Στις 30 Σεπτεμβρίου και την 1η Οκτωβρίου, θα διεξαχθεί επιτέλους, μετά από δύο αναβολές λόγω της ρευστής συναυλιακής πραγματικότητας των τελευταίων τριών ετών, το δεύτερο “Demon’s Gate Festival”. Το πρώτο, διεξήχθη περίπου την ίδια ημερομηνία, στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2019 και στα πλαίσιά του θαυμάσαμε τον Eric Clayton με την προσωπική του μπάντα, τους SATURNUS, τους θεούς του epic doom SORCERER και τους δικούς μας ON THORNS I LAY, DOOMOCRACY και MEDEN AGAN. Φέτος, το festival «μεγαλώνει» και αποκτά και δεύτερη μέρα. Τα ονόματα που θα το τιμήσουν, πολλά και καθόλα αξιόλογα και το Rock Hard θυμάται τον παλιό, καλό καιρό του tape trading, «φτιάχνοντας» δύο κασσετοσυλλογές, με χαρακτηριστικά τραγούδια των συγκροτημάτων που θα εμφανιστούν. Τα υπόλοιπα, επί σκηνής στο club Κύτταρο.
(Ακούστε εδώ την κασέτα της πρώτης μέρας)
ΚΑΣΣΕΤΑ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΠΛΕΥΡΑ Α’
TIAMAT – “The sleeping beauty” (“Clouds”, 1992)
“Alone I sit, I wonder why, you dream of love and so do I…” Επί προσωπικού, το καλύτερο τραγούδι του group. Ένας καταθλιπτικός, αλλά συνάμα επιβλητικός ύμνος, από το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟ “Clouds”, που ενώνει το doom με τη γοτθική ατμόσφαιρα. Αν όμως ακούσεις λίγο πιο προσεκτικά, θα παρατηρήσεις και τις εξόφθαλμες CELTIC FROST επιρροές στις κιθάρες, δείγμα του πόσο «μπροστά» ήταν από την εποχή του ο Warrior, όταν έφτασε να αποτελεί επιρροή για έναν πρωτοποριακό, στη δική του εποχή, δίσκο, σαν το “Clouds”.
TIAMAT – “Gaia” (“Wildhoney”, 1994)
Οι TIAMAT εκτός από το “Clouds”, θα στηρίξουν το set τους με το “Wildhoney”, το δεύτερό τους, “back to back” αριστούργημα στα 90s. Από το album αυτό, δε θα μπορούσε παρά να υπάρχει στη συλλογή μας το πάντα επίκαιρο, δυστυχώς, “Gaia”. Ακούω τις φωνές που λένε «ποιο ‘Gaia’ ρε συ, βάλε το ‘Whatever that hurts’!», αλλά θα μου επιτρέψεις να στηριχτώ σε αυτό το διαμάντι, που απορρίπτει την doom/death «φορεσιά» του και «ντύνεται» αυτή του gothic, «στολισμένη» με progressive rock κιθάρα που κάνει, με την σειρά της, τη διαφορά. Σπουδαίο τραγούδι.
MEMORY GARDEN – “Hallowed soil” (“Mirage”, 2000)
Το έχουμε ξαναπεί, όταν βρίσκεις έμπνευση για το όνομά σου σε τραγούδι των θεών TROUBLE, τότε δεν χρειάζεται καν να προσπαθήσεις για να αποδείξεις πως δεν είσαι ελέφαντας. Σουηδοί, βιρτουόζοι, με έξι δίσκους στο ενεργητικό τους, «μπολιάζουν» με βαρέων βαρών power metal το doom τους, αφήνουν έναν οπερατικό τραγουδιστή να λάμψει και δημιουργούν κομμάτια σαν το “Hallowed soil”.
MEMORY GARDEN – “The flagellants” (“1349”, 2021)
Λογικά, οι Σουηδοί θα έρθουν στην Αθήνα κυρίως για να υποστηρίξουν το τελευταίο τους album, “1349”. Θα παίξουν και κλασσικούρες, δε γίνεται αλλιώς, αλλά το βάρος εκεί θα το ρίξουν και καλά θα κάνουν, καθώς πρόκειται για έναν από τους ποιοτικότερους δίσκους του 2021. Από εδώ επιλέγουμε τούτο το μεταλλικό, επικό βαλσάκι και κάνουμε σχέδια για μια εξαιρετική εμφάνιση.
ISOLE – “Throne of void” (“Throne of void”, 2006)
Οι ISOLE είναι τo alter ego των EREB ALTOR, αφού εν ολίγοις πρόκειται για την ίδια μπάντα. Απλά, όταν δε θέλουν να παίζουν BATHORY-κό viking metal (άλλος χαζός όρος από δω), συνθέτουν επικότατο doom, που θα ζήλευαν κάποιες φορές ακόμη και ο Leif Edling με τον John Perez. Καλά, για το εν λόγω έπος, ουδέν σχόλιο. Απλά, πάτησε το “play”.
ΠΛΕΥΡΑ Β’
ISOLE – “You went away” (“Dystopia”, 2019)
Θλίψη, πόνος, κάθαρση και όλα να δημιουργούνται από υπέροχες κιθάρες και ταιριαστά, θρηνητικά φωνητικά… Όταν πρόκειται για τέτοια τραγούδια, καθηλώνεσαι με την πρώτη ακρόαση. Και εκείνη η μελωδία της κιθάρας στην εισαγωγή… σχεδόν ανατριχιαστική!
OPHIS – “The halls of sorrow” (“Withered shades”, 2010)
Ο «Όφις» μετρά είκοσι χρόνια στην σκηνή, έχει κάνει πολύ καλό όνομα και κινούμενος συνήθως πιο αργά και από πομπή του Επιταφίου, ευελπιστεί να σπείρει τρόμο και θρήνο στο Κύτταρο με το βορβορώδες, ογκωδέστατο doom/death του. Εδώ τον ακούμε στο εναρκτήριο κομμάτι του δευτέρου δίσκου του.
SORROWS PATH – “Empty eyes and blackened hearts” (“The Rough Path of Nihilism”, 2010)
Από τα «αρχαιότερα» εγχώρια συγκροτήματα (το πρώτο τους demo κυκλοφόρησε το 1994) οι λυρικοί doomsters SORROWS PATH, μπορεί να έχουν σιωπήσει τελευταία, μπορεί να περνούν μέσα από διαδικασία αλλαγών, αλλά με τρεις αξιόλογους δίσκους, έχουν πράγματα να «καταθέσουν» επί σκηνής. Το κομμάτι που διαλέγουμε είναι ενδεικτικό του ύφους τους.
I ABYSSICK – “Mankind?” (“Ashes enthroned“, 2021)
Βρετανική μουσική κατεύθυνση, ελληνική καταγωγή για αυτό το σχετικά νεότευκτο (από το 2017) σχήμα. Heavy, doom, death, gothic ήχοι, όλα σε ένα «καλούπι». Το “Mankind?” αποτελεί lyric video/single του μοναδικού, ως τώρα full length τους και μένει να δούμε «τι ψάρια θα πιάσουν» επί σκηνής.
Δημήτρης Τσέλλος
