a
Η λέξη «πρωτοδισκάκιας» δεν με εξέφραζε ποτέ ιδιαίτερα. Πιστεύω ότι πάντα η εξέλιξη ενός συγκροτήματος δεν μπορεί να μπει σε στεγανά, πόσο μάλλον όταν η εκάστοτε ομάδα μουσικών εντάσσεται στον progressive χώρο. Οι PAIN OF SALVATION όμως είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση. Εκτός από την ιδιαίτερη μουσική τους, οι διαφοροποιήσεις που υπήρχαν ανάμεσα στους δίσκους τους ήταν τόσο μεγάλες, που πραγματικά δεν ήξερες να τι να περιμένεις μετά από αυτούς.
Δυστυχώς όμως, ενώ όλα πήγαιναν πρίμα στα τέσσερα πρώτα albums τους, κάπου εκεί από το “Be” και έπειτα άρχισαν να χάνουν το δίκιο τους. Οι λόγοι μπορεί να ποικίλλουν. Προσωπικά θεωρώ ότι αυτό οφείλεται στο συγκεντρωτισμό του Daniel Gildenlow. Όσο ευφυής μουσικός και να είναι, το γεγονός ότι πήρε όλο το ζήτημα πάνω του, σταδιακά έφυγαν όλα τα original μέλη και οι POS έγιναν κάτι σαν το προσωπικό του project, οδήγησε στο μουσικό τους αποπροσανατολισμό. Ο ήχος τους πήγαινε ανάλογα με τα κέφια του Daniel. Ευτυχώς τα πράγματα έστρωσαν για τα καλά με το περσινό “In the passing light day of day” και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Όταν λοιπόν ο Φράγκος μου ζήτησε να φτιάξω μια «κασέτα» για τους POS, δεδομένου και του κοινού, δραστήριου παρελθόντος που είχαμε κάποτε γύρω από αυτούς, υπήρξα σαφής: «Μόνο αν θες, τραγούδια από τις τέσσερις πρώτες δουλειές». Ανασύροντας από τη σκόνη τα “Entropia”, “One hour by the concrete lake”, “The perfect element part 1” και “Remedy lane”, παρακάτω θα βρείτε την εν λόγω «κασέτα», διάρκειας 60 λεπτών, με κάποιες αξέχαστες στιγμές τους και με την ελπίδα να ακουστούν όσο γίνεται περισσότερες στην επερχόμενη συναυλία τους αυτό το Σάββατο στο Piraeus Academy.
Καλή ακρόαση!
Γιώργος Κόης
