Τρία χρόνια μετά το πολύ καλό “Stridens Hus” επανέρχεται ο Hoest με τον έβδομο δίσκο του “Kong Vinter” (King Winter). Στον δίσκο αυτό έχουμε το καλύτερο εξώφυλλο σε δίσκο του, μια δουλειά του Tom Korsvold της Coverart και όλα τα μουσικά όργανα τα παίζει ο Hoest, με το αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικό. Αν μπορούσα να περιγράψω τον δίσκο με μία φράση αυτή θα ήταν η «απρόβλεπτη black metal ποικιλομορφία». Πολλές αλλαγές στο tempo, ωμή παραγωγή, τραγούδια με τις ρίζες τους να είναι στο παραδοσιακό Νορβηγικό black metal και όλα αυτά φιλτράροντας τα, μέσα από την χαρακτηριστική αισθητική των TAAKE, χωρίς να αντιγράφει ή να επαναλαμβάνεται.
Από το “Sverdets Vei” που είναι και το εισαγωγικό τραγούδι του δίσκου, μας μυεί άμεσα στην παγωμένη ατμόσφαιρα του δίσκου και επιτυγχάνει το τέλειο πάντρεμα των επιρροών του από την πρώτη γενιά του black metal με τις επόμενες δύο. Είναι εμφανής η μουσική πρόοδος που έχει γίνει στον “Kong Vinter”. Η ωμή παραγωγή σε συνδυασμό με τα «ξυραφένια» riffs και τις καταιγιστικές αλλαγές ανάμεσα στα blast beats και στους πιο groovy rock n’ roll ρυθμούς, δίνουν μία «διαστροφική» αύρα στην ατμόσφαιρα του δίσκου, που σε κεντρίζει από τα πρώτα τραγούδια (“Inntrenger”, “Huset I Havet”, “Havet I Huset”). Στα “Jernhaand” και “Maanebrent” η επιθετικότητα των riffs με τις εναλλαγές στο τέμπο και τις κιθαριστικές αρμονίες σε σημεία να θερίζουν, εντείνουν αυτή την ατμόσφαιρα μέχρι και τον επίλογο του δίσκου. Για τελευταίο τραγούδι έχει γράψει ένα 10λεπτο έπος το “ Fra Bjoergegrend mot Glemselen” όπου είναι νοσηρό, ψυχρό και ίσως το καλύτερο τραγούδι του δίσκου.
Ο Hoest έχει καταφέρει ήδη να βάλει ένα σημαντικό λιθαράκι στον χώρο, μένοντας πιστός στον ήχο και την ατμόσφαιρα που «οφείλει» να έχει ένας Black Metal δίσκος. Πειραματίζεται τόσο, ώστε να μην έχουμε «εκφυλισμό» της Black Metal αισθητικής και μένει πιστός στις ρίζες όπως προανέφερα χωρίς όμως να κουράζει ή να επαναλαμβάνεται. Ο “Kong Vinter”λόγω των πολλών αλλαγών σε τέμπο και σε riffs στο κάθε τραγούδι, απαιτεί αρκετά ακούσματα. Σε κάθε νέα ακρόαση έβρισκα και νέα σημεία που μου «σκάλωναν το νου», βέβαια αυτό μπορεί να προκαλέσει κούραση σε κάποιους που δεν προτιμούν τις τόσες εναλλαγές κατά την διάρκεια των τραγουδιών. Εκ του αποτελέσματος νομίζω ότι βγήκε κερδισμένος, διότι «πειραματίζεται» χωρίς να δημιουργείται ένα μουσικό έκτρωμα, όπως βλέπουμε συνήθως σε δίσκους συγκροτημάτων, που λένε ότι παίζουν black metal αλλά έχουν παντρέψει τόσα αταίριαστα πράγματα, στο όνομα του «σώνει και καλά» «πειραματισμού» ή της εξέλιξης του μουσικού αυτού είδους…. χωρίς καμία επιτυχία!!!
Ο “Kong Vinter” είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους της δισκογραφίας των TAAKE, έχει μπει ήδη στην λίστα μου με τις 20 καλύτερες κυκλοφορίες του 2017 και είναι μία απάντηση, στο ότι η Black Metal μουσική «λογική» των 90s μπορεί κάλλιστα να σταθεί στο σήμερα, αν υπάρχουν οι κατάλληλες εμπνεύσεις-πινελιές εξέλιξης από τον εκάστοτε μουσικό.
9 / 10
Θάνος “Thanoz” Κολοκυθάς
