THE SILENT RAGE – “Nuances of life” (προακρόαση)

Παρασκευή και 13 του μηνός Ιανουαρίου και το καθήκον έτι μια φορά μας καλεί! Κατηφορίζουμε προς τη περιοχή του Περιστερίου, πιο συγκεκριμένα τα Underground Music Studios επί της Εθνάρχου Μακαρίου. Ο λόγος που κάνουμε αυτό το μικρό ταξιδάκι; Μα φυσικά, η προακρόαση του ολοκαίνουργιου, δεύτερου πονήματος των Ελλήνων heavy/power metallers THE SILENT RAGE, με τίτλο “Nuances of life”. Από τη στιγμή που μπήκαμε στο χώρο, το κλίμα ήταν πολύ ευχάριστο. Υπήρξαν όμορφα μικρά πηγαδάκια μεταξύ συντακτών από διάφορα μέσα, ενώ η ίδια η μπάντα μας καλωσόρισε και μας μοίρασε ένα δελτίο με όλα όσα πρέπει να ξέρουμε για το συγκρότημα και τη μέχρι τώρα πορεία του, καθώς και τη πορεία του από τούδε και στο εξής. 

Μετρώντας αισίως 17 χρόνια ύπαρξης, η δισκογραφία τους περιλαμβάνει ένα full-length (“The deadliest scourge”, 2016), δύο EP (“The silent rage”, 2009 – “Harvester of souls”, 2011), τρία split (“Silent illusion”, 2013 – “Closer to wisdom’s fading scars”, 2014 – “When chaos reigned”, 2017), ένα 7” single (“My race won’t last (2018 edition)”), ένα digital single (“Harvester of souls MMXXI”, 2021) καθώς και συμμετοχές σε τρεις συλλογές. Το νέο κεφάλαιο της μπάντας έρχεται με το “Nuances of life”, το οποίο όπως μας είπε στη παρουσίαση πριν την προακρόαση η μπάντα, ξεκίνησε να γράφεται το 2018, ενώ οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν το 2020 συμπίπτοντας με τη πρώτη καραντίνα. 

Με τα πολλά και με τα λίγα, η ηχογράφηση ολοκληρώθηκε, για δεύτερη φορά στα Devasoundz σε παραγωγή – μίξη Φώτη Bernardo, με το mastering να το αναλαμβάνει ο Γιώργος Νεραντζής. Στο (εξαιρετικό, για πολλοστή φορά) εξώφυλλο, ο Γιάννης Νάκος της Remedy Art Design, μα και το γενικότερο layout του δίσκου. Η κυκλοφορία (σύμφωνα και με πρόσφατη ανακοίνωση της μπάντας μα και της δισκογραφικής), θα γίνει από την Scarlet Records (BULLDOZER, ELDRITCH, HATESPHERE μεταξύ άλλων) στης οποίας το δυναμικό ανήκουν πλέον κι έχει προγραμματιστεί για την άνοιξη του 2023. 

Αξίζει να σημειωθεί πως αυτή η προακρόαση έγινε μια μέρα πριν το Ghostlands & Ravenlands festival (για το οποίο σας μιλήσαμε εκτενώς σε ανταπόκριση), και οι Βρετανοί DAKESIS, βρίσκονταν εκεί μαζί μας (και οι οποίοι έλαβαν ξεχωριστό ευχαριστώ από τους THE SILENT RAGE που έδωσαν το παρόν). Όμορφη κίνηση θα έλεγα, από αυτές που θέλουμε να βλέπουμε συχνά. Αρκετά με τα διαδικαστικά, ας πάμε να δούμε τι ακούσαμε εκείνο το βράδυ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ – Η ΠΡΟΑΚΡΟΑΣΗ

1. “The serpent lord”: Γερό ξεκίνημα στο δίσκο με έναν mid-tempo δυναμίτη. Κομμάτι δοκιμασμένο σε live συνθήκες, που καταλαβαίνεις αμέσως γιατί ανοίγει το άλμπουμ. Ογκώδης παραγωγή και άκρως μοντέρνο ύφος που δίνει μια ξεχωριστή φρεσκάδα στον ήχο που η μπάντα υπηρετεί. Πολύ ωραίο breakdown και solo πριν το φινάλε. Είδαμε και το video clip του για πρώτη φορά, σε σκηνοθεσία Μπάμπη Κατσιώνη.
2. 2. “Code of destruction”: Η μπάντα δε μας αφήνει να πάρουμε ανάσα, δεύτερη “μπουνιά”, ακόμα πιο γρήγορο. Σίγουρα η πιο επιθετική στιγμή του δίσκου. Δυνατά gang φωνητικά στα όρια του thrash, άκρως ταιριαστά με το ύφος του κομματιού, που και σε thrash δίσκο δε θα ήταν εκτός κλίματος και αυτό λέει πολλά! Το γκαζωμένο power metal που γουστάρω συν κάτι παραπάνω. Τέλειο για συναυλίες!
3. “Carve your rage”: Μελωδική εισαγωγή στο κατάλληλο σημείο για ανάσα μετά τα δύο προηγούμενα κομμάτια, πολύ ωραία αρμονία στις κιθάρες. Ορθόδοξο power metal στα χνάρια πατέρων του είδους όπως οι GAMMA RAY, με φοβερά στακάτο riffing που το φέρνει στο “σήμερα”. Χρωματίζει σαφώς διαφορετικά το δίσκο ενώ κερασάκι στη τούρτα αποτελεί ένα φοβερό solo.
4. “Crows fly back”: Εισαγωγή με μπάσο αυτή τη φορά, για να έρθουν τα υπόλοιπα όργανα στη συνέχεια. Στα φωνητικά του Μιχάλη Ρινακάκη, αρχίζει να διαφαίνεται η επιρροή των ICED EARTH επί ημερών Barlow, σε ένα κομμάτι όπου και τα δεύτερα φωνητικά βγαίνουν πιο πολύ στο προσκήνιο από ότι προηγουμένως. Πολύ έξυπνη μελωδία στο ρεφρέν επίσης και εξαίρετο solo.
5. “Another fallen dreamland”: Και εδώ αρχίζουν οι μεγάλοι καλεσμένοι. Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Stu Block (ANNIHILATOR, INTO ETERNITY, πάλαι ποτέ ICED EARTH), σε ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου με διαφορά. Ρεφρενάρα ολκής, με σπουδαίο ντουέτο των δύο φωνών, δείχνοντας πόσο πολύ ταιριάζει σε αυτό η επιλογή του διάσημου Καναδού. Α, και κάτι ακόμα: αυτό το μεσαίο riff πριν το solo ΣΚΟ-ΤΩ-ΝΕΙ!
   
6. “Scarlet dawn”: Ο έτερος μεγάλος καλεσμένος, έρχεται από το παρελθόν. Ο θρυλικός, o ΤΙΤΑΝΑΣ Harry “Tyrant” Conklin (JAG PANZER, TITAN FORCE, THE THREE TREMORS), τιμάει και με το παραπάνω το πιο παραδοσιακό heavy metal κομμάτι του δίσκου. Ειδικά αυτό το κύριο riff, φτιάχτηκε για να πηγαίνει σβέρκους πάνω-κάτω χωρίς έλεος. Φοβερό solo, για ακόμα μια φορά!
7. “The man in the mirror”: Ετούτο εδώ ήρθε σαν “ζευγαράκι” με το “Scarlet dawn”, μια και παρουσιάζουν τη πιο παραδοσιακά heavy metal πτυχή των THE SILENT RAGE, με ένα πιο γκρουβάτο ρεφρέν να προσθέτει φυσικά, τη δική του πινελιά στο κομμάτι. Πολύ ενδιαφέρον μου φάνηκε το break στη μέση του, θα το έλεγα και ελαφρώς progressive τηρουμένου του ύφους της μπάντας.
8. “Exhaling fear”: Φοβερό εισαγωγικό riff, και εξαίρετο σπάσιμο του ρυθμού στο κουπλέ. Εδώ έχουμε το πιο ατμοσφαιρικό ρεφρέν του δίσκου, σε ένα πιο ιδιαίτερο και σκοτεινό κομμάτι, απόδειξη μιας μπάντας που όσο περνάει ο δίσκος θέλει να σου δίνει επιπλέον πράγματα. Ωραίο break μπάσου και ένα φινάλε που έχει έντονη γκρούβα.
9. “Ghost of a wayward God”: Ωραία πινελιά το riff με fade in…και πάρτο στη μάπα! Έντονα οπερατικά φωνητικά που λειτουργούν σαν γέφυρα για ένα από τα καλύτερα ρεφρέν του δίσκου που προσωπικά, μου έφερε στο μυαλό κάτι από τη solo καριέρα του Bruce Dickinson. Επίσης πολύ μου άρεσε το στακάτο riff πίσω από το solo.
10. “Black Monday (July 23rd, 2018)”: Λίγο πριν το φινάλε, μπαλάντα. Στρατηγική επιλογή, σπάει το κλίμα πολύ όμορφα. Ακουστική κιθάρα, διακριτικά πλήκτρα από τον τρίτο καλεσμένο, τον Μπάμπη Κατσιώνη, η καταπληκτική φωνή του Μιχάλη υπεράνω όλων με το υπέροχο λιτό solo τόσο στη κιθάρα όσο και στα πλήκτρα. Πολύ ωραίο χτίσιμο προς το τέλος. Το συγκεκριμένο κομμάτι γράφτηκε με αφορμή τις πυρκαγιές στο Μάτι, και αφιερώνεται στις 103 ψυχές που χάθηκαν σε αυτές.
11. “Nuances of life”: Τελική μπουνιά και νοκ αουτ από τη μπάντα με το φερώνυμο κομμάτι του δίσκου, με το πολύ βαρύ και σκοτεινό riffing του, αλλά και το άρπισμα στο ρεφρέν που εξισορροπεί τα πράγματα. Επίσης, έχω μιλήσει για τα solos του δίσκου και πόσο υψηλού επιπέδου είναι συνθετικά, αλλά εδώ, το καλύτερο μας το κρατήσανε για το τέλος!
12. “Defy the headhunters” (bonus track): Η μπάντα μας παρουσίασε και τα bonus κομμάτια του δίσκου, τις “καθυστερήσεις” όπως μου αρέσει να τις λέω του δίσκου. Λίγα αφηγηματικά φωνητικά κάνουν την εμφάνιση τους στο κουπλέ, ενώ το ρεφρέν επαναφέρει το ύφος των THE SILENT RAGE που ξέραμε από τα προηγούμενα κομμάτια. Αρκετά διαφορετικό έτσι ώστε να μείνει εκτός “κανονικής διάρκειας”.
13. “Harvester of souls MMXXI” (bonus track): Φτάσαμε στο φινάλε και των “καθυστερήσεων”. Ένα παλιό και αγαπημένο κομμάτι των οπαδών, επανηχογραφημένο προκειμένου η μπάντα να δείξει που βρίσκεται τώρα. Γνωστό εδώ και καιρό διαδικτυακά (όπως είπαμε παραπάνω), πλέον βρήκε θέση και σε κάποια φυσική κυκλοφορία.

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ – Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ

Οι THE SILENT RAGE με το “Nuances of life”, ανεβαίνουν κατηγορία, αλλάζουν επίπεδο και δείχνουν με τη σταθερότητα του τωρινού line up ότι πάνε για πολλά. Πλήρες, σύγχρονο, ποικιλόμορφο μα πιστό στις αξίες και παραδόσεις power metal από μια εκ των σοβαρότερων μπαντών του είδους εν Ελλάδι. Εκ μέρους του ROCK HARD, να ευχηθούμε καλοτάξιδο και κάθε επιτυχία.

Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Παντελής Συμεωνίδης