a
Οι Κύπριοι SOLITARY SABRED, είναι ένα από τα καλύτερα εξαγώγιμα μουσικά προϊόντα του νησιού της Αφροδίτης. Το πρώτο τους άλμπουμ, “The hero, the monster, the myth”, είχε αφήσει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον στο χώρο του επικού heavy metal και παρά τις όποιες αδυναμίες, έδειχνε πως η μπάντα είναι φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα. Το “Redemption through force” που ακολούθησε, δεν ήταν απλά «το βήμα παραπάνω». Ήταν ένας συντριπτικός δίσκος, σε πολύ πιο power metal μοτίβα, στα οποία κινούνται οι JAG PANZER, HELSTAR, CAULDRON BORN, SLAUTER XSTROYES και λοιποί θεοί και ημίθεοι. Κάποια στιγμή θα μιλήσουμε εκτενέστερα για αυτό το έπος, είναι κάτι που πρέπει να γίνει.
Τρίτος δίσκος λοιπόν για τους SOLITARY SABRED και “By fire and brimstone” ο τίτλος του. Δε θα κρυφτώ. Είχα, πρώτον, μεγάλη λαχτάρα να τον ακούσω και δεύτερον, μεγάλη περιέργεια, αφού η τεράστια βελτίωση και απόκλιση από το πρώτο στο δεύτερο άλμπουμ και οι δυνατότητες του group, περίπου «όριζαν» και εδώ μία ακόμη αλλαγή. Μου αρέσουν οι αλλαγές. Μου αρέσει το ρίσκο. Δηλώνει μία διαρκή θέληση για βελτίωση, αλλά και μία ξεκάθαρη πίστη και εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του εκάστοτε καλλιτέχνη. Το πρώτο που καταλαβαίνει κάποιος που παρακολουθεί τους SOLITARY SABRED, είναι πως το “By fire and brimstone”, είναι περισσότερο «πολύπλοκο» σε σχέση με το “Redemption through force”, το οποίο είχε τις βάσεις του ξεκάθαρα στο πιο άμεσο αμερικανικό heavy/power metal. Καθώς η ακρόαση προχωρά, βγαίνουν στην επιφάνεια όλα τα στοιχεία που η μπάντα εισήγαγε, ώστε να καταφέρει αυτήν την αλλαγή. Διακυμάνσεις στις ταχύτητες, θεατρική και αφηγηματική δομή σε πολλά κομμάτια, progressive κατευθύνσεις με συνεχείς εναλλαγές σε κάποια από αυτά, σχεδόν thrash-y ξεσπάσματα σε κάποια άλλα, όπως και αρκετά ατμοσφαιρικά σημεία. Φυσικά, οι επιρροές από τα μεγάλα σχήματα της σκηνής των Η.Π.Α που αναφέρθηκαν παραπάνω παραμένουν, ωστόσο, ο ηχητικός προσανατολισμός εδώ, φέρνει αρκετά και σε μπάντες όπως οι SKELATOR και SACRED STEEL. Προς τούτη την κατεύθυνση «σπρώχνουν» το τελικό αποτέλεσμα και τα φωνητικά του Λεπτού, που θυμίζουν στη χροιά αρκετά αυτά των Jason Conde-Houston και Gerrit Mutz αντίστοιχα, μόνο που εδώ υπάρχει και η προσωπική ταυτότητα, που κάνει τον Λεπτό πολύ καλύτερο τραγουδιστή από τους προαναφερθέντες. Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης νομίζω. Όχι απλά στην έκταση της φωνής, αλλά ειδικά στο πως τονίζει τις λέξεις.
To “By fire…”, έχει αρκετές συνθέσεις που πιάνουν πολύ υψηλά standards. Τα “Servants of the elder gods” και “Assassins of Carthage”, ξεκινούν το δίσκο εξαιρετικά και ειδικά το πρώτο είναι από τις καλύτερες στιγμές του, με το σχεδόν τελετουργικό του refrain. Στο ίδιο περίπου μοτίβο και το “Invoking the master”. Αυτό που είναι ΜΕΓΑΛΟ τραγούδι, είναι το επηρεασμένο από τους JAG PANZER “Fyres of Koth”. Ο Conan δε θα σταματήσει ποτέ να είναι πηγή έμπνευσης για το heavy metal και καλό είναι να διαβάσετε ΤΩΡΑ, όσοι δεν το έχετε κάνει, το «Ο Φοίνικας στο σπαθί». Οι HELSTAR και ο James Rivera θα ήταν υπερήφανοι για το “Psionic transmogrification” (πείτε το γρήγορα, μπορείτε;), ενώ εκεί που προσωπικά έμεινα λίγο με ανοικτό το στόμα, ήταν στο “Blestem”. Στα 8 και κάτι λεπτά του, θα ακούσετε όλα τα στοιχεία της μουσικής του group. Είναι, θα έλεγε κανείς, η επίτομη εγκυκλοπαίδειά του. Άκρως ατμοσφαιρικό, μελωδικό μα και επιθετικό, το ιδανικό σημείο συνάντησης power, progressive και thrash. Ο Λεπτός, με τις συνεχείς εναλλαγές σε χροιά και τόνο, το εκτοξεύει πραγματικά. Από τα καλύτερα τραγούδια που θα ακούσουμε μέσα στη χρονιά και το λέω από τώρα.
To “By fire and brimstone” είναι ένας δίσκος που έχει τη δική του ταυτότητα, τη δική του υπόσταση και τη δική του αξία. Για εμένα, είναι αυτό που έπρεπε να κάνουν οι Κύπριοι… και το κάνουν. Είναι το επόμενο σταθερό βήμα. Πρόοδος, εξωστρέφεια, λυρισμός, έπος, καταπληκτικές κιθάρες και μεγάλες ερμηνείες, είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα. Μόνο δώστε του πολλές ακροάσεις, καθώς δεν είναι εύκολο άλμπουμ. Και αυτό, από μόνο του, πολλές φορές, είναι καλό.
8.5/10
Δημήτρης Τσέλλος
