Μπορεί για την μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου το είδος που ακούει στο όνομα «Heavy Metal» να το εισήγαγαν στην μουσική οι BLACK SABBATH, είναι όμως η (εκάστοτε) παρέα του Steve Harris αυτή που βοήθησε στην πορεία και την εξέλιξη του ιδιώματος, αρχικά ως μέλος του NWOBHM κινήματος, ταυτίζοντας σχεδόν το όνομά της με τον παραπάνω όρο.
Το “Killers”, είναι το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος που έμελλε να αποκαλείται το «Θηρίο», είναι το τελευταίο άλμπουμ στο οποίο συναντάμε τον τότε τραγουδιστή του Paul DiAnno, το πρώτο με τον Adrian Smith στη σύνθεσή του, ως αντικαταστάτη του Dennis Stratton και το τελευταίο με αυτόν τον επηρεασμένο από την Punk Rock σκηνή ήχο που έβγαλαν ποτέ οι τεράστιοι IRON MAIDEN.
Αυτά βέβαια είναι γνωστά στους περισσότερους. Κάθε άλμπουμ που σέβεται τον εαυτό του όμως, έχει και κάποιες ιστορίες να κρύβονται από πίσω, κάποιες από τις οποίες δεν είναι και τόσο ευρέως γνωστές. Ας δούμε μερικές.
- Μαζί με την κυκλοφορία του “Killers”, οι IRON MAIDEN, βγήκαν την πρώτη μεγάλη παγκόσμια περιοδεία τους, η οποία περιλάμβανε και την πρώτη επίσκεψή τους στην Αμερική. Το συγκρότημα περιόδευσε για το μεγαλύτερο μέρος του 1981 με συγκροτήματα όπως οι WHITESNAKE, UFO και BLUE OYSTER CULT.
- Το εικονικό cover του άλμπουμ, δημιουργήθηκε αρχικά σαν υδατογραφία. Στο εξώφυλλο, ο Eddie εμφανίζεται με ένα νέο, πιο άγριο χτένισμα, σφίγγοντας ένα τσεκούρι, καθώς απεικονίζει ενεργά τον τίτλο του άλμπουμ. Σε μια συνέντευξη του, ο καλλιτέχνης Derek Riggs λέει για τον πίνακά του: «Οι MAIDEN μπορεί να έχουν ακόμα κάπου το πρωτότυπο, αν και νομίζω ότι είναι ένας από τους Eddies που ξέφυγε από τα νύχια τους. Έχασαν αρκετούς από αυτούς με τα χρόνια. Έχετε τα μάτια σας ανοιχτά — οι αυθεντικοί πίνακες συχνά εμφανίζονται στο eBay προς πώληση. Απλώς δεν μπορείς να κρατήσεις κρυφό έναν καλό Eddie».
- Το “Killers”, είναι το μόνο άλμπουμ των IRON MAIDEN που περιλαμβάνει δύο ορχηστρικά τραγούδια, τα “The ides of March” και “Genghis Khan”.
- Δύο τραγούδια, το “Innocent exile” και το” Wrathchild”, είναι από τα πρώτα τραγούδια που είχε γράψει ο Steve Harris, περίπου το 1973. Το “Wrathchild”, είχε ηχογραφηθεί και κυκλοφορήσει στο “Metal for Muthas” του 1980 της EMI και για αυτόν τον λόγο δεν είχε συμπεριληφθεί στο ντεμπούτο της μπάντας. Η πολύ ανώτερη νέα έκδοση του, θα αποδεικνυόταν καθοριστική και θα έμπαινε στο tracklist του “Killers”.
- Το “Prodigal son” – το μοναδικό τραγούδι της εποχής του Di’Anno που δεν παίχτηκε ποτέ ζωντανά – βρήκε τους MAIDEN στα πιο διαφορετικά και πειραματικά μονοπάτια τους, όντας ένα ήπιο, ημιακουστικό, prog-folk μίνι έπος, με μουντούς αποκρυφιστικούς στίχους όπως «Devil’s got a hold of my soul, he’s driving me mad», δείχνοντας το δρόμο προς τον «σατανικό» πανικό που προκλήθηκε με το “The number of the Beast” του 1982.
- Όπως ήλπιζε ο Harris, ο Martin Birch στην παραγωγή, αντικατόπτρισε με επιτυχία την ενέργεια, τον ενθουσιασμό και τη χημεία της νέας σύνθεσης, χαρίζοντας στους MAIDEN τον ήχο της «μεγάλης κατηγορίας» που πάντα ονειρευόταν ο Steve. Οι δίδυμες κιθάρες του Smith και του Dave Murray βρήκαν αμέσως τα πατήματα τους, ενώ, η αξιοθαύμαστη φωνητική απόδοση του Paul Di’Anno ξεχείλιζε από διάθεση και προσωπικότητα.
- Δεν ήταν όλοι τόσο εντυπωσιασμένοι με το άλμπουμ όταν κυκλοφόρησε στις 2 Φεβρουαρίου του 1981. Το βρετανικό μουσικό εβδομαδιαίο περιοδικό “Sounds” χαρακτήρισε το “Killers” ως ένα «συγκλονιστικά κακότροπο άλμπουμ» δίνοντας του μόνο ένα αστέρι, με τον κριτικό Robbi Miller να το δηλώνει ως «περισσότερο αποτυχία παρά θρίαμβο». Η απογοήτευση αντικατοπτρίστηκε και στην αρχική του τοποθέτηση στα Charts. Εκεί που το ντεμπούτο είχε φτάσει στο Νο. 4 στο Ηνωμένο Βασίλειο, το “Killers” έπεσε στο απογοητευτικό Νο. 12 – τη χαμηλότερη θέση για ένα νέο MAIDEN studio άλμπουμ, μέχρι το “Virtual IX” του 1998.
- Το ομώνυμο τραγούδι του “Killers”, γράφτηκε από τον Steve Harris και τον Paul Di’Anno. Το συγκρότημα ερμήνευσε αυτό το τραγούδι στο Rainbow Theatre στο Λονδίνο στις 21 Δεκεμβρίου του 1980, κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας που θα κυκλοφορούσε ως το “Live at the Rainbow home video”. Το συγκρότημα δεν είχε ηχογραφήσει ακόμα το τραγούδι και ο DiAnno δεν είχε γράψει στίχους για αυτό, αλλά ο Harris ήταν ανένδοτος να το ερμηνεύσουν, κάτι που ανάγκασε τον DiAnno να βρει και να γράψει μερικούς στίχους βιαστικά.
- Πίσω στο εξώφυλλο, τα κτίρια στο βάθος είναι στην πραγματικότητα το τετράγωνο των διαμερισμάτων που έμενε ο Derek Riggs εκείνη την εποχή, στο Βόρειο Λονδίνο, στην περιοχή που ονομάζεται “Etchingham Court”.
- Το εξώφυλλο του “The number of the Beast” δημιουργήθηκε αρχικά για το τραγούδι “Purgatory”, αλλά ο μάνατζερ του συγκροτήματος, Rod Smallwood, το θεώρησε πολύ καλό για ένα single και αποφάσισε να το κρατήσουν για το επόμενο ολοκληρωμένο άλμπουμ.
Φανούρης Εξηνταβελόνης
