Οι Φιλανδοί doomsters SWALLOW THE SUN, τρία χρόνια μετά το αριστουργηματικό “Emerald forest and the blackbird”, επιστρέφουν με νέα δουλειά στα μέσα Νοεμβρίου, με το τριπλό παρακαλώ άλμπουμ, με τίτλο “Songs from the North I II & III”. Δέος προκαλεί και μόνο αυτή η κίνηση, αφού πολλοί λίγοι έχουν τολμήσει να προβούν σε τέτοιο ανδραγάθημα, πόσο μάλλον σε αυτό το είδος. Η αγωνία μέχρι να ακούσω τον συνολικής διάρκειας δυόμισι ωρών (21 τραγούδια!) δίσκο, χτυπούσε κόκκινο, αφού από τη μία πρόκειται για λατρεμένη μπάντα, που κατ’ εμέ δεν έχει βγάλει ποτέ κακό δίσκο από το ντεμπούτο τους κιόλας “The morning never came” (2003) και από την άλλη υπήρχε ρίσκο στην απόφαση τους για τριπλό δίσκο, αλλά ταυτόχρονα πρόκληση για τον οπαδό.
Ξεκινώντας τον ακουστικό μαραθώνιο λοιπόν από το πρώτο δίσκο, πολύ εύκολα κατάλαβα ότι το “I”, κινείται στο ύφος που μας έχουν συνηθίσει οι Φιλανδοί και ιδιαίτερα στον προηγούμενο δίσκο. Melodoom/death ήχος, με πολύ συναίσθημα, ακουστικά περάσματα, πλήκτρα πότε σαν «χαλί», πότε σε lead ρόλο, με φωνητικά να εναλλάσσονται από καθαρά σε death (θυμίζουν αρκετά Mikael Åkerfeldt) και τούμπαλιν. Δε ξεπερνούν τις mid tempo ταχύτητες, πέρα από τη lead κάποιες φορές, φέρνοντας στο μυαλό ΚΑΤΑΤΟΝΙΑ της πρώτης περιόδου. Από αυτό το δίσκο προέρχεται και το hit θα έλεγα του δίσκου “Heartstrings shattering”, το οποίο είναι το πρώτο τραγούδι που έβγαλαν στη δημοσιότητα, ως lyric video. Πέρα από αυτό, ξεχωρίζουν άλλα δύο κομμάτια, το “Lost & catatonic” και το αγαπημένο μου και των τριών δίσκων “From happiness to dust”, μία επικού μεγέθους σύνθεση, με μια lead που «πλαντάζει στο κλάμα».
Ακολουθεί το “II”, όπου το συναίσθημα παραμένει ίδιο αλλά το ύφος αλλάζει. Παίρνετε το πρώτο δίσκο, τον γδύνετε από τις βαριές κιθάρες και τα brutal φωνητικά, κρατώντας την εκπληκτική lead, προσθέτετε μπόλικα ορχηστικά (βιολί) και ακουστική κιθάρα και voilà (βρε πολύ γουστάρουν ΚΑΤΑΤΟΝΙΑ λέμε)! Οχτώ μπαλάντες γεμάτες λυρικότητα. Στα φωνητικά, σε αρκετές στιγμές, ο Mikko Kotamäki (ex BARREN EARTH) προσπαθεί να γίνει Jonas Renske στη θέση του Jonas Renske. Εδώ με χαλάει, καθώς έχει πολύ καλή χροιά και πάνω απ’ όλα χαρακτηριστική και δε χρειάζεται να αντιγράφει έναν frontman με τόσο μοναδική φωνή, γιατί ακόμα και να το καταφέρει κάποια στιγμή, θα χάσει τη δική του μοναδικότητα. Δυνατή στιγμή, η συμμετοχή για έναν ακόμα δίσκο της Aleah (έχει συμμετάσχει και στους προηγούμενους δύο), της οποίας τη φωνή λατρεύω στο “Songs from the North” και γενικά χωρίς να είμαι fan των γυναικείων φωνητικών, την έχω κάτω μόνο από την Liv Kristine (των 90’s). Εδώ θα ξεχωρίσω το αλά ANATHEMA (του “Judgement”), “Autumn fire”, το “Away”, αλλά περισσότερο απ’ όλα το “Pray for the winds to come”, άλλη μία εκπληκτική σύνθεση.
Ακούσαμε τους καλούς γνωστούς SWALLOW THE SUN στο «Ι» και την ακουστική τους πλευρά στο «ΙΙ». Η έκπληξη όμως έρχεται στο “III”! Δέκα μεγατόνοι παραμόρφωσης, αλλά και ακουστική στα έγκατα του ήχου, αργόσυρτα όσο δε πάει riffs, μουντά πλήκτρα και death/black φωνητικά, βγαλμένα από το πιο τρομακτικό πληγωμένο θηρίο των Ταρτάρων! Funeral doom! Πέντε τραγούδια, μέσου όρου δέκα λεπτών, που συνδυάζουν τις πρώιμες εποχές ΚΑΤΑΤΟΝΙΑ και ANATHEMA, σε ακόμα πιο extreme έκδοση. Γενικά, είναι ότι πιο επιθετικό και μουντό συνάμα έχει γράψει αυτή η μπάντα, που ταυτόχρονα ακούγεται και λυρικό. Τραγούδια που ξεχωρίζουν, το εναρκτήριο “The gathering of black moths”, αλλά κυρίως το “Empires of loneliness”.
Το αξιοθαύμαστο με το “Songs from the North I II & III”, είναι ότι μπορεί να ακουστεί μονορούφι, αν υπάρχει και η κατάλληλη διάθεση, αλλά και ξεχωριστά ο κάθε μέρος του, χωρίς να χάνεις την ουσία. Οι SWALLOW THE SUN είχαν τρομερή έμπνευση για άλλη μια φορά. Θα μπορούσαν να κρατήσουν κάποια τραγούδια στο συρτάρι τους και να αράξουν μέχρι το 2020, έχοντας έτοιμο υλικό. Δεν ακολούθησαν όμως τον εύκολό δρόμο, πήραν ρίσκο και το αποτέλεσμα είναι αξιοθαύμαστο. Έχει πολλά κιλά… «φρύδια» και ταλέντο αυτή η μπάντα!
8,5 / 10
Γιώργος Δρογγίτης
Υ.Γ. Την Aleah την ακούσαμε φέτος ως guest σε τρία κομμάτια της αλμπουμάρας των AMORPHIS “Under the red cloud”. Επίσης, είναι στο roster μιας μπάντας εν ονόματι TREES OF ETERNITY, που λίγοι ξέρουν (έχουν βγάλει μόνο demo, το 2013) και εκτός από την ίδια, συμμετέχουν ο εγκέφαλος των SWALLOW THE SUN, Juha Raivio, οι αφοί Norrman (ex KATATONIA, OCTOBER TIDE) και ο drummer των WINTERSUN και πρώην των SWALLOW THE SUN, Kai Hahto. Αξίζει προσοχής!
