a
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που είχα αγοράσει πακέτο από συγκεκριμένο μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας το ντεμπούτο των TESTAMENT, το “The legacy”, μαζί με το “The new order”, που μόλις είχε κυκλοφορήσει. Εκείνα τα χρόνια, είτε ακούγαμε στο ραδιόφωνο στις λιγοστές εκπομπές που υπήρχαν, είτε περιμέναμε να δούμε κάποιο video clip στο MTV ή σε κάποιο άλλο δορυφορικό κανάλι που δειλά-δειλά εξέπεμπε στις ελεύθερες συχνότητες.
Ο λόγος που αγόρασα το “The legacy”, ήταν το μνημειώδες “Over the wall”, αφού μόλις είδα το video clip, έπαθα σοκ. Βάλτε και το video clip του “Trial by fire”, δεν ήθελε πολύ ο μικρός Σάκης, να πάρει το λεωφορείο κρυφά από τους γονείς του, ένα Σάββατο πρωί και να κατέβει στο κέντρο για αγοράσει τους δίσκους αυτούς, μαζί. Οι TESTAMENT, που μας έρχονται μετά από χρόνια, στο Release μαζί με τους BEHEMOTH και τους PESTILENCE, δύο μήνες πριν στεφθούμε πρωταθλητές Ευρώπης στο μπάσκετ, λοιπόν, έβγαλαν το ντεμπούτο, που είχε το πρώτο όνομά τους.
Διότι LEGACY ονομάζονταν στην αρχή, αλλά μία jazz (ή κατ’ άλλους R&B μπάντα) είχε κατοχυρώσει ήδη το όνομα, οπότε μετά από πρόταση του Billy Milano (S.O.D. / M.O.D.) μετονομάστηκαν σε TESTAMENT και “Legacy”, ονομάστηκε το ντεμπούτο τους. Μην πάει χαμένο το όνομα! Προτού πάμε στο countdown, αν δείτε στα credits το όνομα του Steve “Zetro” Souza στους στίχους, είναι επειδή ο τραγουδιστής των EXODUS, πριν αντικαταστήσει τον Paul Baloff, ήταν στην πρώιμη μορφή των TESTAMENT και ο ίδιος υπέδειξε ως διάδοχό του, τον Chuck Billy.
“The legacy” countdown:
- “Alone in the dark” (4.02)
Δεν το λες και άσχημο ή μέτριο τραγούδι. Απλά έχω ένα αρκετά σοβαρό θέμα με τραγούδια των οποίων στο ρεφρέν, η κιθαριστική μελωδία αντιγράφει αυτή των φωνητικών. Αυτό συμβαίνει στο “Alone in the dark”, που έχει έναν πιο «χορευτικό» ρυθμό, προφανώς σε μία πιο «εμπορική» προσπάθεια των TESTAMENT, αφού μην ξεχνάμε ποτέ, ότι είχαν διανομή από πολυεθνική εταιρία ήδη από το ξεκίνημά τους (Atlantic).
- “Burnt offerings” (5.05)
Το ίδιο με το “Alone in the dark”, αλλά αντί ρεφρέν, μπορείτε να βάλετε κουπλέ. Τα φωνητικά, δηλαδή, ακολουθούν το κιθαριστικό riff, που μπορεί να είναι ευφάνταστο, αλλά όταν μπαίνουν τα φωνητικά από πάνω, κάπου χάνει τη γοητεία του. Αφήστε που το κουπλέ, φαίνεται ότι τους άρεσε τόσο πολύ που επαναλαμβάνεται περισσότερες φορές απ’ οποιοδήποτε άλλο μέρος του τραγουδιού.
- “First strike is deadly” (3.41)
Νομίζω ότι από εδώ και πέρα τα τραγούδια έχουν ελάχιστες διαφορές ανάμεσά τους, με το συγκεκριμένο τραγούδι, να δίνει (σχεδόν) το όνομά τους και σε μία συλλογή που κυκλοφόρησαν οι Bay Area thrashers. Ένα καταιγιστικό thrash metal τραγούδι, με έντονες “Ride the lightning” επιρροές (δεν κρύβονται οι αγάπες με τίποτα και για ποιον λόγο άλλωστε;), που όμως απογειώνεται με το κιθαριστικό σόλο. Θα πω για μία και τελευταία φορά ότι το δίδυμο Peterson / Skolnick είναι από τα κορυφαία ever στον χώρο, διότι μάλλον θα χρειαστεί να το επαναλάβω σε κάθε τραγούδι από εδώ και πέρα. Αυτές οι δισολίες που ακούγονται όμως, από δύο κιθαρίστες με διαφορετικό background και διαφορετικό στυλ, έδωσαν ταυτότητα στους TESTAMENT, οι οποίοι αν έβγαζαν το ντεμπούτο τους, 2-3 χρόνια νωρίτερα, ίσως να είχαν διαφορετική μοίρα. Αλλά αυτά είναι για τις what if ιστορίες…
- “The haunting” (4.14)
Θα ‘θελα να ήξερα ποιο διαστροφικό μυαλό έβγαλε το βασικό riff του τραγουδιού. Αλήθεια όμως. Φοβερή δομή, με το καταστροφικό riff που ξεκινά το κομμάτι, να το διαδέχεται ένα ανελέητο κοπάνημα στο κουπλέ και τον Chuck Billy να κλέβει την παράσταση με τις στριγγλιές του στο ρεφρέν. Άψογο και τρομερός διάδοχος του “The new order”.
- “C.O.T.L.O.D.” (2.29)
Και μόνο για τον τίτλο του, ίσως έπρεπε να είναι πιο ψηλά. Πάντα λάτρευα τους τίτλους των thrash συγκροτημάτων της εποχής, που είχαν τα αρχικά των λέξεων. Συνήθως έριχναν μπινελίκια, αλλά οι TESTAMENT ήταν πάντα πιο ιντελεκτουέλ!!! “Curse of the legions of death” είναι το ακρωνύμιο, ένα σφηνάκι δυόμιση λεπτών, που σε γραπώνει από τον λαιμό, σου πετάει και μία σπινταριστή σολάρα και πας στα αποδυτήρια για ανάσες (aka, να αλλάξεις πλευρά στο βινύλιο, αφού αυτό έκλεινε την πρώτη πλευρά).
- “Raging waters” (4.30)
Μία από τις εξαιρέσεις στον κανόνα μου, για τα φωνητικά που ακολουθούν την κιθαριστική μελωδία (ή και το αντίστροφο), είναι σ’ αυτό το κομμάτι. Ξεκινά σαν δυναμίτης κι εκεί που ο Ινδιάνος φωνάζει “The Devil’s triangle”, γνωρίζεις ότι θα έρθει ο όλεθρος… “Violence, terror, raging waters” και μας παίρνει και μας σηκώνει!!! Γρήγορο μα και αρκετά τεχνικό, ολντσκουλιά όπως τη γουστάρουμε, με φοβερό σόλο για μία ακόμη φορά (είπα πριν ότι δεν θα το ξαναπώ; ΨΕΜΑΤΑ!).
- “Do or die” (4.38)
Εξαιρετικό τραγούδι στα πάντα του. Έχω ένα “soft spot”, επειδή στο κουπλέ μου θυμίζει 100% KREATOR εποχής “Endless pain” και “Pleasure to kill”, αλλά παρότι είναι τέρμα επιθετικό, έχει τα πάντα. Αλλαγές ρυθμού, φοβερή κιθαριστική δουλειά, ερμηνεία στα φωνητικά που ταιριάζει ΑΠΟΛΥΤΑ με τους στίχους. Άψογο τραγούδι απ’ όλες τις απόψεις.
- “Apocalyptic city” (5.51)
Το τραγούδι που κλείνει το δίσκο και ουσιαστικά σου λέει: «Έφτασε μέχρι εδώ παλιοτόμαρο; Τώρα θα δεις τι θα πάθεις!» Thrash metal ύμνος, όχι από τα πιο δημοφιλή κομμάτια της καριέρας τους, αλλά περιέχει όλα όσα είναι οι TESTAMENT κι ακόμα περισσότερα!
“Burn! Ignite the population
Burn! Causing mass cremation
Burn! Feel no shame or pity
Burn! Apocalyptic city”
Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου και βάλε στο ρεφρέν, αλλά και το υπόλοιπο κομμάτι δεν υπολείπεται σε αξία. Μία από τις πιο αγαπημένες στιγμές του συγκροτήματος για εμένα.
- “Over the wall” (4.06)
Αν με ρωτήσει κανείς, ποιο είναι το αγαπημένο μου τραγούδι από τους TESTAMENT, δίχως αμφιβολία θα του πω το “Over the wall”. Ξέρετε, τα τραγούδια, είναι βιώματα και γι’ αυτό δέχομαι οτιδήποτε μου πει ο οποιοσδήποτε για τέτοιες περιπτώσεις. Όπως περιέγραψα στην αρχή, το “Over the wall”, ήταν το τραγούδι που με έβαλε στον μαγικό κόσμο των TESTAMENT και άρχισα να τους ακολουθώ φανατικά. Αν με ρωτήσει, επίσης, κανείς, ποιο είναι το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι των TESTAMENT, πάλι αυτό θα του έλεγα. Δεν νομίζω ότι μπορώ να πω κάτι περισσότερο για ένα τραγούδι-σταθμό στο thrash metal. Τόσο απλά, τόσο εύκολα…
Σάκης Φράγκος
