Υπάρχουν στιγμές που κάτι καινούργιο πέφτει στα χέρια σου. Το πρώτο πράγμα που θα σου κεντρίσει το ενδιαφέρον, εφόσον δεν γνωρίζεις το συγκρότημα, είναι το εξώφυλλο. Το κοιτάς και βλέπεις τι σου θυμίζει. Πολλές αναμνήσεις σου ξυπνάει το συγκεκριμένο εξώφυλλο. Λίγο από EMPEROR, λίγο από DISSECTION… σίγουρα όμως από εκείνη, τη μαγική εποχή. Βάζεις το νέο σου απόκτημα να παίζει, μελωδική εισαγωγή, ίσως αυτό που περίμενες… Και τότε το ταξίδι ξεκινά.
Οι STORMKEEP, είναι ένα νέο συγκρότημα. Στις αποσκευές του κουβαλάει μόνο ένα Demo του 2018 και ένα ΕΡ του 2020. Πίσω δε από το μικρόφωνο, συναντάμε τον Otheyn Vermithrax, ντράμερ των BLOOD INCANTATION. Με τον πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο του όμως, το εκπληκτικό “Tales of othertime”, αν μη τι άλλο μας δείχνει ότι χωρίς να έχει δική του παρακαταθήκη, τη βαριά κληρονομιά που κληρονόμησε από τους μεγάλους της μελωδικής black metal σκηνής, την τιμά και την διαχειρίζεται άψογα και με ύψιστο σεβασμό. Όχι, δεν αντιγράφει. Ακολουθεί χνάρια, βηματισμούς, κάνοντας τα δικά του. Κινείται με άκρα επιτυχία στα μονοπάτια του προαναφερθέντος μελωδικού black metal, του majestic black metal με κάποια ίχνη dungeon synth (τίποτα υπερβολικό, όμως σίγουρα υπάρχουν).
Και τι δεν συναντάει κανείς σε αυτό το ντεμπούτο των εκ Ντένβερ των Ηνωμένων Πολιτειών ορμώμενων καλλιτεχνών. Από παλιούς, καλούς DIMMU BORGIR, μέχρι SACRAMENTUM, φυσικά DISSECTION, πινελιές από WINDIR, ίσως λίγο SUMMONING ενώ η σκιά των μεγάλων, πρώτων διδασκάλων αυτού του ύφους EMPEROR, πλανάται εποπτεύοντας τους απογόνους της. Όλα αυτά, δεμένα σε άψογες συνθέσεις, πολύ όμορφα και ολοκληρωμένα σύνολα, γεμάτα μελωδίες, γεμάτα μυστήριο, γεμάτα πλήκτρα, ατμόσφαιρες. Ταχύτητες εκεί που χρειάζεται, αργά και απειλητικά σημεία αλλού. Δυναμική, μελαγχολία, νοσταλγία, είναι όλα εκεί, σε άρτιες μουσικές συνθέσεις, ικανές να σου γεννάνε συναισθήματα. Στιχουργική θεματολογία τους, το φανταστικό, η μαγεία, αρχαίοι και μεσαιωνικοί θρύλοι και εποχές.
Η επιτομή της ατμόσφαιρας της δεκαετίας του ’90 χωρίς να εγκλωβίζεται σε επαναλήψεις, με την ίδια φρεσκάδα και ζωηράδα που είχε τότε και την ίδια αίσθηση μεγαλείου και μπαρόκ τρέλας που είναι το χαρακτηριστικό των καλύτερων εκείνης της εποχής.
Δεν θα λέγαμε ότι μπορεί κανείς να ξεχωρίσει τραγούδια για να προτείνει από ένα τέτοιο σύνολο. Θα υποτιμούσε το σύνολο και θα αδικούσε τα τραγούδια. Αν πρέπει να προταθεί κάπως αυτό το άλμπουμ, μπορεί να προταθεί μόνο ως ολόκληρο. Από την αρχή του ως το μεγαλειώδες τέλος του. Έτσι θα αποδώσει στον ακροατή τα μέγιστα της εμπειρίας που θέλει να προσφέρει.
8 / 10
Φανούρης Εξηνταβελόνης
