a
31 χρόνια. 31 ολόκληρα χρόνια από το αριστούργημα που ονομάζεται “Gutter ballet”, συμπληρώνονται σήμερα. Το video clip να παίζει στο MTV και να μένω με ανοιχτό το στόμα από αυτό που άκουγα. Και από την επόμενη μέρα, να δεις από πού θα μαζέψεις το χαρτζιλίκι για να πάρεις την κασέτα εταιρίας που έλιωσες. Την κασέτα εταιρίας που είχε και η μέλλουσα σύζυγός μου και στο αμάξι-αντίκα που μας μετέφερε στο ξενοδοχείο μετά τον γάμο, έβαζε να ακούσουμε το “She’s in love”. Βλέπετε, την ίδια μέρα που παντρευόμασταν, έπαιζε ο Jon Oliva με τους JOP. Σημαδιακό; Όπως και το πιάνο που τον περίμενε μήπως και προλάβαινε να έρθει να παίξει το “Believe”… Μιλάμε για τον δίσκο που το “Hounds” είναι ξεκάθαρα το τρίτο καλύτερο τραγούδι του, μετά το ομώνυμο και το “When the crowds are gone”, ενώ οπουδήποτε αλλού θα παραληρούσαμε. Μπορώ να γράψω άπειρα ακόμα που έχουν να κάνουν με τα συναισθήματα που βιώνω κάθε φορά που ακούω το “Gutter ballet” των SAVATAGE. Θα καταχραστώ τον χρόνο σας όμως. Αυτό που θα κάνω όμως, είναι στο τέλος του κειμένου, να αφήσω ένα αισιόδοξο μήνυμα. Ποιο; Διαβάστε ντε…
• Επειδή το “Gutter ballet”, ως τραγούδι, γράφτηκε λίγο πριν τελειώσει η σύνθεση του δίσκου, υπήρχαν δύο τίτλοι που ήταν επικρατέστεροι για το άλμπουμ. Ο ένας ήταν το “Temptation revelation” (από το instrumental που βρίσκεται ανάμεσα στο “Gutter…” και το “When the crowds…”) και αργότερα προέκυψε το “The hounds of Zaroff”, από το ομώνυμο διήγημα του Richard Connell, το οποίο θεωρείται «το πιο δημοφιλές διήγημα που έχει γραφτεί ποτέ στα Αγγλικά». Παρεμπιπτόντως, οι στίχοι του “The hounds”, δεν ασχολούνται με το εν λόγω διήγημα, οπότε ακόμα ψάχνω να βρω τον συσχετισμό που έκανε ο Steve Wacholz, ο οποίος και ήταν αυτός που πρότεινε τον τίτλο.
• Μετά την περιοδεία των SAVATAGE με τους DIO, λίγο πριν μπουν στο στούντιο για να γράψουν το “Gutter ballet”, ο Jon Oliva μπήκε σε κλινική αποτοξίνωσης για αρκετούς μήνες κι αυτός ήταν και ο λόγος για το σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα από το “Hall of the mountain king” μέχρι το “Gutter ballet”, αναλογικά με τα χρόνια εκείνα, που έβγαινε δίσκος κάθε χρόνο! Η απόφαση να μπει σε κλινική αποτοξίνωσης, ήταν της δισκογραφικής του εταιρίας! Κι όμως! Κάποια στελέχη της, ήταν σε μία συναυλία του σχήματος στη Νέα Υόρκη, όπου ο Jon Oliva ήταν στα χειρότερά του από πλευράς ναρκωτικών και όταν τελείωσε η συναυλία, εκείνος λιποθύμησε, έπεσε πάνω στο backline κι έριξε τα πάντα κάτω. Στη συνέχεια, όταν ανέκτησε τις αισθήσεις του, άρχισε να πετάει αντικείμενα στο κοινό κι έτρεμε από τη χρήση ναρκωτικών που είχε κάνει. Τη στιγμή που οι γιατροί προσπαθούσαν να τον συνεφέρουν, ο Oliva τους έριχνε μπουνιές σε σημείο που έσπασε το δόντι του ενός και τον άλλο τον έβγαλε νοκ άουτ! Έφτασε στο σημείο να πλακώσει στο ξύλο και μέλη του γκρουπ, αλλά και τον Cronos των VENOM, που βρισκόταν στα καμαρίνια. Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, με τα άτομα της δισκογραφικής του εταιρίας να βρίσκονται εκεί, η απόφαση για αποτοξίνωση πρέπει να ήταν η ευκολότερη που είχαν πάρει ποτέ. Ο Mountain King, περιγράφει την εμπειρία του εκεί, σχεδόν αποκλειστικά με ελάχιστες λέξεις: “You never want to get involved with that shit”…
• Πριν ο Jon Oliva μπει στην κλινική αποτοξίνωσης, επειδή ένιωθε να χάνει το μυαλό του, μπήκε πρώτα σε νοσοκομείο. Εκεί έγραψε τραγούδια όπως το “Thorazine shuffle”. Η θωραζίνη είναι μία ουσία που σε ρίχνει κυριολεκτικά στο πάτωμα. Όπως περιγράφει ο Oliva την εμπειρία του, «σε ρίχνει τόσο που δεν μπορείς ούτε να σηκώσεις τα πόδια σου. Σέρνεσαι και πέφτεις πάνω στους τοίχους όλη μέρα και όταν αρχίζεις να νιώθεις πιο δυνατός, σου δίνουν κι άλλη δόση». Για την ιστορία, το “Thorazine shuffle”, μαζί με το “Mentally yours” και το “Summer’s rain”, που κλείνουν το δίσκο, αποτελούν μία τριλογία, με τον ίδιο πρωταγωνιστή, τον Timmy, ο οποίος πέρασε πολύ άσχημα παιδικά χρόνια και καταλήγει στο ψυχιατρείο, όπου και πεθαίνει τελικά…
• Είχαμε γράψει και στο “Insider” του “Streets”, το ότι τα τραγούδια “Gutter ballet” και “When the crowds are gone” ήταν κατά κάποιο τρόπο πειράματα, ώστε να δουν αν οι οπαδοί των SAVATAGE γουστάρουν τη rock opera για να καταλήξουμε στο “Streets”. Όπως είχε γράψει η Χαρά Νέτη στην στήλη μας “One track mind”, ο Jon Oliva είχε δηλώσει: «To “Gutter Ballet” ήταν ένα τεράστιο πείραμα ως τραγούδι για εμάς, γιατί δεν αποτέλεσε απλά το μοναδικό τραγούδι που έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο στο πιάνο, ήταν και η αρχή για concept ιδέες. Αρχικά προοριζόταν ως μέρος της ιστορίας του άλμπουμ “Streets”. Ο Paul ήθελε έτσι κι αλλιώς να κάνει το “Gutter Ballet” concept άλμπουμ στην αρχή, αλλά εγώ τότε ήμουν πολύ ‘κότα’ για να το κάνω. Οπότε είπα, ας κάνουμε δυο τραγούδια να δούμε την αίσθηση θα δώσουν στο δίσκο. Έτσι κάναμε το ομώνυμο και το “When the crowds are gone”, τα οποία είναι μέρος του ίδιου πράγματος. Ήταν επομένως μια πολύ πειραματική και σημαντική στιγμή στην καριέρα της μπάντας». Τελικά, η ιστορία των δύο αυτών τραγουδιών, συνεχίζεται όντως στο “Streets”.
• Πως φτάσαμε όμως να γράψει ο Jon Oliva αυτό το έπος της μουσικής, που ακούει στο όνομα “Gutter ballet”; Ο ίδιος αφηγείται:
«Το κομμάτι αυτό οφείλει την ύπαρξή του στο musical “Phantom of the opera”. Ένα βράδυ ο Paul και ο αδερφός μου, είχαν σκοπό να κάτσουν αρκετές ώρες για να δουλέψουν κάποια solo κι έτσι ο Paul μου αγόρασε εισιτήρια για να πάω να δω το “Phantom of the opera” που παιζόταν σε ένα θέατρο στην πιο κάτω γωνία από τα Record Plant Studios στη Νέα Υόρκη που ηχογραφούσαμε. Πήγα λοιπόν, είδα την παράσταση και ξετρελάθηκα. Όταν γύρισα στο studio, μπήκα μέσα στην αίθουσα Α, έκατσα στο μεγάλο πιάνο του John Lennon που έχουν εκεί μέσα και το πρώτο πράγμα που έπαιξα ήταν το intro του “Gutter Ballet”. Εκείνη τη στιγμή πρέπει να με άκουσαν από μέσα, γιατί το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι τον Paul και τον Criss να τρέχουν προς το μέρος μου και τον Criss να ξεκινάει να παίζει αυτό το ρυθμό στην κιθάρα, το οποίο μετά κατέληξε στη γνωστή μελωδία. Έτσι λοιπόν, κάτσαμε μετά οι τρεις μας όλη τη νύχτα και τελειώσαμε το κομμάτι».
• Το “Temptation revelation” είναι ουσιαστικά η συρραφή δύο instrumental. Το ένα ήταν του Paul O’ Neill και το άλλο του Jon Oliva. Το “Summer’s rain”, ήταν ένα τραγούδι που παραλίγο να μην καταλήξει στο δίσκο, επειδή θεωρούσαν πως από τη στιγμή που υπάρχει το “When the crowds are gone”, που ήταν «μπαλάντα», εκείνο περίσσευε. Τελικά ο O’Neill έπεισε τα αδέρφια Oliva να μπει στον δίσκο κι εκ του αποτελέσματος είχε απόλυτο δίκιο. Σε ότι αφορά το “She’s in love”, ήταν ένα τραγούδι που στις συναυλίες το έπαιζαν για κάποιον λόγο σε πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα και πάντα υπήρχε κάποιος να φωνάζει να χαλαρώσουν και να το παίξουν κανονικά!
• Κάποια από τις στιγμές που ο Chris Caffery όταν έβγαζε άλμπουμ με την ελληνική Black Lotus, ερχόταν πολύ τακτικά στην Αθήνα, είχαμε βγει αρκετές φορές μαζί και προσπαθούσα να μάθω κάποια πιο «εσωτερικά» ζητήματα των SAVATAGE. Άσχετο, αλλά θυμάμαι πως μου είχε πει ότι για κάποιο διάστημα ζούσε στην ελληνική παροικία της Astoria τη Νέα Υόρκη και είχε συγκάτοικο Έλληνα! Μέσα σε όλα, γελούσαμε με το video clip του “Gutter ballet”, λοιπόν, όπου μου είπε είχε γυριστεί σε θερμοκρασία -30 βαθμών Κελσίου!!! Αυτός είναι και ο λόγος που φαίνονται τα χνώτα όλων των πρωταγωνιστών τόσο έντονα, ακόμα και το μπλε χρώμα που έχουν τα χείλια τους, είναι φυσικό, αφού κανείς τους δεν είχε βιώσει τόσο έντονο κρύο στη ζωή του, πόσο μάλλον όταν κατάγεσαι από την ηλιόλουστη Florida!!! Δείτε το σχετικό απόσπασμα που αλίευσα από το YouTube, όπου ο Chris Caffery και ο Jon Oliva, κάνουν host στο Headbanger’s Ball και μιλάνε για το video clip, προλογίζοντάς το.
• Μιλώντας για τον Chris Caffery, ήταν μία πολύ ιδιαίτερη περίπτωση εκείνα τα χρόνια των SAVATAGE, αφού είχε παίξει μαζί τους στην περιοδεία του “Hall of the mountain king”, αποφάσισαν να τον κάνουν μόνιμο μέλος και γράφτηκε στη σύνθεση του γκρουπ στα liner notes, παρότι δεν έπαιξε ούτε νότα στον δίσκο και μετά για προσωπικούς λόγους αποχώρησε από το συγκρότημα!!! Επανήλθε ως full μέλος στους SAVATAGE στο “Dead winter dead”, αλλά προηγουμένως είχε βγάλει το ομώνυμο CD των DOCTOR BUTCHER με τον Jon Oliva.
• Διαβάζω δεξιά-αριστερά ότι το “Thorazine shuffle” ήταν bonus track στην αρχική έκδοση του CD και της κασέτας. Η αλήθεια είναι, ότι η κασέτα εταιρίας που είχα αγοράσει όταν βγήκε το “Gutter…” δεν το είχε πουθενά. Και μου έκανε εντύπωση που το μνημόνευαν αυτό το τραγούδι, αφού για αρκετά χρόνια δεν ήξερα ότι υπήρχε στο άλμπουμ, μέχρι που το πήρα σε CD και μου λύθηκε η απορία. Παρόλα αυτά, ποτέ δεν κατάφερα να εξηγήσω για ποιον λόγο κόπηκε, αφού αφενός είναι μέρος μίας τριλογίας, αφετέρου η διάρκεια του δίσκου δεν ήταν τόσο μεγάλη που να επιτάσσει να κοπεί κάποιο τραγούδι… Τέλος πάντων…
• Όπως συνέβαινε σε κάθε δίσκο των SAVATAGE εκείνα τα χρόνια που η έμπνευση ξεχείλιζε, πολλά ήταν τα τραγούδια που γράφτηκαν, αλλά δεν χώρεσαν στο άλμπουμ. Πολλά από αυτά μπήκαν στις επανακυκλοφορίες του “Sirens” και του “The dungeons are calling”. Τσεκάρετέ τα!
“Before I hang” (αρχικά ονομαζόταν “Pray to the Lord”)
“Before I hang” σε εκτέλεση από τους JON OLIVA’S PAIN
“Stranger in the dark” (αν στους μυημένους θυμίζει κάτι, έχει το τελικό σόλο του “Larry Elbows”. Δεν έχετε ιδέα τι είναι αυτό; Επιστρέψτε στο Insider του “Streets” να διαβάσετε περί τίνος πρόκειται)
“Living on the edge of time”
“Metalhead”
“Target”
“Gates of hell” (είναι η έκδοση του “The unholy” με διαφορετικούς στίχους και χωρίς τα gang vocals στο τέλος)
“Thorazine shuffle” (Demo)
Υπάρχουν ακόμη τα “Rap” και “You’ll never know”, που δεν μπόρεσα να τα βρω κάπου στο Internet ακόμη…
• Κλείνουμε, με αγαπημένες, «καμένες» λεπτομέρειες για τους fan του είδους!!! Παρότι το “Silk and steel” γράφτηκε το 1989, το CD έχει την ημερομηνία 17/12/88 (ή για τους Αμερικάνους, 12/17/88). Αυτή η ημερομηνία, είναι τα γενέθλια μάλλον της ανιψιάς του Paul O’ Neill!!!
Οι πιο παρατηρητικοί, θα είχαν επισημάνει την απουσία των στίχων του τραγουδιού “The unholy από τα liner notes του CD. Ο λόγος ήταν ότι εκείνη την περίοδο, ο συγχωρεμένος Paul O’ Neill, δεν γούσταρε ιδιαίτερα τους στίχους που είχε γράψει και αποφάσισε απλά να μην τους βάλει!!!
Υ.Γ. Τον τελευταίο καιρό, έχουν κυκλοφορήσει κάποιες δηλώσεις του κιθαρίστα των SAVATAGE/TSO, Al Pitrelli, που μιλούσαν για πιθανότητα επανένωσης των SAVATAGE. Η πρώτη αντίδραση από τον άμεσα υπεύθυνο για το συγκρότημα όπου και απευθύνθηκα προσωπικά, ήταν πως επρόκειτο για “misquote”, ότι έγραψαν τα λόγια του διαφορετικά απ’ ότι τα είπε. Στη συνέχεια όμως, για πρώτη φορά, άφησε ανοιχτή μία χαραμάδα, ύστερα από πολλά-πολλά χρόνια. Λέτε;
Σάκης Φράγκος
