a
Οι Σουηδοί thrashers, THE HAUNTED, έρχονται στο Κύτταρο το Σάββατο 14/3, μαζί με τους ACID DEATH και το ROCK HARD ετοίμασε ένα αφιέρωμα στο γκρουπ, για προθέρμανση προτού πάτε στη συναυλία!!! Enjoy!
-THE HAUNTED (1998) (9,5 / 10)
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ: Θα το πω πολύ απλά. ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ THRASH METAL ΑΛΜΠΟΥΜ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΒΓΕΙ ΠΟΤΕ! Τι; Ακόμα δεν το έχεις;
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ: …ακόμα προσπαθώ να βρω τι.
-MADE ME DO IT (2000) (8 / 10)
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ: Μπορεί τότε να με ενόχλησε ελαφρώς η στροφή του γκρουπ στον ήχο του, παρουσιάζοντας εμφανώς για πρώτη φορά τη Σουηδική καταγωγή του. τώρα το βρίσκω μια πολύ έξυπνη κίνηση μιας και δύσκολα θα άντεχαν ως άλλο ένα thrash συγκρότημα. Ο Σουηδικός μελωδικός death ήχος κάνει για πρώτη φορά εμφανή την παρουσία του ενώ όλο το άλμπουμ παραμένει πλήρως επιθετικό με ένα εξώφυλλο που έμελλε να γίνει και το αγαπημένο t-shirt των οπαδών της μπάντας (Το grammy που κέρδισαν στα Σουηδικά βραβεία, είναι επίσης μια απόδειξη για το πόσο “μπανανία” ειναι η χώρα μας στον σκληρό ήχο).
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ: ‘Οσο και αν συμπαθώ τον Anο, πάντα θα σκέφτομαι πως θα ήταν αυτό το άλμπουμ αν τραγουδούσε ο Dolving.
-ONE KILL WONDER (2003) (7,5 / 10)
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ: Το γεγονός ότι παρόλο που είναι το πιο αδύναμο απο τα άλμπουμ της πρώτης εποχής τους, παραμένει σε πολύ καλό επίπεδο, χωρίς να χάνει σε επιθετικότητα και θυμό. Η εμπορική του επιτυχία έδωσε στην μπάντα την ευκαιρία να μπει στα βαθιά με ένα συμβόλαιο πλέον με την Century Media.
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ: Τα πρώτα groove metal στοιχεία εμφανίζονται σε αυτό το άλμπουμ και ξενίζουν ελαφρώς μαζί και με μια πτώση στην ποιότητα των συνθέσεων.
-rEVOLVEr (2004) (9 / 10)
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ: Αριστούργημα νούμερο δύο (αν και αρκετοί hardcore οπαδοί της πρώτης περιόδου τους έκραζαν για το συγκεκριμένο δίσκο). Ναι, είναι εμφανής η πιο εμπορική κατεύθυνση, είναι εμφανής η στροφή σε πιο μελωδικά μονοπάτια και ναι, τα groovy στοιχεία είναι πιο πολλά, ΑΛΛΑ το αποτέλεσμα τους δικαιώνει. Εξάλλου αν δεν υπήρχε η εξέλιξη δεν θα ακούγαμε ποτέ ένα ποτέ ένα “South of Heaven”, ποτέ ένα “Symbolic”, ποτέ ένα “Somewhere in Time”. H επιστροφή του Dolving ήταν επίσης ένα σημαντικότατος λόγος για την επιτυχία του συγκεκριμένου άλμπουμ.
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ: ‘Οτι απέκτησαν ενα “safe” χιτάκι, το οποίο στις 99% των περιπτώσεων είναι και η μόνη επιλογή στα απανταχού metal club.
-THE DEAD EYE (2006) (7 / 10)
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ: To γεγονός ότι ήταν το άλμπουμ των αποκαλύψεων. Εκεί που όλοι περίμεναν να ακολουθήσουν την πεπατημένη και να βγάλουν ενα “rEVOLVEr Pt.2”, ακούσαμε ένα τρομερά πειραματικό άλμπουμ που ψάχνεις τα thrash στοιχεία με τα κυάλια. ΄Ενας melodic death δίσκος με πολλά πειραματικά στοιχεία που μας βοήθησε να ανακαλύψουμε οτι ο Dolving μπορεί να τραγουδήσει και πολύ διαφορετικά! Οι οπαδοί των IN FLAMES (όχι των τωρινών), να το ακούσουν.
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ: Όσο επένδυσαν οι THE HAUNTED, στο να δημιουργήσουν μια σκοτεινή και βαριά ατμόσφαιρα, τόσο έχασαν το βασικό στοιχείο της μουσικής τους, την επιθετικότητα. Ωραίο σαν πειραματισμός αλλά δεν θα τους θυμόμαστε γι’ αυτό το επεισόδιο της καριέρας τους.
-VERSUS (2008) (6 / 10)
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ: Ότι είναι ένα άλμπουμ που ακούγεται ευχάριστα και μια στροφή του γκρουπ ξανά σε πιο επιθετικά/thrashy groove μονοπάτια αφήνωντας πίσω τους πειραματισμούς του “Τhe Dead Eye”. Επιπλέον ο Dolving για μια ακόμη φορά “ξερνάει” ατόφιο μίσος όπως μόνο αυτός ξέρει.
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ: Όσο ευχάριστα ακούγεται άλλο τόσο γίνεται φανερή η έλλειψη συνθέσεων αντάξιες του παρελθόντος και τα περισσότερα κομμάτια θα μπορούσαν να είναι σε μια bonus έκδοση του “rEVOLVEr”.
-UNSEEN (2011) (4 / 10)
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ: Τα ναρκωτικά και το χόρτο που έκαναν στο studio για να το γράψουν. Να φέρουν λίγα και σε μας.
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ: Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις με τούτο εδώ. Που είναι η επιθετικότητα; ΟΕΟ; Που είναι τα hardcore φωνητικά; Που είναι οι THE HAUNTED συνθέσεις; Σίγουρα το τελευταίο που περιμένεις από τους THE HAUNTED είναι να παίξουν rock n’ roll/stoner metal. Yπάρχουν άλλες μπάντες που το κάνουν ΠΟΛΥ καλύτερα.
-EXIT WOUNDS (2014) (7,5 / 10)
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ: Η επαναδραστηριοποίηση των Adrian Erlandsson (που είναι συνιδρυτής της μπάντας με τον Patrik Jensen και μαζί με την αποχώρηση του Anders Bjorler, παρέμεινε το AT THE GATES στοιχείο στη μπάντα) και του Marco Aro, έδωσαν το φιλί της ζωής στο γκρουπ. Οι μαζικές αποχωρήσεις παραλίγο να προκαλέσουν την διάλυση, αλλά ευτυχώς ο Patrik Jensen και ο Jonas Björler κατάφεραν να κρατήσουν την μπάντα στα πόδια της κι όχι μόνο, αυτό αλλά πρόσφεραν και ένα άλμπουμ που βασίζεται στο ένδοξο παρελθόν, θυμίζοντας αρκετά τους ΤΗΕ HAUNTED που αγαπήσαμε στα πρώτα άλμπουμ, αφήνωντας πολλές ελπίδες για το μέλλον. Επιθετικότητα, οργή και μια τέλεια μίξη thrash και melodic death metal.
ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ: Είναι φανερό από το πρώτο άκουσμα οτι η μπάντα προσπαθεί να φτιάξει το “Made me do it Pt.2”. Θετικό ότι τα κατάφερε σ’ ένα αρκετά μεγάλο βαθμό, αρνητικό το ότι σε στιγμές είναι ένα αναμάσημα παλαιών ιδεών κάτι που με κάνει να απορώ για τις προθέσεις τους. Όλα θα κριθούν στο επόμενο άλμπουμ. Σίγουρα η αποχώρηση του Dolving επηρέασε και μία μεγάλη μερίδα των οπαδών τους. Θα τα καταφέρει ο Aro να καλύψει το κενό του Dolving on stage; Θα το μάθουμε στο Κύτταρο.
Γιώργος Καραγιάννης
