Οι συμπατριώτες μας SUBFIRE μπορεί να δημιουργήθηκαν το 2004, αλλά χρειάστηκαν 15 χρόνια να μέχρι να μας δώσουν την πρώτη τους Full-length δουλειά. Τώρα βέβαια φαίνεται να έχουν πάρει φόρα αφού η αναμονή για τον δεύτερο δίσκο τους “Blood omens” έπεσε στα 3 χρόνια, με τον διάδοχό του ήδη να ετοιμάζεται. Κινούνται στα πλαίσια του Heavy/Power ήχου και δεδομένου ότι το “Define the sinner” είχε εξαιρετικά δείγματα γραφής, η συνέχειά του μόνο αδιάφορους δεν θα μας άφηνε.
Όπως μαρτυράει το πολύ καλό εξώφυλλο, στιχουργικά θα πάμε στην Ιαπωνία και συγκεκριμένα στην γνωστή περίοδο Έντο του 16ου αιώνα. Πρόκειται για concept οπότε η θεματολογία είναι κοινή στις συνθέσεις. Στο “Black edged meitu” ειδικά ακούμε και μία ωραία Ιαπωνική μελωδία στη γέφυρα, ενώ μέχρι να φτάσουμε εκεί θα συναντήσουμε Samurai, Daimyos, Shoguns και όλα τα ωραία.
Το θέμα μπορεί να είναι κοινό καθ’ όλη τη διάρκεια, αλλά τα τραγούδια έχουν χορταστική ποικιλία. Θέλετε το εναρκτήριο “Tides of alibis” που είναι επικό, το “Unbreakable” στο οποίο συμμετέχει ο Ralf Scheepers και γίνεται της τσιρίδας, το “Rage of emotions” με το σκοτεινό του ρεφραίν, υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Η απόδοση των μελών είναι και αυτή αξιέπαινη. Το ρυθμικό δίδυμο χτίζει ένα συμπαγές υπόβαθρο ενώ οι κιθάρες είναι κοφτές (δεν θα πω ότι κόβουν σαν κατάνα και με πείτε προβλέψιμο) με δυνατά ρυθμικά αλλά και δουλεμμένα lead μέρη, με αποτέλεσμα να έχουμε ένα αποτέλεσμα με τον όγκο που χρειάζεται. Τα φωνητικά του Γιάννη δεν υστερούν αφού είναι και αυτός σε καλό επίπεδο, τον οποίον συχνά συναντάμε σε ψηλές οκτάβες.
Αν είχα να ξεχωρίσω κάτι είναι ότι τα τραγούδια δημιουργούν συνειρμούς με αρκετά συγκροτήματα, χωρίς όμως να φτάνουν στο σημείο της αντιγραφής. Δεν μιλάω για τα κλασικά και σιγουράκια PRIEST, HELLOWEEN κλπ., το ρεφραίν του “Unbreakable” μου έφερε στο μυαλό ας πούμε τους Γάλλους HEAVENLY, ενώ η γέφυρα του “Rise” έχει μία από τις λίγες εμφανίσεις πλήκτρων στο άλμπουμ και μου θύμισε κάτι από KAMELOT.
Από το σύνολο των εννέα κομματιών έχω τις αδυναμίες μου σίγουρα, δεν γίνεται να ξεπεράσει κάτι το “Rage of emotions”, αλλά δεν είναι ότι υπάρχει κάποια αχρείαστη στιγμή. Ίσως μόνο να ήθελα ένα πιο δυναμικό κλείσιμο από ότι το “Hunter of dreams” αλλά αυτά είναι καθαρά προτιμήσεις. Να πούμε ότι η παραγωγή είναι όπως πρέπει και χαίρομαι να βλέπω Ελληνικά συγκροτήματα να ξεπερνούν αυτό το εμπόδιο όλο και πιο συχνά πλέον. Ότι και να λέμε αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα της εγχώριας σκηνής το οποίο υπάρχει για συγκεκριμένους λόγους, αλλά επειδή ο ακροατής βιώνει και κρίνει το αποτέλεσμα στην τελική, αυτό είναι που μετράει και το “Blood omens” ανήκει στις καλές περιπτώσεις.
Αν κάτσει κανείς και σκεφτεί τι έχει βγάλει η χώρα μας φέτος θα τον πιάσει πονοκέφαλος, έχουμε SUNBURST, INNERWISH, SUICIDAL ANGELS μεταξύ άλλων, οπότε ο πήχης είναι πραγματικά πολύ ψηλά. Δεν θα πω ότι ο νέος δίσκος των SUBFIRE είναι ακριβώς στην ίδια ευθεία με αυτά, αλλά ακολουθεί από κοντά. Αν δηλαδή σε μία ή δύο κυκλοφορίες ακόμα τους δω σε αυτό το επίπεδο δεν θα βρεθώ προ εκπλήξεως.
8 / 10
Παύλος Παυλάκης
