“It’s about time you had an honest 12 inches”
Μετά το “Saints and sinners” ο David Coverdale, αφού περάσει μια περίοδο απομόνωσης από τη μουσική βιομηχανία, θα αλλάξει πολλά όσον αφορά την μπάντα του. Αυτό δεν αφορά μόνο μόνο τους μουσικούς, αλλά κυρίως και βασικά το management τους, την εταιρία τους στην Αμερική, νέες συμφωνίες για Καναδά και Ιαπωνία, αλλά και τον ήχο τους. Πολύ βασικές και πετυχημένες κινήσεις, οι οποίες θα οδηγήσουν την μπάντα, στα επόμενα χρόνια στην απόλυτη επιτυχία και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Η αρχή αυτής της μετατροπής του ήχου τους, είχε κρυμμένες ρίζες στο “Saints and sinners”, έγινε αρκετά φανερή όμως με την διπλή κυκλοφορία του “Slide it in” και θα φτάσει στο απόγειο φυσικά με το “1987” και “Slip of the tongue”. Ο πρώην τραγουδιστής των DEEP PURPLE έχοντας μεγάλο αίσθημα ανταγωνισμού σε σχέση, κυρίως, με τους παλιούς του συνεργάτες θέλει οπωσδήποτε η μπάντα του να φτάσει στην κορυφή του κόσμου. Και ο τρόπος φυσικά να το πετύχει, εκείνα τα χρόνια, είναι ο εκμοντερνισμός και η εναρμόνιση του ήχου τους με το σκληρό από την μία αλλά εύπεπτο από την άλλη στυλ των Αμερικάνικων hair metal και hard rock σχημάτων που κυριαρχούσαν στο air play τόσο του Αμερικάνικου ραδιοφώνου, όσο και στο MTV. Οι WHITESNAKE έχοντας βαθιές ρίζες στα rhythm and blues δεν θα ήταν πολύ εύκολα από την μία μέρα στην άλλη να το κάνουν αυτό. Αν και η αλλαγή παράμεινε σχετικά απότομη, τελικά ήταν μια διεργασία που κράτησε μερικά χρόνια τουλάχιστον όσον αφορά τον ήχο τους. Το “Slide it in” για πολλούς, μεταξύ αυτών και εγώ, είναι η χρυσή τομή των δύο κόσμων των WHITESNAKE. Καθαρός heavy ήχος από την μία που έφευγε από τα blues πλέον, εξαιρετικές, κορυφαίες συνθέσεις και ερμηνείες από την άλλη, όχι όμως τόσο φανταχτερό hair metal όσο μετέπειτα.
Κάπου εκεί στο 1982.. το μεγάλο αφεντικό της Geffen Records στην Αμερική, μαθαίνει πως ο Coverdale έχει απολύσει τον προηγούμενο manager του, John Coletta. Έτσι ο David Geffen και ο John Kalodner (A&R manager) πετάνε, οι ίδιοι στο Λονδίνο, όπου ο Cozy Powell, τους κανονίζει την συνάντηση προκειμένου να γίνει η προσέγγιση. Αντικείμενο φυσικά της συζήτησης ήταν το να υπογράψουν οι WHITESNAKE (ο Coverdale δηλαδή) στην νεοσύστατη τότε Geffen για Αμερική και Καναδά.
Πονηρός και έμπειρός πια ο φίλος μας ο Coverdale, έχει έναν κρυμμένο άσο …στην τσέπη του. Ένα τηλεγράφημα υπογεγραμμένο από τους Ahmet Ertegun και Doug Morris, το οποίο λίγο πολύ έλεγε πως εάν ενδιαφέρονταν, η μπάντα θα είχε νέο σπίτι για την Αμερική την Atlantic Records! Τελικά όμως οι διαπραγματεύσεις με την Geffen, είχαν αίσιο τέλος και για την βόρεια Αμερική είχαν τα δικαιώματα των κυκλοφοριών της μπάντας. Για την Ιαπωνία η Geffen τελικά και εκεί πήρε τα δικαιώματα σε συνεργασία με την Sony Japan, ενώ για τον υπόλοιπο κόσμο η Liberty ήταν η εταιρία που θα είχε τους WHITESNAKE μέσω του της EMI.
Για να καταλάβετε πόση ήταν η δύναμη της Αμερικάνικης αγοράς, καμία άλλη εταιρία με την οποία είχαν συμβόλαιο για τον υπόλοιπο κόσμο οι WHITESNAKE δεν είχε τον παραμικρό λόγο στην μεταμόρφωση της μπάντας. Μόνο ο Kalodner είχε και άποψη και λόγο! Ουδείς άλλος.
Πολλές φορές έχουμε αναφέρει τον John Kalonder, δεν έχουμε πει ποιος είναι όμως ο άνθρωπος που κυριολεκτικά σε αυτόν οφείλουν την τεράστια επιτυχία τους (ή μέρος αυτής) μια σειρά από εξαιρετικά διάσημες μπάντες. Ο Kalodner ήταν A & R manager. Δηλαδή υπεύθυνος για τους καλλιτέχνες και το ρεπερτόριο αρχικά στην Atlantic Records και κατόπιν από το 1980 και μετα στην Geffen και στην Columbia. Ξεκίνησε την καριέρα του ως συντάκτης στον μουσικό τύπο της εποχής. Για λογαριασμό της Atlantic έφερε στην εταιρία τους FOREIGNER (δεύτερη μεγαλύτερη σε πωλήσεις μπάντας της Atlantic μετά τους LED ZEPPELIN εκείνα τα χρόνια!), ενώ ακόμα δεν είναι σίγουρο αν αυτός ήταν που κατάφερε τους AD/DC να υπογράψουν στην ίδια δισκογραφική. Πέρα από αυτά στην Geffen, έφερε και οδήγησε σε δυσθεώρητα ύψη επιτυχίας συγκροτήματα όπως οι ASIA, WHITESNAKE, NELSON, AEROSMITH, MADNESS και XTC μεταξύ άλλων. Ήταν υπεύθυνος επίσης για την προσωπική καριέρα του Sammy Hagar και του Jimmy Page, ενώ αυτός σχημάτισε, οργάνωσε και έφερε εις πέρας δύσκολες αποστολές όπως το project των Coverdale – Page, το reunion των AEROSMITH, αλλά και το εξαιρετικά πετυχημένο supergroup των DAMN YANKEES. Είναι δημιουργός των πολυπλατινένιων soundtracks του “Footloose” και “Top Gun”. Ήταν τέτοια η φήμη του που κατάφερε στα 90s πήρε μαζί με τους AERSOMITH στην Columbia. Γενικά εκτός των προαναφερθέντες έχει συνεργαστεί με συγκροτήματα και καλλιτέχνες όπως οι HEART, REO SPEEDWAGON, CHER, Joe Satriani, Steve Vai, Santana, MANOWAR, IRON MAIDEN, CHICAGO, JOURNEY, BLACK CROWES κ.α. Αν έχετε το άλμπουμ των GPS “Windows to the soul” (2006) ένα project με μέλη των ASIA, ο τύπος που φιγουράρει στο εξώφυλλο, δεν είναι άλλος από τον …John Kalodner.
Όπως όλοι ξέρουμε το περίφημο “Slide it in”, κυκλοφόρησε σε δύο εκδόσεις. Μία για την Ευρώπη – Μεγάλη Βρετανία και μια για την Αμερική! Ο στόχος ήταν ξεκάθαρος. Αφού το άλμπουμ κυκλοφόρησε πρώτα στην Ευρωπαϊκή αγορά, η Geffen ήθελε να πλασάρει τους WHITESNAKE στην Αμερική με έναν ήχο πιο radio friendly oriented ήχο, οπότε πρότειναν πάντα μέσω του Kalodner να γίνει νέα μίξη, και να πρασθαφαιρεθούν μουσικά μέρη. Όπερ και εγένετο. Κυκλοφόρησε όμως και σε μια τρίτη! Σας την έσκασα! To 2019, από την Rhino σε νέο remix, remastered η US edition, για τα 35 χρόνια από την κυκλοφορία του, μια μαγική κυκλοφορία που περιλαμβάνει 6 CD και όλες τις προηγούμενες εκδόσεις φυσικά!
Πάμε να δούμε τι γίνονταν λίγο πριν και λίγο μετά την κυκλοφορία του “Slide it in”..
- Ο Eddie Kramer φεύγει αφού έχει καθυστερήσει πάρα πολύ να τελειώσει το άλμπουμ, ο Martin Birch έρχεται στην θέση του παραγωγού. Ο Coverdale ήθελε το “Slide it in” να ήταν στα καταστήματα πριν την εμφάνισή τους στο Donington, (20/8/1983) αλλά αυτό δεν ήταν τελικά δυνατόν λόγω του αργού ρυθμού δουλειάς του Kramer. Η εναλλακτική ήταν να κυκλοφορήσουν ένα EP αλλά ούτε αυτό κατέστη δυνατόν και τελικά το μόνο που πρόλαβαν ήταν η κυκλοφορία του “Guilty of love” ως single. Για τον λόγο αυτό άλλωστε ήταν και το μόνο καινούργιο τραγούδι που έπαιξαν εκείνη την ημέρα.
- Επίσης, έρχεται και ο John Kalodner, o οποίος θα παίξει καίριο ρόλο στην μετεξέλιξη της μπάντας στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Ο πλέον πετυχημένος Α&R manager στην μουσική βιομηχανία. Τα είπαμε και πιο πάνω..
- Mel Galley έρχεται Bernie Marsden έχει φύγει μετά από πολλά χρόνια συνεργασίας με τον Coverdale και μάλιστα φεύγει απογοητευμένος.
- Colin Hodgkinson έρχεται Neil Murray φεύγει και αυτός…
- Neil Murray ξανάρχεται όμως, Colin Hodgkinson φεύγει…
- Jon Lord ηχογραφεί και φεύγει για τους DEEP PURPLE μετά από μια σύντομη περιοδεία, o Bill Cuomo έρχεται και παίρνει θέση πίσω από τα πλήκτρα.
- Ο φτωχός o Mel Galley, θα φύγει κι αυτός αφού τραυματίσει το χέρι του και αφού έχει έρθει ο John Sykes, ο οποίος για ένα διάστημα θα είναι και ο μόνος κιθαρίστας στην μπάντα. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε σκοπό ο Coverdale να αφήσει τους WHITESANKE με έναν μόνο κιθαρίστα προς απογοήτευση του Sykes.
- Ο πάμφτωχος Micky Moody έχει φύγει πια και αυτός..
Για να το μπερδέψουμε λίγο ακόμα το θέμα λίιιγο πιο πολύ…
- Ο Mel Galley παίζει και στις δύο εκδόσεις του άλμπουμ, και στην UK και στην US. Μάλιστα συνθέτει κιόλας.
- Ο John Sykes εμφανίζεται μόνο στην US version, αλλάζει κάποια riff αλλά αναλαμβάνει και αλλάζει πολλά στα “Slow and easy”, “Slide it in” και “Spit it out” . Παραμένει αδιευκρίνιστο εάν παίζει τελικά σε όλο το άλμπουμ, αφού άλλοι λένε, όπως ο Neil Murray, ότι ντούμπλαραν όλες τις κιθάρες, άλλες πηγές αναφέρουν πως μόνο στα προαναφερόμενα τραγούδια έκανε αλλαγές.
- Ο Colin Hodgkinson παίζει μπάσο μόνο στην UK version.
- Ο Neil Murray μόνο στην US version.
- Ο Jon Lord μόνο στην UK version ουσιαστικά συμμετάσχει αφού στην Αμερικάνικη σχεδόν τον εξαφανίζουν.
- Ο Bill Cuomo μόνο στην US version συμπληρώνει κάποια σημεία.
- Οι Cozy Powell, David Coverdale και στις δυο φυσικά..
Επίσης μπορείτε εύκολα να μπερδευτείτε ξανά με τις remastered και remixed επανεκδόσεις του “Slide it in” σε συνδυασμό με την UK και US version του και το τι περιέχει η κάθε μία, πότε έγιναν, που έγιναν και από ποιους έγιναν… Ένα άλμπουμ που συνολικά, σύμφωνα με τον Coverdale έχει ξεπεράσει το 6.000.000 κόπιες σε πωλήσεις!
Ο Michael Schenker ήταν η πρώτη σκέψη των Coverdale (και Kalodner;) για να μπει στην μπάντα, αλλά τελικά δεν τον προσέγγισαν. Προσέγγισε όμως τον Adrian Vandenberg, τότε για πρώτη φορά, αλλά έλαβαν αρνητική απάντηση αφού οι VANDENBERG με το “Burning heart” γνώριζαν επιτυχία και ο Ολλανδός κιθαρίστας δεν ήθελε να να αφήσει την μπάντα του.
Επόμενη επιλογή για δεύτερο κιθαρίστα εκείνα τα χρόνια ήταν ο Steve Vai, δίπλα στον Sykes. Ο οποίος …καταχάρηκε όταν έμαθε την πρόθεση του Coverdale! Και αυτή η επιλογή όπως γνωρίζουμε σε πρώτη φάση δεν λειτούργησε όμως τελικά.
Ο John Sykes ήταν επιλογή του Kalodner ο οποίος τον θεωρούσε κιθαρίστα επιπέδου Eric Clapton και Jeff Beck με το επιπλέον πλεονέκτημα ότι είχε και την εξωτερική εμφάνιση, σπουδαίες συνθετικές ικανότητες, μπορούσε να τραγουδήσει και ήταν όσο χρειάζονταν …αλαζόνας! Έτσι λέει ο ίδιος τουλάχιστον. Tι λέει όμως ο Coverdale; «Δεν είχε να κάνει σε τίποτα με την Geffen. Πρωτάκουσα για τον Sykes από τον Rod MacSween (booking agent).. και τον είδα όταν παίζαμε μαζί με τους THIN LIZZY σε διάφορα φεστιβάλ και αφού περάσαμε αρκετές βραδιές σε διάφορα μπαρ στο τέλος ανταλλάξαμε τηλέφωνα. Εκείνη την χρονική περίοδο οι άνθρωποι στην Geffen, ούτε καν τον γνώριζαν..»
Το “All or nothing” ο Coverdale αρχικά δεν το είχε γράψει για τους WHITESNAKE αλλά για την μπάντα του Michael Schenker.
O John Sykes έδειχνε μάλλον ότι ήταν καλοπερασάκιας… όπως ο Kalodner πάλι λέει, συχνά πυκνά τον κυνηγούσαν από ..σύζυγοι (πληθυντικός παρακαλώ…) μέχρι φιλενάδες και μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φορές που κάποιες από αυτές πήγαιναν στα γραφεία της Geffen και πετούσαν εκεί τα πράγματα του, στην ρεσεψιόν της εταιρίας!
O Cozy Powell ο δυναμικός drummer, δεν πήγαινε τον Sykes με την καμία και με τίποτα. Αυτό επηρέαζε τη συνεργασία τους, μέχρι που ο Coverdale του είπε ορθά –κοφτά πως πρέπει να τον αποδεχτεί και να λειτουργήσει επαγγελματικά επιτέλους. Το θέμα είναι πως και οι δυο ύστερα από λίγο αποχώρησαν…
Άλλο μοντέλο είναι στο εξώφυλλο του άλμπουμ κι άλλο το μοντέλο στο οπισθόφυλλο κλπ! Αυτό το φίδι έκανε ζημιά… Στο εξώφυλλό ήταν, η τότε 17 ετών, Francesca, της οποίας αυτή ήταν και η πρώτη επαγγελματική της δουλειά. Αρχικά το φίδι έπρεπε να είναι στους ώμους της και εκεί να γίνει η φωτογράφηση, ώστε να φαίνονταν και όλο το πρόσωπο της κοπέλας. Όμως ο κυρ-Διαμαντής αποφάσισε να εξερευνήσει και τα πιο χαμηλά σημεία του σώματος της και άρχισε να πηγαίνει προς τα κάτω… Αποτέλεσμα; Η φωτογραφία του εξώφυλλου όπως την γνωρίζουμε και η φτωχή η Francesca τέζα στο πάτωμα από την τρομάρα της! Οι υπόλοιπες φωτογραφίες στο εσωτερικό του άλμπουμ, στο “Fourplay” video και στο εξώφυλλο της επανακυκλοφορίας για τα 25 χρόνια του άλμπουμ, το 2009, να είναι με διαφορετικό μοντέλο το οποίο τα πήγε πολύ καλύτερα με τον κυρ – Διαμαντή!
Περί προβλημάτων και κιθαριστών ο λόγος πάλι.. Ξεκινάει η περιοδεία του “Slide it in” στην Αμερική με δίδυμο στις κιθάρες Sykes/Galley. Επιπλέον ο Cozy Powell πάντα στα live κάνει το show με τα πυροτεχνήματα. Ο καπνός όμως από αυτά, δημιουργεί πρόβλημα στην φωνητικές χορδές του Coverdale καθώς ο τελευταίος εισπνέει άθελα του καπνό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ακυρώσουν τις εμφανίσεις τους για δύο εβδομάδες. Μετα από πίεση των promoters θα βγουν πάλι στον δρόμο, αλλά πριν ακριβώς από την πρώτη τους εμφάνιση ο Galley θα σπάσει το χέρι του! Με άλλα λόγια μένουν με έναν κιθαρίστα να τελειώσουν την περιοδεία; Ναι, αλλά πριν από αυτό, ο Coverdale θα προτείνει στον Brian ‘Too Loud’ MacLeod , κιθαρίστα των HEADPINS που ήταν support στους WHITESNAKE να τους βοηθάει επί σκηνής. Τι όνειρο είδε τότε ο τύπος και είπε όχι, δε ξέρω…
Άσχετο, εντελώς άσχετο δηλαδή αλλά το γραφώ. Η, τότε, τραγουδίστρια των HEADPINS η Darby Mills, σήμερα είναι δασκάλα tae kwon do. Ξέρω εντελώς άσχετο, αλλά σας το παραθέτω ως πληροφορία..
Ξέρετε ποιος έπαιζε πλήκτρα στους WHITESNAKE από τον Ιούνιο του 1984 έως τον Ιανουάριο του 1985; Όχι, ε; Ο Richard Bailey (MAGNUM, ALASKA, PHENOMENA, SPIDER κ.α.) τον οποίο δεν ξέρω γιατί τον κρύβανε στα παρασκήνια… Η τελευταία τους εμφάνιση με την σύνθεση Richard Bailey, David Coverdale, Cozy Powell, John Sykes ήταν στο Rock In Rio festival, καθώς αμέσως μετα αποχώρησε ο Powell για να μπει στους ELP.
Ο όποιος Powell, είχε δηλώσει πως το “Love ain’t no stranger” είναι το καλύτερο κομμάτι στο οποίο έχει παίξει ποτέ..
“It’s about time you had an honest 12 inches” Το μότο της διαφημιστικής εκστρατείας του “Slide it in”
Δημήτρης Σειρηνάκης
