Σαν σήμερα, στις 17 Ιουνίου του 1997, είχε κυκλοφορήσει το “Cryptic writings”, ένα άλμπουμ των MEGADETH, που ύστερα από ένα ασύλληπτο σερί τελειότητας, ήρθε να μας δείξει ότι κι εκείνοι είναι θνητοί και βγάζουν δίσκους που έχουν ελαττώματα. Ανάμεσα σε πραγματικά καλά τραγούδια, όπως το “She wolf”, το “Trust” ή το “A secret place”, βρίσκονται τραγούδια που είχα ξεχάσει με την πάροδο των χρόνων, όπως το “Have cool, will travel” (αποκαρδιωτικός τίτλος, επίσης), “Vortex”, “Mastermind” ή το “Sin”, που δεν θα έμπαιναν ούτε ως b’ side σε προηγούμενους δίσκους του σχήματος. Ψάξαμε και βρήκαμε αρκετά κι ενδιαφέροντα στοιχεία πίσω από την κυκλοφορία αυτού του δίσκου, λοιπόν και σας τα παρουσιάζουμε.
- Μία πάρα πολύ σημαντική αλλαγή που είχε συμβεί στο στρατόπεδο των MEGADETH μετά την κυκλοφορία του “Youthanasia”, ήταν η αλλαγή του management, αφού οι καταστάσεις έφεραν τον Ron Laffitte, επί χρόνια manager του σχήματος, εκτός δουλειάς, κάτι που μάλλον βόλεψε τον Dave Mustaine. Ο MegaDave, είχε αρχίσει να έχει πολλές διαφωνίες με τους χειρισμούς του Laffitte, αλλά το γεγονός ότι εκείνοι ήταν στην Capitol κι ο Laffitte πήγε να δουλέψει στην Elektra Records, διευκόλυνε και τις δύο πλευρές στον χωρισμό. Αντικαταστάτης ήταν ο Mike Renault, που δούλευε στο ESP Management, το οποίο είχε ο Bud Prager, ένας άνθρωπος που είχε συμβάλλει τα μέγιστα στη γιγάντωση σχημάτων όπως οι BAD COMPANY και οι FOREIGNER στην Αμερική. Ο Renault, είχε δουλέψει με τον Mustaine στο μοναδικό άλμπουμ του project των MD.45, με τίτλο “The craving”. Χωρίς μεγάλη επιτυχία, βέβαια, πρέπει να τονίσουμε.
- Μία από τις μεγάλες αλλαγές, ήταν αυτή στη θέση του παραγωγού. Το γκρουπ αποφάσισε να μην ξαναδουλέψει με τον Max Norman, ο οποίος πίστευε σε μία πολύ συγκεκριμένη φόρμουλα για να παίζουν τα τραγούδια στο ραδιόφωνο και πήγαν στον Dan Huff, ο οποίος μπορεί στον στενό μας κύκλο να είναι γνωστός από τους δίσκους που έκανε με τους GIANT, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχει παίξει κιθάρα κι έχει συνεργαστεί ως παραγωγός σε δίσκους από καλλιτέχνες όπως ο Michael Jackson, η Madonna, η Celine Dion ή η Mariah Carey. Εύκολα καταλαβαίνετε ότι ο Dave Mustaine, θα πούλαγε την ψυχή του στον Διάβολο για να κάνει ένα #1 hit, όπως ήδη είχαν οι METALLICA, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να έβγαζε έναν εντελώς pop δίσκο. Το “Cryptic writings”, σε καμία των περιπτώσεων δεν ήταν pop δίσκος, αλλά είχε αρκετά τραγούδια που λοξοκοίταζαν (ή σε κάποιες περιπτώσεις κοίταζαν ευθέως) την pop μουσική.
- Αφού στόχος ήταν οι πωλήσεις και τα charts, πρέπει να πούμε ότι το άλμπουμ δεν τα πήγε άσχημα. Πήγε στο #10 στα Charts, έγινε πλατινένιος στην Αμερική πουλώντας πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα, το “Trust” έγινε το τραγούδι που πήγε πιο ψηλά απ’ όλα τα τραγούδια της καριέρας τους στα Hot Mainstream rock Charts και συγκεκριμένα στο #5 (αρκετά μακριά από το #1 που ονειρευόταν ο Mustaine, βέβαια) και κέρδισαν και μία υποψηφιότητα με αυτό το τραγούδι στην κατηγορία “Best metal performance” στα βραβεία Grammy. Την κατηγορία εκείνη, κέρδισαν, για την ιστορία, οι TOOL, με το “Aenima”. Οι MEGADETH, έπρεπε να περιμένουν μέχρι το 2017 και το “Dystopia” για να πάρουν το Grammy. Την ίδια στιγμή όμως, οι φανατικοί οπαδοί του σχήματος, άρχισαν να αποστασιοποιούνται από το άλμπουμ, που θεωρούσαν ότι δεν ήταν ένας κλασικός δίσκος MEGADETH.
- Μία στιγμή που δεν συγκαταλέγεται στις καλύτερες των MEGADETH ήταν σίγουρα η εμφάνισή τους στα γενέθλια του Howard Stern, στην πιο δημοφιλή μουσική εκπομπή στην αμερικάνικη τηλεόραση, όπου έπαιξαν το “Trust” και το “Use the man”. Εκεί όμως που τα πράγματα δεν πήγαν καλά, ήταν στη συνέντευξη που ακολούθησε, με τον Stern να ασχολείται μόνο με το διάστημα του Mustaine στους METALLICA, κάτι που δεν ήταν και ιδιαίτερα επαγγελματικό και σωστό εκ μέρους του, με τον Mustaine, να «φορτώνει» και να του δίνει απαντήσεις που άρμοζαν σε τέτοιες κακοπροαίρετες ερωτήσεις. Το αποτέλεσμα ήταν ένα ανεπανάληπτο φιάσκο…
- Το πιο σημαντικό γεγονός, όμως, που συνέβη την περίοδο του “Cryptic writings”, δεν ήταν άλλο από την αντικατάσταση του ντράμερ, Nick Menza και μάλιστα με τον τρόπο που έγινε… Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους. Το καλοκαίρι του 1998, ενώ έκαναν ένα διάλειμμα από το Ozzfest, ο Menza, διαγνώστηκε με καρκίνο. Κάποια στιγμή είχε τραυματιστεί στο γόνατό του, όπου δημιουργήθηκε μία κύστη, η οποία ήταν καρκινογόνα. Επιτόπου, ο Mustaine, του είπε να πάει στο σπίτι του να προσέξει την υγεία του και να γίνει καλά, ενώ εκείνος βρήκε αντικαταστάτη για την περιοδεία, στο πρόσωπο του Jimmy DeGrasso, με τον οποίο είχε συνεργαστεί στους MD.45 λίγο καιρό πριν. Πολύ επαγγελματίας, έμαθε τα κομμάτια σε ελάχιστο χρόνο κι έδεσε καλά με το σχήμα. Τόσο καλά, που παρότι τελικά ο καρκίνος του Menza αποδείχθηκε καλοήθης, ο αρχηγός του σχήματος, μαζί με τον manager, Bud Prager, τον κάλεσαν και του ανακοίνωσαν ότι αποφάσισαν να κρατήσουν τον DeGrasso. Η πλευρά του Mustaine, υποστηρίζει ότι ο –μακαρίτης πλέον- ντράμερ, έδειχνε σαφή σημάδια κόπωσης, σε σημείο που να μην τον ενδιαφέρει τόσο πολύ το συγκρότημα, ενώ παράλληλα κοιμόταν συνεχώς και ήταν σε κακή φυσική κατάσταση, κάτι που είχε επιρροή στο παίξιμό του. Επίσης είχαν αρχίσει όλοι να κουράζονται με τα αστεία που έκανε κρύβοντας συνεχώς gay πορνοπεριοδικά σε διάφορα σημεία κατά τη διάρκεια των περιοδειών, ενώ είχε ανοίξει κι ένα site που ασχολούνταν με porno, το NiXXXpix, κάτι που δεν ενέκρινε ο Mustaine, σε καμία των περιπτώσεων. Όπως και τις αρκετές side συμμετοχές του (κάτι που τον ενοχλούσε και με τον Marty Friedman, που έβγαζε συνεχώς σόλο δίσκους). Τέλος, για αρκετά χρόνια, η πλευρά του Mustaine άφηνε υπονοούμενα ότι δεν υπήρχε ποτέ ο τραυματισμός και η ασθένεια του Menza. Βέβαια, η πλευρά του ντράμερ, υποστήριζε ότι όλο αυτό ήταν προσχεδιασμένο και απλά ήθελαν να τον διώξουν, χωρίς να δώσουν καμία σημασία στην εύθραυστη υγεία του και χωρίς να του δώσουν ποτέ την ευκαιρία να επιστρέψει, παρότι είχε γίνει καλά… Σχετικά με αυτό, περιμένουμε να δούμε και το ντοκιμαντέρ που θα βγει και θα μάθουμε ακόμα καλύτερα την άποψη του συγχωρεμένου του Menza.
- Πρόβλημα μεγάλο, είχε ο Dave και με τον Marty Friedman, που δεν πολυγούσταρε τα solo άλμπουμ που κυκλοφορούσε, αλλά και τα guitar clinics που έκανε, παίζοντας τα τραγούδια των MEGADETH και βγάζοντας χρήματα από αυτό. Ο Friedman από την πλευρά του, ωθούσε προς μία πιο pop κατεύθυνση και η ρήξη ανάμεσά τους ήταν θέμα χρόνου, απλά συνέβη ένα δίσκο αργότερα, στο “Risk”…
- Στο ζήτημα των τραγουδιών, αρκετά είχαν γραφτεί πιο παλιά. Για παράδειγμα, το μεσαίο μέρος του “Trust”, με την κλασική κιθάρα, υπήρχε από την περίοδο του “Countdown to extinction” και το τραγούδι “Absolution”. Από την εποχή του “Youthanasia” υπήρχαν και το “Vortex”, αλλά και το “FFF”, με διαφορετικούς, πάντως, στίχους.
- Ο δίσκος αρχικά, ήταν να ονομαστεί “Needles and pins”. Αυτός ήταν ο τίτλος του κομματιού του Sonny Bono, με το οποίο είχαν κάνει επιτυχία οι SEARCHERS, το 1964 και χρησιμοποιείται στην εισαγωγή του τραγουδιού “Use the man”, ενός τραγουδιού που μιλά για την ιστορία ενός ανθρώπου που πεθαίνει μετά την πρώτη του ένεση ηρωίνης. Για την ιστορία, στη remastered έκδοση του δίσκου, το 2004 (που βγήκε με μαύρο χρώμα στο εξώφυλλο), το snippet των SEARCHERS, δεν υπάρχει (πνευματικά δικαιώματα; Ποιος ξέρει;).
- Τα αρχικά στο τραγούδι “FFF” αντιστοιχούν στο “Fight for freedom” και ουσιαστικά αποτελεί τη μετεξέλιξη του “Bullprick”, το οποίο προοριζόταν για b’ side του “A tout le monde”. Επειδή οι στίχοι του είναι πολύ επιθετικοί και δεν ταίριαζαν πολύ με την λίγο πιο pop κατεύθυνση του “Cryptic writings”, αλλάχτηκαν και είχαμε το “FFF”. Αλλαγή για τον ίδιο λόγο, έγινε και στους στίχους του “Evil that’s within”, στο οποίο αλλάχτηκαν οι στίχοι κι έγινε το “Sin”. Και τα δύο αυτά τραγούδια, τα βρίσκουμε στην extended version του δίσκου, μαζί με την «ισπανική έκδοση» του “Trust”, που βέβαια, έχει ισπανικά μόνο στο ρεφρέν…
- Το εξώφυλλο, δείχνει ένα σήμα voodoo, κάτι που έγινε την τελευταία στιγμή. Όπως είπαμε και πριν, ο δίσκος ήταν να ονομαστεί “Needles and pins” και το αρχικό εξώφυλλο, φημολογείται ότι έδειχνε ένα κορίτσι να κρατά μία κούκλα που είχε πάνω καρφίτσες και να βάζει μία σύριγγα στο στήθος της.
- Ο πιο σημαντικός λόγος, όμως, για τον οποίο θυμόμαστε το “Cryptic writings”, δεν είναι άλλος από την πρώτη εμφάνιση των MEGADETH στη Ριζούπολη, μαζί με τους GRIP INC και τον Bruce Dickinson, πρώτη και τελευταία φορά με τη μυθική σύνθεσή τους, με Mustaine – Ellefson – Friedman – Menza δηλαδή. Σ’ εκείνη τη συναυλία, συνέβη κι ένα από τα επικότερα σκηνικά όλων των εποχών σε ελληνικό live, που θυμάται ακόμα ο Dave Mustaine, αφού κάποιος είχε φτιάξει ένα πλακάτ που έλεγε “Dave, give me a pen”, προσπαθώντας να ζητήσει από τον MegaDave μία πένα… Που να ήξερε ότι η πένα λέγεται pick, αλλά κυρίως, που να μπορούσε να φανταστεί ότι θα το έβλεπε ο Mustaine, θα το ζητούσε στη σκηνή και θα εξέφραζε την απορία του: “A pen? Do I look like a fucking writer to you, dude?” Σε κάποια από τις συνεντεύξεις που έκανα μαζί του, το θυμόταν ακόμα… Ένα ακόμα που θυμάμαι από εκείνη τη συναυλία, πέρα από τον παροξυσμό που έπαθα μόλις ξεκίνησαν με το “Holy wars”, ήταν η απόφαση των τότε διοργανωτών, να μην δώσουν προσκλήσεις σε όσους δεν είχαν γράψει καλή κριτική για το δίσκο… Ωραίες, ελληνικές καταστάσεις. Λες κι αν θέλεις να δεις μία συναυλία πραγματικά, δεν μπορείς να πληρώσεις…
Σάκης Φράγκος
