The Insider – 10+2 unknown stories about “Peace sells… but who’s buying?” by MEGADETH

Rock Hard

September 19, 2021

968

19 Σεπτεμβρίου του 1986 ήταν η ημέρα κυκλοφορίας ενός σημαδιακού δίσκου για τους MEGADETH, του “Peace sells… but who’s buying?”, δεύτερου άλμπουμ της μεγάλης καριέρας τους. Φυσικά, ο Dave Mustaine, δεν μπορούσε να παραβλέψει το γεγονός ότι οι METALLICA κυκλοφορούσαν έναν από τους απόλυτους metal δίσκους όλων των εποχών, λίγες εβδομάδες πριν (ο λόγος για το “Master of puppets”). Έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε να βγάλει κάτι που να το κοιτάξει στα μάτια, αλλά οι συνθήκες κάτω από τις οποίες το πραγματοποίησε, ήταν πραγματικά εντελώς άθλιες. Το γκρουπ ουσιαστικά ήταν άστεγο, τα ναρκωτικά και οι καταχρήσεις ήταν σε ακραία μορφή στην ημερήσια διάταξη κι όμως, οι MEGADETH κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα δίσκο που από τον τίτλο και το εξώφυλλό του, μέχρι το καθαρά μουσικό του περιεχόμενο, έγινε κλασικός. Όπως σχεδόν κάθε δίσκος των MEGADETH που σέβεται τον εαυτό του, οι ιστορίες που κρύβονται πίσω απ’ αυτόν, είναι πολλές και πάρα πολύ ενδιαφέρουσες. Σταχυολόγησα δώδεκα από αυτές, οι οποίες παρουσιάζονται από κάτω.

Την περίοδο πριν το “Peace sells”, ο Mustaine με τον Ellefson, ήταν ουσιαστικά άστεγοι κι έμεναν σ’ ένα προβάδικο όπου έπαιζαν πάρα πολλά τοπικά σχήματα ή σε οποιαδήποτε γυναίκα έβρισκαν κι έκαναν σεξ, κυρίως για να βρουν κάπου να περάσουν το βράδυ. Ό,τι χρήματα έβγαιναν, τα χρησιμοποιούσαν ουσιαστικά μόνο για ναρκωτικά και junk food. Εκείνη την περίοδο, μπήκαν στο συγκρότημα, λοιπόν, ο κιθαρίστας Chris Poland και ο ντράμερ Gar Samuelson, αμφότεροι χρήστες σκληρών ναρκωτικών και δη ηρωίνης, κάτι που δεν είχαν δοκιμάσει μέχρι τότε οι δύο Dave. Εκτός των άλλων, προέρχονταν από jazz background, δεν είχαν ιδιαίτερη σχέση με το heavy metal, αλλά είχαν έναν κοινό σκοπό: Έβλεπαν τους MEGADETH ως έναν τρόπο να μπορέσουν να επιβιώσουν παίζοντας μουσική, κάτι που δεν θα συνέβαινε ποτέ, παίζοντας σε jazz σχήματα. Δεν ταίριαζαν με τίποτα με τα υπόλοιπα μέλη όμως, παρότι ήταν και οι δύο πολύ καλοί μουσικοί. Ο Samuelson ήταν ένας τύπος που προκαλούσε συνεχώς φασαρίες και αναστάτωση, αλλά ο Mustaine δεν τον θεωρούσε αναντικατάστατο, όπως θεωρούσε τον Poland, ο οποίος μπορεί να γινόταν βίαιος ύστερα από τη χρήση ναρκωτικών, ήταν όμως τόσο ταλαντούχος που αμέσως ξεχνούσαν όλα τα σημαντικά μειονεκτήματά του. Τα προβλήματα ανάμεσα στα «δύο στρατόπεδα» ξεκίνησαν, όταν οι Poland και Samuelson άρχισαν να αμφισβητούν το μοίρασμα των χρημάτων και τον τρόπο που γινόταν στο σχήμα, αφού –για κάποιον λόγο- περίμεναν να μοιράζονται τα χρήματα στα τέσσερα. Ο Dave Mustaine, απορούσε, αφού έδειχναν να αγνοούν έναν από τους βασικούς κανόνες της μουσικής βιομηχανίας, δηλαδή ότι αν συνθέτεις τα τραγούδια, παίρνεις τα royalties, ειδάλλως πρέπει να κάνεις συμφωνία με αυτόν που παίρνει τα χρήματα, για το πώς θα πληρώνεσαι. Όπως καταλαβαίνετε, όλη αυτή η κατάσταση, δημιουργούσε επιπρόσθετες έριδες ανάμεσα στα μέλη του συγκροτήματος, που ήδη ήταν βουτηγμένα στις καταχρήσεις μέχρι το κόκαλο.
Ο δίσκος, αρχικά, ήταν να κυκλοφορήσει από την Combat, την ανεξάρτητη εταιρία από την οποία είχαν κυκλοφορήσει και το ντεμπούτο τους. Μάλιστα, οι άνθρωποί της ήταν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από την ανταπόκριση του κόσμου στο “Killing is my business…”, που αποφάσισαν να προσφέρουν ένα budget της τάξης των 25.000 δολαρίων για την παραγωγή και προσελήφθη ο Randy Burns ως freelance συνεργάτης. Αφού ολοκληρώθηκαν οι ηχογραφήσεις, τους προσέγγισε η πολυεθνική εταιρία, Capitol, στην οποία πουλήθηκαν τα δικαιώματα των MEGADETH. Η Capitol, με εντελώς διαφορετική δυναμική από την Combat, προσέλαβε τον Paul Lani, να κάνε remix τη μίξη του Randy Burns, ώστε το αποτέλεσμα να ακούγεται σύμφωνα με τα δικά τους standard. Από εκείνη τη στιγμή, οι MEGADETH ήταν ένα συγκρότημα που ανήκε σε πολυεθνική, κάτι που πλέον σήμαινε μεγαλύτερη υπευθυνότητα και φυσικά υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι που είχαν διαφορετικές προσδοκίες από το σχήμα, που θα έπρεπε να βάλει και κάποιες φορές στο μέλλον, νερό στο κρασί του. Εκείνη την περίοδο, όπως λέει χαρακτηριστικά και ο Dave Mustaine, «δεν μας ένοιαζε τίποτα. Ήμασταν απασχολημένοι να κάνουμε γραμμές κοκαΐνης στα γραφεία της Capitol στο Hollywood, που δεν μας ένοιαζε ο δημιουργικός έλεγχος. Τα πλεονεκτήματα που είχαμε, υπερίσχυαν έναντι των πάντων».
Το τραγούδι “Peace sells”, παιζόταν σε συναυλίες πριν από την κυκλοφορία του δίσκου και όπως καταμαρτυρούν οι δύο Dave του συγκροτήματος, μπορούσες να διακρίνεις ότι θα γινόταν hit. Όντως είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια του σχήματος και του πιο ακραίου ήχου, γενικότερα. Έχει και μερικές, πραγματικά ενδιαφέρουσες ιστορίες, όμως. Αρχικά, πρέπει να πούμε, ότι η μπασογραμμή, την οποία ο Mustaine θεωρεί ότι την ξεπερνούν μόνο τραγούδια όπως το “Ace of spades”, το “N.I.B.” και το “Wrathchild”, σύμφωνα με δήλωσή του, έχει γραφτεί από τον Dave Mustaine κι όχι από τον Dave Ellefson. Όπως έχει ομολογήσει ο “Junior”, μία μέρα που κάθονταν στο σπίτι του συμπαραγωγού του “Killing is my business…”, Karat Faye, ο Mustaine έπιασε ξαφνικά το μπάσο κι άρχισε να παίζει αυτό το κολλητικό θέμα, που κατέληξε να είναι σήμα κατατεθέν των MEGADETH.
Ενδιαφέρουσα είναι και η ιστορία που έχει να κάνει με τους στίχους, καθώς τους έγραφαν στον τοίχο του δωματίου που χρησιμοποιούσαν για να κάνουν πρόβες. Συγκεκριμένα, ο Mustaine, ο οποίος –όπως και ο Ellefson- ήταν ουσιαστικά άστεγος, συνευρισκόταν ερωτικά (να το πούμε όσο πιο «κομψά» γίνεται), με μία κοπέλα, η οποία του πρόσφερε φαγητό και μπορούσε και πλενόταν κιόλας (να θυμίσουμε ότι εκείνη την περίοδο, όλα τα μέλη των MEGADETH, από τις καταχρήσεις, δεν είχαν και τη φήμη ότι μύριζαν ιδιαίτερα καλά… Για την ακρίβεια μύριζαν σαν άρρωστοι ασβοί). Κάποια στιγμή, είδε σ’ ένα περιοδικό που είχε η κοπέλα, τον τίτλο “Peace sells, but nobody’s buying it” και του κόλλησε η ιδέα να γράψει ένα τραγούδι με αυτό το θέμα. Πήγε στο προβάδικο, λοιπόν, αλλά επειδή δεν είχε χαρτί, έγραφε τους στίχους με το στυλό στον τοίχο. Όπως χαρακτηριστικά λένε τα μέλη του συγκροτήματος, αν η σπιτονοικοκυρά ήταν έξυπνη, θα μπορούσε να κρατήσει το κομμάτι του τοίχου και να βγάλει πολλά λεφτά πουλώντας το!!!
Η αρχική διάρκεια του “Peace sells”, δεν ήταν τέσσερα λεπτά, αλλά οχτώ. Προοριζόταν για ένα επικό τραγούδι κι όχι αυτό που θα ονομάζαμε “hit single” και ο άνθρωπος που άλλαξε τη γνώμη του Mustaine, ήταν ο ντράμερ, Gar Samuelson, ο οποίος επέμενε ότι το συγκεκριμένο κομμάτι, έπρεπε να είναι κάτι σαν γροθιά στο στομάχι κι όχι ένα μακρόσυρτο έπος. Τελικά, είχε δίκιο, εκ του αποτελέσματος.
Ίσως η πιο χαρακτηριστική στιγμή του τραγουδιού, όμως, θεωρώ ότι είναι στο video clip, όπου στη μέση κόβεται η μουσική και δείχνει έναν νέο με μπλουζάκι SLAYER, να παρακολουθεί τους MEGADETH να παίζουν live, όταν ο πατέρας του μπαίνει στο δωμάτιο και αλλάζει με το τηλεκοντρόλ το κανάλι, λέγοντας: ‘What is this garbage you ‘re watching? I wanna watch the news!”. Στη συνέχεια, ο νεαρός, επαναφέρει το κανάλι που έβλεπε από την τηλεόραση (ναι, εσύ νεαρέ φίλε, παλαιότερα, αλλάζαμε κανάλι αποκλειστικά από την τηλεόραση, χωρίς τηλεκοντρόλ!!!) και του απαντά: “This IS the news!”. Με αυτόν τον τρόπο, οι MEGADETH, τόνιζαν πάρα πολύ κι αυτό που ήθελαν να πετύχουν σ’ αυτό το άλμπουμ, ότι δηλαδή οι στίχοι τους δεν ήταν οι τυπικοί ενός heavy metal γκρουπ, αλλά ήταν σοβαροί και άγγιζαν φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα.
Άνθρωποι της γενιάς μου (γύρω ή και αρκετά πάνω από τα 40), θα είχαν δει κάποτε ότι το “MTV news” είχε για σήμα του, την εισαγωγή του “Peace sells”, κάτι που είχε κάνει σε όλους μας τρομερή εντύπωση. Αργότερα, υποθέσαμε ότι θα έβγαλαν και καλά χρήματα από αυτό, όμως ο Mustaine, ήρθε να καταρρίψει αυτήν την υπόθεσή μας, αφού εξήγησε ότι το MTV, χρησιμοποίησε το intro για όσο χρονικό διάστημα του επιτρεπόταν, ώστε να μην χρειάζεται να πληρώνει για πνευματικά δικαιώματα. Για την ακρίβεια, ο ηγέτης των MEGADETH στην αυτοβιογραφία του, έγραψε ότι το MTV έκοψε το κομμάτι ακριβώς μία νότα προτού χρειαστεί, σύμφωνα με το νόμο, να πληρώσουν πνευματικά δικαιώματα, οπότε το συγκρότημα πήρε απλά πολλή δημοσιότητα, όχι όμως και χρήματα!
Το “Wake up dead”, έχει ελάχιστους στίχους, έχει πλάκα όμως η ιστορία που περιγράφουν. Μιλά για τη σχέση του Mustaine με την αρραβωνιαστικιά του επί εφτά χρόνια, την οποία απατούσε συστηματικά, αλλά δεν είχε που αλλού να μείνει κι έμενε μαζί της. Πίστευε όμως ότι αν καταλάβαινε ότι το έπαιζε σε διπλό ταμπλό, θα τον σκότωνε εξ ου κι έφυγε. Η Diana, στην οποία αναφέρεται το τραγούδι, είναι μία υπαρκτή κοπέλα, η οποία έχει απασχολήσει τους οπαδούς των MEGADETH, εκτός από τον ίδιο τον Mustaine κι άλλες φορές, αφού τη συναντάμε στους στίχους του “Trust”, του “Tornado of souls” και του “Loved to death”. Σε ότι αφορά το video clip του τραγουδιού, ένα από κλασικά METAL video clips όλων των εποχών, με το συγκρότημα να παίζει σ’ ένα κλουβί με συρματοπλέγματα και τον κόσμο να χτυπιέται, να κόβει τα συρματοπλέγματα και να γίνεται πανικός από τα stagediving, πριν τα γυρίσματα, φίλοι του Poland και του Samuelson, είχαν φέρει backstage, ένα «βουνό από κοκαΐνη» σύμφωνα με τον MegaDave. Όπως καταλαβαίνετε, καταναλώθηκε όλη. Για να καταλάβετε το αποτέλεσμα της πράξης αυτής, ο Mustaine είχε πει στο Revolver: «Αν δείτε το video, όσο το παρακολουθείτε, στην αρχή τα πράγματα είναι πολύ ομαλά και πραγματικά άνετα, προς το τέλος όμως, είμαστε έτοιμοι να σκοτώσουμε ανθρώπους»!!!
Κάποια στιγμή ενώ το γκρουπ ετοιμαζόταν να περιοδεύσει, ο Chris Poland συνελήφθη (δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το λόγο) κι έπρεπε επειγόντως να βρεθεί ένας κιθαρίστας που να μπορεί να παίζει άμεσα όλα αυτά τα δύσκολα θέματα. Η επιλογή, αποδείχθηκε βραχύβια, καθώς ο Mike Albert, που έπαιζε στους CAPTAIN BEEFHEART ήταν ένας πολύ ικανός κιθαρίστας και πολύ ωραίος τύπος, που δεν ταίριαζε όμως σε τίποτε άλλο με τους υπόλοιπους, ενώ ιδιαίτερη σημασία έδιναν στην εικόνα του, αφού ήταν καραφλός με χαίτη και το καπελάκι που φορούσε, δεν έσωνε την κατάσταση. Αυτό ήταν κάτι που αναγκάστηκαν να το δεχτούν όμως, αφού δεν είχαν άλλες επιλογές. Ακόμα και σήμερα, ο Mustaine, μιλά με καλά λόγια για τον Albert, που εμφανίστηκε κι έσωσε το συγκρότημα, το οποίο θα μπορούσε να είχε διαλυθεί μετά από αυτή τη δυσκολία…
Η διασκευή στο “I ain’t superstitious” του WILLIE DIXON (η αρχική εκτέλεση του οποίου ανήκε στους HOWLIN’ WOLF), ήταν μία πρόταση του μακαρίτη Jay Jones, πρώην manager του σχήματος. Από τη στιγμή που είχαν κάνει το “These boots are made for walkin’” στο ντεμπούτο τους, τους έβαλε να το σκεφτούν με δυνατά τύμπανα κι ένα “Megadeth” τελείωμα, κάτι που λειτούργησε ωραία, σύμφωνα με το σχήμα κι έδωσε παράλληλα την ευκαιρία στον Chris Poland να κάνει μία επίδειξη των κιθαριστικών του ικανοτήτων. Ο ίδιος ο Willie Dixon, ενέκρινε τη διασκευή των MEGADETH, σε αντίθεση, θυμίζουμε, με τον Lee Hazelwood και το “These boots”, που μισούσε τη διασκευή και απαίτησε να φύγουν οι αλλαγμένοι στίχοι από τα επόμενα τυπώματα του δίσκου.
Μετά το release party του δίσκου, στο Firefly Bar, συνέβη ένα επεισόδιο ανάμεσα στον Mustaine και τον Poland, που ήταν ενδεικτικό του γεγονότος ότι η σχέση τους δεν θα κρατούσε πολύ. Τα μέλη του γκρουπ είχαν φτάσει με μία λιμουζίνα (και full metal «αρματωσιά») και υπήρχε και μία δεύτερη που ήταν οι κοπέλες τους. Όταν τελείωσε το release party, μπήκαν τα μέλη του γκρουπ στη μία λιμουζίνα, αλλά ο Mustaine είδε ότι η άλλη, έλειπε και ρώτησε αν ήξεραν οι υπόλοιποι τι είχε γίνει. Ο Poland του απάντησε ότι την είχε πάρει η κοπέλα του!!! Κουβέντα στην κουβέντα, βρισιά στη βρισιά, ο Mustaine (γνώστης πολεμικών τεχνών), έριξε μία δυνατή κλωτσιά στο πρόσωπο του Poland, ενώ αρπάχτηκε και με τον Samuelson, ο οποίος όρμηξε να τους χωρίσει. Στη συνέχεια, όλοι μαζί πήγαν να πάρουν ναρκωτικά να ξεχαστούν, όμως αυτό ήταν ένα σαφές δείγμα ότι η σύνθεση αυτή, δεν μπορούσε να κρατήσει για πολύ… Στην πορεία, υπήρχαν κι άλλες περιπτώσεις που τα μέλη είχαν τσακωθεί πολύ χοντρά μεταξύ τους («σοβαρούς, αιματηρούς και ψυχεδελικούς τσακωμούς» τους περιγράφει ο Mustaine), με τον Poland να αρπάζει πολύ ξύλο τις περισσότερες φορές και το συγκρότημα να αναρωτιέται τι θα μπορούσε να συμβεί κατόπιν, με τις επιλογές να έχουν κάποιον να πεθαίνει από υπερβολική δόση ή σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ή κάποιον να σκοτώνει κάποιο άλλο μέλος. Τέτοιος ήταν ο βαθμός των εξαρτήσεων…
Πηγαίνοντας στο εξώφυλλο, όπου η μασκότ του σχήματος, ο Vic Rattlehead, εμφανίζεται για πρώτη φορά επίσημα (διότι, ως γνωστόν, ήταν να εμφανιστεί στο “Killing is my business…”, αλλά μπήκε το λάθος εξώφυλλο!!!) και σύμφωνα με τον Mustaine, η ημερομηνία κυκλοφορίας του “Peace sells…” σηματοδοτεί και τα γενέθλια του Vic. Χρόνια του πολλά λοιπόν! Ο Ed Repka, στην πρώτη του δουλειά με τους MEGADETH, προσπάθησε να βάλει αυτήν την υπεροψία ή αλαζονεία του MegaDave στη γλώσσα του σώματος του Vic, ο οποίος εμφανίζεται ως κτηματομεσίτης, να πουλά τα συντρίμμια του κτιρίου του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, βασισμένο σε μία ιδέα του Mustaine, όταν καθόταν σ’ ένα κτίριο δίπλα στο συγκεκριμένο κτίριο. Ξέρατε όμως ότι η αρχική πρόταση του Mustaine ήταν μεταλλικά περιστέρια που να ρίχνουν βόμβες, σε μορφή κοπριάς ή κουτσουλιάς; Έτσι όπως το σκέφτομαι τώρα, ευτυχώς που δεν προκρίθηκε η ιδέα αυτή, στη συνάντηση που είχαν με τον Repka και προέκυψε αυτό το εμβληματικό εξώφυλλο. Μία τελευταία λεπτομέρεια, είναι ότι σε μερικές μορφές του βινυλίου, η ταμπέλα που κρατάει ο Vic και γράφει “For sale”, έχει υπογραφή “Vic Realtors”.