Το “Streets – A rock opera” υπήρξε ένα άλμπουμ των SAVATAGE που δίχασε, καθώς, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του, ήταν πιο κοντά σε μιούζικαλ και rock opera και απείχε από το αμιγώς metal παρελθόν του σχήματος. Σε προσωπικό επίπεδο, είναι από τους αγαπημένους μου δίσκους του συγκροτήματος, με μεγάλη ποικιλία, εξαιρετική κιθαριστική δουλειά, μπαλάντες που έγραψαν ιστορία, δυνατή ιστορία στους στίχους και τραγούδια που ποτέ δεν βαριέμαι να ακούσω. Έχουν υπάρξει πλείστες επανακυκλοφορίες, μέχρι και με αφηγήσεις ανάμεσα στα κομμάτια, αλλά οι βασικές μας ιστορίες έχουν να κάνουν με τα κομμάτια που έμειναν απ’ έξω και ήταν πάρα πολλά… Διαβάστε και ακούστε από κάτω:
• Μετά το “Hall of the mountain king”, οι SAVATAGE σε συνεργασία με τον Paul O’ Neill, συζητούσαν να βγάλουν μία rock opera, αλλά τελικά το πλάνο τους καθυστέρησε κατά έναν δίσκο. Όπως ομολογεί ο Jon Oliva, κώλωσαν τελευταία στιγμή να κάνουν κάτι τέτοιο, επειδή φοβούνταν μήπως χάσουν οπαδούς. Τελικά, με το “Gutter ballet”, πούλησαν τρεις φορές πάνω από το “Hall…”, οπότε θεώρησαν πως τότε ήταν η ώρα. Η ονομασία του θα ήταν “Gutter ballet”, επηρεασμένο από το “Phantom of the opera”, αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε, έτσι ονομάστηκε ο διάδοχος του “Hall…”. Επίσης, το “When the crowds are gone”, ένα κομμάτι που είχε γραφτεί για την rock opera αυτή, βρήκε το δρόμο του στο “Gutter ballet”, κάτι που επίσης γνωρίζουμε εκ του αποτελέσματος όλοι! Το όνομα που ήθελε ο O’ Neill ήταν το “Ghost in the ruins”, τελικά όμως μπήκε το “Streets”. Για την ιστορία, “Ghost in the ruins”, ονομάστηκε το live άλμπουμ – φόρος τιμής στον Criss Oliva, το 1995 πλέον. Η φράση “A rock opera” που μπήκε επιπροσθέτως στον δίσκο, ήταν προϊόν παρέμβασης του O’ Neill, κάτι με το οποίο ο Jon Oliva δεν συμφωνούσε και πάντα προσφωνούσε τον δίσκο “Streets”. Σκέτο. Χωρίς ροκ όπερες.
• Η αρχική εκτέλεση του “Jesus saves” που μπήκε στον δίσκο, ήταν πιο …gospel, είχε τον τίτλο “DT Jesus” (όπου DT = DownTown ή DeTox), την οποία απέρριψαν οι άνθρωποι της Atlantic και τελικά μπήκε στη συλλογή “From the gutter to the stage” (1996).
• Η ιστορία για το “Streets – A rock opera”, είχε γραφτεί από τον Paul O’ Neill από το 1979 για ένα μιούζικαλ στο Broadway, τη βρήκε ο Criss Oliva και ήθελε να το κυκλοφορήσουν οι SAVATAGE. Απλά αναφέρουμε την ημερομηνία, διότι οι ομοιότητες του πρωταγωνιστή της ιστορίας, με τον Jon Oliva, είναι πάρα πολλές, όμως φαίνεται ότι είναι προϊόν σύμπτωσης, αφού η ιστορία είχε γραφτεί προτού γνωριστούν οι δύο άντρες.
• Το “Heal my soul”, είναι βασισμένο σ’ ένα παραδοσιακό Ουαλικό νανούρισμα, που ονομάζεται “Suo Gân”, το οποίο είχε ηχογραφηθεί για πρώτη φορά στις αρχές του 19ου αιώνα και η λέξη αυτή, σημαίνει… «νανούρισμα»!!!
• Στόχος του συγκροτήματος, ήταν να κάνουν διπλό άλμπουμ. Ενώ όμως είχαν ηχογραφήσει γύρω στα 50 τραγούδια αποφάσισαν να τα περιορίσουν στα 17. Αυτό σήμαινε τρομακτική ποσότητα δουλειάς, με τον Oliva να επισημαίνει ότι υπήρξε στιγμή που δούλεψαν σερί με τον O’ Neill για 37 ώρες, ώστε να φτάσουν σε σημείο να συμφωνήσουν ποια σημεία και ποια τραγούδια θα κρατούσαν και πως θα ταίριαζε το καθένα στο στιχουργικό περιεχόμενο! Όταν πήγαν να δουλέψουν στο στούντιο ξεκινούσε ο Jon Oliva το πρωί, ο Criss πήγαινε το μεσημέρι και ο O’ Neill από το απόγευμα μέχρι πολύ αργά το βράδυ. Τρεις βάρδιες, 20 ώρες δουλειάς καθημερινά, από τον Οκτώβριο του 1990 μέχρι τον Ιούλιο του 1991. Οι ηχολήπτες δεν είχαν ξαναδουλέψει τόσο πολύ σε όλη τους τη ζωή, αφού όπως έλεγε ο Criss Oliva, «ήταν σαν να γράψαμε και ηχογραφήσαμε τρία “Gutter ballet” και ότι άλλο είχαν κάνει μέχρι τότε, φαινόταν σαν δουλειά νηπιαγωγείου. Αλλά και για εμάς ήταν πρωτόγνωρο, αφού δεν είχαμε ασχοληθεί με κάποιο τραγούδι παραπάνω από 20 λεπτά, μέχρι τότε»!!!
• Για να πετύχει ακριβώς την ατμόσφαιρα του δίσκου που ήθελε, ο Jon Oliva, βγήκε και ηχογράφησε μ’ ένα φορητό DAT, διάφορους ήχους από την 42nd Street στις 2 το βράδυ, ηχογράφησε αντικείμενα που έπεφταν από μία οροφή, χρησιμοποίησαν τη Harlem Boys Choir, πραγματική ορχήστρα αλλά και samples ορχήστρας. Και τότε δεν ήταν κάτι εύκολο να γίνει αυτό. Μην ξεχνάμε ότι οι SAVATAGE δεν ήταν και το πιο εμπορικό όνομα στην μουσική. Παρόλα αυτά, η επιγραφή “Rock Opera”, φαίνεται ότι λειτούργησε θετικά στην εταιρία τους, η οποία δεν είχε πρόβλημα που είχαν βγει 100.000 δολάρια εκτός budget, αφού ήξεραν ότι μπορούσαν να προωθήσουν τον δίσκο και μόνο λόγω του τίτλου, στον mainstream Τύπο της εποχής, Αυτός ήταν και ο λόγος που γέμισαν τα περιοδικά της εποχής με διαφημίσεις, αντίθετα από τι (δεν) είχαν κάνει με το “Gutter ballet”.
• Όπως είπαμε προηγουμένως, η αρχική εκτέλεση του “Jesus saves”, ήταν το “DT Jesus”. Το γκρουπ ηχογραφούσε στη Νέα Υόρκη και αφού τελείωσαν, ο Steve Wacholz (ντραμς) κι ο Johnny Lee Middleton (μπάσο), επέστρεψαν στη Florida. Τελικά όμως, παρέστη η ανάγκη ύστερα από την άρνηση της Atlantic να δεχτεί το “DT Jesus”, να γραφτεί το “Jesus saves”, ενώ προέκυψε και το “Can you hear me now”. Προκειμένου να γλιτώσουν χρόνο και ταλαιπωρία, βάζοντας τα μέλη τους να επιστρέψουν, ο Jon Oliva ηχογράφησε τα ντραμς και ο Criss Oliva το μπάσο. Για την ιστορία, το ίδιο είχε συμβεί και στο τραγούδι “Gutter ballet” αλλά και αργότερα, στο “All that I bleed”. Δηλαδή ο Jon είχε αναλάβει ντραμς, πιάνο, φωνή και ο Criss, κιθάρα και μπάσο.
• Πάμε στο μεγάλο ζουμί της υπόθεσης που ήταν το τελικό tracklisting, τώρα: Η αρχική επιθυμία του συγκροτήματος, ήταν να κυκλοφορήσει το “Streets” ως ένα διπλό άλμπουμ, αλλά αυτό απορρίφθηκε από την Atlantic. Στη συνέχεια ήθελαν να έχουν αφηγήσεις πριν από κάθε τραγούδι, αλλά κρατήθηκε μόνο αυτή πριν το “Jesus saves”. Επίσης, υπήρχε ένα 17ο τραγούδι, το “Larry Elbows”, που ήταν ένας «θρύλος» ανάμεσα στους οπαδούς των SAVATAGE, που έψαχναν να το βρουν μετά μανίας και το οποίο τελικά κυκλοφόρησε στο “Streets: A Rock Opera – Narrated Version” 2013 EarMusic director’s cut, η οποία είναι και η εκδοχή που ήθελε το συγκρότημα τελικά, μόνο που βγήκε 22 χρόνια πιο μετά…
Για να αντικατασταθεί η απουσία των αφηγηματικών κομματιών, αποφασίστηκε να γραφτεί η εξήγηση της ιστορίας στο booklet. Υπήρχαν όμως και πολλά άλλα τραγούδια που γράφτηκαν και δεν μπήκαν στο δίσκο. Το πρόβλημα είναι ότι κάποια απ’ αυτά, διότι πολύ απλά, η Atlantic, έχασε τα master tapes!!! Ναι, συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες! Μερικά από αυτά που διασώθηκαν είναι για παράδειγμα το “Stay”, με τις σαφείς αναφορές στο “Welcome home (Sanitarium)” των METALLICA, η ακουστική έκδοση του οποίου μπήκε ως bonus track στο “The wake of Magellan”. Σ’ αυτό το τραγούδι κάνει την παρουσία του κι ένας άγνωστος χαρακτήρας στο concept, ο Duke.
Υπάρχει ακόμα το “Desiree”, η ακουστική εκτέλεση του οποίου, βρίσκεται ΚΑΙ αυτή στα bonus tracks του “The wake of Magellan”.
Ένα ακόμη τραγούδι είναι το “Sanctuary”, το οποίο είναι ουσιαστικά μία νέα επεξεργασία του “Target”, ενός τραγουδιού που έμεινε έξω από το “Gutter ballet” και αυτό μπορείτε να ακούσετε από κάτω, ως bonus track στη silver edition του “Sirens”.
Μέρη του ίδιου τραγουδιού, φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκαν αργότερα και στο κομμάτι “Nowhere to run”, από τους JON OLIVA’S PAIN, στον δίσκο “’Tage Mahal”.
Υπάρχει και το “Island of the kings” που μπορεί να βρεθεί μόνο στο YouTube με πολύ κακή ποιότητα ήχου.
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν τραγούδια όπως το “Tonight I would be king”, το “Life goes on”, το “Up to you” ή το “Beyond Broadway”, τα οποία υπάρχουν μόνο σε κασέτες πολύ κακής ποιότητας (όπως μπορεί κανείς να ακούσει και στο “Island of the kings” ακριβώς από πάνω), αλλά –όπως επισημαίνει ο Jon Oliva- πολλά σημεία τους τα έχουμε ακούσει, αλλά δεν το γνωρίζουμε, αφού πολλά riff τους, μπήκαν στο “Edge of thorns”. Έτσι, από τη στιγμή που δεν υπάρχει καλής ποιότητας υλικό, αλλά και πολλά μέρη τους έχουν χρησιμοποιηθεί σε άλλα τραγούδια, αμφιβάλλω αν θα τα ακούσουμε ποτέ στην αρχική τους μορφή. Όπως βασικά και αμφιβάλλω αν θα ακούσουμε ποτέ κάτι καινούργιο από τους SAVATAGE, αφού τα δικαιώματα του ονόματος εδώ και πάρα πολλά χρόνια, όσο και να φαίνεται περίεργο, δεν τα έχει ο Jon Oliva, αλλά ο μακαρίτης Paul O’ Neill…
• Επειδή μου αρέσουν οι φάσεις των working titles, υπήρχε ένα τραγούδι στα αρχικά demo του “Streets”, που ονομαζόταν “Screwed up”, το οποίο κατέληξε να γίνει το “Tonight he grins again”, αυτό που λέω το “When the crowds are gone”, του δίσκου. Άλλο ένα trivia που έχει να κάνει με το άλμπουμ, είναι ότι στην εισαγωγή του “Streets”, η παιδική χορωδία που ακούγεται, τραγουδά ένα απόσπασμα από τον «Μαγικό αυλό» του Mozart, με τίτλο “Seid uns zum zweiten Mal willkommen”.
• Όπως είναι γνωστό, μετά την περιοδεία που ακολούθησε το “Streets”, ο Jon Oliva, σταμάτησε να είναι ο τραγουδιστής των SAVATAGE και προσέλαβαν τον Zak Stevens. Ο λόγος ήταν ότι φοβήθηκε πως θα έχανε τη φωνή του, επειδή ούρλιαζε για πάρα πολλά χρόνια, σχεδόν κάθε βράδυ επί σκηνής ή στο στούντιο, οπότε η απουσία του από περιοδείες τον βοήθησε να ασχοληθεί με τους DOCTOR BUTCHER και το μιούζικαλ των Romanov.
Σάκης Φράγκος
