a
Περίεργη ημέρα για να παρακολουθήσει κανείς συναυλία, part 2. Μια από τις συναυλίες που περίμενα από την αρχή της χρονιάς ήταν αυτή των SYLVAINE. Το περσινό “Nova” με είχε συνεπάρει κανονικά και γι’ αυτό κατέληξε και μέσα στην εικοσάδα. Τη συγκεκριμένη συναυλία την περίμενε πως και πως και η ίδια η Kathrine Sheppard, όπως μου είχε πει και στη συνέντευξή της, καθώς η απογοητευτική προσέλευση της προηγούμενης φοράς σε συνδυασμό με την κλοπή του εξοπλισμού της δεν της είχε αφήσει και την καλύτερη ανάμνηση.
Μέσα στο Temple είχε μαζευτεί τριψήφιος αριθμός θεατών, όταν ξεκίνησαν στην ώρα τους οι δικοί μας EUPHROSYNE. Στα σαράντα περίπου λεπτά που κράτησε η εμφάνιση του κουαρτέτου από την Αθήνα, παρουσίασε ολόκληρο το παρθενικό ΕΡ του “Keres”, με το single “Rattus” στο ενδιάμεσο. Με το που τελείωσε το εναρκτήριο “Pale days”, η frontwoman Έφη ξεκαθάρισε αμέσως τις προθέσεις τους, λέγοντας ότι εξ ολοκλήρου η εμφάνιση τους είναι αποκλειστικά αφιερωμένη στα αδικοχαμένα θύματα των Τεμπών.
Πέρα από την Έφη, και οι συνοδοιπόροι της έδειχναν καλοπροβαρισμένοι και έτοιμοι για τη συγκεκριμένη βραδιά. Έχοντας ακούσει το “Keres” αρκετές φορές τις προηγούμενες ημέρες, θεωρώ ότι οι εκτελέσεις όπως βγήκαν στο Temple ταιριάζουν πιο πολύ στους EUPHROSYNE. Περίμενα black metal τσιρίδες, αλλά αντ’ αυτών υπήρχε η εναλλαγή “σκισμένων” και καθαρών φωνητικών. Αν επενδύσουν σε αυτόν τον ήχο που εξωτερίκευσαν τη βραδιά αυτή, νομίζω ότι θα ακούσουμε πολλά και καλά πράγματα από αυτούς στο άμεσο μέλλον.
Μισή ώρα μετά την -κατά κοινή ομολογία- πολύ καλή εμφάνιση των EUPHROSYNE, ήρθε και η ώρα των headliners. Χωρίς πολλά-πολλά, ξεκίνησαν με το “Earthbound” από το δεύτερο album τους “Wistful” και είναι πραγματικά απίθανο πως ένας τόσο μικροσκοπικός άγγελος βγάζει προς τα έξω τόση καφρίλα από μικροφώνου. Συνέχεια με το πιο δημοφιλές τραγούδι τους, το single “Nowhere still somewhere” από το περσινό “Nova” και κάνω την ίδια διαπίστωση με το support σχήμα: αν και η Kathrine αφοσιωθεί αποκλειστικά σε αυτόν τον ήχο στο επόμενο album, θα κάνει το μεγάλο μπαμ.
Για κάτι παραπάνω από μια ώρα οι SYLVAINE παρουσίασαν το μισό “Nova”, δύο από το δεύτερο “Wistful” και δύο από το τρίτο “Atoms aligned, coming undone”. Πέρα από την Kathrine που έχει τη μαγική ικανότητα να μετατρέπεται χωρίς ιδιαίτερο κόπο από αιθέρια νεράιδα σε μικρό σατανά και η touring band που τη συνοδεύει εκτελεί άψογα τον ρόλο της. Το εγκάρδιο χειροκρότημα του κόσμου ήταν η καλύτερη δικαίωση της frontwoman για να ρίξει μαύρη πέτρα σε όσα συνέβησαν την προηγούμενη φορά στη χώρα μας και γι’ αυτό δε σταματούσε να μοιράζει ντροπαλές ευχαριστίες.
Κατανοώ πλήρως ότι η φωνητική καταπόνηση είναι πολύ μεγάλη, με όλη αυτή την εναλλαγή του κρύου/ζεστού, αλλά τουλάχιστον για εμένα το μοναδικό ψεγάδι ήταν η πολύ μικρή διάρκεια της εμφάνισης των SYLVAINE, ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε ότι πλέον υπάρχουν τέσσερα full lengths και ένα EP. Λεπτομέρεια βέβαια, αν κρίνουμε από την αποθέωση που ήρθε στο encore με το “Mørklagt”. Αλλά είπαμε, το breakthrough της Kathrine δεν έχει έρθει ακόμη…
Γιώργος Κόης
Φωτογραφίες: Jane Fotou (Depart)
