a
Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο αρχισυντάκτης μας, ο γκουρού Σάκης Φράγκος, είτε με αγαπά πολύ, είτε με μισεί πολύ (σ. Σάκη Φράγκου: Το πρώτο!). Δεν εξηγείται αλλιώς ο τρόπος που ξεσπά τα σαδιστικά του ένστικτα επάνω μου. Για του λόγου του αληθές, μου ζήτησε να αξιολογήσω το απίστευτο ‘Persecution mania” των λατρεμένων Τευτόνων thrashers SODOM. To “Persecution mania” κυκλοφόρησε σαν σήμερα το 1987 και αποτελεί το δεύτερο full length άλμπουμ της μπάντας. Είχε προηγηθεί τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς το EP “Expurse of sodomy”, για μένα από τα καλύτερα thrash EPs όλων των εποχών, όπου οι SODOM μας σύστησαν τον νέο κιθαρίστα τους, τον εμβληματικό, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, Frank Blackfire, (κατά κόσμον Frank Gosdzik) και μέσα σε τρία μόλις κομμάτια, τα “Sodomy and lust”, “The conqueror” και “My atonement”, έδειξαν πόσο πολύ άλλαξαν επίπεδο σε σχέση με το χαοτικό “Obsessed by cruelty”. Προφανέστατα οι απαιτήσεις ανέβηκαν, όπως και η ανυπομονησία για το επόμενο βήμα τους. Το αποτέλεσμα ήταν το “Persecution mania”, και την εποχή που κυκλοφόρησε έκανε πάταγο. Ένας δίσκος που, ενώ πάταγε γερά στις black metal ρίζες του παρελθόντος, κυρίως εξαιτίας των φωνητικών του Angelripper, είχε πιο καθαρό και thrash ήχο, απόρροια της εκπληκτικής κιθαριστικής δουλειάς του Blackfire. Αξίζει να σημειώσουμε ότι εδώ οι SODOM συνεργάζονται για πρώτη φορά με τον παραγωγό Harris Johns ενώ και στο εξώφυλλο συναντούμε για πρώτη φορά επίσης τον διαβόητο Knarrenheinz. Αρκετά όμως με τις λεπτομέρειες. Ξεκινάμε και ο Θεός βοηθός.
The “Persecution mania” countdown
- “Procession to Golgatha”
Από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε, και ο ρόλος αυτός ανήκει στο “Procession to Golgatha”, ένα αργόσυρτο και ατμοσφαιρικό instrumental διάρκειας δύο λεπτών, με τον Blackfire να ξεδιπλώνει τις αναμφισβήτητες κιθαριστικές του αρετές. Βαρύ και σκοτεινό, αφήνει την αίσθηση μιας επερχόμενης καταστροφής.
- “Iron fist”
Οι SODOM ποτέ δεν έκρυψαν ότι δύο ήταν, είναι, και θα είναι, οι μπάντες που επηρέασαν τον ήχο τους. Η μία είναι φυσικά οι VENOM και η άλλη είναι οι MOTORHEAD. Εδώ οι SODOM παίρνουν το ομώνυμο κομμάτι από τον δίσκο που έβγαλαν οι MOTORHEAD το 1982 και το προσαρμόζουν στα μέτρα τους, ανεβάζοντας και άλλο τις ταχύτητες. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και γρήγορα το “Iron fist” έγινε fan favorite στις συναυλίες των Γερμανών. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι το “Iron fist” ήταν το πρώτο τραγούδι που διασκεύασαν ποτέ επίσημα οι SODOM, όχι όμως και το τελευταίο, καθώς ακολούθησαν και άλλες διασκευές στην δισκογραφική τους πορεία. Hint: Ο Angelripper ακόμα και σήμερα θεωρεί ότι το “Iron fist” είναι το καλύτερο άλμπουμ των MOTORHEAD.
- “Conjuration”
Επιβεβαιώνοντας κατά κάποιο τρόπο τα όσα είπαμε για το “Iron fist”, έρχεται το “Conjuration”, που βρωμάει και ζέχνει MOTORHEAD από μακριά. Εξαιρετική εισαγωγή με τα τύμπανα του Chris Witchhunter, μέχρι να μπει το ρυθμικό και στακάτο riff που παραπέμπει ευθέως στην συμμορία του Lemmy. Θεματολογικά όμως το κομμάτι ασχολείται με διαβόλια και τριβόλια, κατάλοιπο του παρελθόντος της μπάντας, ενώ και τα φωνητικά του Angelripper δημιουργούν την ανάλογη ατμόσφαιρα.
- “Electrocution”
Από εδώ και πέρα τα πράγματα αρχίζουν και σοβαρεύουν επικίνδυνα. Έκτη θέση για το “Electrocution”, φαινομενικά μια τυπική SODOM σύνθεση, με ταχύτητες που παραπέμπουν άμεσα στο “Obsessed by cruelty”. Αυτό όμως που κάνει το “Electrocution” να ξεχωρίζει είναι το φανταστικό mid tempo κόψιμο στα μέσα του κομματιού που θυμίζει οδοστρωτήρα, ενώ άξια αναφοράς είναι τα τύμπανα του Witchhunter που πραγματικά παίζει παπάδες, όπως άλλωστε σε όλο το άλμπουμ. Πάρα πολύ δυναμικό κομμάτι.
- “Enchanted land”
Θα μπορούσε να είναι το δίδυμο αδερφάκι του “Electrocution” , τουλάχιστον όσον αφορά τη δομή του. Ασύλληπτες ταχύτητες και εδώ και πάλι ένα υπέροχο κόψιμο στη μέση του τραγουδιού. Ο λόγος που τοποθετείται αυτό το κομμάτι λίγο ψηλότερα είναι το κολασμένο riff του που πραγματικά το λατρεύω. Εκπληκτικό τραγούδι που προσωπικά μου θυμίζει αρκετά VENOM, όχι τόσο στην ταχύτητα όσο στην ατμόσφαιρα και την γενικότερη δυναμική, και αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος να βρίσκεται ψηλά στην εκτίμηση μου.
Living in the land of promise
Beyond the other world……
- “Persecution mania”
Ο κακός χαμός από εδώ και πέρα, καθώς και τα τέσσερα κομμάτια που απομένουν είναι για μένα ισάξια. Ευτυχώς ή δυστυχώς, όμως, πρέπει να μπουν στη σειρά, τουλάχιστον για τυπικούς λόγους. Τέταρτη θέση στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου. Άκρως ψαρωτική και ρυθμική εισαγωγή , μέχρι να ακουστεί ο Angelripper. “Command to Vietnam….” και η πυροβολαρχία των SODOM ξεκινά το μακελειό. Κλασικό πλέον κομμάτι το συγκεκριμένο, με φρενιασμένο για μια ακόμη φορά drumming από τον Witchhunter, το “Persecution mania” είναι από τα πρώτα, αν όχι το πρώτο τραγούδι στη δισκογραφία των SODOM που ασχολείται με πολεμική θεματολογία, και, όπως γνωρίζουμε καλά, δεν ήταν το τελευταίο. Εξαιρετικό το κλείσιμο του κομματιού με τον ίδιο ρυθμό της εισαγωγής και τους δυσοίωνους στίχους “Something fierce, something evil, circles in the air”. Τι να λέμε τώρα. Κομματάρα.
- “Nuclear winter”
Το χάλκινο μετάλλιο απονέμεται στο κομμάτι που ανοίγει τον δίσκο. Στο κομμάτι που μας συστήνει για τα καλά τους SODOM της νέας εποχής. Απίστευτος thrash όλεθρος αλλά και με ευδιάκριτα τα black ψήγματα, το “Nuclear winter” δεν αφήνει περιθώρια διαφυγής. Εφιαλτικό το κόψιμο στη μέση του κομματιού με τα φωνητικά του Angelripper να ακούγονται ωμά και σπηλαιώδη. To “Nuclear winter” φανερώνει με το καλημέρα αυτό που αναφέραμε στην αρχή, δηλαδή την αλλαγή επιπέδου των SODOM σε ηχητικό και συνθετικό επίπεδο και προετοίμαζε ιδανικά τον ακροατή για το μακελειό που θα ακολουθούσε. Χαμός.
- “Bombenhagel”
Πολλοί από εσάς ενδεχομένως να το περιμένατε στην πρώτη θέση και δεν σας αδικώ. Μιλάμε άλλωστε για ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και εμβληματικά τραγούδια των SODOM, που γίνεται πραγματικός χαμός όταν το παίζουν ζωντανά. Η κλασική πλέον εισαγωγή με το μπάσο και τo riff σφυροκόπημα που σκάει σαν βόμβα, το λέει άλλωστε και ο τίτλος, δημιουργούν ένα φανταστικό, από κάθε άποψη, τραγούδι. Άλλο ένα κομμάτι με πολεμικό περιεχόμενο, για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αυτή τη φορά, παραλίγο να κολλήσει στους SODOM τη ρετσινιά των ναζιστών, κυρίως λόγο του solo όπου ακούγεται ο εθνικός ύμνος της Γερμανίας, παιγμένο μάλιστα όχι από τον Blackfire, αλλά από τον παραγωγό Harris Johns. Από τις καλύτερες στιγμές τους ever, δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι φέτος το επανηχογράφησαν και το κυκλοφόρησαν σε EP, με τη συμμετοχή ξανά του Harris Johns, όπως και στην πρωτότυπη εκτέλεση και για αυτό κρίνεται σκόπιμο να παραθέσουμε και τις δύο εκδόσεις. Κλασικό και διαχρονικό.
- “Christ passion”
Για μένα, όχι απλά το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, αλλά αυτό που αντιπροσωπεύει ιδανικά το κλίμα του “Persecution mania”. Απίστευτη κομματάρα που ξεκινά με ένα σκοτεινό, υποβλητικό riff και σταδιακά ανεβάζει ρυθμούς μέχρι ο Witchhunter να δώσει το σύνθημα της κατεδάφισης. Καθαρόαιμο black/thrash τραγούδι και με τολμηρούς για την εποχή στίχους, οι SODOM εδώ πραγματικά παίζουν μπάλα χωρίς αντίπαλο. Φοβερές εναλλαγές και καταπληκτικό solo από τον Blackfire. Ειλικρινά, τα λόγια είναι περιττά για να περιγράψουν αυτό το αριστουργηματικό έπος. Προσκύνημα.
Mortal way of life
Rapture of the earth
Lift up your heads
In the day of his wrath
Το “Persecution mania” είναι ένας φοβερός δίσκος, απλά και λιτά. Ένας thrash ογκόλιθος που δικαίως συμπεριλαμβάνεται στις καλύτερες δουλειές των SODOM, ενώ παράλληλα έθεσε τις βάσεις για το έπος του “Agent orange” που ακολούθησε δύο χρόνια αργότερα. Πολλοί το θεωρούν καλύτερο μάλιστα, και, μεταξύ μας, δεν τους αδικώ εντελώς, αν και είμαι τρομερά διχασμένος ανάμεσα στα δύο άλμπουμ. Το σίγουρο είναι όμως ότι αν δεν υπήρχε το “Persecution mania” δεν θα υπήρχε το “Agent orange”. Και οι SODOM δεν θα ήταν αυτό που είναι σήμερα, δηλαδή μέλος της Αγίας Τευτονικής Τριάδας και μια από τις μεγαλύτερες thrash μπάντες όλων των εποχών. Και μόνο αυτό πιστοποιεί την αξία του.
ΖΟΝΤΟΜ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΙ (όπως θα έλεγε και ο φίλος μου, ο Άγγελος Κατσούρας!)
Θοδωρής Κλώνης
