Στις 30 Σεπτεμβρίου και την 1η Οκτωβρίου, θα διεξαχθεί επιτέλους, μετά από δύο αναβολές λόγω της ρευστής συναυλιακής πραγματικότητας των τελευταίων τριών ετών, το δεύτερο “Demon’s Gate Festival”. Το πρώτο, διεξήχθη περίπου την ίδια ημερομηνία, στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2019 και στα πλαίσιά του θαυμάσαμε τον Eric Clayton με την προσωπική του μπάντα, τους SATURNUS, τους θεούς του epic doom SORCERER και τους δικούς μας ON THORNS I LAY, DOOMOCRACY και MEDEN AGAN. Φέτος, το festival «μεγαλώνει» και αποκτά και δεύτερη μέρα. Τα ονόματα που θα το τιμήσουν, πολλά και καθόλα αξιόλογα και το Rock Hard θυμάται τον παλιό, καλό καιρό του tape trading, «φτιάχνοντας» δύο κασσετοσυλλογές, με χαρακτηριστικά τραγούδια των συγκροτημάτων που θα εμφανιστούν. Τα υπόλοιπα, επί σκηνής στο club Κύτταρο.
ΚΑΣΣΕΤΑ ΠΡΩΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΠΛΕΥΡΑ Α’
DRACONIAN – “Heavy lies the crown” (“Sovran”, 2015)
To doom metal δεν είναι ένα πράγμα και κακώς το έχουν ορισμένοι έτσι στο μυαλό τους. Οι Σουηδοί εδώ ακούγονται σαν τις ύστερες μέρες των PARADISE LOST και πραγματικά, οι κιθαριστικές γραμμές μοιάζουν με σημειώσεις ξεχασμένες από τον Greg Mackintosh. Brutal ανδρικά φωνητικά σε συνδυασμό με αιθέρια γυναικεία (στοιχείο σήμα-κατατεθέν για την σκηνή), πλήκτρα στις «πλάτες», μεγαλοπρέπεια… Ωραίο τραγούδι, λογικά θα παιχτεί ζωντανά.
DRACONIAN – “Death, come near me” (“Arcane rain fell”, 2005)
Από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια των DRACONIAN. Μελαγχολικό, θρηνητικό, «καθαρτικό», είναι τόσο ωραίο που αν πατήσεις το “play”, δεν πρόκειται να πάρεις την προσοχή σου από πάνω του. Ακόμη και αν σε απωθούν οι μεγάλες διάρκειες, καθώς εδώ χρειάστηκαν κάτι περισσότερα από δεκαπέντε λεπτά για να «απλώσει» το “Death…” τις χάρες του.
AHAB – “The hunt” (“The call of the wretched sea”, 2006)
Οι AHAB θεωρούνται ένα από τα καλύτερα funeral doom metal συγκροτήματα, όπως θεωρείται ένας από τους καλύτερους funeral doom δίσκους όλων των εποχών το “The call of the wretched sea”. Το «κυνήγι» αναφέρεται όντως σε κυνήγι και δεν πρόκειται περί στιχουργικής μεταφοράς. Μιλά για τους φαλαινοθήρες και τις μάχες τους στους άγριους ωκεανούς με τα μεγάλα κήτη. “The harpoon slashes the water’s surface/Diving into darkness, the prey escapes”…
AHAB – “Antarctica the polymorphess” (“The giant”, 2012)
Για πολλούς από τους φίλους τους, το καλύτερο τραγούδι που έγραψαν ποτέ οι Γερμανοί, ένα κολοσσιαίο μνημείο του funeral doom. Η πεμπτουσία του όρου, σε κάθε πτυχή του ερμηνευτικού μέρους. Το riff του μετά την εισαγωγή, ανασταίνει και πεθαμένους, όπως λέει η γνωστή λαϊκή ρήση.
ΠΛΕΥΡΑ Β’
EREB ALTOR – “By honour” (“By honour”, 2008)
Υπερβολική ίσως, αλλά ειλικρινής τοποθέτηση: Λίγα πράγματα είναι τόσο όμορφα που να γίνονται «μαγικά», στον κόσμο του heavy metal, όσο μια μεγάλη, επική σύνθεση του Quorthon. Την ίδια άποψη με μένα έχουν και οι EREB ALTOR, οπότε θέλησαν να εκφράσουν την αγάπη τους αυτή με τραγούδια και δίσκους που να θυμίζουν όσο ελάχιστα, την κληρονομιά του εκλιπόντος Σουηδού. Τεράστιο, μεγαλιθικό αριστούργημα από ένα κλασσικό πια ντεμπούτο, μοιράζει απλόχερα ανατριχίλες.
EREB ALTOR – “The twilight ship” (“Eldens boning” EP, 2021)
Ήμουν έτοιμος να βάλω κάποιο κομμάτι από το φετινό “Vargtimman”, αλλά το παρουσιάσαμε εκτενέστατα όταν ήρθε η ώρα του. Οπότε, πάμε στο αμέσως πιο πρόσφατο δείγμα και στο “The twilight ship”, ένα κομμάτι που πιστοποιεί πως η μπάντα συνεχίζει την καθόλα αξιόλογη και χωρίς σκαμπανεβάσματα πορεία της όλα αυτά τα χρόνια, παράγοντας ποιοτικό επικό black/heavy metal. Απευθείας βγαλμένο θαρρείς από τα δύο “Nordland”, με πολεμικά τύμπανα, χορωδίες, βούκινο να συνοδεύει τις κιθάρες, «άγουρα» φωνητικά όπως μας είχε συνηθίσει ο Quorthon, είναι ένα mid-tempo έπος που η ίδια η μπάντα το προορίζει για κλασσικό και αναπόσπαστο κομμάτι του setlist από δω και στο εξής. Για να δούμε, θα το πράξει;
FVNERAL FVKK – “Alone with the cross” (“Carnal confessions”, 2019)
Αργό, εξυψωτικό, πεσιμιστικό, πένθιμο μα και «αιχμηρό», τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά, τούτο το κομμάτι με τον θεϊκό τίτλο, είναι χαρακτηριστικό δείγμα του “Carnal confessions”, ενός από τους καλύτερους δίσκους για το doom metal των τελευταίων ετών. Θέλω να πιστεύω πως οι Cantor Cinaedicus (φωνή), Decanus Obscaenus (κιθάρα), Vicarius Vespillo (μπάσο) και Frater Flagellum (τύμπανα) θα δώσουν ένα show αντάξιό του.
MOANING SILENCE – “I am the sorrow” (“A waltz into darkness”, 2020)
Ελληνόπουλα, με δύο full lengths και ένα ep, προσηλωμένοι στις ένδοξες ημέρες του ατμοσφαιρικού doom/death metal της Γηραιάς Αλβιώνας. Κατάλαβες πιστεύω… ANATHEMA, MY DYING BRIDE, PARADISE LOST… Διαλέγω το “I am the sorrow” όχι επειδή είναι hit (και video clip) της μπάντας, αλλά γιατί όντως είναι ένα πανέμορφο τραγούδι, άκρως συναισθηματικό, με ωραία αντίθεση ανδρικών/γυναικείων φωνητικών και υπέροχο πιάνο.
ACID MAMMOTH – “Them!” (“Under Acid Hoof”, 2020)
Τρεις δίσκους έχουν ως τώρα οι Αθηναίοι ACID MAMMOTH και έτσι ξεκινά το δεύτερο, προπέρσινο album τους. Το «παλαιολιθικό», μη σου πω «πρωτόγονο», doom metal, όπως οι BLACK SABBATH το δημιούργησαν, πάντα θα καλοδέχεται κάποιες ψυχεδελικές «ματιές» δω και κει και το Μαμούθ του τις ρίχνει σε κάθε ευκαιρία.
Δημήτρης Τσέλλος
