“Boys with taste”
Οι FANTASTIC TERRORS είναι μία garage / heavy / punk rock μπάντα από την Αθήνα, που μόλις κυκλοφόρησαν το single “The yodeler / Empty refrigerator Sunday”, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις κι επικοινωνήσαμε μαζί τους για να μας μιλήσουν για το παρόν αλλά και το μέλλον τους.
Ποιοι είναι αυτοί οι «φανταστικοί τρόμοι» στους οποίους αναφέρεται το όνομα σας;
Είναι αυτοί που πλάθει το μυαλό του καθενός. Είναι αυτό που δεν υπάρχει παρά μόνο στην φαντασία σου, αλλά παρά ταύτα σε τρομοκρατεί. Μπορεί να είναι ο κάθε εύκαιρος δράκουλας, αλλά μπορεί να είναι και ο τρόμος της δέσμευσης ή ας πούμε μια δύσκολη εξεταστική. Τον φανταστικό τρόμο εμείς τον βλέπουμε σαν το εμπόδιο που βάζει ο καθένας στον εαυτό του. Οι δυο λέξεις στην σειρά βρίσκονται στο ποίημα «Το Κοράκι» του Πόε, στο οποίο ο αφηγητής γεμίζει φανταστικούς τρόμους μόνο και μόνο από την παραμικρή, λέει, κίνηση της κουρτίνας. Εμείς δεν τις φοβόμαστε τις κουρτίνες!
Είστε ένα συγκρότημα που τυπικά, έστω, ξεκινήσατε τη δεκαετία του ’90. Για ποιον λόγο δεν είχατε κάνει κάτι πιο «σοβαρό» και δισκογραφικό μέχρι τώρα;
Είμαστε φίλοι από παιδιά, μαζί μάθαμε να παίζουμε. Έκτοτε όμως πήραμε πολλούς διαφορετικούς δρόμους, σπουδές, δουλειές, εξωτερικό, διάφορες άλλες μπάντες, άλλα ακούσματα. Αλλά, πάντα ξαναβρισκόμασταν για να παίξουμε μαζί και, τελικά, με κανέναν άλλο μουσικό -ειλικρινά όσο καλός και αν είναι- δεν βρίσκεις την ιδιαίτερη επικοινωνία που έχεις με τους κολλητούς σου από το γυμνάσιο. Τώρα, αποφασίσαμε να το αποτυπώσουμε αυτό το πράγμα.
Τι θεωρείτε ότι έχει αλλάξει απ’ όταν ξεκινήσατε μέχρι τώρα στη χώρα μας και την αντιμετώπιση της μουσικής που παίζετε;
Τα πάντα, βρισκόμαστε σε άλλο σύμπαν. Τω καιρώ εκείνω, υπήρχε δισκογραφία, υπήρχε μια δυνατή σκηνή ελληνόφωνου rock και ο κόσμος δίψαγε για πληροφορία. Σήμερα πνιγόμαστε στην πληροφορία και η δισκογραφία λειτουργεί σε επίπεδο συγκινητικού εθελοντισμού, ας πούμε. Από την άλλη η δημοκρατία που φέρνει το διαδίκτυο και η τεχνολογία είναι μοναδική στην ιστορία της μουσικής. Νομίζω πως στην Ελλάδα επιδείξαμε για άλλη μια φορά την μοναδική ιδιοσυγκρασία μας και επικράτησε πλέον -μάλλον ανεξήγητα- μια φοβερή stoner σκηνή. Αγαπάμε τις εκφάνσεις του ελληνικού rock και metal, σε όλη τους την ιστορία. Είναι δικά μας. Αυτό που δεν άλλαξε ποτέ, πάντως, είναι ότι το rock στην Ελλάδα ήθελε να μένει εκτός προβολέα και είναι κρίμα. Πάντως, αυτό που παίζουμε εμείς είναι λίγο ιδιαίτερο και δεν νομίζω ότι εντάσσεται ακριβώς σε κάποια σκηνή, ούτε σε κάποια επικαιρότητα. Ελπίζουμε να αντιμετωπίζεται με υπομονή και κατανόηση. (γέλια)
Μετά από τόσα χρόνια πορείας, μας συστήνεστε μ’ ένα 7’’ βινύλιο με δύο τραγούδια, διάρκειας γύρω στα 5 λεπτά. Ποιος ο λόγος που προχωρήσατε σε μία τέτοια κίνηση; Το φορμάτ που κυκλοφορήσατε τα τραγούδια σας, έχει ιδιαίτερη σημασία για εσάς;
Ναι! Αγαπάμε το βινύλιο, ήταν σημαντικό για εμάς! Είναι κάτι διαφορετικό, κάτι παντοτινό. Τις μουσικές που αγαπήσαμε τις ακούσαμε έτσι. Λένε ότι επανήλθε, αλλά δεν είχε φύγει ποτέ. Προφανώς, οι πλατφόρμες και τα κινητά προσφέρουν φοβερή ευκολία, αλλά το βινύλιο είναι ιεροτελεστία. Πέραν του ήχου –που εξαρτάται και από τον εξοπλισμό του καθενός- είναι πιο ανθρώπινο, σου επιτρέπει να αφοσιωθείς σε αυτό που ακούς, να μην παρασυρθείς και σκιπάρεις στην πρώτη δυσκολία, να μπορείς να χαζέψεις ώρα το εξώφυλλο πάνω σε χαρτί, να έχεις τον νου σου να αλλάξεις πλευρά… Μην συνεχίσω, γιατί προχωράμε σε επικίνδυνα μονοπάτια φετιχισμού. Ήταν μεγάλη χαρά που κυκλοφορήσαμε το δισκάκι μας σε συνεργασία με μια δισκογραφική όπως η Ikaros Records.
Πότε να περιμένουμε full length δίσκο; Ποιες λεπτομέρειες μπορείτε να αποκαλύψετε;
Ελπίζουμε πολύ σύντομα! Οι ηχογραφήσεις προχωρούν καλά και ειλικρινά πιστεύω ότι το ολοκληρωμένο άλμπουμ θα μας επιτρέψει να δείξουμε πράγματι μια πιο πλήρη εικόνα της μουσικής μας πρότασης. Την παραγωγή έχουν αναλάβει δύο φοβεροί τύποι, ο Χρήστος Βλάχος από τους BLACK HAT BONES και ο Στέφανος Λαδόπουλος από τους TARDIVE DYSKINESIA, που μας εμπνέουν και μας συμμαζεύουν. Νομίζω ότι ηλεκτρολύσαμε το metal σε blues και punk, και μετά τα ξανακολλήσαμε μεταξύ τους άτσαλα. Θα έχει τραγούδια που ήδη παίζουμε ζωντανά και ξέρουμε ότι άρεσαν, όπως το “Got Bloodsucker Blues” και το “Jenny Knows”, και άλλα που μας παιδεύουν και τα παιδεύουμε ακόμη.
Η ιδέα του video clip για το “Empty refrigerator Sunday”, είναι παρμένη από το sock puppet parody; Πως προέκυψε αυτό το video clip;
Είναι η αποτύπωση του ρητού «πενία τέχνας κατεργάζεται». Σχεδιάζαμε αφελώς ένα βίντεο με κινούμενα σχέδια που θα αποτύπωνε τις πολλές «Easter egg» αναφορές των στίχων, αλλά δυστυχώς δεν είμαστε επαρκώς εκατομμυριούχοι. Καθόλου δηλαδή. Δεν έχουμε ούτε ένα τόσο δα εκατομμυριάκι. Οπότε, έπρεπε να επιστρατεύσουμε την φαντασία μας, σε συνεργασία με τους ταλαντούχους φίλους μας από την Rocketfilm, ώστε με καθημερινά αντικείμενα να πούμε κάτι έντονο, κάτι ιδιαίτερο, κάτι δικό μας. Το Sock Puppet Parody δεν ξέρω τι είναι. Ομολογώ ότι η δικά μας η κάλτσα θέλαμε να είναι μάλλον ο φτωχός συγγενής του Mr Oizo – κι ας αποκαλύπτεται έτσι πόσο γέροι είμαστε. Αλλά, τελικά. η φίλη μας η Αντιγόνη έφτιαξε ένα καταπληκτικό sock puppet με τρομερή προσωπικότητα.
Το “The yodeler” είναι ένα τραγούδι που βγάζει το βρώμικο rock n’ roll από μέσα σας. CLUTCH, MISFITS, METALLICA των 90’s. Θεωρείτε τους εαυτούς σας πιο heavy rockers ή πιο punk rockers; Αυτό το «κόμπιασμα» στα φωνητικά στο ξεκίνημα του τραγουδιού, πως προέκυψε ως ιδέα;
Θεωρούμε τους εαυτούς μας κατ’ αρχήν καλόγουστους κι ας μην μπορούμε καν μεταξύ μας να καταλήξουμε τι μας αρέσει! (γέλια) Έφηβοι, ακούσαμε τα τραγούδια των MISFITS από τους METALLICA και αυτό κάτι μας έκανε. Φαίνεται νομίζω. Αλλά έχουμε και μια επιπλέον ξεχωριστή blues διάσταση, η οποία θα απλωθεί καλύτερα στο άλμπουμ. Το κόμπιασμα στον στίχο αποτυπώνει τον ίδιο τον στίχο, λέει «όταν βρίσκεται κοντά μου, με πιάνει τραύλισμα». Είναι ένα ωραίο και παλιό εύρημα το κεκέδισμα, όταν ένα τραγούδι έχει τόσο έντονο ρυθμό. Το έχουν χρησιμοποιήσει πολλοί, από τους THE WHO μέχρι τους MEGADETH. Στην περίπτωσή μας, κατά την ηχογράφηση κοντέψαμε να πεθάνουμε από τα γέλια. Έκανα μια-δυο προσπάθειες που ήταν μέτριες. Μόλις το πέτυχα, είδα τους άλλους να χάνονται από το παράθυρο της κονσόλας. Μπαίνω στο δωμάτιο και βλέπω τον Δημήτρη τον κιθαρίστα και τον Γιάννη τον Μακρή από τους Ανώριμους, που μας έκανε την παραγωγή, να σπαρταράνε στο πάτωμα.
Έχετε γυρίσει video clip και για τα δύο τραγούδια του 7’’. Τι να περιμένουμε από την full length δουλειά σας από αυτήν την άποψη; Έχετε πλάνα για πολλά video clip;
Μακάρι να έχουμε ιδέες, χρόνο και χρήματα, ώστε να κάνουμε κι άλλα. Το μόνο που έχουμε ήδη σχεδιάσει και ήδη μερικώς γυρίσει θα αφορά το τραγούδι “Zombie Twist”. Δεν θα είναι αυτό που περιμένετε. Ή ίσως θα είναι. Δεν ξέρω τι περιμένετε.
Πως σκοπεύετε να προωθήσετε το δισκάκι αυτό;
Με τον παραδοσιακό τρόπο, συναυλίες όσο μπορούμε. Περνάμε όμορφα.
Μπορείτε να προσθέσετε ό,τι θέλετε για το τέλος.
Ευχαριστούμε θερμά για τον χρόνο και τον χώρο που μας προσφέρατε. Ελάτε να μας δείτε την 1η Νοεμβρίου στο πάρτι μας στο BUMS. Για το τέλος, προσθέσουμε σοκολάτα.
Σάκης Φράγκος
