Θέλω να είμαι ειλικρινής και οφείλω να ομολογήσω πως δεν περίμενα ο καινούργιος δίσκος των SOULFLY να είναι καλός. Οι λόγοι είναι συγκεκριμένοι και πολύ ξεκάθαροι. Ο Max Cavalera μετά την φυγή του από τους SEPULTURA και το πολύ καλό ξεκίνημά του με τους SOULFLY, με αποκορύφωμα τα “Prophecy” και “Dark ages”, παρουσιάζει μόνο στιγμιαίες εκλάμψεις ποιοτικής δημιουργικότητας, όπως το ντεμπούτο των CAVALERA CONSPIRACY. Το “Archangel” ήταν μία απογοήτευση και με την συχνότητα που κυκλοφορεί νέα άλμπουμ για όλα τα project που τρέχει ταυτόχρονα, θεωρώ πως είναι πολύ δύσκολο για τον γέρο-Max να μπορέσει να φρεσκάρει την πηγή έμπνευσης του. Με το περυσινό “Psychosis” των CAVALERA CONSPIRACY με αποστόμωσε. Και επειδή το “Psychosis” ξεπέρασε τις προσδοκίες μου, για το νέο πόνημα των SOULFLY κρατούσα τρομερές επιφυλάξεις. Να που έρχεται όμως το “Ritual” να μου καταστρέψει τους ενδοιασμούς και να με κάνει να αναρωτιέμαι για το τι μπορεί να κάνει ακόμα ο Βραζιλιάνος για να μας τρελάνει εντελώς.
Η υπόσχεση του Max ήταν πως το “Ritual” θα επαναφέρει σε πρωταγωνιστικό ρόλο την tribal αισθητική του συγκροτήματος. Το εναρκτήριο ομώνυμο τραγούδι του δίσκου, που θυμίζει το ντεμπούτο των SOULFLY, επιβεβαιώνει μόνος προς στιγμήν τα λεγόμενα του Cavalera, καθώς τα tribal στοιχεία τα συναντάμε ξανά πολύ αργότερα στο άλμπουμ και πιο συγκεκριμένα στο “Blood on the street”, που είναι εκ των κορυφαίων τραγουδιών του “Ritual”, και στο “Bite the bullet”. Στο σύνολο του το “Ritual” παρουσιάζει μία από τις καλύτερες εκδόσεις του χοροπηδητού groove-άτου thrash metal, με κάθε τραγούδι να κρύβει διάφορες εκπλήξεις που με την σειρά τους χαρίζουν μία ιδιαίτερη ποικιλομορφία. Εκπλήξεις που ονοματίζονται από τα έξυπνα thrash περάσματα των SEPULTURA, το industrial κλείσιμο του “The summoning”, την MOTORHEAD διάθεση του “Feedback!”, την jazz αισθητική με την blues ακουστική κιθάρα στο instrumental “Soulfly XI”, την συμμετοχή του Randy Blythe στο “Dead behind the eyes” και την ομοιότητα του με το “Insane” του “Psychosis”, το death metal ξέσπασμα του “Under rapture” – που συνοδεύεται από την φωνή του Ross Dolan των IMMOLATION – και την εξαιρετική απόδοση των μελών της μπάντας. Πραγματικά είναι αξιοθαύμαστος o τρόπος με τον οποίο ουρλιάζει ο Max στο “Evil empowered” και γενικότερα ο τρόπος με τον οποίο φτύνει τους στίχους στα 49 του χρόνια. Άλλο τόσο εντυπωσιακή όμως είναι για ακόμα μία φορά η δουλειά του Marc Rizzo στην κιθάρα, όσο και η τεχνική ικανότητα του Zyon Cavalera, που βαδίζει πιστά επάνω στα βήματα του θείου του. Το κερασάκι στην τούρτα για το “Ritual” έρχεται με την παραγωγή του. Ο βραβευμένος με Grammy Josh Wilbur ανέλαβε την παραγωγή του “Ritual” και το αποτέλεσμα είναι τόσο δυνατό και groove-άτο, που εκτινάσσει τις συνθέσεις 10 επίπεδα πιο πάνω. Δεν είναι υπερβολικό αν πω πως είναι μία από τις καλύτερες παραγωγές της χρονιάς από άποψη ήχου.
O Max φαίνεται πως μετά την αποτυχία του “Archangel” βρίσκεται σε καλό φεγγάρι και πραγματικά είναι άξιος για αυτό που έχει καταφέρει με το “Ritual”. Το να είναι ένας μουσικός 32 χρόνια συνεχόμενα ενεργός, έχει το τίμημά του. Ο Max το πλήρωσε αυτό το τίμημα με δίσκους που φανέρωσαν μία γυμνή ξηρασία φρέσκων ιδεών. Δεν τα παράτησε όμως. Το πάλεψε, το προσπάθησε και ανταμείφθηκε. Ναι μεν έχει βρει ένα μοτίβο συνθέσεων, αλλά όπως απέδειξε στο “Ritual” έχει ακόμα τα κότσια να γράφει καλά τραγούδια. Αν θα υπάρξει ανάλογη συνέχεια μετά από εδώ, πραγματικά δεν μπορώ να το γνωρίζω. Για αυτό που είμαι βέβαιος είναι πως θα συνεχίσει την προσπάθεια του και μπορεί να μας εκπλήξει ακόμα περισσότερο.
8 / 10
Δημήτρης Μπούκης
