a
Άλλη μια επιστροφή στον χώρο του ακραίου ήχου για την χρονιά που διανύουμε, αυτή τη φορά για τους Αμερικανούς death/thrashers SOLSTICE και το τέταρτο άλμπουμ τους με τίτλο “Casting the die”. Η αλήθεια είναι ότι τα χρόνια δισκογραφικής απραξίας ήταν πάρα πολλά καθώς το προηγούμενο άλμπουμ τους “To dust” κυκλοφόρησε το 2009. Οι Φλοριδιανοί παρουσιάζονται με αλλαγές για μια ακόμη φορά στη σύνθεση τους, καθώς τις παλιές καραβάνες των Alex Marquez στα τύμπανα και Dennis Munoz στις κιθάρες πλαισιώνουν οι Ryan Taylor (MALEVOLENT CREATION) στις κιθάρες και τα φωνητικά και Marcel Salas στο μπάσο. Ήμουν λοιπόν πολύ περίεργος να δω πώς ακούγονται οι SOLSTICE με το νέο line up δώδεκα χρόνια μετά.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ψευδαισθήσεις ότι θα άκουγα κάτι ανάλογο των προηγούμενων δίσκων τους, με γνώμονα όμως τα πρώτα δείγματα που είχαν διαρρεύσει, αποκόμισα την πεποίθηση ότι το “Casting the die” θα ήταν ένα πολύ καλό άλμπουμ. Και πραγματικά, ο δίσκος ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό τις προσδοκίες μου. Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει τον ήχο του “Casting the die” είναι οι καλοδουλεμένες συνθέσεις με τα δυναμικά και τεχνικά riffs που μου θύμισαν SLAYER αλλά και πιο χαλιναγωγημένους, αν μου επιτρέπεται η έκφραση, MALEVOLENT CREATION και DEMOLITION HAMMER, ενώ τα μελωδικά, επί το πλείστον, solos, φανερώνουν τις μουσικές αρετές της μπάντας. Εκτιμώ ότι ο δίσκος πατά περισσότερο σε thrash ρίζες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και τα έντονα death ψήγματα, εξάλλου τα φωνητικά του Ryan Taylor δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας. Εδώ λοιπόν έχουμε έντεκα παθιασμένες συνθέσεις από τις οποίες με ένα πρώτο άκουσμα ξεχώρισα το εναρκτήριο “The altruist” με το φοβερό SLAYER riff και το αρρωστημένο “ Embellishment exposed” . Πολύ καλά κομμάτια επίσης είναι τα “Cast the die”, “Seven” και “Who bleeds whom”. Ιδιαίτερη αναφορά, τέλος, θα πρέπει να γίνει στο “Scratch” που κλείνει τον δίσκο και είναι από τις πιο ξεχωριστές στιγμές του, όπου συναντούμε ως καλεσμένους τον κιθαρίστα των CANNIBAL CORPSE Rob Barrett να μοιράζεται τα φωνητικά με τον Taylor αλλά και τον Tony Choy (ex- ATHEIST, CYNIC, PESTILENCE μεταξύ άλλων) στο μπάσο. Θεωρώ ότι το πλεονέκτημα του “Casting the die” είναι ότι η ακρόαση του όχι μόνο δεν είναι βαρετή ή κουραστική αλλά τουναντίον, το πολύ καλό επίπεδο των συνθέσεων δίνει την αφορμή για περαιτέρω εξερεύνηση. Αν υπάρχουν αστοχίες; Μιλώντας εντελώς υποκειμενικά, κάποια διάσπαρτα groove στοιχεία ενδεχομένως καλό θα ήταν να μην υπήρχαν, ίσως και να έβγαζα από το πάζλ των κομματιών και κάποιες πιο αδύναμες στιγμές, όπως για παράδειγμα το “Ignite” που εκτιμώ ότι υστερεί σε σχέση με τα υπόλοιπα. Μικρές λεπτομέρειες που, ευτυχώς όμως, δεν κατάφεραν να μετριάσουν την γενικότερη ικανοποίησή μου.
Η επιστροφή των SOLSTICE μόνο ως θετική μπορεί να χαρακτηριστεί. Χωρίς να προσπαθούν να αντιγράψουν το παρελθόν τους, κυκλοφορούν έναν δυνατό, όμορφο, φρέσκο και πάνω από όλα, τίμιο δίσκο. Μια αξιοπρεπέστατη δουλειά που οπωσδήποτε αξίζει την προσοχή σας.
7,5 / 10
Θοδωρής Κλώνης
