THE INSIDER – 17 unknown stories about “Welcome to hell” by VENOM

Rock Hard

December 1, 2021

667

Τον Δεκέμβριο του σωτήριου έτους 1981, 40 ολόκληρα χρόνια πριν, κυκλοφόρησε ένας δίσκος που άλλαξε τα πάντα στον μεταλλικό χώρο και έθεσε τις βάσεις για τον ακραίο ήχο έτσι όπως τον γνωρίζουμε. Φυσικά μιλάμε για το ντεμπούτο των θρυλικών VENOM, το εμβληματικό “Welcome to hell”. Πραγματικά προσπαθώ να φανταστώ το σοκ που θα ένιωσε ο κόσμος τότε ακούγοντας το. Κάποιος είχε χαρακτηρίσει τον ήχο τους σαν να ακούγονται οι MOTORHEAD μέσα από μπετονιέρα, κάτι που δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Το σίγουρο όμως ήταν ότι μεταλλικός κόσμος, συνηθισμένος σε πιο παραδοσιακές φόρμες μέχρι τότε, δεν ήταν προετοιμασμένος για ένα τέτοιο χτύπημα. Ποτέ πριν από αυτόν τον δίσκο το metal δεν ακούστηκε τόσο ακραίο αλλά και στα χρόνια που ακολούθησαν αποτέλεσε σημείο αναφοράς. Πέρυσι τέτοιο καιρό επιχειρήσαμε να αξιολογήσουμε τα κομμάτια του δίσκου μέσα από το Worst To Best, φέτος είπαμε να θυμηθούμε μερικές ιστορίες γύρω από το “Welcome to hell” αλλά και τους VENOM γενικότερα. Τι λέτε, ξεκινάμε;

Η ιστορία των VENOM ξεκινά ουσιαστικά το 1979, όταν πέντε Geordies από το Νιούκαστλ, οι Conrad Lant (Cronos), Jeff Dunn (Mantas), Tony Bray (Abaddon), Clive Archer (Jesus Christ) και Alan Winston βρέθηκαν μαζί. Μέχρι τότε, οι Bray και Archer έπαιζαν μαζί σε μια μπάντα με το όνομα OBERON και είχαν μάλιστα στις κιθάρες τον μετέπειτα manager των VENOM Eric Cook (R.I.P. 2017). O Lant δούλευε σαν τεχνικός ήχου στα Impulse Studios και παράλληλα έπαιζε κιθάρα στους DWARFSTAR ενώ ο Dunn ήταν κιθαρίστας στους GUILLOTINE. Σταδιακά, οι Lant, Bray και Archer εντάχθηκαν στους GUILOTTINE, μαζί με τον Winston στο μπάσο. Πολύ σύντομα, η μπάντα θα άλλαζε το όνομα της σε VENOM ύστερα από πρόταση ενός roadie τους.
Τα ακούσματα των μελών των VENOM παραδόξως είχαν μεγάλη ποικιλία, με τον Abaddon να είναι βουτηγμένος σε πιο κλασικές hard rock καταστάσεις και να ακούει φανατικά μπάντες όπως BLACK SABBATH, RUSH και DEEP PURPLE, τον Mantas να λατρεύει τους JUDAS PRIEST σε σημείο που αντέγραφε ξεδιάντροπα το ίνδαλμα του, τον K.K. Downing και τους Cronos και Jesus Christ να έχουν προτίμηση στην θεατρικότητα και τον ήχο των KISS. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν προϊδέαζε την συνέχεια.
Μια εβδομάδα περίπου πριν από το πρώτο επίσημο live τους, ο Alan Winston αποφασίζει να αφήσει τη μπάντα στα κρύα του λουτρού. Πολύ γρήγορα αποφασίστηκε ο Cronos να αναλάβει το μπάσο και μάλιστα κάπου εκεί προέκυψε το περίφημο bulldozer bass όταν ο Cronos σύνδεσε το μπάσο του σε έναν ενισχυτή κιθάρας.
Αν νομίζετε ότι τα πάντα ήταν μέλι γάλα ανάμεσα στα μέλη τους, γελιέστε, καθώς από τότε υπήρχαν οι κόντρες ανάμεσα στους Abaddon και Cronos, σε σημείο που η μπάντα έφτασε πολύ κοντά στη διάλυση. Συγκεκριμένα ο Cronos κατηγορούσε τον Abaddon ότι αργούσε πάντα στις πρόβες και όποτε εμφανιζόταν ήταν μονίμως πιωμένος και στα κομμάτια ήταν εκτός ρυθμού. Από την άλλη ο Abaddon δεν μπορούσε να ανεχθεί με τίποτα τις αρχηγικές τάσεις και τα νταηλίκια του Cronos και οι καυγάδες ήταν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, Οι παρεμβάσεις των Mantas και Archer ήταν αυτές που έσωζαν την κατάσταση.
Τα ψευδώνυμα προέκυψαν όντας επηρεασμένοι από τη φιλοσοφία των KISS. O Lant εμπνεύστηκε από την αρχαία Ελληνική μυθολογία και τον Τιτάνα Κρόνο, οι Dunn και Bray από ονόματα δαιμόνων, ενώ ο Archer… νομίζω ότι είναι προφανές από πού! Πολύ ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι ο Archer επέμενε να χρησιμοποιεί ένα εφιαλτικό για την εποχή μακιγιάζ, που μάλλον καταγράφεται και ως η πρώτη περίπτωση corpse paint στην ιστορία της ακραίας μουσικής.
Σαν τετράδα οι VENOM ηχογράφησαν δύο demos, το ένα σε μια εκκλησία το 1979 και το άλλο στα Impulse Studios ένα χρόνο αργότερα. Το πρώτο demo περιείχε τα κομμάτια “Angel dust”, “Buried alive”, “Raise the dead” , “Red light fever” και “Venom”, ενώ το δεύτερο τα “Sons of Satan”, “In league with Satan”, “Angel dust”, “Live like an angel”, “Schizo” και “Venom”. Και τα δύο demos ήταν εξαιρετικά δυσεύρετα μέχρι που είδαν το φως της δημοσιότητας πρόσφατα, αρχικά ως μέρος της συλλογής “In nomine Satanas” του 2019 αλλά και μεμονωμένα στο “Sons of Satan” ένα χρόνο αργότερα.
Στο δεύτερο demo, που τιτλοφορήθηκε “Impulse Studios – £50 Demo Recordings” ακούμε για πρώτη φορά τον Cronos στα φωνητικά, και συγκεκριμένα στο “Live like an angel” ύστερα από παρότρυνση των Mantas και Abaddon. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο εντυπωσιακό που η αποχώρηση του Archer κρίθηκε επιβεβλημένη. O Archer από την πλευρά του, που ήθελε από καιρό να αποχωρήσει καθώς δεν του άρεσε η Σατανιστική κατεύθυνση που έπαιρνε η μπάντα, όχι μόνο καλοδέχτηκε την απόφαση αλλά παραχώρησε στους VENOM και τον εξοπλισμό του.
Και μια που λέμε για Σατανιστική κατεύθυνση, αφοπλιστικός ήταν ο Mantas όταν ρωτήθηκε γιατί τραγουδούν για διαβόλια και τριβόλια “Με την μουσική που παίζουμε, για τι περιμένετε να τραγουδάμε; Για πεταλούδες και λουλούδια;” Η αλήθεια είναι ότι ανάλογη θεματολογία είχαν μέχρι τότε και οι BLACK SABBATH, σε αντίθεση όμως με τους Αρχιερείς του metal που άφηναν μια αχτίδα φωτός, οι VENOM παρουσίαζαν το απόλυτο σκοτάδι στους στίχους τους.
Το πρώτο επίσημο demo των VENOM κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1980 με τίτλο “Demon” και περιείχε τρία κομμάτια, τα “Angel dust”, “Raise the dead” και “Red light fever”. Η κασέτα στάλθηκε στις περισσότερες δισκογραφικές εταιρίες προς αναζήτηση συμβολαίου. Μέχρι και στην κραταιά EMI απευθύνθηκαν οι αθεόφοβοι, με την απάντηση της εταιρίας να παραμένει ακόμα και σήμερα μυθική, με την διαβόητη επιστολή που βλέπετε. Τελικά κατέληξαν στην νεοσύστατη Neat Records, που μάλιστα ήταν και ιδιοκτήτρια των Impulse Studios.
Τον Απρίλιο του 1981 κυκλοφόρησε το πρώτο επίσημο single των VENOM “In league with Satan / Live like an angel” και ενώ είχε προηγηθεί μπόλικο παρασκήνιο πριν την κυκλοφορία του. Συγκεκριμένα την παραγωγή του ανέλαβαν οι Mickey Sweeney και Steve Thompson. Ο τελευταίος ήταν εκείνη την εποχή συνιδιοκτήτης της Neat Records και μέχρι τότε δεν είχε καθόλου σχεδόν επαφή με τον σκληρό ήχο, καθώς οι προηγούμενες δουλειές του ήταν σε καθαρά pop παραγωγές. Αναπόφευκτα οι καυγάδες με τους τρεις λεβέντες μας ήταν μονόδρομος καθώς ο Thompson αδυνατούσε να συλλάβει την… φιλοσοφία των VENOM. Η μπάντα θεωρούσε ότι η μίξη των κομματιών που έκανε ο Thompson ήταν άθλια, τουλάχιστον για τα δικά τους γούστα και φυσικά υπήρχε τεράστιο πρόβλημα επικοινωνίας καθώς ο, πιο εκλεπτυσμένος εκείνη την εποχή Thompson, αδυνατούσε να συλλάβει το χοντροκομμένο χιούμορ τους. Οι πλάκες που του έκαναν ήταν ανελέητες προσπαθώντας να τον μεταπείσουν, σε σημείο που ο δύστυχος παραγωγός έβαζε τα κλάματα με τους παλαβούς που είχε μπλέξει, αλλά ο Thompson πείσμωνε περισσότερο και δεν άλλαζε άποψη με τίποτα. Μη βγάζοντας άκρη, οι VENOM αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και μια μέρα που δεν βρισκόταν κανείς στα Impulse Studios, ο Cronos που, θυμίζουμε, εργαζόταν εκεί, άλλαξε την μίξη των κομματιών κατά τον τρόπο που ήθελε η μπάντα και ήταν αυτή που κυκλοφόρησε τελικά, Φυσικά ο Thompson όταν άκουσε το τελικό αποτέλεσμα κόντεψε να πάθει αποπληξία, αλλά ήταν πλέον αργά. Παρεμπιπτόντως, το μπάσο που χρησιμοποίησε ο Cronos για τον πειραματισμό που τον οδήγησε στον ήχο του bulldozer bass που αναφέραμε παραπάνω ήταν “δανεικό” από τον Thompson.
Η επιτυχία του single ήταν τόσο απρόσμενα μεγάλη στους κύκλους του underground που, μέχρι και ο “πολύς” Geoff Barton το αποθέωσε μέσα από το περιοδικό Sounds. Η Neat Records έκρινε ότι ένα νέο demo με παλιό αλλά και καινούργιο υλικό θα ήταν η επόμενη κίνηση. Πραγματικά, ένα demo με 11 συνολικά κομμάτια, ηχογραφήθηκε μέσα σε τρεις μόλις μέρες, σε παραγωγή του Keith Nichol και των VENOM. Η έκπληξη ήρθε από την Neat Records όταν αποφάσισε, λίγες μέρες πριν την κυκλοφορία του demo, να το κυκλοφορήσει ως full length άλμπουμ, Και το όνομα αυτού, “Welcome to hell”.
To “Welcome to hell” ήταν το δεύτερο μόλις άλμπουμ που κυκλοφόρησε η Neat Records, με τον αριθμό NEAT Για την ιστορία, το πρώτο άλμπουμ ήταν το “Rock until you drop” των RAVEN που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1981.
Το χαρακτηριστικό εξώφυλλο με τον τράγο και την πεντάλφα αλλά και το λογότυπο των VENOM, ήταν δημιουργία του Abaddon. Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια αποτελεί το γεγονός ότι το συγκεκριμένο λογότυπο χρησιμοποιήθηκε στη δισκογραφία των VENOM μόνο δύο φορές, στο single “In league with Satan / Live like an angel” και στο εν λόγω άλμπουμ, καθώς από εκεί και πέρα το όνομα των VENOM εμφανίζεται ελαφρώς παραλλαγμένο. Παρόλα αυτά, το λογότυπο αυτό εμφανίστηκε ξανά στο προσκήνιο πολλά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 2017 στο όνομα των VENOM INC., της μπάντας δηλαδή που δημιούργησαν οι Mantas και Abaddon, μαζί με τον αντικαταστάτη του Cronos στους VENOM από το 1989 έως το 1992, Tony Dolan.
Τα περισσότερα κομμάτια του “Welcome to hell” προέρχονται από πρώιμες συνθέσεις των Cronos και Mantas από τις προηγούμενες τους μπάντες, με τον Abaddon να παρεμβαίνει σε διορθωτικές πινελιές. Για αυτόν τον λόγο αναφέρονται και οι τρεις στα συνθετικά credits.
Ο δίσκος ήταν πραγματικά μια βόμβα στα θεμέλια του metal καθώς σόκαρε τους πάντες με την ωμότητα και τραχύτητα του. Είναι αυτός ακριβώς ο ήχος που αναφέρουν οι περισσότερες black metal μπάντες ως την μεγαλύτερη επιρροή τους. Και μια που μιλάμε για black metal, το κομμάτι “In league with Satan” θεωρείται από πολλούς το πρώτο black metal κομμάτι στην ιστορία κι ένα από τα πρώτα στην ιστορία της μουσικής με κρυφό μήνυμα, καθώς αν παιχτεί η εισαγωγή του κομματιού ανάποδα ακούγεται ο Cronos να λέει “Satan, raised in hell, I’m gonna burn your soul, crush your bones, I’m gonna make you bleed, you gonna bleed for me”.
Η επιτυχία του “Welcome to hell” έδωσε την ευκαιρία σους VΕΝΟΜ να παίξουν για πρώτη φορά ζωντανά εκτός συνόρων, και συγκεκριμένα στο Βέλγιο, στις 4 Ιουνίου 1982 μπροστά σε 3000 σοκαρισμένους οπαδούς. Η συγκεκριμένη συναυλία έκανε αίσθηση και στην άλλη μεριά του Ατλαντικού και «ένας» τύπος ονόματι Jon Zazula, ιδιοκτήτης «μιας» Megaforce Records επικοινώνησε με την Neat και ζήτησε μερικά αντίτυπα του “Welcome to hell” προκειμένου να τα πουλήσει από το δισκοπωλείο του. Οι VENOM αποφάσισαν να του στείλουν μερικά υπογεγραμμένα αντίτυπα, κατά την διάρκεια όμως της διαδικασίας αυτής, τα καμάρια μας ξέφυγαν λιγάκι πάνω στον ενθουσιασμό τους και άρχισαν να σπάνε τους δίσκους και να καταστρέφουν τα εξώφυλλα! Και δεν στέκονται μόνο εκεί, αλλά χωρίς να πουν τίποτα στην Neat, πακετάρουν τους κατεστραμμένους δίσκους και τους δίνουν για να σταλούν στον Zazula. Παραδόξως ο Zazula, όχι μόνο δεν παραπονιέται αλλά ζητά και άλλα αντίτυπα του δίσκου ενώ παράλληλα προτείνει στους VENOM να δώσουν μερικές συναυλίες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Για να τους πείσει ότι η μουσική τους έχει πέραση στην Αμερική, τους στέλνει μια βιντεοκασέτα μιας άσημης ελπιδοφόρας μπάντας από το Σαν Φρανσίσκο όπου ο ένας κιθαρίστας φορά μπλούζα με το εξώφυλλο του “Welcome to hell”. Οι VENOM όχι μόνο ενθουσιάζονται με την προοπτική για να δώσουν μερικές συναυλίες στο Αμερικανικό έδαφος, αλλά ζητούν μάλιστα από τον Zazula αυτήν την μπάντα για να παίζει ως support. Έτσι και γίνεται, με τις συναυλίες να είναι πραγματικά θριαμβευτικές και με τους VENOM έτοιμους πια να κατακτήσουν τον κόσμο, Όσο για την support μπάντα, αυτή δεν ήταν άλλοι από τους METALLICA.
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τα ωστικά κύματα που δημιούργησε το τσουνάμι του “Welcome to hell”. Αν αρχίσουμε να αναφέρουμε τις μπάντες που επηρέασε αυτός ο δίσκος, δεν θα έχουμε τελειωμό, ενδεικτικά και μόνο θα πούμε ότι οι MAYHEM και οι SODOM πήραν τα ονόματα τους από τα “Mayhem with mercy” και “One thousand days in Sodom” αντίστοιχα. Από εκεί και πέρα, μπάντες όπως οι BATHORY, POSSESSED, DEATH, CELTIC FROSTαλλά και οι πρώιμοι METALLICA και SLAYER αναφέρουν τους VENOM ως κύρια επιρροή τους. Ο Lars Ulrich έχει δηλώσει ότι “Το “Welcome to hell” είναι ένα κλασικό άλμπουμ. Το black metal, το speed metal, το death metal- οι VENOM τα ξεκίνησαν όλα αυτά το 1981 με αυτόν τον δίσκο” ενώ και ο Kerry King έχει παραδεχτεί ότι το “Welcome to hell” είναι το άλμπουμ που ακούγοντας το τον ώθησε στα όρια του. Το αστείο βέβαια της υπόθεσης ότι οι ίδιοι οι VENOM δεν μπορούσαν τότε να αντιληφθούν τον αντίκτυπο που είχε στο metal αυτός ο δίσκος. Γι’ αυτούς , το “Welcome to hell” ήταν άλλο ένα demo που έτυχε να κυκλοφορήσει σαν κανονικό άλμπουμ. Κάπως έτσι όμως δεν γράφεται η ιστορία;