Ο Crom (μεγάλη η χάρη του), ο Βλοσυρός Θεός, ο Άρχοντας του Μεγάλου Όρους, είναι ο θεός – πατέρας όλων των Κιμμέριων. Στα πολλά παιδιά του συγκαταλέγονται ο Corin, ο Conan, ο Iiro Sarkki και ο Janne Posti. Οι δύο τελευταίοι δεν είναι φυσικά Κιμμέριοι. Ο πρώτος κατάγεται από τη Φινλανδία, ο δεύτερος από τη Σουηδία. Όταν οι δυο τους έσμιξαν, θέλησαν να τιμήσουν το όνομα του Θεού – πατέρα τους δημιουργώντας ένα συγκρότημα. Στο ντεμπούτο τους “Riddle Of Steel” (2014) τράνταξαν τα θεμέλια του underground επικού metal, με τον απλό, λιτό και απέριττο ήχο τους, τις έντονες BATHORY επιρροές τους και τώρα ευελπιστούν στη καταξίωση με το δεύτερό τους άλμπουμ.
Πριν ξεκινήσω, να δηλώσω πως το “Riddle Of Steel” μου άρεσε. Οπότε, πάτησα το play με θετικές σκέψεις και τα ανάλογα συναισθήματα. Εισαγωγή ατμοσφαιρική και χορωδιακή με βάζει στο κλίμα… “Cimmeria… We march for thee, our fatherland, the skies, the sea…”. Στο πρώτο κομμάτι όμως, ξαφνιάστηκα! Τι είναι αυτό; Πότε μπήκαν οι EMPEROR στο studio; Το “In Fire Reborn” θα μπορούσε να αποτελεί μια χαρακτηριστική σύνθεση του Insahn. Κλασικό, γρήγορο black metal riff και majestic ατμόσφαιρα. Τώρα θα μου πείτε, καλό δεν είναι αυτό; Ναι, δίκιο έχετε. Η συνέχεια με το “Fall of Pandemonium” όμως, αλλάζει εντελώς το μουσικό τοπίο μπροστά σου. Σύντομη εισαγωγή με βιολί και ύστερα folk metal στο στυλ των ENSIFERUM και των ELUVEITIE, με σκόρπιες αλλά έντονες THIN LIZZY πινελιές και στη πορεία αλλαγή και κλείσιμο σε καθαρούς heavy ρυθμούς που φτάνουν να θυμίζουν μέχρι και ANNIHILATOR (!). Από κει και μετά όμως, η μπάντα θυμάται το ντεμπούτο της και δίνει χώρο στις BATHORY, PRIMORDIAL και AGALLOCH καταβολές να ακουστούν και να στιγματίσουν. Το βιολί και οι ακουστικές κιθάρες σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην όμορφη, σχεδόν βορειο-μεσαιωνική μπαλάντα “Legacy” η οποία θαρρείς πως αποτελεί την εισαγωγή του δεύτερου μέρους του άλμπουμ, το οποίο κατακλύζεται από Viking Metal ήχους… Εδώ κάνει παιχνίδι ξεκάθαρα πλέον ο Quorthon και τα τέκνα αυτού: MOONSORROW, EREB ALTOR, FALKENBACH… Λιτό, «δωρικό» ύφος, «απλωτές» μελωδίες, επικό metal όπως πρέπει να ακούγεται, με κορυφαία στιγμή το “Viimeinen Laki”, όπου για πρώτη φορά δοκιμάζονται και brutal φωνητικά! Εξαιρετικό κομμάτι, οπωσδήποτε. Οι τελευταίες νότες του δίσκου σε βρίσκουν, αν είσαι οπαδός όλων όσων περιέγραψα ως τώρα, με ένα συναίσθημα πληρότητας και με την θέληση να ξαναπάς στην αρχή. Θεωρώ πως αυτός (πρέπει να) είναι ο πρωταρχικός σκοπός ενός δίσκου, ανεξαρτήτου ύφους, οπότε εδώ μιλάμε για μια επιτυχημένη προσπάθεια από πλευράς του διδύμου Iiro Sarkki – Janne Posti.
Το “The Black Tower” είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά. Το κυριότερο χαρακτηριστικό του είναι πως εμπλέκει διαφορετικά είδη σε ένα δικό του όσο το δυνατόν καλούπι, με κίνδυνο να χαθεί η μπάλα… Ευτυχώς η ικανότητα εν τω συνόλω των δύο μουσικών, οδηγεί σε ασφαλή «ύδατα» το άλμπουμ και ξεκαθαρίζει τα πράγματα. Με κύριο άξονα το bathory-ικό υμνικό metal, οι εκάστοτε «προσθήκες» απλά στολίζουν, δεν αποπροσανατολίζουν. Κάθε φίλος του επικού ήχου, οφείλει να κοιτάξει προς τα δω.
7,5 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
