Η σφραγίδα της καταδίκης.
–Η πύλη της κρύπτης άνοιξε.
Οι Φινλανδοί SPIRITUS MORTIS έχουν παράδοση στο traditional Doom metal με πέντε full length album και πάνω από δέκα split και demos. Πρόκειται άλλωστε για το πρώτο σχήμα του είδους στη χώρα των χιλιάδων λιμνών, με βαριά κληρονομιά.
Όσο περνούν τα χρόνια φαίνεται ότι ο ήχος τους γίνεται όλο και πιο μεστός. Έχοντας στο οπλοστάσιό τους δυο μαύρα διαμάντια με τραγουδιστή τον Underground θρύλο Albert Witchfinder (ex-REVEREND BIZARRE) οι SPIRITUS MORTIS επανέρχονται με νέο τραγουδιστή και το έπος με την ονομασία “The great seal”. Παραμένουν όπως φαίνεται σταθεροί στην αποκρυφιστική θεματολογία την οποία τίμησαν ιδιαίτερα και στον προηγούμενο δίσκο (έπος το “Year is one”).
Τα αδέρφια Teemu και Jussi Maijala στο κιθαρόμπασο όπως και ο κιθαρίστας Kari Lavila δημιουργούν ένα πλέγμα από heavy riffs, αργόσυρτα ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΒΑΡΕΤΑ κομμάτια, δυσοίωνες μελωδίες, μελαγχολικά ρεφρέν και ατμόσφαιρα σκοτεινή αλλά όχι δυσάρεστη. Ο ντράμερ Markus Kuula παρά την αργή ταχύτητα του είδους αναδεικνύει την τεχνική του αρτιότητα. Κομμάτια όπως το “Death’s charioteer”, “Feast of the lord”, “Are you a witch”, θυμίζουν πως πρέπει να παίζεται το αργό doom με τα όμορφα ρεφρέν μακριά από τα στερεότυπα της κάνναβης για τις αργές ταχύτητες.
Τραγούδια όπως το εισαγωγικό “Puputan”, o oδοστρωτήρας “Visions of immortality” σε τσιτώνουν με ταχύτητα για ποικιλία ενώ το κομμάτι “Kristovovery” θυμίζει BLACK SABBATH όχι επειδή αντιγράφει κάποιο ριφ ή επειδή ο τραγουδιστής παλεύει να μοιάσει με κακέκτυπο του Ozzy, αλλά επειδή το παιχνιδιάρικο ριφ που “σπάει” το κομμάτι στη μέση θα σας ταξιδέψει στην πρώτη εποχή των SAB’s.
Ερχόμαστε στο κεφάλαιο-φωτιά, που λέγεται Kimmo Perämäki. Ο άνδρας που κλήθηκε να καλύψει το χάσμα που άφησε πίσω του ο obscure άρχοντας Witchfinder. Εδώ έχουμε έναν τραγουδιστή με power metal καταβολές και για να είμαι ειλικρινής είμαι πολύ διστακτικός όταν τέτοιες “καθαρές” φωνές μπλέκονται με ένα είδος που πρέπει να είναι πιο βρώμικο και σκοτεινό. Κι όμως ο Perämäki αποκαλύπτει έναν καμβά θεατρικότητας και δίνει νέα πνοή στη μουσική ροή των SPIRITUS MORTIS. Δραματικές ερμηνείες που θα θυμίσουν “Epicus…”. Καθαρές υψίφωνες γραμμές που θα θυμίσουν SOLITUDE AETURNUS και CANDLEMASS εποχής “Chapter five”. Μπάσες στιγμές που θα θυμίσουν τον προκάτοχο, Witchfinder και προσεκτικά τοποθετημένες τσιρίδες οι οποίες δίνουν το heavy metal υπόβαθρο που είναι η βάση αυτής της μουσικής.
Ο ήχος σαν παραγωγή είναι προσεγμένος και καθαρός. Παρόλα αυτά ταιριάζει στο ηχόχρωμά τους.
Οι ενστάσεις μου περιστρέφονται γύρω από κάποιες συνθετικές αδυναμίες. Μου λείπει από το δίσκο εκείνο το Doom metal ριφ που θα χαραχτεί σαν εγκεφαλικό τατουάζ στο μυαλό μου. Όχι πως δεν υπάρχουν λαμπρές ιδέες όμως απουσιάζει εκείνο το στοιχείο που θα εκτινάξει το album στην κορυφή των κλασσικών.
Οι λάτρεις του είδους θα απολαύσουν ένα δίσκο ο οποίος ωστόσο απευθύνεται σε όλους τους οπαδούς του παραδοσιακού metal αφού οι SPIRITUS MORTIS έβαλαν τη συνολικότερη σύνθεση και τη μουσική πάνω από την “ταμπέλα”.
7,5 / 10
Άρης Λάμπος
