“The Gothenburg effect”
Από τα πρώτα είδη που άκουσα και “σκάλωσα” μικρός όταν έμπαινα στο heavy metal, ήταν το melodic death metal. Το άκουγα ως εκεί που δεν πάει, λιώνοντας ότι έπεφτε στα χέρια μου από αυτό το είδος. Όταν λοιπόν δημιουργήθηκαν οι THE HALO EFFECT από αυτά τα τεράστια ονόματα της σκηνής, η προσμονή ήταν μεγάλη. Φυσικά με γνώση του ότι είμαστε στο 2022 και όχι στο 1994. Τα singles έδωσαν χαμόγελα, ο δίσκος μου άρεσε πραγματικά πολύ (περισσότερα σύντομα), οπότε ευκαιρία για συνομιλία με ένα από τα εξέχοντα μέλη της μπάντας, τον κύριο Niclas Engelin (GARDENIAN, ENGEL), που έχει και ο ίδιος τα δικά του χιλιόμετρα στο melodeath, ιδιαίτερα με εκείνα τα δύο πρώτα super άλμπουμ των GARDENIAN. Ωραίος τύπος, ευδιάθετος, ευχάριστος και άνετος, έκανε το μισαωράκι να περάσει μια χαρά. Για να δούμε τι μας είπε…
Γειά σου Niclas!
Γεια σου κι εσένα Franki. Πως είναι η μέρα σου; Εδώ επιτέλους έχουμε ήλιο (σ.σ. με ξεναγεί με το κινητό στην αυλή και διάφορους χώρους του σπιτιού να δω το καλοκαίρι!)
(γέλια) Χαίρομαι για εσάς. Εμείς πρέπει να είχαμε 35 βαθμούς σήμερα στην Αθήνα.
(παύση) Εσείς έχετε καλοκαίρι όλο το χρόνο, σωστά; (γέλια) Καταλαβαίνεις τη χαρά μου για τη σημερινή μέρα. Μετά από εσένα έχουμε κανονισμένο μπάρμπεκιου και μπύρες σκέψου.
Πολύ ωραία. Ελπίζω αυτό να μη σημαίνει “τελείωνε φίλε, έχω να φάω και να πιω” (γέλια).
(γέλια) Όχι, όχι, κάθε άλλο. Ο κοιλιακός μου μπορεί να περιμένει λίγο ακόμα. Έχουμε όσο χρόνο χρειαζόμαστε.
(μετά από μία επίδειξη ενιαίων, αδιαίρετων κοιλιακών εκατέρωθεν, όπου βέβαια ο άνθρωπος είναι fit, όχι σαν τη χάρη μου) Τέλεια λοιπόν. Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά. Από που προέκυψε αυτή η μπάντα; Πως έγινε;
Νομίζω ότι η αρχή έγινε κάπου στο 2017. Τότε, ο Daniel (Svensson, τύμπανα) και ο Peter (Iwers, μπάσο) με ρώτησαν αν με ενδιαφέρει να ενωθώ μαζί τους και να τζαμάρουμε, να παίξουμε rock n’ roll και να αράξουμε. Εκείνη την περίοδο δεν είχα χρόνο, γιατί περιόδευα αρκετά και έγραφα και το “The black sleep” άλμπουμ με τους WE SELL THE DEAD (σ.σ. μπάντα του Niclas με τον Apollo στα φωνητικά). Μετά όμως, συνάντησα τον Mikael (Stanne), έναν άνθρωπο με τον οποίο πάντα αράζουμε και μιλάμε για μουσική, ακούμε μουσική και γιορτάζουμε τους πανίσχυρους SLEEP, τους MASTODON, τους PALLBEARER, φυσικά τους KYUSS και όλα αυτά (γέλια). Συναντηθήκαμε στο τρένο από τη Στοκχόλμη για το Γκέτεμποργκ και μιλάγαμε για το πόσο αγαπάμε αυτές τις μπάντες και έτσι, φτάνοντας στο Γκέτεμποργκ και μετά από μερικές μπύρες, είπαμε μήπως να δοκιμάζαμε να βρεθούμε και να γράψουμε μουσική. Ξέρεις, πάντα το λέμε αυτό, είμαστε ενθουσιασμένοι και μετά “γειά σου, τα λέμε σύντομα”…
Και περνάνε τα χρόνια και απλά δεν γίνεται ποτέ. Όπως το “πάρε με να πιούμε μία μπύρα”…
(γέλια) Ακριβώς αυτό! Αλλά κάπου στο 2019, είχαμε μία σοβαρή συζήτηση σχετικά με αυτό. Κάτσαμε, ήπιαμε μερικές μπύρες φυσικά, τα βάλαμε όλα κάτω και είπαμε να το δοκιμάσουμε. Αποφασίσαμε λοιπόν να πάρουμε τον μάγο, τον Jesper Stromblad, για να δούμε αν θέλει να το κάνει. Και φυσικά και ήθελε. Έπρεπε να μπει στη συγκεκριμένη μπάντα! Έτσι ουσιαστικά φτιαχτήκαμε σαν μπάντα. Και μετά ήταν το επόμενο βήμα. Τι μουσική θα παίξουμε. Γιατί μπορεί εγώ και ο Michael να αγαπάμε το sludge, τους SLEEP κλπ, αλλά θα ήταν καλό να πάμε προς τα εκεί; Ή να παίξουμε progressive σαν τους RUSH; Απλά βρεθήκαμε λοιπόν και είπαμε να φέρουμε ιδέες. Το πρώτο λοιπόν κομμάτι που ήρθε στο τραπέζι ήταν το “Gateways” που είναι και στο άλμπουμ.
Για να είμαι ειλικρινής είναι και από τα πολύ αγαπημένα μου του δίσκου.
Σ’ ευχαριστώ! Είμαι χαρούμενος που σου αρέσει τόσο. Ο Peter είχε κάποια σημεία με τη μελωδική κιθάρα που είναι στο κουπλέ που έχει αυτό το creepy vibe και μετά εγώ έβαλα τις γέφυρες και το ρεφρέν. Αλλά όταν έρχεται η μελωδία, η οποία είναι σήμα κατατεθέν του Gothenburg heavy metal γενικότερα, αυτή η μελαγχολική μελωδία, που πρέπει να την έχεις, τότε καταλάβαμε ότι αυτό θα κάνουμε. Ότι κάναμε πάντα. Θα παίξουμε heavy metal και death metal, με τον τρόπο του Gothenburg. Και αυτό κάναμε.
Η αλήθεια είναι πως μόλις κάποιος δει τα μέλη της μπάντας, στο μυαλό του έρχεται ολόκληρη η σκηνή της χρυσής εποχής του Gothenburg death metal ή melodic death metal όπως το λέμε, από τα μέσα χοντρικά των 90s, ως και τις αρχές των 00s. Αλλά ο δίσκος δεν είναι old school. Έχει στοιχεία από τότε, όμως είναι όλα στο σήμερα ταυτόχρονα. Σαν να αφήσατε το παρελθόν εκεί που ανήκει και να περάσατε όλες τις εμπειρίες και τα βιώματά σας από αυτό υπό ένα μοντέρνο πρίσμα.
Αυτό ακριβώς κάναμε φίλε μου! Eίσαι απολύτως ακριβής γι’ αυτό που θέλαμε να κάνουμε. Είμαστε όλοι 50άρηδες πλέον στη μπάντα και το κάνουμε αυτό για αρκετό καιρό τώρα. Και νομίζω όπως εξελίσσεσαι σαν άνθρωπος, έτσι εξελίσσεσαι και σαν μουσικός. Για εμένα προσωπικά, πραγματικά λατρεύω αυτό που κάνω και νιώθω εμπνευσμένος που το κάνω. Και αυτό το κάνει ευκολότερο να είμαι στο mood να δημιουργώ νέα μουσική, αλλά και να ακούω πολύ νέα μουσική ή και να κάνω μουσικές συζητήσεις, όπως κάνουμε εμείς αυτήν τη στιγμή. Τα πάντα που κάνεις μπορεί να είναι εμπνευσμένα αν νιώθεις έτσι. Και έτσι νιώθω εγώ. Νομίζω πως πήραμε κομμάτια από εδώ και από εκεί. Αν ακούσεις το κομμάτι “A truth worth lying for” για παράδειγμα, στο κουπλέ το riff είναι από το 1991. Το είχα από τότε! Είμαι, όπως και ο Jesper, συλλέκτης riff. Το άκουσε ο Jesper και μου είπε “φίλε, πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε αυτό, είναι τόσο heavy” και του απάντησα ότι ήταν από μία παλιά μου μπάντα, τους SARCAZM, δεν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε. Όμως ήταν τόσο θετικός, που το χρησιμοποιήσαμε και χτίσαμε το τραγούδι γύρω από αυτό το riff.
Αυτό που μου αρέσει πολύ όμως σε αυτό το άλμπουμ, είναι ότι έχετε μεν τις αναφορές και στοιχεία από τα 90s, αλλά το υπόλοιπο τραγούδι είναι χτισμένο με πιο μοντέρνο τρόπο.
Ναι, ναι. Ακριβώς.
Έχετε στην ουσία τις αναμνήσεις των 90s μέσα από σημεία, με κάποια leads, κάποια riffs, αλλά στο τέλος, δεν είναι στα 90s, αλλά στο σήμερα.
Είναι! Αυτό έχει να κάνει ακριβώς με την εξέλιξή μας σαν μουσικοί και σαν άνθρωποι. Αλλά και με την καθημερινότητά μας. Παιδιά, οικογενειακή ζωή, όλα αυτά. Σε συνδυασμό με το να είσαι μουσικός. Πιστεύω ότι πρέπει να είσαι στο mood να νιώθεις έμπνευση, αλλά και να μπορείς να εμπνεύσεις άλλους ανθρώπους επίσης. Μετά έχεις την πραγματική ηχογράφηση. Η οποία είχε ενδιαφέρον. Γιατί ήταν το κλειδί για τον ήχο του δίσκου. Ναι, φυσικά και χρησιμοποιήσαμε pro tools, αλλά όχι όπως το κάνουν πολλοί που παίζεις απλά ένα σημείο στην κιθάρα, μετά κόβεις, αντιγράφεις και προχωράς. Σε αυτό ήμασταν κάθετα αντίθετοι. Παίζεις το σημείο σου, όσο καλύτερα μπορείς και αυτό ήταν. Είμαστε άνθρωποι, το κάνουμε αυτό πολλά χρόνια και ξέρουμε ακριβώς πως θέλουμε να ακουστεί στο τέλος. Το όραμα που έχουμε για το τραγούδι και το άλμπουμ. Και αυτό δίνει αέρα στο δίσκο. Έτσι νομίζω. Μπορείς να ακούσεις το δίσκο ξανά και ξανά, χωρίς να κουραστείς. Δεν είναι για παράδειγμα μία σοκολατόπιτα και μετά βάζεις και πολύ κρέμα από πάνω, σε σημείο που μπουχτίζεις, ακούς 4 τραγούδια και σταματάς επειδή πρέπει να αναπνεύσεις.
Σοκολατόπιτα έχεις για γλυκό μετά το μπάρμπεκιου μήπως;
(γέλια) Όχι, αλλά ίσως θα έπρεπε τώρα που το λέμε, χωρίς κρέμα όμως από πάνω. (γέλια) Αυτός πάντως ήταν ο τρόπος που ηχογραφούσαμε τους δίσκους τότε. Αυτό θέλαμε και τώρα, ως ένα βαθμό τουλάχιστον.
Νομίζω πως ένα ακόμα στοιχείο που παίζει ρόλο σε αυτό που λες, το να ακούσεις δηλαδή το δίσκο ξανά και ξανά, χωρίς να κουράζεσαι, είναι η σειρά που επιλέξατε για τα τραγούδια του.
Ακριβώς φίλε μου.
Ο δίσκος ξεκινάει πιο οικεία για όσους ξέρουν την πορεία σας και περίμεναν melodic death metal από εσάς, όμως σιγά σιγά βάζετε και τα έξτρα στοιχεία της μουσικής σας και δείχνετε την ευρύτερη γκάμα της μουσικής σας. Για παράδειγμα λατρεύω το “Gateways”, αλλά ακόμα περισσότερο το “The most alone”, που κλείνει τρομερά το δίσκο. Και είναι διαφορετικά τραγούδια από τα υπόλοιπα.
Ναι, είναι.
Υπάρχουν αρκετά πράγματα σε αυτό το άλμπουμ. Και αυτό έχει να κάνει με την πληθώρα συνθετών στο σχήμα.
Υπάρχουν όντως και το ότι είμαστε αρκετοί που γράφουμε, όντως έπαιξε καταλυτικό ρόλο. Μπορεί εγώ και ο Jesper να φέρναμε κυρίως τους σκελετούς των τραγουδιών, αλλά όλοι έβαζαν το στοιχείο τους στο τέλος σε κάθε κομμάτι. Όλοι συμμετείχαν. Μπορεί να είχαμε ένα session και την επόμενη μέρα να ερχόταν ο Daniel με μία εναλλακτική ενορχήστρωση, τη δοκιμάζαμε και την κρατάγαμε και ήταν super!
Το κλειδί για αυτό το άλμπουμ είναι η ποικιλία για εμένα. Γιατί όταν βγήκαν τα πρώτα δύο singles, οι περισσότεροι σκεφτήκαμε ότι θα ήσασταν λίγο IN FLAMES, λίγο DARK TRANQUILLITY, αλλά τελικά δεν είναι μόνο αυτό.
Όχι, δεν είναι.
Προσωπικά χαίρομαι που είναι έτσι, γιατί όντας μεγάλος οπαδός του melodeath των 90s, με IN FLAMES, DARK TRANQUILLITY, AT THE GATES, GARDENIAN, SACRILEGE, GATES OF ISHTAR, όλες αυτές τις μπάντες, ήθελα να ακούσω κάτι από αυτήν την εποχή μεν, γιατί το melodeath του σήμερα και κυρίως το Φινλανδικό είναι πολύ διαφορετικό, αλλά ακόμα και οι παλιές ας πούμε μπάντες έχουν φύγει αρκετά από τον πιο 90s, αρχές 00s ήχο. Εσείς παίζετε και έτσι, αλλά και στο σήμερα, που μου κάνει τέλεια.
Ευχαριστώ γι’ αυτό. Κοίτα. Απλά κάνουμε αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλύτερα. Καταλαβαίνω τι λες και συμφωνώ και εμείς το κάνουμε αυτό τόσο πολύ καιρό. GARDENIAN, SACRILEGE, όλες αυτές οι μπάντες που βγήκαν από την περιοχή του Γκέτεμποργκ και στην ουσία δημιούργησαν ένα ολόκληρο είδος που λέγεται Gothenburg death metal. Νομίζω πως το κλειδί εδώ είναι πως είναι ένα ειλικρινές άλμπουμ, που έρχεται από την καρδιά. Δεν πολυσκεφτήκαμε πράγματα. Ξέρεις. “Μήπως να κάνουμε αυτό και εκείνο”. Όχι. Αν είναι ένα καλό riff, ένα καλό τραγούδι, κολλάμε σε αυτό και το δουλεύουμε.
Δεν δουλέψατε τίποτα στο δίσκο με κάπως περισσότερη επιμονή; Για παράδειγμα να φτιάξετε κάποια σημεία ώστε να ακουστούν με την καλή έννοια πιο εμπορικά; Πιο hook-άτα; Για παράδειγμα, έχετε κάποια ρεφρέν που είναι hit-άτα, υπέροχα. Μήπως πήγατε λίγο προς τα εκεί; Ναι, παίζουμε death metal, έχουμε τα Σουηδικά μας στοιχεία, αλλά θέλουμε και τα hooks.
Ακριβώς. Αυτό ακριβώς. Χρειάζεσαι τις μελωδίες, που είναι θεμελιώδεις, τουλάχιστον για εμένα, αλλά από όσο ξέρω και για τους υπόλοιπους στη μπάντα. Θέλαμε να έχουμε δυνατές μελωδίες, μελαγχολικές λίγο, μερικές φορές με Σουηδική folk μουσική μέσα σε αυτές και μετά θέλαμε και το riffing. Θέλαμε το death metal vibe να σε οδηγεί στο κομμάτι. Και μετά φυσικά αν κατέληγαν hooky, ακόμα καλύτερα. Αλλά δεν ήταν αυτοσκοπός. Πραγματικά, απλά περνάγαμε καλά συνθέτοντας και νομίζω αυτό βγήκε τελικά και στο δίσκο. Eίμαι απλά χαρούμενος με αυτό το άλμπουμ (γέλια).
Και πρέπει να είσαι χαρούμενος. Πιστεύεις ότι υπάρχει κάποιο τραγούδι στο δίσκο που είναι το πιο αντιπροσωπευτικό για τη μουσική της μπάντας;
Wow, τώρα μου βάζεις δύσκολα. Δεν ξέρω. Πιστεύω το “Feel what I believe” έχει όλα τα στοιχεία του είδους μας, όπως επίσης και το “Last of our kind” είναι σαν εορτασμός, σαν ύμνος προς την death metal σκηνή του Gothenburg, από την εποχή του EP “Terminal spirit disease” των AT THE GATES, με το βιολί και το τσέλο. Κάτι παρόμοιο κάναμε εδώ. Νομίζω πως το ωραίο με αυτό το άλμπουμ είναι πως κάθε τραγούδι έχει το σκοπό του μέσα στο δίσκο. Κολλάνε πολύ ωραία όλα μεταξύ τους. Σαν οντότητα.
Συμφωνώ μαζί σου. Ακούγοντας ολόκληρο το δίσκο, αφού είχα ακούσει τα singles που είχατε βγάλει, βρήκα πράγματα που δεν περίμενα μέσα. Γιατί από τα singles έβγαζες μία εικόνα ότι ακολουθείτε μία πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση και αυτό είναι. Όμως, ευτυχώς προσωπικά, έχει πολλά περισσότερα πράγματα ο δίσκος μέσα.
Ακριβώς (με χαμόγελο ικανοποίησης).
Αυτός είναι και ο λόγος που μου άρεσε περισσότερο από όσο τελικά περίμενα για να είμαι ειλικρινής μαζί σου (γέλια)
(γέλια) Γιατί είχες αμφιβολίες Franki;
Γιατί έχουμε δει πολλές φορές μπάντες που δημιουργούνται από αγαπημένους σου καλλιτέχνες, από σπουδαίες μονάδες, να μην λειτουργούν τελικά καλά σαν σύνολο. Ευτυχώς δεν ισχύει εδώ αυτό. Πως λειτούργησε τόσο καλά η σύνδεση μεταξύ σας εδώ; Ξέρω, έχετε μακριά ιστορία με τον Jesper, τον είχες αντικαταστήσει στους IN FLAMES, αλλά τώρα στην ουσία πρώτη φορά παίζετε μαζί.
Καταλαβαίνω τι λες και συμφωνώ, γιατί το έχουμε πάθει όλοι μας αυτό με καλλιτέχνες που μας αρέσουν. Η αλήθεια είναι πως με τον Jesper ήμασταν από το λύκειο μαζί και είχαμε φτιάξει και την πρώτη μας μπάντα τότε, παιδάκια, παρέα, τους POLTERGEIST. Θυμάμαι όταν ο Jesper ξεκινούσε τους IN FLAMES και ήθελε να έχεις τις μελωδίες των IRON MAIDEN συνδυασμένες με το riffing των MORBID ANGEL και των DEICIDE. Τότε ήταν πολύ παράξενο, το 1991, όταν τα πάντα ήταν γύρω από τους SEPULTURA και όλες αυτές τις σπουδαίες μπάντες της σκηνής της Florida. Και να ο Jesper με αυτό το IRON MAIDEN υβρίδιό του. Και μου φάνηκε πολύ ωραίο. Κάτι διαφορετικό.
Κι εσύ δεν πήγες πίσω είναι η αλήθεια με τους GARDENIAN. Τα δύο πρώτα άλμπουμ σας ειδικά, είναι φανταστικά!
Σ’ ευχαριστώ φίλε μου.
Ίσως μπορούσε να γίνει ακόμα μεγαλύτερο τότε όλο αυτό, αλλά δεν έχει νόημα αυτή η κουβέντα.
Σωστά. Ποτέ δεν ξέρεις, αλλά ότι έγινε έγινε.
Ας πάμε στο σήμερα όμως πάλι. Είδα ότι ξεκινήσατε και τις συναυλίες και μάλιστα σε μεγάλα festivals. Είχες άγχος; Live με νέα μπάντα, χωρίς ακόμα δίσκο ουσιαστικά και με το κοινό να ξέρει το πολύ 4 τραγούδια σας, δηλαδή τα singles;
(γέλια) Κάναμε κάτι γενναίο και περίεργο επίσης με αυτή τη μπάντα. Παίξαμε πριν λίγες εβδομάδες στο Sweden Rock. Και όπως είπες, είχαμε μόνο 4 singles διαθέσιμα για τον κόσμο τότε. Με το 4ο μάλιστα να έχει κυκλοφορήσει την Παρασκευή πριν το live μας, που ήταν το Σάββατο. Άρα ο κόσμος ίιισως είχε ακούσει 3 τραγούδια μας. Άρα. Πως θα το κάνουμε αυτό; Θα έχουμε κάποιο intro; Θα έχουμε κάποιο outro; Τι θα κάνουμε; ΟΚ, θα παίξουμε ολόκληρο το δίσκο από την αρχή ως το τέλος. Απλά πάμε. Και στο πρώτο μας show παίξαμε ολόκληρο το άλμπουμ. Αλλά περάσαμε πάρα πολύ ωραία. Αυτό που παίρναμε ήταν ότι στον κόσμο άρεσε πραγματικά η μουσική και τα τραγούδια και το πως τα εκτελούσαμε, επειδή έκαναν headbanging και προσπαθούσαν να τραγουδήσουν μαζί μας τραγούδια που δεν είχαν ξανακούσει ποτέ τους. (γέλια)
Πιστεύεις ότι αυτή η υποδοχή, έχει να κάνει και με το ότι όλοι σας είστε τρομερά αξιοσέβαστα μέλη της Σουηδικής death metal σκηνής; Φυσικά και η μουσική και το performing πρέπει να είναι εκεί και ήταν, αλλά παίζει το ρόλο του σε μία νέα μπάντα, γιατί αυτό είστε εσείς, το να έχει θετική προδιάθεση ο κόσμος για αυτήν, λόγω των μελών της.
Σίγουρα, σίγουρα! Είναι heavy για κάποιους, είναι death για κάποιους άλλους, αλλά όπως είπες το performing, τα τραγούδια και τα μέλη, όλα μαζί λειτούργησαν σωστά και υπέρ μας.
Να φανταστώ ότι συνεχίζετε κανονικά σαν full μπάντα και όχι project, σωστά; Γιατί έχετε όλοι τις οικογένειές σας, τις άλλες μπάντες σας, επομένως ένα πολύ φορτωμένο και δύσκολα να συγχρονιστεί πρόγραμμα.
Είμαστε full time μπάντα. Συμβαίνουν τόσα πολλά αυτήν τη στιγμή βασικά. Θα παίξουμε σε festivals στη Σλοβακία, στην Τουρκία, στην Ιαπωνία, μετά θα περιοδεύσουμε με MACHINE HEAD και AMON AMARTH το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο. Και επίσης έχουμε ήδη 7 με 8 τραγούδια γραμμένα για τον επόμενο δίσκο μας.
Τέλεια! Ευχαριστούμε.
(γέλια)
Είναι καλό νέο, γιατί η αλήθεια είναι πως το melodic death metal, το Σουηδικό, είναι σε μία περίεργη κατάσταση τα τελευταία πολλά χρόνια και για όσους το αγαπάμε, είναι πολύ ωραίο να έχουμε τόσο ποιοτικές κυκλοφορίες, πόσο μάλλον από άτομα που έχουν βάλει τη σφραγίδα τους σε αυτό το είδος.
Σ’ ευχαριστώ και σε ευχαριστούμε Franki. Το εκτιμώ αυτό που λες. Ειλικρινά.
Τα νέα κομμάτια που μου είπες ότι έχετε, είναι στην ίδια κατεύθυνση με του ντεμπούτου σας λοιπόν ή πειραματίζεστε παραπάνω;
Είναι πολύ νωρίς για να είμαι ειλικρινής. Δεν είναι ακόμα τελειωμένα. Αλλά σίγουρα έχουν το ίδιο vibe και εμείς έχουμε το ίδιο συναίσθημα και ακόμα δεν πολυσκεφτόμαστε πολύ τα πράγματα.
Δεν θα βάλετε sludge στοιχεία που σου αρέσουν;
(γέλια) Όχι, εντάξει. Ούτε θα πάμε προς post hardcore στο επόμενο (γέλια)
Πες μου τώρα ότι θα έρθετε και στην Ελλάδα, να το εκτιμήσω κι εγώ.
(γέλια) Θα θέλαμε πολύ να έρθουμε στην Ελλάδα…
Μη μου λες θα θέλατε πολύ. Πες μου ότι θα γίνει.
Δεν είμαι σίγουρος ότι η Ελλάδα συμπεριλαμβάνεται στην Ευρωπαϊκή περιοδεία που θα κάνουμε το φθινόπωρο.
Σκέφτεστε μήπως κάποια headline περιοδεία;
Μόλις βγάλουμε το δεύτερο δίσκο ναι. Χρειαζόμαστε ακόμη ένα δίσκο, γιατί έχουμε μόλις 10 τραγούδια, οπότε θα είναι ένα μικρό set.
Μπορείτε να προσθέσετε και διασκευές από τις παλιές μπάντες σας.
(γέλια) Θα μπορούσαμε, αλλά προτιμούμε να παίξουμε υλικό των HALO (γέλια)
Είχατε στο μυαλό σας όταν φτιάχνατε τη μπάντα και το υλικό της το πως θα αντιδράσει ο κόσμος; Πως θα το υποδεχθεί; Και πόσο κοντά σε αυτό που πιστεύατε είναι οι πρώτες αντιδράσεις;
Η αλήθεια είναι πως δεν σκεφτήκαμε ποτέ το τι θα πει ο κόσμος και πως θα το πάρει όταν κάναμε τη μπάντα και ξεκινήσαμε τη σύνθεση των κομματιών, γιατί περνάγαμε πραγματικά τόσο καλά και είχαμε τόσα να κάνουμε με αυτόν το δίσκο ώστε να βγει όπως πρέπει και να βρούμε και την απάντηση στο γιατί το κάνουμε. Παρεμπιπτόντως τη βρήκαμε όπως βλέπεις. (γέλια) Επομένως δεν σκεφτήκαμε καθόλου τις αντιδράσεις. Επομένως όλο αυτό είναι bonus για εμάς. Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις το hype του κόσμου για τη μπάντα, που δείχνει πολύ θετικό ως τώρα.
Τώρα που μιλάμε, αυτό που βγάζεις είναι ότι δεν έχετε ιδιαίτερο άγχος ή πίεση με αυτήν τη μπάντα. Σαν να είστε πάλι 20 χρονών και απλά να κάνετε αυτό που γουστάρετε και όπου αυτό σας πάει.
Ναι. Περίπου έτσι. Όχι στον απόλυτο βαθμό όμως. Όταν ξεκινήσαμε τη μπάντα, κάναμε ένα μικρό demo 3 τραγουδιών τον Νοέμβριο του 2019, μετά συνεχίσαμε να δουλεύουμε και κάναμε ένα ακόμη demo 3 τραγουδιών στα τέλη Ιανουαρίου με αρχές Φεβρουαρίου του 2020. Και μετά ήρθε η πανδημία. Τα πάντα έκλεισαν. Οπότε είχαμε πολύ περισσότερο χρόνο να γράψουμε μουσική και να βρούμε το καλούπι του ήχου μας και του τι θέλαμε να κάνουμε και να το πάμε λίγο περισσότερο προς την κατεύθυνση που θέλαμε. Πήραμε το χρόνο μας βασικά.
Αυτό που θα πω είναι λίγο οξύμωρο, αλλά η πανδημία βοήθησε τους HALO EFFECT επί της ουσίας.
Ναι, το έκανε. Ακούγεται απαίσιο και τρομερό, αλλά μας βοήθησε. Μας επέτρεψε να μην έχουμε πίεση, να μην έχουμε deadlines, να μην έχουμε να κάνουμε ότι μας πούνε. Ήμασταν ελεύθεροι υπό αυτήν την έννοια να δημιουργήσουμε μουσική και να το κάνουμε χωρίς χρονικά πλαίσια. Και αυτό ήταν πολύ ωραίο για να είμαι ειλικρινής.
Όλο αυτό, με τη νέα μπάντα, τις περιοδείες που έρχονται, τις αντιδράσεις του κόσμου, σε έχει αναζωογονήσει σαν μουσικό και άνθρωπο;
Απόλυτα! Είναι πολύ αναζωογονητικό και έχει επαναφορτίσει πλήρως τις μπαταρίες μουσικά. Δεν πολυσκεφτόμαστε και απλά παίζουμε, προβάρουμε και τα πάντα είναι εκεί. Το vibe και η χημεία. Που είναι πολύ σημαντικό.
Όλο αυτό το vibe έχει προσθέσει κάποιο ας πούμε βάρος στους ώμους σας για το επόμενο ή δεν σας ενδιαφέρει ιδιαίτερα;
Δεν θα έλεγα ότι δεν μας ενδιαφέρει, αλλά νιώθουμε σίγουροι, δυνατοί και υγιείς για να γράψουμε νέα μουσική. Νομίζω πως το έχουμε πλέον!
Περιμένουμε κι άλλο single από εσάς; Έχετε ήδη τέσσερα.
Ε, θα υπάρξει και πέμπτο (γέλια).
Αλήθεια; Επομένως η Nuclear Blast πιστεύει σε εσάς.
Το ελπίζω. (γέλια) Η αλήθεια είναι πως ναι. Πραγματικά πιστεύει και είναι υπέροχοι απέναντί μας. Υπέροχοι.
Πολύ ωραία. Πες μου σε παρακαλώ, αν είχες να επιλέξεις ένα μόνο τραγούδι του δίσκου, το οποίο να μιλάει περισσότερο σε εσένα, στην καρδιά σου, ποιό θα ήταν. Δεν ζητάω το καλύτερο του δίσκου γενικότερα, απλά το πιο ιδιαίτερο για εσένα.
To “The most alone”. Moυ αρέσει πραγματικά το vibe του. Είχα τη μελωδία του τραγουδιού αυτού στο μυαλό μου και ήμουν στο αμάξι μου, έτρεχα λίγο (γέλια) μέσω μίας μεγάλης πόλης αργά τη νύχτα, με όλα αυτά τα neon φώτα γύρω μου και μου ήρθε όλη η δομή του, όλο το riffing και φυσικά η μελωδία που υπάρχει σε όλο το τραγούδι και με την οποία το κλείνουμε κιόλας.
Δεν μπορώ να μη σε ρωτήσω για τον Jens Bogren φυσικά, που έκανε τη μίξη του δίσκου σας. Έβαλε και αυτός το χεράκι του στη σύνθεση όπως κάνει σε τόσα άλμπουμ;
Ο Jens έκανε τη μίξη, ναι. Την ηχογράφηση την κάναμε με τον Oscar Nilsson (σ.σ. drummer των WE SELL THE DEAD και ENGEL, συγκροτημάτων του Niclas) και όπως ανέφερα πριν, θέλαμε να παίξουμε σαν ανθρώπινα όντα, όσο καλύτερα μπορούμε και το «καρφώσαμε». Να έχουμε μία παραγωγή όπου θα τα ακούς όλα πεντακάθαρα. Φυσικά και θα είναι in your face όμως. Περισσότερο όμως όπως οι παραγωγές των 80s και 90s, όπου μπορείς να αναπνεύσεις και να ακούς το άλμπουμ ξανά και ξανά. Όταν δώσαμε τις ηχογραφήσεις στον Jens Bogren, το πήγε σε ένα άλλο επίπεδο. Κατάλαβε αμέσως το πως έπρεπε να ακουστεί. Όταν λοιπόν μας έστειλε το test mix των πρώτων 3 ή 4 τραγουδιών, ήταν εκεί. Ήταν τέλειο. Απλά πήγαμε από εκεί και αλλάξαμε πολύ λίγα πράγματα, αλλά τα πάντα ήταν εκεί από την αρχή. Ο Jens είναι μάγος.
Φίλε, κάτι έχει το νερό σας με τη μουσική.
(γέλια) Δεν ξέρω τι, αλλά καταλαβαίνω τι λες!
Ώρα να κλείσουμε λοιπόν, γιατί σε περιμένει το μπάρμπεκιου, οι μπύρες και ίσως η σοκολατόπιτα και όσο και αν είσαι ευγενικός, δεν θέλω να είμαι αυτός που σε κρατάει μακριά από τέτοιες απολαύσεις.
(γέλια) Σε ευχαριστώ Franki για το χρόνο σου. Εννοείται θα τα απολαύσω και σου εύχομαι ένα υπέροχο απόγευμα.
Και για εσένα, να απολαύσεις επιτέλους λίγο ήλιο.
(γέλια) Να είσαι σίγουρος γι’ αυτό!
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
(photos by Markus Esselmark)
