a
Οι SMOULDER ανήκουν στη γενιά των συγκροτημάτων που προσπαθούν, καθένα με τον τρόπο του και αναλόγως τις δυνατότητές του, να κρατήσουν ζωντανή κι ακμαία την υπόθεση «επικό metal». Το ντεμπούτο τους “Times of obscene evil and wild daring” ήταν από τις κυκλοφορίες που έκαναν αναπάντεχη αίσθηση το 2019, όταν και κυκλοφόρησε και κινούμενο μεταξύ επικού heavy metal και επικού doom, κέρδισε τα άκρως κολακευτικά σχόλια οπαδών και Τύπου, ανά τον κόσμο. Θυμάμαι μάλιστα, για να αναφέρω τα του οίκου μας, πως σε σύνολο εκατό (100) δίσκων, απ’όλα τα είδη του «σκληρού ήχου», που είχαμε συγκεντρώσει και ξεχωρίσει ως συντακτική ομάδα, είχε λάβει την πέμπτη (5η) θέση από το αναγνωστικό κοινό. Καθόλου άσχημα για πρωτοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες.
Κάπως έτσι, οι Καναδοί έμπαιναν πολύ δυνατά στην arena του επικού metal. Το εξαίσιο EP “Dream quest ends”, με το αρχειακό υλικό του και τις διασκευές του στο “Cage of mirrors” των MANILLA ROAD και στο “The queen is gone” των Κολομβιανών NIGHTMARE, μας κράτησε «ζεστούς». Σε αυτά τα πρώτα τους βήματα, οι SMOULDER δεν έδειχναν ένα ακόμη ασήμαντο όνομα, από αυτά που δίνουν κακή ερμηνεία στον όρο «ερασιτεχνισμός» («ερασιτέχνης» σημαίνει «εραστής της τέχνης» και είναι πανέμορφη λέξη) και μπερδεύουν την αυθεντικότητα (“true”) με την τεμπελιά, τη γραφικότητα και την αβάσταχτη μετριότητα. Ναι, το τελευταίο δεν είναι πάντα στο χέρι μας να το αποφύγουμε, διότι δε γεννηθήκαμε όλοι με σπουδαία συνθετικά χαρίσματα. Τα δύο πρώτα; Μήπως να εξαλειφθούν κάποια στιγμή; Πληθύναν επικίνδυνα!
To 2023, είναι η χρονιά του “Violent creed of vengeance”. Δύσκολη η αποστολή του, να φτάσει και να ξεπεράσει το “Times…” και τον μεγάλο «θόρυβο» που δημιούργησε. Σύμφωνα με την ίδια τη μπάντα αλλά και σύμφωνα με την εταιρεία της είναι η εξέλιξη, το λογικό επόμενο βήμα μετά το “Times…”. Πως σου ακούγεται εσένα αυτό; Στο δικό μου μυαλό, σημαίνει πως ο εκάστοτε μουσικός κρατά αναλλοίωτα τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα του, τα παρουσιάζει σε ακόμη καλύτερη μορφή και παράλληλα τον «εμπλουτίζει» (τον χαρακτήρα) με νέα (στοιχεία). Επίσης σημαίνει πως αυτό το επόμενο βήμα πρέπει να είναι βελτιωμένο και πέραν της σύνθεσης, σε επίπεδο εικαστικό και ηχητικό. Συνεπώς, ο χαρακτηρισμός αφορά ολόκληρο το «πακέτο». Ας το «σπάσουμε» λοιπόν σε «κομμάτια», για να διαπιστώσουμε τί και κατά πόσο ισχύει.
Τους SMOULDER τους συμπάθησα από την πρώτη στιγμή, γιατί η «γραφή» τους αντικατοπτρίζει όσο το δυνατόν την έννοια του σοβαρού, ποιοτικού, ηρωικού metal, μακριά από «παιδιάστικες ανοησίες» και γραφικότητες. Η εντύπωσή μου αυτή, επαληθεύεται ευτυχώς και στο νέο τους album. Πρώτο credit, ο ζωντανός θρύλος Michael Whelan στα «μολύβια». Μετά την συμβολή του στο “Times…” με το έργο “Well of Shiuan”, δίνει και δω εξώφυλλο, το “Amazons II”. Μπορεί να μην είναι σωστό να κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλο, αλλά πες μου εσύ, αν τα εξώφυλλα δεν έχουν το δικό τους, μικρό έστω, μερίδιο στην επιτυχία ή την αποτυχία ενός album. Έχουν, είναι η απάντηση. Κάποτε, αγοράζαμε δίσκους λόγω εξωφύλλου, δηλαδή, τί καλύτερο επιχείρημα από αυτό;
Η ομάδα των Valtteri Kallio, Jani Snellmain (παραγωγή) και Arthur Rizk (μίξη), είναι υπεύθυνη για τον ήχο. Υπέροχο το αποτέλεσμα, πλην μιας λεπτομέρειας που θα αναφέρω παρακάτω. Συνθετικά, μπορεί οι βασικές κατευθυντήριες γραμμές να παραμένουν κατά βάση ίδιες, συνάμα όμως νέες αναφορές εμφανίζονται στο προσκήνιο. Οι πρότερες, έντονες ETERNAL CHAMPION επιρροές έχουν μειωθεί αρκετά και το κενό «γεμίζουν» μπάντες – κολοσσοί του ιδιώματος όπως είναι οι Αμερικανοί ARGUS (πού χάθηκαν αυτοί;), οι Βρετανοί SOLSTICE μέχρι και οι δικοί μας BATTLEROAR. Συνεπώς, οι «βαρβαρικές» κέλτικες κιθάρες έχουν τον πρώτο λόγο. Άλλη μια επιμέρους διαφοροποίηση των δύο κυκλοφοριών, έγκειται στο ότι το “Violent creed…” είναι ένα περισσότερο up tempo album, με περιπτώσεις γρήγορων, ορμητικών κομματιών που δεν βρίσκουμε στο “Times…”. Επίσης θα το χαρακτήριζα πιο τεχνικό, αρτιστικό και φιλόδοξο, διότι οι SMOULDER δείχνουν έναν ιδιαίτερο ζήλο στo να δημιουργήσουν ακόμη μεγαλύτερες, σε χρονική διάρκεια, συνθέσεις, «απλώνοντας» τη μουσική τους. Πρωτίστως οι κιθάρες και κατόπιν το rhythm section, είναι που συντελούν ως προς αυτό.
Όσο για τα φωνητικά, στοιχείο που είχε κάνει μεγάλη εντύπωση εξ αρχής, αναμφίβολα η Sarah Ann έχει αρκετά καλή φωνή και δύναται να ερμηνεύει πειστικά αυτό που λέμε “epic metal”. Εδώ ακούγεται πιο απελευθερωμένη σε σχέση με το ντεμπούτο, αποκαλύπτοντας νέες πτυχές του ταλέντου της. Τούτο όμως ανέκαθεν ελλόχευε τον μικρό κίνδυνο της απώλειας του ελέγχου και της ισορροπίας, μια παγίδα που δεν αποφεύγει η ξανθομάλλα frontwoman, επάνω στον υπέρμετρο ενθουσιασμό της. Ακριβώς όμως επειδή τούτο συμβαίνει λίγες φορές και κυρίως επειδή η Sarah είναι μια μουσικός η οποία δουλεύει και αυτό φαίνεται, θεωρώ δεδομένο πως την επόμενη φορά, αυτή η ερμηνευτική της αδυναμία θα έχει διορθωθεί στο ακέραιο. Τι θα άλλαζα στο τελικό προϊόν, αν ήταν στο χέρι μου; Θα έκανα «κοπτοραπτική» σε κάποια τραγούδια, διότι με δύο-τρία λεπτά λιγότερα, το αποτέλεσμα θα ήταν αμεσότερο, δίχως να στερείται μεγαλοπρέπειας. Θα έφερνα πιο «μπροστά» τη φωνή, η τελική μίξη δεν την κολακεύει… Και τέλος, θα έφερνα πίσω την υπέροχη, «μουντή» ατμόσφαιρα του ντεμπούτου, που φαίνεται πως έφυγε μαζί με τις πάμπολλες ETERNAL CHAMPION επιρροές.
Είσαι οπαδός των SMOULDER; Θα το αποκτήσεις το “Violent creed of vengeance”, δε χωρά συζήτηση σε αυτό. Θα το αποκτήσεις γιατί είναι ένα ποιοτικότατο album. Ποιοτικότατο θα το βρεις και εσύ που δεν είχες ως τώρα επαφή με τη μπάντα, αλλά είσαι θιασώτης του επικού metal. Τώρα, τις όποιες παρατηρήσεις διάβασες από την πένα ενός λεπτολόγου, μπορείς είτε να τις λάβεις υπόψη σου είτε να τις αγνοήσεις. Μια φορά, να σου στερήσουν σημαντικό μέρος της απόλαυσης που δίνει το “Violent creed of vengeance”, δεν το νομίζω. Epic heavy metal σημείο αναφοράς για το 2023; Οπωσδήποτε. Μπορούσε και καλύτερα; Ναι κι αυτό είναι που με ιντριγκάρει (με την καλή έννοια) και με εξιτάρει ταυτόχρονα. Ίσως στην τρίτη προσπάθεια, βιώσουμε κάτι το εκπληκτικό. Επόμενος σταθμός, να δούμε τους SMOULDER επί σκηνής, όσοι δεν καταφέραμε να τους δούμε στο Horn Up Festival των Τρικάλων.
8 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
