Σπουδαία βραδιά η Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2023 για την ελληνική power metal κοινότητα, η οποία προς έκπληξη πολλών φαίνεται να αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα τεράστιο συναυλιακό μέγεθος, γεγονός που εξηγεί και το γιατί το Fuzz Club ήταν ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο κάθε ηλικίας. Και μιλάω για ανθρώπους που πρόλαβαν τις πρώτες εμφανίσεις των STRATOVARIUS στα 90s στη χώρα μας, μέχρι και νεότερες γενιές που γεννήθηκαν μετά το 2000. Το Φινλανδικό πακέτο βέβαια που περιλάμβανε τους STRATOVARIUS και τους SONATA ARCTICA στην ίδια βραδιά ήταν μια ασυναγώνιστη πρόταση για τους λάτρεις του μελωδικού, συμφωνικού, europower -πείτε το όπως θέλετε- metal. Η περιοδεία Nordic Power Metal Titans 2023 ουσιαστικά είναι co-headline tour και οι SONATA ARCTICA μοιράζονται ισότιμα τον χρόνο με τους STRATOVARIUS. Στη χώρα μας βέβαια με γνωστή την διαχρονική αγάπη του ελληνικού κοινού για τους Strats ήταν δεδομένο ότι οι STRATOVARIUS θα ήταν ουσιαστικά μα και τυπικά οι headliners παίζοντας μετά τους SONATA ARCTICA.
Η αργοπορημένη άφιξη των tour bus δημιούργησε μια μεγάλη καθυστέρηση (πάνω από μίας ώρας) στο άνοιγμα της πόρτας, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί μια τεράστια ουρά κόσμου που έφτανε στην Πειραιώς αλλά και στα γύρω στενά δίνοντας μια επιβλητική αίσθηση περί της επιτυχίας της συναυλίας, καθώς το show ήταν εδώ και αρκετές ημέρες sold out. Έφτασα στο club φορώντας μπλούζα Episode την ανακοινωμένη ώρα έναρξης και μετά τις καθιερωμένες συζητήσεις πετάχτηκα με κάποιους φίλους (Στέφανε, Γιώργο, Δημήτρη και Ηρώ, ξέρετε) να πάρουμε καφέδες με αποτέλεσμα στο κοντινό ζαχαροπλαστείο να πετύχουμε τον Jens Johansson που μας ενημέρωσε και για την καθυστέρηση της άφιξης των συγκροτημάτων στην Αθήνα.
Σχεδόν αμέσως μετά την είσοδο του κόσμου στο club ξεκίνησαν οι ΤσεχοΓερμανοί INDUCTION στους οποίους μετέχει ο γιος του Kai, Tim Hansen, για τους οποίους τα είπαμε και τον Γενάρη για το ντεμπούτο τους. Τα ίδια περίπου ισχύουν και για τις ζωντανές τους εμφανίσεις: πρόκειται για μια πλήρως επαγγελματική, δουλεμένη, προσεγμένη μπάντα με έναν μεγάλο και εντυπωσιακό ήχο (στις κιθάρες βέβαια κάτι δεν ακούγαμε καλά, αλλά ίσως φταίει το σημείο που βρισκόμουν) μα τους λείπουν ακόμα αφενός οι εμπειρίες αφετέρου οι πραγματικά δυνατές συνθέσεις. Τα εμπορικά τους σημεία βέβαια (“Queen of Light”) φάνηκε πως άρεσαν στον κόσμο και ζέσταναν την ατμόσφαιρα. Μάλλον θα μας απασχολήσουν ξανά στο μέλλον.
Το ωραίο, εντυπωσιακό λογότυπο των SONATA ARCTICA φαινόταν ήδη στη σκηνή και η μπάντα δεν έχασε χρόνο, κερδίζοντας από την πρώτη νότα τις εντυπώσεις του ελληνικού κοινού, μπροστά στο οποίο έπαιζαν για πρώτη φορά στην μακροχρόνια καριέρα τους. Το εναρκτήριο τραγούδι (“Closer to an Animal”) δεν ήταν και το πιο κατάλληλο αλλά με δεδομένη την ζεστή ατμόσφαιρα και την καλή διάθεση όλων η υποδοχή ήταν θερμή. Ο ξεσηκωμός ήρθε με το “Black Sheep”, ένα από τα hits του αριστουργηματικού “Silence” του 2001 που αποτέλεσε διαχρονική επιτυχία της μπάντας. Συνέχεια με το εντυπωσιακό εξαιρετικό ταχύτατο νέο single “First in Line” όπου φαίνεται πως το συγκρότημα μάλλον επηρεάστηκε θετικά από την κριτική που δέχεται από πολλούς (και από εμάς εδώ) και σύμφωνα με τα όσα δήλωσε δια μικροφώνου ο ηγέτης της μπάντας Tony Kakko ετοιμάζει επιστροφή στον κλασικό του αρχικό ήχο.
Το υπόλοιπο σετ τους, ευτυχώς, επικεντρώθηκε στις καλές τους εποχές (8 από τα 12 τραγούδια ήταν από τα 4 πρώτα albums), μεγάλη χαρά που ακούσαμε τα “8th commandment” και “The Cage”, υπέροχη η εκτέλεση του “Replica” και του “Full Moon” με το κοινό να τραγουδάει μαζί με τη μπάντα “runaway” στο ρεφραίν, και ιδανικό κλείσιμο με το “Don’t Say a Word”. Κρατάμε από την εμφάνιση των SONATA ARCTICA το γεγονός ότι το συγκρότημά απέδειξε τον λόγο που μετά από αρκετά αποτυχημένα άλμπουμ παραμένει ακόμα δημοφιλές και είναι φυσικά οι δυνατές συνθέσεις των πρώτων δίσκων τους, τις οποία ζηλεύουν μέχρι σήμερα πολλοί συνάδελφοί τους. Ο Tony Kakko έδειξε ιδιαίτερα πνευματώδης και οξυδερκής ως άνθρωπος με όσα έλεγε ανάμεσα στα τραγούδια έχοντας και μια ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ. Με την ανταπόκριση που είδαν και οι ίδιοι μας υποσχέθηκαν ότι θα προσπαθήσουν να μας επισκεφτούν ξανά, αφού πολύ σύντομα κυκλοφορεί και ο νέος τους δίσκος, που όπως είπαν, θα είναι power metal αυτή τη φορά. Αναμένουμε.
Περασμένες 11 και επιτέλους βλέπουμε το επιβλητικό εξώφυλλο του “Survive” των STRATOVARIUS να βρίσκεται πάνω στη σκηνή. Μετά το intro που συνέθεσε ο Johansson (και αντικατέστησε το “Requiem” που χρησιμοποιούσε η μπάντα επί εποχής Timo Tolkki) οι STRATOVARIUS, ή μάλλον, μια εκδοχή του σχήματος που περιέχει μόλις κατά τα 2/5 του κλασικού line up, γέμισαν τη σκηνή εκτελώντας το “Survive”, single από τον ομώνυμο περσινό δίσκο. Εντυπωσιακός ήχος, εξαιρετική δουλειά στις κιθάρες από τον Matias, και το κοινό τελούσε σε παραλήρημα σαν να βρίσκεται στις ηχογραφήσεις του “Visions of Europe”. Οι ενθουσιώδεις αντιδράσεις αναβαθμίστηκαν ένα επίπεδο ακόμα μόλις μπήκε το κλασικό πια “Eagleheart” (για τα hit των STRATOVARIUS τα είπαμε πρόσφατα εδώ) ενώ με τα “Speed of Light” και “Paradise” από τα αριστουργηματικά “Episode”και “Visions” αντίστοιχα φτάσαμε στη πρώτη κορύφωση της βραδιάς.
Σειρά είχαν το “Broken” από το πρόσφατο άλμπουμ με την prog/έντεχνη αισθητική του και το “Winter Skies” από το “Polaris” και τα δύο από τη νέα εποχή του συγκροτήματος. Στα τραγούδια αυτής της πιο πρόσφατης εποχής οι αντιδράσεις του κοινού ήταν στη πλειοψηφία θετικές, αν και πιο συγκρατημένες από αυτές στα τραγούδια της κλασικής περιόδου του σχήματος. Το “World on Fire” παρότι φαντασμαγορικό μου ακούγεται αδιάφορο, αλλά στα αμέσως επόμενα λεπτά πιάσαμε νέα κορυφή με τα “Stratosphere” / “Holy Light” medley και αμέσως μετά “Father Time” στο οποίο ο Timo Kotipelto ήταν συγκλονιστικός. Αξίζει μια ιδιαίτερη μνεία στον τραγουδιστή των STRATOVARIUS, ο οποίος στη σκηνή ακούγεται καλύτερος και τα 90s… Μιλώντας για 90s, ακολούθησε το πιο ”90s” τραγούδι του περσινού δίσκου, το υπέροχο “Frozen in Time”, μια από τις καλύτερες πρόσφατες συνθέσεις της μπάντας, και αμέσως μετά το απόλυτο διαμάντι της δισκογραφίας των Φινλανδών, το αιώνιο “Black Diamond”σε μια εξαιρετική εκτέλεση. Διάλειμμα λίγων λεπτών για το encore που περιελάμβανε το “Unbreakable” που αντιμετωπίστηκε από το κοινό ισότιμα με τα κλασικά κομμάτια και κλείσιμο βέβαια με τι άλλο από το “Hunting High and Low” και τα παιχνίδια κοινού και μπάντας δια μικροφώνου.
Αν είδα καλά, σε όλη τη διάρκεια του live γινόταν χαμός στις σειρές στο κέντρο μπροστά με τις αντιδράσεις να παραπέμπουν στην θρυλική εμφάνιση τους στο Ρόδον το 1997. Ίσως ένα μεγάλο μέρος όσων βρέθηκαν στο Fuzz τη νύχτα της 3ης Νοεμβρίου να μην γνώριζε ακριβώς το ρόλο του Tolkki στο σχήμα, πόσο μάλλον την απουσία του εδώ και σχεδόν 15 χρόνια. Ο ίδιος ούτως ή άλλως πάντα στις ζωντανές εμφανίσεις άφηνε τον πρώτο ρόλο στον Timo Kotipelto. Συνολικά οφείλω όμως να πω ότι η συγκεκριμένη εμφάνιση των STRATOVARIUS στη χώρα μας ήταν μια από τις καλύτερες που μας έχουν προσφέρει στο πέρασμα στην 4η πια δεκαετία που μας επισκέπτονται, σχεδόν ισάξια σε επίπεδο ενθουσιασμού και κόσμου με αυτή του 2003 και της Elements World Tour, πράγμα που θεωρώ μεγάλο επίτευγμα για ένα συγκρότημα που έχει περάσει τόσα πολλά. Ήταν μια σπουδαία βραδιά για τους STRATOVARIUS και τους SONATA ARCTICA, που σε συνέχεια όσων έγιναν με τους HELLOWEEN το καλοκαίρι στο Release, αλλά και την τριπλή εμφάνιση των BLIND GUARDIAN πρόσφατα, αποδεικνύει ότι υπάρχει ακόμα τεράστιο κοινό στη χώρα μας γι’ αυτά τα σχήματα και αυτό τον ήχο, και καλό θα ήταν να το λάβουν υπόψη τους αυτό οι διοργανωτές.
Δημήτρης Μελίδης
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη
