου 2013 – Heavy by the sea festival, Πλατεία Νερού
Μετά τον άδικο χαμό του Jeff Hanneman και την αποχώρηση του Dave Lombardo, οι SLAYER ηγήθηκαν του μονου Heavy by the sea festival που έγινε στην Πλατεία Νερού. Κατάφεραν να κερδίσουν το στοιχημα να συνεχίσουν να είναι εξίσου καταιγιστικοί εχοντας τον Gary Holt στην κιθάρα και τον Paul Bostaph στα drums. Για περισσότερα σας παραπέμπουμε στο αναλυτικό live report του Rock Hard απο εκείνη την ημέρα.
Λευτέρης Τσουρέας
