35 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, από την περίφημη «αλκοολική μ@λ@κι@» του Ozzy Osbourne (σύμφωνα με δήλωση του ίδιου, την οποία και προσωπικά έχω έντονες αντιρρήσεις για το τελικό αποτέλεσμα που βρίσκω αρκούντως ικανοποιητικό), ή αλλιώς το τέταρτο σόλο άλμπουμ του, το “The ultimate sin”. Όπως είναι φυσικό, οι πολλές και ωραίες ιστορίες που βρήκαμε, έχουν να κάνουν ως επί το πλείστον με τα προβλήματα καταχρήσεων του Ozzy (μην ξεχνάτε ότι λίγο καιρό πριν, είχε δαγκώσει και αποκεφαλίσει μία νυχτερίδα επί σκηνής, είχε κάνει “μυτιά” με μυρμήγκια, είχε κατουρήσει ένα ιστορικό μνημείο στο Alamo και διάφορα τέτοια “ζουμερά”), αλλά και τα θέματα με τα πνευματικά δικαιώματα των μουσικών. Όπως και να έχει, κάθε άλλο παρά αδιάφορη ήταν εκείνη η περίοδος, αφού τα τρελά σκηνικά διαδέχονταν το ένα το άλλο, κάνοντας τη σταχυολόγησή τους ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και ακόμα περισσότερο, ελπίζουμε, την ανάγνωσή τους.
- Πριν ξεκινήσουν οι ηχογραφήσεις του “The ultimate sin”, ο Jake E. Lee απαίτησε να υπογράψει συμβόλαιο εκ των προτέρων, ότι θα του δοθούν τα συνθετικά credits. Η αιτία γι’ αυτό το προαπαιτούμενο κρατά από την εποχή του “Bark at the moon” και ο ίδιος έχει κάνει δημόσια δήλωση σχετικά. Είχε υποστηρίξει πριν μερικά χρόνια ότι του είχαν υποσχεθεί ότι αν γράψει κάποιο μέρος των τραγουδιών, θα λάβει credit και δικαιώματα από το publishing. Όταν πήγε να γράψει το άλμπουμ, ήταν χωρίς manager και χωρίς δικηγόρο και δεν του έδωσαν κανένα συμβόλαιο πριν τελειώσει και την τελευταία νότα του δίσκου. Όταν τελείωσαν λοιπόν οι ηχογραφήσεις, έρχονται και του δίνουν ένα συμβόλαιο, στο οποίο έλεγε ότι: «ο Ozzy Osbourne έγραψε όλα τα τραγούδια. Εσύ δεν είχες να κάνεις σε τίποτα με τη σύνθεση, δεν έχεις κανένα δικαίωμα στο publishing και δεν μπορείς να πεις δημοσίως κάτι σχετικά με αυτό»!!!
Όταν ζήτησε το λόγο από τη Sharon Osbourne, τη ρώτησε τι την έκανε να πιστεύει ότι θα το υπέγραφε κι εκείνη του είπε: «επειδή αν δεν το υπογράψεις, θα σου δώσουμε ένα αεροπορικό εισιτήριο, θα σε στείλουμε στο σπίτι σου και θα περιμένεις στη σειρά να μας κάνεις μήνυση. Στο μεταξύ, έχουμε όλα τα τραγούδια, θα πάρουμε άλλον κιθαρίστα, θα ξαναγράψει τα μέρη σου και δεν θα έχεις τίποτα απολύτως»… Είπατε κάτι; Ο Lee, μάλιστα, λέγοντας αυτά δημόσια γύρω στο 2004, αθέτησε το συμβόλαιο που είχε ήδη υπογράψει (θυμάστε; «δεν μπορείς να πεις δημοσίως κάτι σχετικά με αυτό!!!»), αλλά πλέον πόσο σημασία είχε; Οπότε πριν τις ηχογραφήσεις του “The ultimate sin”, πήρε το συμβόλαιο προτού μπει για ηχογραφήσεις, είχε τα συγγραφικά δικαιώματα, πλην όμως, με την πρώτη ευκαιρία, τον έστειλαν αδιάβαστο, μετά την περιοδεία για το δίσκο… Έτσι για την ιστορία, εμείς να προσθέσουμε ότι ο ίδιος ο Ozzy, έχει δηλώσει ότι δεν ξέρει να παίζει κανένα μουσικό όργανο, οπότε το γεγονός ότι αναφέρεται ο ίδιος ως συνθέτης των τραγουδιών, παραμένει ένα άλυτο μυστήριο!!!
- Για την ιστορία, σε σχέση με τα δικαιώματα του “Bark at the moon”, ο Bob Daisley, μπασίστας και στο δίσκο εκείνο, είχε πει ότι ο ίδιος και ο Jake E. Lee, είχαν συμφωνήσει να κάνουν ένα “buy out”, δηλαδή να πάρουν ένα προσυμφωνημένο χρηματικό ποσό για τη συνδρομή τους στο παίξιμο και τη σύνθεση, κάτι στο οποίο συμφώνησαν λόγω «διαφόρων περίπλοκων συνθηκών» όπως σημειώνει σε συνεντεύξεις του, ο Daisley. Συνήθιζε να λέει όμως και μία άλλη ιστορία. Όταν ο δίσκος κυκλοφόρησε ο δίσκος και ρωτούσαν τον Ozzy πως έγραφε τα τραγούδια μόνος του, εκείνος απαντούσε ότι τα έπαιζε στο πιάνο παίζοντας με το ένα χέρι. Και συμπλήρωνε: «αναρωτιέμαι που ήταν το άλλο χέρι»…
- Η σχέση με τον Bob Daisley και σε αυτόν το δίσκο πέρασε από χίλια κύματα. Ο Daisley και ο Ozzy, είχαν αγεφύρωτες διαφωνίες και ο Prince of Darkness, έφτασε στο σημείο να τον διώξει και να πάρει τον –εντελώς άγνωστο τότε- Phil Soussan για να παίξει μπάσο. Ο Αυστραλός μπασίστας μαζί με τον Lee, είχαν γράψει όλη τη μουσική, εκτός από τις μελωδικές γραμμές, που ήξεραν ότι θα τις άλλαζε ο Ozzy, οπότε του άφησαν όλη την πρωτοβουλία. Μερικές εβδομάδες αργότερα, όμως, τον ξανακάλεσε για να γράψει τους στίχους για το “The ultimate sin”. O Ozzy και η Sharon, ήξεραν ότι έπρεπε να του δώσουν το απαραίτητο credit για ότι είχε γράψει ήδη στον τομέα της μουσικής, οπότε –πιθανώς- σκέφτηκαν «γιατί να μην τον βάλουμε να μας γράψει και τους στίχους, αφού ούτως ή άλλως θα τον πληρώσουμε;». Οι τίτλοι υπήρχαν ήδη, από τον Ozzy ή κάποιον άλλο, οπότε ο Daisley, έγραψε τους στίχους για όλα τα τραγούδια, εκτός από το “Shot in the dark”, που τους έγραψε ο Soussan. Για να είμαστε ειλικρινής, ούτε αυτή η λογική του Daisley, έστεκε ακριβώς, διότι ο Ozzy, τον «έριξε» και στα συνθετικά δικαιώματα, αφού δεν του έδινε credit στις αρχικές 500.000 κόπιες του άλμπουμ, κάτι το οποίο διορθώθηκε στις επόμενες..
- Μακράν το πιο αστείο σκηνικό του δίσκου, όμως, συνέβη λίγο πριν μπει ο Ozzy στο στούντιο και το περιγράφει με εξωφρενικά διασκεδαστικό τρόπο στο “I am Ozzy”. Η Sharon του είχε βρει το κέντρο αποτοξίνωσης Betty Ford (γυναίκα του πρώην προέδρου των ΗΠΑ) στο Palm Springs, αλλά δεν του είπε ποτέ ότι θα πήγαινε εκεί γι’ αυτόν το λόγο. Του είπε ότι είναι ένα ξενοδοχείο και κάνουν μαθήματα πώς να πίνεις σαν gentleman. Ο Ozzy, είχε στο μυαλό του, ότι τα hangovers που είχε, οφείλονταν στο ότι πίνει λάθος και πρέπει να μάθει να πίνει σαν τον James Bond, οπότε συμφώνησε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Στην πτήση για να πάει στο Betty Ford Center, ήπιε τρία μπουκάλια σαμπάνια, ξέρασε με το που προσγειώθηκαν, πήρε λίγες γραμμές κοκαΐνη και λιποθύμησε στο πίσω κάθισμα της λιμουζίνας που τον μετέφερε στο κέντρο αποτοξίνωσης.
Προτού φτάσουν εκεί, ο Ozzy φανταζόταν το μέρος σαν ένα κυριλέ ξενοδοχείο, με κοπέλες με καυτά μαγιό και μπάτλερ με παπιγιόν να τριγυρίζουν και όμορφες κυρίες να δίνουν οδηγίες πως θα πίνεις το ποτό σου με κυριλέ τρόπο, αργά, κάνοντας γευσιγνωσία. Μόλις έφτασε εκεί, η πρώτη εντύπωση ήταν εντελώς διαφορετική. Η Betty Ford στην είσοδο, μία κοντή κυρία με πόλο μπλουζάκι, εντελώς διαφορετική από αυτή που είχε φανταστεί, τον υποδέχτηκε:
«Γεια σας κύριε Osbourne. Μίλησα με τη σύζυγό σας, την κυρία Sharon πριν μερικές μέρες…»
«Κοίτα Betty, μπορώ να κάντε check in σε λίγο; Είχα πολύ άσχημη πτήση. Που είναι το μπαρ;»
«Συγνώμη;»
«Το μπαρ. Κάπου εδώ πρέπει να είναι.»
«Γνωρίζετε που βρίσκεστε, έτσι δεν είναι κύριε Osbourne;»
«Εμ, ναι».
«Οπότε θα ξέρετε ότι δεν έχουμε μπαρ».
«Και πως διδάσκετε τον κόσμο πώς να πίνει σωστά;»
«Μάλλον η σύζυγός σας, σας τα είπε λίγο διαφορετικά. Δεν διδάσκουμε πώς να πίνεις, αλλά πώς να ΜΗΝ πίνεις».
«Ω! Οπότε, μάλλον να πάω να μείνω κάπου αλλού»…
«Φοβάμαι, ότι αυτό δεν υπάρχει ως επιλογή, κύριε Osbourne. Η γυναίκα σας επέμεινε πάρα πολύ»…
Μετά από αυτόν το διάλογο καταλαβαίνετε την απογοήτευση του Ozzy. Αφού βγήκε από την κλινική, πριν την πρώτη του συναυλία, στο Rio de Janeiro, ήπιε στο αεροπλάνο ένα μπουκάλι κονιάκ Courvoisier και λιποθύμησε στο διάδρομο. Η Sharon, πήρε ένα πιρούνι από ανοξείδωτο ατσάλι και άρχισε να τον καρφώνει με μανία. Όχι μόνο ξύπνησε, αλλά συνειδητοποίησε ότι ήταν ένας αλκοολικός και αυτό που είχε ήταν μία σοβαρή ασθένεια που τον σκότωνε. - Γυρίζοντας από την κλινική αποτοξίνωσης, ο Jake E. Lee είχε ήδη γράψει με τη βοήθεια ενός drum machine 12 τραγούδια, εκ των οποίων τα έξι κατέληξαν στο δίσκο, ο οποίος ήταν να ονομαστεί “Killer of giants”, από την μπαλάντα που υπήρχε. Τελευταία στιγμή όμως, κυριολεκτικά, αποφασίστηκε η αλλαγή του ονόματος σε “The ultimate sin”.
- Η μεγαλύτερη επιτυχία του δίσκου, ήταν αναμφισβήτητα το “Shot in the dark”, που μπήκε στα ραδιοφωνικά Top 10 της εποχής. Ένα τραγούδι που το είχε φέρει μαζί του ο Phil Soussan από την προηγούμενη μπάντα του, τους WILDFIRE, που έπαιζε μαζί με τον Steve και τον Chris Overland. Το δούλεψαν εκ νέου και αφότου το κυκλοφόρησαν υπήρξαν πολλά αναπάντητα ερωτήματα σε ότι αφορά το γεγονός ότι δεν αποδόθηκαν συνθετικά δικαιώματα στον Steve Overland και πιθανώς και τον αδερφό του, αλλά και –κλασικά- στο ποιος ήταν ο ρόλος του Osbourne στη διαφορετικότητα της σύνθεσης. Για να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο το αιωρούμενο ζήτημα των δικαιωμάτων, ίσως δεν είναι τυχαίο ότι το συγκεκριμένο τραγούδι δεν έχει μπει σε καμία συλλογή του Ozzy, εκτός από το “The Ozzman cometh” του 1997, όπου όμως το “Shot in the dark” αντικαταστάθηκε το 2002 από το “Miracle man”. Στην επανέκδοση του άλμπουμ το 1995, σε remastered εκδοχή, για κάποιον λόγο, λείπουν κάποια μέτρα πριν το πρώτο ρεφρέν, κάνοντάς το μικρότερο σε διάρκεια κατά 10’’. Οι FM, γκρουπ που δημιουργήθηκε μετά τους WILDFIRE, κυκλοφόρησαν κι εκείνοι το “Shot in the dark” το 2012, στο EP, “Only foolin’”.
- Μένοντας στο “Shot in the dark”, να πούμε ότι ο Phil Soussan, είχε δηλώσει ότι ο τίτλος και το θέμα του κομματιού, ήταν επηρεασμένα από τον … Ροζ Πάνθηρα, που ο Soussan ήταν μεγάλος οπαδός. Αρχικά ήταν ένα τραγούδι με πιο γρήγορο ρυθμό, αλλά ο Ozzy του έβαλε περισσότερη μελωδία και τον έβαλε να κάνει μερικές αλλαγές στους στίχους ώστε να τους κάνει πιο «σκοτεινούς». Ο Jake E. Lee, από την πλευρά του, δήλωνε ότι ο Ozzy δεν ήταν και ιδιαίτερα σίγουρος για την εμπορική κατεύθυνση του κομματιού, αλλά ο παραγωγός, Ron Nevison, το έκανε να ακούγεται όπως ακριβώς έπρεπε.
- Στην αρχή, στο στούντιο είχαν μπει για να γράψουν το δίσκο, ο Bob Daisley, με τον Jake E. Lee και ντράμερ τον Jimmy DeGrasso, που αργότερα έπαιξε στους MEGADETH, Y&T. Παραγωγός στα πρώτα demo, δεν ήταν άλλος από τον μακαρίτη Chris Tsangarides (JUDAS PRIEST, THIN LIZZY, Y&T και πολλούς άλλους). Στη συνέχεια, έφυγε ο Daisley για τους λόγους που εξηγήσαμε παραπάνω και ο Ozzy, υποχρεώθηκε να κάνει την επανασύνδεση με τους BLACK SABBATH για το Live Aid. Μετά την επιστροφή του, το μπάσο ανέλαβε ο Phil Soussan, τα ντραμς ο –μακαρίτης πλέον- Randy Castillo και τον ρόλο του παραγωγού, ο Ron Nevison…
- Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ο τρόπος με τον οποίο έφυγε από το συγκρότημα ο Jake E. Lee. Για την ακρίβεια απολύθηκε. Μία μέρα, μετά το τέλος της περιοδείας, τον κάλεσε η Sharon Osbourne να πάνε για δείπνο και του μιλούσε συνεχώς για το πώς έπρεπε να συμπεριφέρεται όταν θα είχε δικό του συγκρότημα, επιμένοντας στο ότι θα έπρεπε να δίνει το καλό παράδειγμα και να είναι πάντα στην ώρα του, αφού ο Lee, παραδέχεται και ο ίδιος ότι με την ώρα δεν τα πήγαινε καλά. Εδώ στις audition για να τον πάρει ο Ozzy, είχε καθυστερήσει 45’ και γύρισε τον Ozzy πίσω, ενώ ήταν έτοιμος να φύγει!!! Όταν επέστρεψε στο δωμάτιό του βρήκε τον τεχνικό του αναστατωμένο. Λίγο πριν είχε συναντήσει τον Soussan και τον Castillo και τον ρωτούσαν τι θα έκανε τώρα που απολύθηκε ο Lee!!! Χωρίς χρονοτριβή, πήρε τη Sharon τηλέφωνο και της ζήτησε να μάθει τι συμβαίνει, γιατί άκουσε πως είχε απολυθεί, κάτι που του επιβεβαίωσε κι εκείνη. Στην απορία του, για ποιον λόγο δεν είπε τίποτα όταν βρέθηκαν, εκείνη απάντησε «ένιωσα πολύ άσχημα και δεν μπορούσα να το κάνω». Για να λέμε και την άλλη πλευρά, βέβαια, ο Phil Soussan, υποστήριζε ότι ο κιθαρίστας απείχε συνειδητά απ’ όλες τις εκδηλώσεις του γκρουπ, είτε το λέει κανείς party, είτε φαγητό σε εστιατόρια και συνήθιζε να κλείνεται στο δωμάτιό του στο ξενοδοχείο κατά τη διάρκεια της περιοδείας. Το πιο σημαντικό κομμάτι όμως, είχε να κάνει με το γεγονός ότι όταν ξεκινούσαν να γράφουν κομμάτια για τον επόμενο δίσκο, ο Lee αργούσε συνεχώς ή κάποιες φορές δεν πήγαινε καθόλου, κάτι που –όπως φαίνεται- οδήγησε στην απόλυσή του.
- Οι σχέσεις του Jake E. Lee δεν ήταν καθόλου καλές με τον παραγωγό του άλμπουμ, τον Ron Nevison. Ο βιρτουόζος κιθαρίστας, θεωρούσε ότι ο παραγωγός δεν είχε ανοιχτούς ορίζοντες και άκουγε τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο από εκείνον, οδηγώντας σε συνεχείς διαξιφισμούς, φτάνοντας σε σημείο, όταν έφτανε στο στούντιο, να θεωρεί σίγουρο τον τσακωμό και απλά να αναρωτιέται για ποιο πράγμα θα λογομαχούσαν. Από την πλευρά του, ο Nevison, κατηγορεί τον Lee, ότι ήταν παρτάκιας και τον ήθελε για προσωπικό του παραγωγό, αγνοώντας τους υπόλοιπους. Ο βασικός λόγος, ήταν η απαίτηση του Jake E. Lee, να δουλεύουν από τα μεσάνυχτα έως τις 8 το πρωί της επόμενης μέρας, κάτι όμως που δεν γινόταν, διότι δεν μπορούσε να λειτουργήσει έτσι όλο το υπόλοιπο crew του στούντιο, ούτε καν τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος και τελικά τα βρήκαν να ξεκινούν δουλειά στις 6 το απόγευμα.
- Ο δίσκος, είχε χαρακτηριστεί από τον Ozzy ως μία «αλκοολική μαλ@κία» και γενικότερα κάθε αναφορά του σ’ αυτό το άλμπουμ, δεν είχε θετικά σχόλια. Ο Bob Daisley, επίσης, δήλωνε ότι τελικά ένιωθε τυχερός που δεν έπαιξε μπάσο στο δίσκο, τον οποίο κατονόμαζε ως “The ultimate din” (φασαρία, δηλαδή) και τον θεωρεί τον χειρότερο δίσκο του Double O.
Σάκης Φράγκος
