“40 years of metal”
Η Steamhammer/SPV είναι από τις παλαιότερες και σημαντικότερες εταιρίες στο χώρο του heavy metal, που συμπληρώνει φέτος τα 40 της χρόνια. Από τις τάξεις της, έχουν περάσει τεράστια συγκροτήματα του χώρου, όπως οι MOTORHEAD, SAXON, Alice Cooper, WHITESNAKE, HELLOWEEN, GAMMA RAY, ICED EARTH και πάρα πολλοί άλλοι και ο Σάκης Φράγκος, βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει με τον Olly Hahn, τον άνθρωπο που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια στο τιμόνι της εταιρίας, για να συζητήσουν για τα 40 αυτά χρόνια, γεμάτα heavy metal, αλλά και για ένα μεγάλο διάστημα, γεμάτα με οικονομικές δυσκολίες. Πάρτε το χρόνο σας γιατί η κουβέντα είναι πολύ μεγάλη, αλλά και πάρα πολύ ενδιαφέρουσα.
Λοιπόν, Olly, 40 χρόνια SPV, πόσα χρόνια είσαι με την εταιρεία;
Olly: Είκοσι τρία χρόνια. Αλλά όταν δούλευα, πριν μπω στην SPV, στην CMM παρέα με τον Wolfgang Rott, ξεκίνησα εκεί ως μαθητευόμενος το ’91, και περίπου 10 χρόνια, δουλεύαμε όλες τις κυκλοφορίες της Steamhammer και κάναμε το promotion τους στη Γερμανία: JUDAS PRIEST, MOTÖRHEAD, DIO, SAXON, LYNYRD SKYNYRD και πολλούς ακόμα. Οπότε, ήμουν πολύ κοντά με την SPV και την Steamhammer. Μετά το 2001, ο Manfred Schütz, ο ιδιοκτήτης της SPV, ήθελε να έχει το δικό του τμήμα προώθησης. Έτσι, πήρα τρεις συναδέλφους από την CMM μαζί μου στην SPV, και επίσης τον αείμνηστο Norbert Mandell, που δυστυχώς πέθανε το 2017. Και ξεκίνησα ως A&R, project manager, και product manager SPV , οι πρώτες μου μπάντες ήταν οι MAGNUM, URIAH HEEP, και Yngwie Malmsteen. Έτσι, ήταν μια πολύ καλή αρχή το 2001, είχαμε καλές μπάντες και πολύ δουλειά.
Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Ξέρεις γιατί ο Manfred Schütz ξεκίνησε αυτή τη δισκογραφική εταιρεία, την SPV;
Olly: Ναι. Πριν, ήταν ο ιδιοκτήτης ενός δισκοπωλείου που λεγόταν Boots Records. Επίσης, το Musicland μια μεγάλη αλυσίδα καταστημάτων ήθελε να κάνει και διανομές. Με τον Boots, ξεκίνησαν την διανομή για την Roadrunner. Και τότε αποφάσισε να δημιουργήσει μια πραγματική εταιρεία διανομής, και έτσι ξεκίνησε η SPV το 1984. Αρχικά ήταν μόνο εταιρία διανομών για τη Roadrunner, τη Music for Nations, για την Noise Records κλπ. Και ήταν πολύ φίλοι με τον Karl-Ulrich Walterbach, τον ιδιοκτήτη της Noise Records. Ο Manfred είδε ότι το heavy metal ήταν πολύ δημοφιλές εκείνη την εποχή και πουλούσε πολύ. Έτσι, σκέφτηκε και ξεκίνησε τη δική του metal εταιρεία, την Steamhammer. Το όνομα το πήρε από την αγαπημένη του μπάντα μια Βρετανική μπλουζ μπάντα με όνομα STEAMHAMMER. Και αμέσως υπέγραψε μπάντες όπως οι DESTRUCTION, SODOM, IRON ANGEL, ASSASSIN κ.α. Παράλληλα έκανε συμφωνίες licensing με τον Brian Slagel της Metal Blade για κυκλοφορίες των TROUBLE, LAAZ ROCKIT, και LEATHERWOLF. Ακόμα και το πρώτο άλμπουμ των METAL CHURCH ήταν στη Steamhammer. Έτσι, ξεκίνησε πολύ γρήγορα.
Ναι. Και τώρα που ανέφερες τη σχέση με τον Karl-Ulrich Walterbach, μου είπες ότι η σχέση μεταξύ αυτών των δύο αντρών ήταν πολύ καλή τότε. Είναι αλήθεια ότι κατά κάποιο τρόπο μοίρασαν τις καλύτερες μπάντες, τις καλύτερες γερμανικές μπάντες της εποχής; Για παράδειγμα, η Steamhammer είχε τους SODOM ΚΑΙ DESTRUCTION, και η Noise είχε τους KREATOR και TANKARD. Έκαναν τέτοιου είδους διαχωρισμό; Σαν να λένε, «Εσύ παίρνεις αυτό, και εγώ παίρνω εκείνο»;
Olly: Καταλαβαίνω τι εννοείς, αλλά νομίζω ότι δεν το έκαναν αυτό οι Manfred και ο Karl. Πιστεύω πως γίνονταν επειδή οι τότε μάνατζερ των συγκροτημάτων εκείνης της εποχής έτσι το αποφάσιζαν, “Εντάξει, πάμε στη Noise,” ή “Πάμε στη Steamhammer.” Αλλά δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι το έκαναν επίτηδες να μοιράσουν έτσι την πίτα των συγκροτημάτων.
Αλλά αυτός ο φιλικός ανταγωνισμός μεταξύ της Steamhammer και της Noise δημιούργησε δύο πολύ μεγάλες ευρωπαϊκές metal εταιρείες που ξεκίνησαν σχεδόν τα πάντα, σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές μπάντες τουλάχιστον ήταν σε αυτές τις δύο εταιρείες, κλπ. Είναι έτσι;
Olly: Εκείνη την εποχή, σίγουρα. Αλλά προέκυψαν και άλλες εταιρείες, όπως η Century Media, η Nuclear Blast και μην ξεχνάς πως υπήρχαν και οι μεγάλες πολυεθνικές που ήταν μεγάλος πόλος έλξης, η Polydor, η EMI κλπ . Ήταν μια καλή εποχή όμως. Αλλά ναι, εκείνη τα χρόνια, το 1984, η Steamhammer και η Noise ήταν οι μόνες εταιρίες εξειδικευμένες στο metal στην Γερμανία, και όχι μόνο. Ήταν πόλος έλξης για όλα τα σχήματα της εποχής.
Και μήπως επηρεάσατε τον ήχο των συγκροτημάτων σας, ειδικά στην αρχή της καριέρας τους; Όχι λέγοντας τους ότι πρέπει να παίζουν ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής, αλλά καθοδηγώντας τους σχετικά με το ποια ήταν η τάση στο heavy metal; Θυμάμαι ότι οι SODOM είπαν, για παράδειγμα, ότι τα πρώτα τους άλμπουμ δεν άρεσαν στην εταιρεία, και τους έστειλαν ξανά στο στούντιο για να ξαναγράψουν το άλμπουμ.
Olly: Δεν είναι αλήθεια αυτό, αλλά ο ήχος των άλμπουμ δεν ήταν πραγματικά καλός, ήταν πραγματικά άθλιος. Αλλά πρέπει να θυμάστε, εκείνη την εποχή, υπήρχαν συμβόλαια καλλιτεχνών. Αυτό σημαίνει ότι η εταιρεία πλήρωνε τα πάντα: το στούντιο, το εξώφυλλο, τις φωτογραφίες, και οι μπάντες έπαιρναν ένα μηνιαίο επίδομα από την εταιρεία. Και γι’ αυτό η εταιρεία είχε επίσης πολλά να πει σχετικά με το τι θα κυκλοφορήσει και πώς θα ακούγεται, είχε λόγο πάνω σε αυτό. Αλλά το 2001 άλλαξε το σκηνικό και γίνονταν άλλου είδους συμβόλαια και συμφωνίες. Αυτό σημαίνει ότι οι μπάντες παραδίδουν τα πάντα, και όπως είναι πρέπει να το κυκλοφορήσουμε χωρίς να έχουμε την δυνατότητα αν επέμβουμε πουθενά. Αυτή είναι η διαφορά. Κάποιες φορές, εύχομαι να είχαμε ξανά συμβόλαια καλλιτεχνών όπως παλιά.
Για να μπορείς να έχεις τον έλεγχο…
Olly: Ναι, για να έχουμε λίγο περισσότερο έλεγχο. Αλλά το 1984, ναι, οι εταιρείες έπαιρναν τις τελικές αποφάσεις. Γνωρίζεις τις ιστορίες για την Noise Records, όπως για παράδειγμα, ότι το άλμπουμ των RAGE “Secrets in a weird world” έπρεπε να είχε άλλο εξώφυλλο, και ο Karl αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ένα διαφορετικό χωρίς να ενημερώσει το συγκρότημα. Αυτά τα πράγματα δεν ήταν ασυνήθιστο να συμβούν τότε.
Πόσο σημαντική ήταν η δραστηριότητα της διανομής της SPV για την εταιρεία;
Olly: Πολύ σημαντική, πολύ, πολύ σημαντική και θεμελιώδους σημασίας θα έλεγα. Επειδή τότε είχαμε τη δυνατότητα να διανέμουμε όλα τα άλμπουμ, όχι μόνο στη Γερμανία αλλά και στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, παγκοσμίως. Έτσι, είχαμε συνεργάτες σε όλο τον κόσμο, και τα άλμπουμ ήταν διαθέσιμα παντού. Ήταν ένα μεγάλο πλεονέκτημα εκείνη την εποχή, επειδή δεν υπήρχαν ψηφιακές πλατφόρμες. Ήταν μόνο φυσικά προϊόντα: βινύλιο, κασέτες και μερικά CDs τα οποία έπρεπε υπάρχουν στα καταστήματα. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Έτσι, ήταν σημαντική δραστηριότητα, απαραίτητη! Και το καλό ήταν επίσης ότι είχαμε μεγάλες εταιρείες όπως η Music for Nations στο ρόστερ μας. Ήταν πλεονέκτημα. Εννοώ, διανείμαμε το “Master of Puppets” των METALLICA στη Γερμανία εκείνη την εποχή. Ήταν τεράστιο; Καταλαβαίνεις πόσο πολύ βοηθούσε η διανομή στην επιβίωση μιας εταιρίας όπως η δική μας.
Ναι, το αντιλαμβάνομαι!
Olly: Ήταν σημαντικό, και τώρα είναι επίσης σημαντικό. Διανέμουμε πολλές εταιρείες ακόμα τώρα, όπως την Napalm, μέσω της SPV. Έχουμε την The Orchard, την Membran, και όλα αυτά. Έτσι ναι, η διανομή είναι ακόμα πολύ σημαντική στις μέρες μας.
Ανέφερες την Music for Nations, και σε συνέντευξη με τον Karl που έκανα, μου είπε ότι ένιωθε τότε ότι ο Robert Kampf (ιδρυτής της Century Media) ήταν κατά κάποιο τρόπο μια απειλή. Και είναι κατανοητό γιατί, η Century Media ήταν μια νεότερη εταιρεία και επεκτάθηκε πολύ γρήγορα. Και ρωτώ, πώς είδε η SPV τον Robert Kampf και την εταιρεία του; Ήταν απειλή για εσάς;
Olly: Δεν θα το έλεγα απειλή, αλλά βέβαια παρακολουθούσαμε τι έκαναν και είπαμε, “Εντάξει, είναι πολύ επιτυχημένοι” Αλλά υπήρχε ανταγωνισμός φυσικά. Και ο ανταγωνισμός είναι σημαντικός, σου δίνει κίνητρο. Έτσι, δεν θα το έλεγα απειλή αλλά ξέραμε ότι υπάρχει κάποιος που είναι επίσης επιτυχημένος και κάνει καλή δουλειά, αλλά πολύ διαφορετικά από εμάς, επειδή, τότε, η SPV είχε επίσης κλασική μουσική και country κλπ, ενώ η Century Media είχε μόνο death metal. Αλλά υπήρχε ανταγωνισμός, και νομίζω ότι αυτό ήταν καλό, επειδή τότε ξέρεις ότι πρέπει να δουλέψεις λίγο περισσότερο, ίσως και να κάνεις καλύτερη δουλειά, να γίνεις πιο καλός.
Η SPV προσπάθησε να μιμηθεί τη Century Media και να γίνει πιο σύγχρονη δισκογραφική;
Olly: Όχι, όχι. Αλλά καταλάβαμε ότι ο κόσμος αλλάζει, ότι πρέπει να αλλάξουμε επίσης και εμείς, και νομίζω ότι τότε το 2010, όταν η SPV έκανε αίτηση πτώχευσης, τα πράγματα άλλαζαν πολύ γρήγορα. Ήταν σημαντικό για εμάς τότε να αλλάξουμε και να προσαρμοστούμε. Αλλά προσπαθήσαμε να βρούμε νέα συγκροτήματα, και υπήρχε ανταγωνισμός, αλλά όχι απειλή.
Ναι. Ναι. Ποια ήταν η αντίδραση μέσα στην εταιρεία όταν η Century Media πούλησε τα δικαιώματά της στη Sony Music; Νιώσατε ότι είχατε χάσει;
Olly: Όχι, όχι. Για πιο λόγο; Υπάρχουν τόσες πολλές ανεξάρτητες δισκογραφικές που έχουν αγοραστεί από τις μεγάλες δισκογραφικές, και μερικές φορές αυτό είναι πολύ λογικό. Στην περίπτωση της Century Media, ο Robert Kampf ήθελε να πουλήσει την δουλειά του, και αυτό είναι οκ. Αλλά η SPV δεν θα έκανε ποτέ αυτό.
Δεν θα πουλήσει ποτέ; Ούτε σε 10, 20 χρόνια;
Olly: Όχι, όχι. Μου αρέσει να κάνω αυτό το πράγμα. Κάνω αυτό το πράγμα εδώ και είκοσι τρία χρόνια, και ακόμα το αγαπώ.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα!
Olly: Ακόμα μου αρέσει να υπογράφω μπάντες και να βρίσκω νέα συγκροτήματα και έχουμε μερικά πολύ καλά αυτή τη στιγμή. Γιατί να μην συνεχίσουμε; Αυτό είναι το καλό, την αγαπάμε την εταιρία και εκτιμάμε πολύ τον κόπο μας. Και νομίζω ότι αυτό γίνεται αντιληπτό όταν σου μιλάω για την SPV. Έχουμε ένα πετυχημένο μοντέλο. Δουλεύουμε με τον μεγάλο διανομέα. Έχουμε καλούς συνεργάτες διανομής στο Ηνωμένο Βασίλειο, στις ΗΠΑ, και στον υπόλοιπο κόσμο. Είναι δύσκολο βέβαια για τα φυσικά προϊόντα αυτή τη στιγμή λόγω των χρόνων παραγωγής. αλλά ναι, ακόμα το κάνουμε και θα το κάνουμε. Και το πιο σπουδαίο είναι ότι είμαστε ευτυχισμένοι. Διασκεδάζουμε. Αυτό είναι καλό!!
Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Βλέπω ότι είσαι ακόμα πολύ ενθουσιασμένος, πολύ ενθουσιασμένος, όπως στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ή του ’90. Και είναι φανταστικό.
Olly: ‘Όλα πια γίνονται μικρότερη κλίμακα, αλλά αυτό είναι απόλυτα λογικό στην εποχή μας. Εννοώ, όταν μπήκα στη Steamhammer το 2001, κυκλοφορούσαμε περίπου 100 άλμπουμ την χρονιά. Τώρα, είναι 25, αλλά αυτό είναι αρκετό για εμάς. Με τον Björn, δουλεύουμε με περίπου 45 συγκροτήματα αυτή τη στιγμή. Αυτό είναι το ρεπερτόριο της Steamhammer και δεν έχουμε κανένα παράπονο. Είμαστε μια μικρή ομάδα, καλλιτεχνών και ανθρώπων που δουλεύουμε όλοι μαζί.
Τι πιστεύεις για τη σύγχρονη μουσική βιομηχανία; Σου αρέσει η σύγχρονη heavy metal σκηνή;
Olly: Απολύτως! Το θέμα είναι ότι πρέπει να θυμάσαι, στις δεκαετίες του ’80, ’90, 2000, οι μπάντες έπρεπε να είναι σε μια δισκογραφική εταιρεία, επειδή αλλιώς δεν μπορούσαν να διανέμουν τα άλμπουμ τους. Σήμερα, οι μπάντες δεν χρειάζεται να είναι σε μια δισκογραφική εταιρεία· μπορούν να διανέμουν τα άλμπουμ τους μόνες τους μέσω της The Orchard, για παράδειγμα. Αλλά νομίζω, ότι το Spotify είναι πολύ σημαντικό για την προώθηση ενός συγκροτήματος. Όμως πιστεύω ότι ακόμα το φυσικό προϊόν, ειδικά στη metal σκηνή, είναι εξαιρετικά σημαντικό και για τους απλούς οπαδούς αλλά και για τους συλλέκτες. Είναι καλό να υπάρχουν και τα δύο. Όμως είναι και πολύ δύσκολο ταυτόχρονα να το προωθήσεις. Υπάρχουν λιγότερα περιοδικά, λιγότερες τηλεοπτικές εκπομπές, αλλά μπορείς να το προωθήσεις μέσω των κοινωνικών μέσων. Έτσι νομίζω ότι η νέα μουσική βιομηχανία είναι εξαιρετική. Είναι απλά διαφορετική, αλλά όχι καλύτερη ή χειρότερη. Είναι απλά διαφορετική. Μου αρέσει όμως να σου λέω την αλήθεια.
Έχεις απόλυτο δίκιο πως metal οπαδοί, ακόμα εκτιμούν το φυσικό προϊόν, το άλμπουμ, το βινύλιο, ή και την κασέτα! Νομίζω πως είναι ακόμα σημαντικό να έχουν κάτι στα χέρια τους.
Olly: Ναι, φυσικά εγώ για παράδειγμα ακόμα συλλέγω CDs, βινύλιο, κλπ. Και όπως είπα, νομίζω ότι ειδικά στη metal σκηνή, το χρειάζονται το φυσικό προϊόν. Έχεις δίκιο…
Τι επιφυλάσσει το μέλλον για τη Steamhammer;
Olly: Το μέλλον; Νομίζω ότι θα το κάνω αυτό για τα επόμενα 20 χρόνια. Όπως είπα, ακόμα το απολαμβάνω. Το αγαπώ. Και ελπίζω να βρούμε νέες, εξαιρετικές μπάντες και να συνεργαστούμε μαζί τους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό είναι επίσης σημαντικό. Όπως όταν υπέγραψα με τον Axel Rudi Pell το 2004, ποτέ δεν περίμενα να δουλεύω μαζί του για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά είναι υπέροχο. Το αγαπώ, και ελπίζω να βρούμε νέες μπάντες, νέες εξαιρετικές μπάντες με τις οποίες θα δουλέψουμε για τα επόμενα 10, 20 χρόνια. Αυτό είναι το μέλλον. Αυτός είναι ο στόχος, και είμαστε ευτυχισμένοι. Είμαστε πολύ, πολύ ευτυχισμένοι. Είμαστε ακόμα εδώ. Αυτό είναι υπέροχο. Αυτό είναι το καλό.
Πόσο δύσκολα ήταν τα 90s για μια εταιρία σαν την SPV;
Olly: Ειλικρινά, η δεκαετία του ‘90 για την Steamhammer/SPV ήταν υπέροχη. Διότι εκείνη την εποχή, ο Reiner Hansel, δημιούργησε τη δική του δισκογραφική εταιρία, την CBH Records. Ο Hansel ήταν ένας μεγάλος προαγωγός, διοργανωτής ζωντανών εκδηλώσεων και συνεργάτης μας εδώ στη Γερμανία. H SPV έκανε τότε ένα join venture μαζί του, μια κοινοπραξία, που σήμαινε ότι συγκροτήματα όπως οι πχ οι MOTORHEAD οι LYNYRD SKYNYRD, οι MOLLY HATCHEΤ, ο Paul Rodgers κ.α. κυκλοφόρησαν τους δίσκους τους από την Steamhammer/SPV. Και αυτό ήταν υπέροχο και ως επιχειρηματική κίνηση πάρα πολύ πετυχημένη! Δηλαδή, το να έχεις τους MOTORHEAD στη δισκογραφική σου, ήταν εξαιρετικό! Το επόμενο βήμα ήταν οι JUDAS PRIEST που υπέγραψαν στη Steamhammer. Ήταν μια εκπληκτική εποχή για εμάς. Κυκλοφορήσαμε τα “Jugulator” και “Demolition” και δύο live! Στη συνέχεια είχαμε τον Jimmy Page με τους BLACK CROWS και το “Live at the Greek” και τόσα άλλα που πραγματικά έκαναν τα 90s συναρπαστικά για εμάς, παρα το γεγονός ότι το heavy metal ήταν σε ύφεση.
Παρά το γεγονός ότι μπήκατε στην νέα χιλιετία με ορμή, κάποια στιγμή ήρθαν δύσκολα χρόνια κυρίως από την πλευρά των οικονομικών. Μπορείτε να μας πεις τι έγινε τότε;
Olly: Η αρχή της πρώτης δεκαετίας του 2000 ήταν επίσης φανταστική για εμάς. Είχαμε τους WHITESNAKE, Alice Cooper, HELLOWEEN, KREATOR, GAMMA RAY και άλλες μπάντες πολύ εμπορικές. Αργότερα έπρεπε να προσαρμοστούμε σε νέα πραγματικότητα καθώς η μουσική βιομηχανία άλλαζε. Αυτή η ιστορία με την οικονομική αφερεγγυότητα ήταν απλώς ένα θέμα που σχετιζόταν με κάποιες αποφάσεις του Manfred πίσω απ’ όλα αυτά, αλλά ήθελε να κρατήσει την εταιρεία σε ανάπτυξη αλλά διάλεξε τους λάθος συνεργάτες. Αλλά μπορέσαμε να προχωρήσουμε και να ανταπεξέλθουμε! Ήταν κάτι που έγινε 15 χρόνια πριν και ευτυχώς καταφέραμε να το ισοσκελίσουμε. Τώρα που μιλάμε σκέφτομαι ότι έχουν περάσει τόσα χρόνια και μου φαίνεται απίστευτο! Αλλά είχαμε έναν πολύ, πολύ καλό οικονομικό manager είχε ένα τατουάζ MOTORHEAD στο χέρι του να φανταστείς, οπότε ήταν μεγάλος οπαδός όλων των συγκροτημάτων μας. Και το 2012, 3 χρόνια μετά που ξεκίνησε αυτή η κρίση, βγήκαμε από αυτή την οικονομική αφερεγγυότητα, ξέρετε, που ήταν κάτι πολύ καλό για την εταιρία, και μπορέσαμε να αρχίσουμε πάλι καινούργια πράγματα να κάνουμε! Να σου πω και κάτι Σάκη; Υπήρχαν σπουδαία συγκροτήματα όπως οι MAGNUM, ο Axel Rudi Pell, oι FREEDOM CALL που παρέμειναν μαζί μας όποιο κι αν ήταν το κόστος. Ευτυχώς, είμαστε ακόμα εδώ τελικά, ήταν πολύ δύσκολο εκείνη την εποχή. Πιστέψτε με, αυτά τα 3 χρόνια, από το 2009 έως το 2012, ήταν σκέτη κόλαση. Έκανα υπερωρίες, Σαββατοκύριακα, τα πάντα. Αλλά όπως είπα είμαστε μια μεγάλη οικογένεια, και θέλαμε να συνεχίσουμε όλο αυτό, Και δείξαμε αφοσίωση!
Ποιο είναι το μοντέλο της σύγχρονης SteamHammer, το μοντέλο εργασίας σήμερα;
Olly: Το μοντέλο εργασίας είμαστε εμείς, εννοώ, εγώ και ο συνάδελφός μου, Bjorn von Oettingen, που ήταν επίσης στη CMM, εκείνη την εποχή, και μετά τον θάνατο του Noko, εντάχθηκε στην οικογένεια. Υπογράφουμε συγκροτήματα. Κάνουμε συμβόλαια, διαχείριση προϊόντων, κάνουμε διαφήμιση, συντονισμό, προώθηση. Όπως είπα, κάνουμε τα πάντα εδώ από την υπογραφή του συγκροτήματος έως την τελική κυκλοφορία, η οποία δουλειά μερικές φορές διαρκεί 6 έως 8 μήνες. Αλλά, ναι. Και το καλό είναι ότι ακόμα και μετά από 33 χρόνια στη βιομηχανία, δεν βαριέμαι, ξέρεις, γιατί κάθε μέρα υπάρχει κάτι καινούργιο, κάποιες φορές υπάρχουν δυσκολίες, κάποιες φορές όχι. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν βαριέσαι.
Μπορώ να ρωτήσω ποια είναι η πιο περήφανη στιγμή για εσάς στην SteamHammer;
Olly: Η πιο περήφανη στιγμή για μένα νομίζω ήταν το 2008, όταν δούλευα για το “Motorizer” των MOTORHEAD και μπορούσα να δώσω στην μπάντα ένα χρυσό δίσκο για το DVD, “25 & Alive Boneshaker”. Είχε πουλήσει πάνω από 25.000 αντίτυπα στη Γερμανία, οπότε σε αυτή τη περίπτωση έχεις ένα χρυσό DVD, και είχα την χαρά να το απονείμω στην μπάντα, στον Lemmy, στον Mikey και στον Phil, στο Citadelle στο Βερολίνο όπου έπαιζαν. Αυτή σίγουρα ήταν μια πολύ περήφανη στιγμή για εμάς.
Ποιο είναι το συγκρότημα που θα επιθυμούσατε να έχετε στη δισκογραφική σας, εκτός από συγκροτήματα όπως οι IRON MAIDEN ή METALLICA;
Olly: Το 2012, μας προσκάλεσε μια μπάντα στο Λονδίνο, στο Hammersmith Odeon. Έπαιξαν εκεί και ήθελαν να μας συναντήσουν. Ήταν οι CULT. Τα “Electric” και “Sonic temple” είναι για μένα από τα καλύτερα hard rock άλμπουμ όλων των εποχών. Έτσι, ήταν μια υπέροχη στιγμή να δω τη μπάντα ζωντανά σε ένα γεμάτο Hammersmith Odeon και να τους συναντήσω μετά το show. Γνώριζα τον Billy Duffy από τις προηγούμενες μπάντες που είχε με τον Mike Peters από τους THE ALARM, αλλά ποτέ δεν είχα συναντήσει τον Ian Astbury. Να είμαι ειλικρινής, ήταν μια σπουδαία συνάντηση Δεν μιλήσαμε πολύ για μουσική, αλλά πιο πολύ για καλλιτεχνικά θέματα, δε μιλούσαν για τη μουσική, αλλά για το πώς πρέπει να φαίνεται το εξώφυλλο του άλμπουμ για παράδειγμα. Αλλά τελικά αποφάσισαν να συνεργαστούν με άλλη δισκογραφική εταιρία, πράγμα που ήταν πραγματικά λυπηρό για μένα προσωπικά. Οπότε ναι οι CULT ήταν ένα από τα συγκροτήματα που θα ήθελα πραγματικά να έχω.
Θα ήθελα να μου πεις τους κορυφαίους σε πωλήσεις τίτλους της SteamHammer SPV, χωρίς να μου πεις τους αριθμούς;…
Olly: Σίγουρα το άλμπουμ του Jimmy Page and THE BLACK CROWS είναι από τα κορυφαία, αν όχι το νο 1 σε πωλήσεις άλμπουμ μας. Είναι ένα υπέροχο άλμπουμ. Από εκεί και πέρα το “Jugulator” των JUDAS PRIEST, οι WHITESNAKE, ο Alice Cooper με το “Αlong came a spider”, οι MOTORHEAD με το “Motorizer”, οι SODOM με το “Agent orange”, και σίγουρα ο Axel Rudy Pell με το “The Ballads” από το 1993!! Το πιστεύεις;; Ναι, ο Axel Rudy Pell και το “The Ballads”, Σάκη. Από το 1993! Ένα από τα πλέον best selling άλμπουμ του καταλόγου μας. Αυτό ήταν μια έκπληξη, ε; Το video στο youtube για το “Halleluiah” έχει 20.000.000 views… Απίστευτο!!
Σίγουρα!! Ποια είναι οι πλεονεκτήματα του να είσαι σε μια δισκογραφική εταιρία τώρα ενώ πλέον μπορείς να κάνεις την παραγωγή του άλμπουμ μόνο σου και την προώθηση μέσω των social media;
Olly: Καταλαβαίνω την ερώτησή σου. Πολλές μπάντες μας ρωτούν γι’ αυτό. Και τότε πρέπει να πούμε, εντάξει, αλλά πρέπει να προχωρήσετε με χρηματοδότηση για τα πάντα. Την εκτύπωση, την παραγωγή, τη φωτογράφιση, τα πάντα, πρέπει να προχρηματοδοτήσετε. Ναι; Και αν κάνετε τα πάντα μόνοι σας, πώς θα πάτε στο Amazon, στο EMP, σε όλες τις άλλες εταιρείες mail order; Ξέρετε; Δεν είναι τόσο εύκολο να μπεις στα μεγάλα e-shop. Έτσι, το πλεονέκτημα με τη δισκογραφική εταιρία είναι ότι έχουμε τη γνώση, την εμπειρία, έχουμε τις διασυνδέσεις, για να κάνουμε το δίσκο επιτυχημένο., προσιτό στο κοινό. Θέλεις promotion, πως θα το κάνεις να σε δει ο άλλος; Δεν διασφαλίζουμε 100% ότι θα συμβεί, κανείς δεν μπορεί να σου δώσει τέτοια διαβεβαίωση, γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τις πωλήσεις, αλλά αυτούς δεν τους αντιμετωπίζει μια μπάντα μόνη της, δεν γίνεται απλά. Είναι επίσης η μπάντα σε περιοδεία; Είναι μια χόμπι μπάντα; Έχουν μια συμφωνία merchandise, μια συμφωνία δικαιωμάτων, συμφωνία για τα publishing rights; Τι γίνεται με τις ενέργειές τους στα κοινωνικά μέσα; Facebook, Instagram, TikTok, ξέρετε, όλα αυτά τα είδη των social media πρέπει να συνεργαστούν, να είναι συντονισμένα για να κάνουν κάτι επιτυχές σήμερα.
Τι σας ενοχλεί περισσότερο στη μουσική βιομηχανία σήμερα και θα θέλατε να αλλάξει ή να ήταν όπως στο παρελθόν;
Olly: Πολλά πράγματα. Οι ψηφιακές πλατφόρμες κατά βάση. Ειλικρινά, δηλαδή, είναι κάτι πολύ κουραστικό αυτό και οι ψηφιακές πωλήσεις. Δηλαδή, πρέπει να βάλεις τις κυκλοφορίες σε εξειδικευμένες λίστες και σε κάποιες άλλες πιο ειδικές λίστες, είναι μια γραφειοκρατία άνευ προηγουμένου. Η δημιουργικότητα έχει εξαφανιστεί. Διότι είναι μόνο λίστες αναπαραγωγής, λίστες από εδώ, λίστες από εκεί, ένα οργανωμένο χάος και πρέπει να δαπανήσεις πολύ χρόνο για αυτό. Πρέπει να το συμπληρώσουμε ξανά αν αυτό δεν είναι σωστό, δεν ταιριάζει κάπου και άντε πάλι από την αρχή. Όλοι μιλάνε για το Spotify, αλλά είναι μια μακρά διαδικασία για να φτάσεις να έχεις μια ικανή ροή και επισκεψιμότητα. Κουραστικό!
Ποια είναι τα άλμπουμ που περιμένατε να πωλήσουν πολύ καλά και δεν πούλησαν;
Olly: Σίγουρα αυτό είναι μια πολύ, πολύ καλή ερώτηση. Νομίζω ότι το τελευταίο άλμπουμ των RUNNING WILD το “Blood on blood”, ανήκει σε αυτή την κατηγορία, γιατί οι κριτικές ήταν εξαιρετικές, όλα πήγαν μια χαρά, είναι καλό άλμπουμ! Το άλμπουμ πριν από αυτό, το “Rapid Foray” του 2016, πούλησε πραγματικά καλά. Και έτσι σκέφτηκα ότι το “Blood on blood” γιατί είναι στο ίδιο μοτίβο θα πήγαινε τουλάχιστον το ίδιο καλά, αλλά δεν πήγε, περίμενα περισσότερα..
Εντάξει. Ποια είναι η σχέση της SteamHammer με την Ελλάδα όσον αφορά τη διανομή και ποια είναι η εμπειρία σας από τις ελληνικές πωλήσεις, το ελληνικό κοινό;
Olly: Στο παρελθόν ήταν υπέροχα, κάναμε promotion tour στην Αθήνα. Ήμουν εκεί με τους HELLOWEEN. Ήμουν εκεί με τον Kai Hansen. Ήταν φανταστικά. Αλλά τα τελευταία χρόνια, επίσης, λόγω και της οικονομικής κρίσης και όλων των πραγμάτων που συνέβησαν τα πράγματα χάλασαν. Η διανομή δεν ήταν πολύ καλή, αλλά τώρα έχουμε έναν νέο διανομέα που ονομάζεται Rockarolla, και νομίζω ότι κάνουν εξαιρετική δουλειά, η μεταλλική κοινότητα είναι ακόμα εκεί και ελπίζουμε ότι θα βελτιωθούν τα πράγματα.
Και τώρα το διασκεδαστικό μέρος των business. Θα σου αναφέρω κάποια συγκροτήματα με τα οποία είχατε συμβόλαιο και έχεις δουλέψει μαζί τους. Πες μου τις πρώτες σκέψεις που έρχονται στο μυαλό.. Ας αρχίσουμε με τους JUDAS PRIEST…
Olly: Φανταστικοί!! Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, για να είμαι ειλικρινής. Έκανα την promotion tour μαζί τους και για το “Jugulator” και για το “Demolition”. Η καλύτερη στιγμή ήταν όταν τους είδα live στην πρώτη τους εμφάνιση με τον Tim Owens. O γιος μου είχε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και εκείνη την εποχή υπήρχε μόνο ένας γιατρός στον κόσμο που μπορούσε να του κάνει τη χειρουργική επέμβαση που έπρεπε. Έτσι για ένα χρόνο είχα μετακομίσει στη Βαλτιμόρη. Η πρώτη εμφάνιση των PRIEST με τον Ripper ήταν στην Ουάσιγκτον το 1997. Έτσι, ήμουν προσκεκλημένος εκεί, και οδήγησα από τη Βαλτιμόρη στην Ουάσιγκτον για να δω την πρώτη συναυλία τους, ήταν κάτι πραγματικά πολύ ιδιαίτερο. Και, παρεμπιπτόντως, τα πήγε θαυμάσια!! Ήταν εξαιρετικός τραγουδιστής και είναι ακόμα και σήμερα που παίζει με τον KK!
SODOM!
Olly: Όταν το 2001 άρχισα την SPV, το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνω ήταν να φτιάξω μια τιμητική πλατινένια πλακέτα, να το πω έτσι, για την μπάντα, για το PopComm του 2001, γιατί εκείνη την εποχή, οι SODOM έφτασαν σε πωλήσεις τους 1.000.000 δίσκους και ο Manfred ήθελε να βραβεύσει την μπάντα. Έτσι, αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνω για την καινούργια μου εταιρία. Βραβεύσαμε την μπάντα στο PopComm με αυτές τις πλακέτες που έφτιαξα και ήταν πραγματικά καλή αρχή για μένα.
DESTRUCTION.
Olly: Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω δουλέψει μαζί τους γιατί δεν ήμουν ακόμα στην SPV όταν εγώ μπήκα στην εταιρία. Έτσι δεν έχω καμία σχέση μαζί τους, για να είμαι ειλικρινής.
ΟΚ! MANOWAR!
Δουλέψαμε με την εταιρία τους, τη Magic Circle, και εκεί ήταν οι MANOWAR, οι RHAPSODY και άλλοι. Κάναμε επίσης κι το “Gods of war” άλμπουμ. Μισό χρόνο πριν από την κυκλοφορία του ο Joey DeMaio έκανε ένα pre-listening session, ο Manfred εγώ και μερικοί άλλοι άνθρωποι εκείνη την εποχή πήγαμε στο στούντιο, μας είπε ο Joey, αυτό είναι το καλύτερο άλμπουμ που είχε κάνει ποτέ. Ακούσαμε το άλμπουμ και ήξερα ακριβώς τι θα γίνει. Όλοι ήταν σαν «μμ-χμ….», τότε ο Manfred για να μας βγάλει από την δύσκολη θέση είπε, «ναι, είναι ένα υπέροχο άλμπουμ. Εντάξει. Πάμε για δείπνο»!
Λίγο μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, ο Manfred μου είπε, «οι MANOWAR μας παρέδωσαν ένα άλμπουμ γεμάτο με αφηγήσεις και κακοκαιρία». Αυτές είναι ακριβώς οι λέξεις του για το “Gods of war”…
Olly: Ήμασταν τόσο απογοητευμένοι. Δηλαδή, ειλικρινά, είχαν τα πάντα στα χέρια τους για να είχαν κάνει το σωστό άλμπουμ. Ξέρεις, έχουν κάνει άλμπουμ όπως το “Into glory ride”, “Sign of the Hammer” τα οποία είναι milestones. Αυτά είναι τα καλύτερα. Αλλά μερικές φορές δεν ξέρεις τι έχει στο μυαλό του ο κάθε καλλιτέχνης…
WHITESNAKE.
Olly: Α, ο David Coverdale. Υπέροχος, είναι ένα πραγματικός κύριος! Θυμάμαι μου έλεγε όταν μιλούσαμε για τα κάνουμε συμβόλαια, «Olly, δεν είμαι φτηνός..». Ήθελε τα καλύτερα ξενοδοχεία, τα καλύτερα γεύματα, τις ανέσεις του. Αλλά έκανε δουλειά και μας έδωσε το “Good to be bad” το οποίο ήταν ένα εξαιρετικό άλμπουμ. Έκανε όλες τις συνεντεύξεις, έτρεξε πολύ για το promotion και την προώθηση του άλμπουμ, πραγματικός επαγγελματίας. Δούλευε πολύ σκληρά. Αλλά εκείνη την εποχή, έκανε περιοδεία με τον Alice Cooper και η φωνή του δεν ήταν σε καλή κατάσταση, στην συναυλία στο Αννόβερο, το κοινό τον αποδοκίμασε και πετούσαν διάφορα στην σκηνή. Θύμωσε πάρα πολύ και γύρισε και μου είπε σαρκαστικά: “Thanks for your hometown!!” Αλλά είναι ένας κύριος σε όλα του.
Yngwie Malmsteen.
Olly: Το 2002, τον προσκαλέσαμε στο PopComm στη Κολωνία και κάναμε 4 ημέρες συνεντεύξεων, δεν υπήρξε πραγματικά κανένα πρόβλημα. Στο ξενοδοχείο που του είχαμε κλείσει έπινε μόνο μη αλκοολούχο μπύρα. Όλα είναι ωραία, μέχρι που η γυναίκα του βαρέθηκε, έτσι βγήκε για ψώνια. Αμέσως μόλις βγήκε, είπε ο Yngwie: «Φέρτε κανονική μπύρα» Χαχαχαα! Έτσι, τότε πήγα στο μπαρ και πήρα κανονική μπύρα, πέταξε την μη αλκοολούχο, και γέμισε το μπουκάλι της με κανονική μπύρα! Έτσι δεν φαίνονταν τι πίνει! Χαχαχαχαχ! Ήταν μια αστεία φάση! Αλλά για να είμαι ειλικρινής, το 2002, συνεργαστήκαμε μαζί του πολύ καλά, και το “Attack” ήταν μια καλή κυκλοφορία .
Με τους BLACKMORE’S NIGHT;
Olly: Το 2003, ήμουν υπεύθυνος για το άλμπουμ “Ghost of a rose”, και είχαμε μια promo week σε ένα μεσαιωνικό κάστρο, το οποίο το είχαμε νοικιάσει για αυτό το σκοπό. Όλα ήταν οργανωμένα στην εντέλεια, και είχαν έρθει δημοσιογράφοι από πολύ μακριά για κάνουν συνεντεύξεις με τον Ritchie. Αυτός όμως αποφάσισε να κάνει τις συνεντεύξεις μετά τα μεσάνυχτα! Δεν ξέρω γιατί… Οι δημοσιογράφοι ήταν πραγματικά θυμωμένοι όμως… Έτσι, η πρώτη συνέντευξη ξεκίνησε τα μεσάνυχτα και η τελευταία στις 6 το πρωί και ήταν όλοι πολύ θυμωμένοι! Και τότε, το επόμενο πρωί όλοι ήταν εκνευρισμένοι και τους έφταιγαν τα πάντα… Τα αυγά στο πρωινό, το ψωμί, το ένα το άλλο… Μετά από δυο ημέρες, είχαμε μπάρμπεκιου στην αυλή του κάστρου, ήρθε ξαφνικά με την ακουστική κιθάρα του και έπαιξε το “The temple of the king” και μου χαμογέλασε συγκαταβατικά… Έτσι είναι ο Blackmore. Από την άλλη πλευρά, για μένα, οι RAINBOW ήταν πάντα πιο σημαντικοί από τους BLACKMORE’S NIGHT. Και νομίζω, ότι το “Down to earth” ή το” Difficult to cure”, είναι ορόσημα, όμως είναι περίεργο να δουλεύει κανείς μαζί του. Ποιος αποφάσισε να κάνει τις συνεντεύξεις σε κάστρο; Εμείς ως δισκογραφική εταιρία. Ήταν η ιδέα μας γιατί έπρεπε να βρούμε ένα καλό περιβάλλον ώστε να νιώθει ευτυχισμένος επειδή του αρέσουν τα κάστρα και όλα αυτά τα μεσαιωνικά. Έτσι αποφασίσαμε, εντάξει, αυτό είναι ένα κάστρο, εκεί κάνουμε τις συνεντεύξεις… Αλλιώς δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί…
HELLOWEEN;
Olly: Με τους HELLOWEEN, είναι μια μεγάλη ιστορία. Από το 1984, ο Manfred και o Karl έκαναν συναυλίες στο Ανόβερο. Ήταν ένα πενθήμερο φεστιβάλ που είχαν διοργανώσει. Κάθε μέρα, έπαιζαν 2 metal συγκροτήματα. Και μια μέρα, ήταν οι MANIA από το Αμβούργο ως headliners και support οι HELLOWEEN. Έτσι, και για να είμαι ειλικρινής, ήταν υπέροχοι, ήταν καταπληκτικοί και αυτή ήταν η πρώτη φορά που τους είδαν. Με την SPV/Steamhammer κάναμε πολλά άλμπουμ παρέα, πολλά χρόνια αργότερα. Το “Keeper…”, το οποίο ήταν μια πραγματική νέα αρχή για την μπάντα, αφού έφυγαν από την Nuclear Blast, μετά το “Dark ride”, και ήταν ένα υπέροχο άλμπουμ και ήταν και μια υπέροχη περιοδεία. Θυμάμαι, ήταν ένα tour με τους GAMMA RAY και τους AXXIS. Όμως η μπάντα αποφάσισε να πάει αλλού, σε άλλη δισκογραφική εταιρία μετα το 2013. Και αυτό που βρήκα λίγο λυπηρό είναι ότι έκαναν αυτό το μεγάλη βιβλίο για την 30η επέτειό τους, και μας αγνόησαν. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, αν το” Keeper …”, δεν είχε πάει τόσο καλά, δεν ξέρω αν η μπάντα θα συνέχιζε… Έτσι είναι όμως!
Έχετε συνεργαστεί με τους SAXON για πολλά, πολλά χρόνια.
Olly: Οι SAXON είναι ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Τους είδα το 1981 όταν έπαιζαν support στους JUDAS PRIEST στο Ανόβερο. Και από τότε, ήμουν ένας μεγάλος οπαδός. Το “Power and the glory” είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ μου. Top five! Η συνεργασία με τον Biff είναι απόλαυση, είναι ένας κύριος, ένας Englishman! Μερικές φορές λίγο επίμονος, λίγο σκληρός, αλλά από την άλλη πλευρά, γνωρίζει ακριβώς τι θέλει. Και σήμερα είναι μια μεγάλη μπάντα, παίζουν, με τους PRIEST κάνουν περιοδεία στην Αμερική με τους URIAH HEEP, τα κατάφεραν μια χαρά. Από την άλλη πλευρά, τα άλμπουμ που έκαναν μαζί μας δεν έγιναν κλασικά, αλλά ήταν καλά άλμπουμ και ο κόσμος τα αγαπά. Το “Lionheart” νομίζω πως ναι, αυτό ήταν ένα σπουδαίο άλμπουμ! Γενικά όμως ήταν χαρά μου να δουλέψω μαζί τους γιατί είναι σπουδαίο, σου δίνει κίνητρο, το να δουλεύεις με συγκροτήματα με τα οποία μεγάλωσες μαζί τους όταν ήσουν παιδί.
Πάμε και στους MOTÖRHEAD!
Olly: Ήμουν λίγο πιο απομακρυσμένος γιατί κυρίως άλλοι άνθρωποι στη SteamHammer δούλεψαν μαζί τους. Πραγματικά δούλεψα μαζί τους το 2008 στο άλμπουμ “Motorizer”, όπου έκανα όλη τη διαχείριση. Έτσι, αυτή είναι η εποχή που πραγματικά γνώρισα τον Lemmy από πιο κοντά, και ήταν πραγματικά πολύ διασκεδαστικό. Και όπως είπα και νωρίτερα, είχα την χαρά να τους βραβεύσω και με ένα χρυσό δίσκο. Οι MOTÖRHEAD ήταν ιδιαίτεροι και όλα όσα λένε για αυτούς είναι αλήθεια. Ήμουν τόσο εντυπωσιασμένος μαζί τους. Μπορείς να πεις το οτιδήποτε για αυτή την μπάντα, μόλις ανέβηκαν στη σκηνή όμως, ήταν μαγεία, μία από τις καλύτερες live μπάντες.
ANGRA…
Olly: ANGRA ήταν καλοί και δουλέψαμε πολλά χρόνια μαζί. Δώδεκα νομίζω… Μετά το “Fireworks” ο Andre έφυγε, αλλά εξακολουθούσαν να είναι μια πολύ καλή μπάντα. Αλλά, δούλεψα πολύ κοντά με τον Andre όταν έκανε τα σόλο άλμπουμ του, από περιοδείες μέχρι τα πάντα και ήταν τόσο λυπηρό να το ότι πέθανε. Και νομίζω πως, μέχρι σήμερα, δεν έχω ιδέα γιατί, τι συνέβη, γιατί πέθανε. Νομίζω ότι έχει καρδιολογικά προβλήματα, ήταν τόσο ευγενικός τύπος.
Και καταπληκτικός τραγουδιστής! Κάναμε στην Ελλάδα μια δωρεάν ακουστική συναυλία με τον Andre Matos και τον κιθαρίστα του. Είχα δει ένα όνειρο. Κάνατε μια προ-ακρόαση για τους MOONSPELL, νομίζω ότι ήμασταν στη Δανία για το άλμπουμ “Night eternal”. Και είδα στο όνειρό μου ότι ήταν ο Andre Matos που έπαιζε το τραγούδι “Lisbon” με τον Fernando Ribeiro!! Όταν γύρισα Ελλάδα το κανόνισα αυτό, μαζί με την SPV. Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα!
Olly: Και τραγούδησαν το “Lisbon”; Δεν το ήξερα αυτό! Φανταστικό!
Ναι. Νομίζω ότι υπάρχει ακόμα και ένα βίντεο στο YouTube. Επόμενο συγκρότημα, ICED EARTH!
Olly: Τα πιο πολλά θέματα σχετικά με τους ICED EARTH τα έκανε μια άλλη συνάδελφος η Maria, δεν τα έκανα εγώ. Αλλά σε κάποια θέματα είχα ανάμιξη. Το “Glorious burden” ήταν ένα υπέροχο άλμπουμ, Ήδη τότε ξέραμε πώς ήταν πολιτικά η σκέψη του Schaffer… Από την άλλη πλευρά, ο Ripper ήταν φοβερός τραγουδιστής, σίγουρα, αλλά δεν ταίριαξε πραγματικά ποτέ με την μπάντα. Με τον Barlow ήταν σε άλλο επίπεδο. Αλλά, ο Schaffer κατέστρεψε την καριέρα του με ό,τι έκανε. Ήταν ξεκάθαρα δικό του λάθος και κανείς δεν νοιάζεται πλέον για τους ICED EARTH. Νόμιζε ότι ήταν οι επόμενοι IRON MAIDEN, άλλες φορές ήταν πραγματικά εριστικός και αγενής θα έλεγα..
Να συνεχίσω; TYPE O NEGATIVE!
Olly: Επίσης, η Maria τους είχε και όχι εγώ. Συνάντησα τον Pete Steele μία φορά στο Αμβούργο, αυτό ήταν στο Docks μετά μια συναυλία η οποία κράτησε περίπου 2 τραγούδια γιατί κατέρρευσε επάνω στη σκηνή. Δεν ήταν πολύ καλά, κάναμε μια η χειραψία ήταν τόσο πολύ αδύναμος… Πολύ λυπηρό ήταν..
Τι γίνεται με τους MAGNUM; Είναι μια μπάντα που συνεργάζεστε για πολλά, πολλά άλμπουμ και είναι λυπηρό το ότι ο Tony Clarkin δεν είναι πλέον στη ζωή…
Olly: Πάνω από 20 χρόνια δουλέψαμε παρέα. Τι να πω, απόλαυση! Είναι κύριοι. Ξέρουν πώς να κάνουν την δουλειά τους με τον καλύτερο τρόπο. Ήταν πάντα διασκεδαστικό να δουλεύεις μαζί τους, εκτός απ’ όταν έπρεπε να εξηγήσω στον Tony πώς λειτουργεί το νέο σύστημα τώρα με όλες τις πλατφόρμες, τις ψηφιακές πωλήσεις, τα social media κλπ. Του τα είπα, και τότε είπε πως ενδιαφέρεται καθόλου για όλα αυτά τα πράγματα. Χαχαχαχαχα! Αλλά από την άλλη πλευρά, ήταν μια Κυριακή, και έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον tour manager της μπάντας και ειλικρινά, αμέσως ήξερα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, γιατί ποτέ δεν με είχε καλέσει ξανά Κυριακή. Μου είπε για τον Tony και ήταν λυπηρό, ειλικρινά λυπηρό.
Και η Doro;
Η Doro, ναι. Κάναμε δυο άλμπουμ μαζί τα “Call of the wild” και “Fight”, κάναμε ένα DVD για τα 25 χρόνια της καριέρας της, επίσης την βραβεύσουμε με μια χρυσή πλακέτα για αυτό. Θυμάμαι όταν έκανα το promo tour μαζί της, είχαμε ένα signing session στο Headbangers Ballroom στο Αμβούργο, το οποίο τότε ήταν χτισμένο μέσα στη θάλασσα. Το signing session κράτησε πάνω από 4 ώρες! Ήρθε πάρα πολύ κόσμος, σχεδόν όλοι όσοι ήρθαν της έφεραν δώρα, μίλησε με όλους, φωτογραφήθηκε με όλους. Ω, Θεέ μου, 4 ώρες! Το έκανε όμως! Όλοι οι θαυμαστές που ήταν εκεί, έβγαλαν φωτογραφία μαζί της πήραν αυτόγραφα και ξέρεις κάτι; Το ίδιο κάνει και σήμερα! Είναι απίστευτο. Είναι ένα από τα πιο αγαπητά άτομα στον χώρο, και ξέρει ακριβώς πώς να συμπεριφερθεί στους θαυμαστές της. Ναι.
Πραγματικά έχω ακούσει μόνο τα καλύτερα λόγια για τη Doro και μπορεί να μην είναι πολύ δημοφιλής στην Ελλάδα, αλλά ξέρω πόσο μεγάλη είναι στη Γερμανία.
Olly: Ασφαλώς. Είναι ένας τόσο καλός άνθρωπος και πραγματικά ζει το όνειρό της ακόμη, είναι υπέροχη. Να πω επίσης ότι το “Hellbound” των WARLOCK, νομίζω ότι είναι ένα φανταστικό άλμπουμ.
Τι γίνεται με τους VIRGIN STEELΕ;
Olly: Ο David Defeis… Ναι… Έχει κυκλοφορήσει τόσα κλασικά άλμπουμ.. .Τα πρώτα άλμπουμ είναι όλα κλασικά, ειδικά το “Noble savage”. Προσπάθησε να ξεφύγει από αυτόν τον ήχο του με τα τελευταία άλμπουμ, τα οποία, για να είμαι ειλικρινής, δεν ήταν πραγματική επιτυχία.. Να το πω ευγενικά. Αλλά ελπίζω ότι το επόμενο άλμπουμ θα είναι καλύτερο. Αυτό που κάνουμε τώρα είναι ότι κυκλοφορούμε ξανά τα πρώτα δύο άλμπουμ σε CD με bonus κομμάτια, σε βινύλιο επίσης κλπ, τέλη Αυγούστου (σ.σ. έχουν ήδη βγει) και θα είναι πραγματικά μια απόλαυση για τους θαυμαστές της μπάντας.
Μιλώντας για τους VIRGIN STEELE ποια η άποψη σου για τα τελευταία τους άλμπουμ;
Olly: Πρέπει να είμαι ειλικρινής, είναι μια μεγάλη απογοήτευση, το τελευταίο άλμπουμ, έπρεπε να το ακούσω πιο πολύ για να του πω ότι δεν μπορούμε να το κυκλοφορήσουμε έτσι. Είναι σκληρό, σίγουρα, αλλά κάποια πράγματα πρέπει να είναι διαφορετικά και πρέπει να αλλάξουν στο επόμενο άλμπουμ. Αλλά από την άλλη πλευρά, έχουμε licensing contract και δεν μπορούμε να επέμβουμε σε ότι κάνει . Και αυτό είναι αυτό που εννοώ όταν πιο πριν λέγαμε για συμβόλαια καλλιτεχνών και συμβόλαια licensing. Όμως πρέπει να τονίσω πως ο ο David είναι υπέροχος άνθρωπος. Έχει αφοσίωση στην μουσική του, σε ότι κάνει. Είναι καλός άνθρωπος και είναι υπέροχο να μιλάμε μαζί του. Πιστεύω ότι θα διορθώσει τα πράγματα.
Και το τελευταίo, Axel Rudi Pell.
Olly: Τον γνωρίζω από το 1993 όταν έκανα προώθηση για το άλμπουμ “The ballads”, ήμουν στη CMM τότε ακόμα. Και είμαι ο υπεύθυνος εδώ στην SPV για τον Axel 23 ολόκληρα χρόνια. Είναι όπως μια δυνατή φιλία, σαν ένα ζευγάρι… Υπάρχουν μερικές σκληρές λέξεις, εντάσεις , μετά όμορφες στιγμές και αστεία, αλλά στο τέλος όλα λειτουργούν και είναι πάντα μια απόλαυση να συνεργάζεσαι μαζί του. Το νέο του άλμπουμ, “Risen symbol” είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που έχει κάνει. Είναι πολύ σταθερός με την μουσική και τις συνθέσεις του, κάνει περιοδείες, τα πάντα! Πολύ δραστήριος γενικά.
Olly, σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Ήταν μεγάλη μου χαρά που κάναμε αυτή συνέντευξη, δουλεύουμε παρέα στα περιοδικά με την SPV και με εσένα σχεδόν είκοσι χρόνια.
Olly: Σας ευχαριστώ πολύ! Γνωριζόμαστε καλά εδώ και πολύ καιρό. Ναι. Πάνω από 20 χρόνια. Αλλά από την άλλη πλευρά, όταν βλέπεις, όπως στην Ισπανία, την Ιταλία ή όπου αλλού, πάντα είναι οι ίδιοι άνθρωποι όπως πριν από 20 χρόνια. Δεν έρχονται τόσα πολλά νέα παιδιά. Το ίδιο και εδώ στη Γερμανία με τα περιοδικά και όλα αυτά. Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που είναι ακόμα εκεί μετά από τόσα χρόνια, και είναι υπέροχο. Και μπορούμε να συνεργαστούμε για τόσο πολύ καιρό, και είστε ακόμα εδώ. Είναι υπέροχο.
Μάλλον αυτή η ενασχόληση με τη μουσική μας κρατά νέους και φρέσκους και για αυτό συνεχίζουμε να το κάνουμε.
Olly: Δεν βαριέται κανείς σε αυτή τη δουλειά Ακόμα κι αν πηγαίνουμε καθημερινά στο γραφείο, κάτι καινούργιο εμφανίζεται, κάτι διαφορετικό, ξέρετε, και κάθε μέρα μαθαίνουμε κάτι νέο, και αυτό είναι Σε ευχαριστώ πολύ Σάκη!
Σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη.
Olly: Σε ευχαριστώ πολύ και εγώ.
Σάκης Φράγκος
Απομαγνητοφώνηση: Δημήτρης Σειρηνάκης
