Οι SPEEDBLOW έχουν κερδίσει την εκτίμηση μου ήδη από το ομώνυμο τους EP που κυκλοφόρησε πριν από οκτώ χρόνια. Από τότε μέχρι και σήμερα, βέβαια, ελέω διάφορων συγκυριών και κάποιων αλλαγών στο line-up τους, ουδέποτε κατάφεραν να αποκτήσουν την δισκογραφική σταθερότητα άλλων ονομάτων της εγχώριας συνομοταξίας. Αν υπάρχει όμως κάτι που τους κάνει να ξεχωρίζουν, είναι σίγουρα το γεγονός ότι παραμένουν πέρα για πέρα συνεπείς και ειλικρινείς ως προς τις μουσικές τους προθέσεις.
Το τρίτο τους άλμπουμ, “When Giants walked the Earth”, συνιστά αν μη τι άλλο μια ευχάριστη έκπληξη πρώτου μεγέθους. Το μέγεθος της έκπληξης, ωστόσο, δεν σχετίζεται αποκλειστικά και μόνο με τα τεράστια αποθέματα ενέργειας που έτσι κι αλλιώς αποτελούν το δυνατό χαρτί κάθε δισκογραφικής προσπάθειας της αθηναϊκής μπάντας, αλλά έχει να κάνει κυρίως με τις επιδόσεις του τιμιότατου κιθαριστικού διδύμου που φροντίζει να προσφέρει το κάτι παραπάνω, ανασύροντας από το playbook του riffs και solos που διακρίνονται για την σωστή αναλογία τσαμπουκά, έμπνευσης και ωριμότητας.
Οι stoner/doom επιρροές υποδηλώνουν εκ νέου την παρουσία τους, όμως αυτή τη φορά υποτάσσονται καθ’ ολοκληρία σε ένα πανηγυρικό κρεσέντο το οποίο, παρά τις συνεχείς ρυθμικές αυξομειώσεις του, ξεχειλίζει από την αρχή μέχρι το τέλος του από το καθαρόαιμο, διαπεραστικό και άκρως στεντόρειο heavy metal συναίσθημα. Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνει, άλλωστε, το κάργα ANGELWITCH-ικό vibe του “To Feel Alive” που θα σε ωθήσει να κάνεις headbanging σαν έφηβος και ας έχουν αρχίσει πλέον να ασπρίζουν τα μαλλιά σου, η αγνή επικούρα του “Flames of Fear” όπου οι κοφτές κιθάρες τσακίζουν σαγόνια με μεγαλύτερη μαεστρία και από αλαλάζοντες Vikings που έχουν ξεχυθεί στις παγωμένες θάλασσες για να κυριεύσουν την δόξα της Valhalla, όσο και η επέλαση των HIGH ON FIRE και DOOMRIDERS στο “Last March of the Ents”. Στην κλίμακα των εντυπώσεων ανεβαίνουν επίσης τόσο το “Kingdom of Despair”, στο οποίο το rhythm section της μπάντας λειτουργεί σαν κωλοπετσωμένο ερπυστριοφόρο που γκρεμίζει επιδεικτικά τοίχους και οδοφράγματα, όσο και το “Worshipers of Crom” όπου τα ημί-screamo φωνητικά καταφέρνουν επιτέλους να αφήσουν το αποτύπωμα τους.
Το “When Giants walked the Earth” αποτελεί, εν τέλει, μια ώριμη και ιδιαίτερα προσεγμένη κυκλοφορία που μπορεί άνετα να κερδίσει θέση στην δισκοθήκη κάθε metal οπαδού. Απαξιώνει πλήρως κάθε μορφής υπερτεχνικές χαριτωμενιές, διακατέχεται από μια συνθετική χημεία που, χωρίς παρωπίδες, διατηρεί την ισορροπία ανάμεσα στο μοντέρνο και το πατροπαράδοτο heavy metal, και προπάντων καταφέρνει και ξεπερνάει σε πάθος και ενέργεια ακόμα και το παρθενικό “Fields of Doom” που, για τον γράφοντα, έμοιαζε μέχρι πρότινος ακατάρριπτο.
8 / 10
Πάνος Δρόλιας
