a
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ! Μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια δισκογραφικής απουσίας η dominatrix shredder THE GREAT KAT, επιστρέφει σκορπίζοντας ρίγη αγαλλίασης και ενθουσιασμού σε όλους εμάς τους πιστούς της ακόλουθους που ζούμε και αναπνέουμε καρτερώντας υπομονετικά κάποιο νέο της. Μουσικός με απίστευτη μουσική κατάρτιση, απόφοιτος του φημισμένου Julliard, βιρτουόζος της κιθάρας και του βιολιού αλλά και με ένα ego που θα έκανε ακόμα και τον Yngwie Malmsteen να κοκκινίσει από ντροπή και ταπεινοφροσύνη, η Katherine Thomas (όπως είναι γνωστή στους αμύητους) έχει βραβευτεί πολλές φορές για τις ικανότητες της, ενώ οι… εχμ… domination τάσεις της, έχουν δημιουργήσει ορδές σκλάβων που την ακολουθούν, και αν δεν πιστεύετε εμένα , ρωτήστε και τον Σάκη Φράγκο που σίγουρα έχει πολλά να σας πει επί του θέματος. Προσωπικά ακόμα θυμάμαι το σοκ που ένιωσα όταν αγόρασα το ντεμπούτο της, το διαβόητο “Worship me or die” σχεδόν την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του το 1987. Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε ένας παράφορος έρωτας, μια εμμονή, μια εξάρτηση, μια φωτιά γεμάτη πάθος που παραμένει άσβεστη όλα αυτά τα χρόνια.
Νέος δίσκος λοιπόν για την THE GREAT KAT και σε μένα έλαχε η μεγάλη τιμή να σχολιάσω το νέο της δημιούργημα. Προσοχή, είπα να σχολιάσω και όχι να κριτικάρω, εξάλλου ποιος είμαι εγώ που θα τολμήσω να ασκήσω κριτική στην ΘΕΑ. Ο τίτλος του νέου άλμπουμ είναι “Mozart, Beethoven, Bach and Shred” και είναι αυτό ακριβώς που λέει. Η ξανθιά ΘΕΑ μακελεύει με τον δικό της μοναδικό τρόπο κλασικές συνθέσεις των Beethoven, Mozart, Bach, Rimsky-Korsakov, Vivaldi και Paganini, προσδίδοντας τους μια εκπληκτική ατμόσφαιρα. Κάποιες από τις διασκευές αυτές έχουν ακουστεί και στο παρελθόν στα αναρίθμητα EPs που έχει κυκλοφορήσει, όπως το “The four seasons” του Vivaldi ή το “Sting of the bumblebee” του Rimsky-Korsakov, μόνο που εδώ ακούγονται καλύτερα ενορχηστρωμένες. Ακούγοντας το άλμπουμ, δεν μπόρεσα για μια ακόμη φορά να μην αναγνωρίσω την εκπληκτική της ικανότητα να παντρεύει την κλασική μουσική με την καφρίλα, δημιουργώντας έναν απίστευτο thrash όλεθρο. Ακούστε τις διασκευές της για παράδειγμα στο “The marriage of Figaro” του Mozart και στο δαιμονικό “ Moto perpetuo for guitar and violin” του Paganini και μείνετε και εσείς με το στόμα ανοιχτό. Όσο για τις ικανότητες της στην κιθάρα και το βιολί, η ΘΕΑ αγγίζει πλέον την τελειότητα. Κανείς δεν ακούγεται σαν αυτήν, και κανείς δεν θα καταφέρει να την πλησιάσει. Το μοναδικό μικρό παράπονο που έχω είναι ότι θα ήθελα κάποια στιγμή να ακούσω άλλον έναν δίσκο με δικές της συνθέσεις και όχι μόνο με διασκευές. Προφανέστατα και δεν τολμώ να αμφισβητήσω τις επιλογές της, απλά εκφράζω μια μικρή, κρυφή μου επιθυμία!
Μην περιμένετε φυσικά βαθμολογία, εξάλλου είναι γνωστό ότι τα ΕΠΗ και τα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ δεν έχουν ανάγκη από περιττές και ανούσιες αξιολογήσεις. Ως πιστοί σκλάβοι και υποτακτικοί υποκλινόμαστε ταπεινά στο μεγαλείο της ΘΕΑΣ. Για τους υπόλοιπους, τους αλλόθρησκους, έχουν τώρα την ευκαιρία τους να δουν το φως, κοινώς WORSHIP HER OR DIE!
Θοδωρής Κλώνης
