Δεν πέρασε καλά-καλά ένας χρόνος από την κυκλοφορία του εξαιρετικού “Stand in the fire” και οι Καναδοί STRIKER επανέρχονται με νέο δίσκο ο οποίος φέρει και το όνομα του συγκροτήματος. Φαίνεται πως η ελευθερία να ηχογραφούν και να κυκλοφορούν μόνοι τους χωρίς το “βαρίδι” κάποιας δισκογραφικής, τους έχει δώσει ώθηση πέρα από κάθε φαντασία. Δεν μπορώ να σας κρύψω βέβαια πως τέτοιες βιαστικές κινήσεις με τρομάζουν και με αγχώνουν, πόσο δε όταν ένα συγκρότημα θέτει ψηλά τον πήχη με μια δισκάρα όπως το “Stand in the fire”.
Πρώτο πράγμα που κάνει εντύπωση είναι το λιτό, πλην όμως εξαιρετικό εξώφυλλο του album. Συνολικά υπάρχουν οκτώ τραγούδια, ένα μικρό instrumental και μία διασκευή του “Desire” από το “No more tears” του OZZY OSBOURNE. Ο δίσκος ξεκινάει με το πιασάρικο “Former glory” που στιχουργικά στέλνει ένα μήνυμα για την δισκογραφική τους ελευθερία. Ωραίο άνοιγμα που δείχνει ότι οι STRIKER συνεχίζουν μουσικά αλλά και ποιοτικά από εκεί που μας άφησαν πέρυσι. Ο μπαχτσές στο “Striker” έχει μεγάλη ποικιλία με το καθαρόαιμο heavy metal να κυριαρχεί, πότε στα σκληρότερα του όπως στο “Pass me by” το οποίο θυμίζει ANTHRAX και πρέπει οπωσδήποτε να παίζουν live, και πότε σε πιο μελωδικούς ρυθμούς όπως στο “Rock the night”. Γενικά το tempo στον δίσκο είναι γρήγορο με τα drums να αποτελούν οδηγό ενώ για άλλη μια φορά ξεχωρίζει η εξαιρετική κιθάρα του Tim Brown τον οποίο θεωρώ έναν από τους κορυφαίους της νεότερης γενιάς. Για τα φωνητικά του Cleary θα μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω πως ο άνθρωπος είναι τρομερά ταλαντούχος και αποδίδει εκπληκτικά για άλλη μια φορά. Και τα οκτώ τραγούδια είναι υψηλής ποιότητας από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο ενώ και οι στίχοι είναι βατοί, με κύρια θεματολογία την καθημερινότητα μας και την εκπλήρωση των ονείρων και των επιθυμιών μας. Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποια αυτά θα ήταν χωρίς αμφιβολία τα “Former glory”, “Pass me by”, “Born to lose”, “Freedom’s call”, “Curse of the dead”.
Σε αυτή τη παρουσίαση album των STRIKER θα πρωτοτυπήσω γκρινιάζοντας λίγο για το “Desire”. Ενώ η εκτέλεση είναι πολύ καλή, το mastering είναι μέτριο καθώς χρειάστηκε να ανεβάσω το volume αρκετά ψηλά για να το ακούσω αλλά κι εκεί χωλαίνει και ακούγεται ψόφιο. Αν και οι STRIKER έχουν κάνει διασκευές ξανά, αυτή εδώ μάλλον προέρχεται από άλλη ηχογράφηση και παρά το γεγονός ότι είναι bonus, θα ήθελα καλύτερο αποτέλεσμα δεδομένου και το ονόματος που έχουν κτίσει.
To “Striker” αποδεικνύει περίτρανα ότι οι Καναδοί δεν βρίσκονται τυχαία στην κορυφή των νεότερων metal συγκροτημάτων. Τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε συνθετικό οργασμό με τον ένα καλό δίσκο να διαδέχεται τον άλλο ενώ δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να βρω κάτι στο οποίο μπορεί να υστερήσουν στο μέλλον. Μεγάλωσαν, ωρίμασαν και πλέον έχουν θέσει τα στάνταρ όχι μόνο ως συγκρότημα αλλά και στον ευρύτερο χώρο της NWOTHM σκηνής. Χωρίς αμφιβολία ένας από τους πρώτους δίσκους της χρονιάς που δεν πρέπει να λείψει από τη συλλογή κανενός.
8.5 / 10
Νίκος Ανδρέου
