Παρασκευή βράδυ 15 Απριλίου. Οι δρόμοι οδηγούν στο Κεραμεικό και στον Ναό ακριβώς πάνω από τη πλατεία. Εκεί θα έκαναν το release party του εξαιρετικού δίσκου τους “Ego path” (έχουμε τοποθετηθεί από αυτό το βήμα για τη ποιότητα του επαρκώς νομίζω), οι φοβεροί και τρομεροί THE SILENT WEDDING, που μετά από σαράντα κύματα κυκλοφορούν τη τρίτη ολοκληρωμένη τους δουλειά. Η ανυπομονησία μεγάλη, αλλά ας περάσουμε στο δια ταύτα, γιατί έχουμε πράγματα να πούμε!
Πάνω στην ώρα, ξεκίνησαν στις 8, το ορεκτικό της βραδιάς, οι SIMPLEFAST. Θα είμαι ειλικρινής και θα τονίσω πως με είχαν αφήσει με χλιαρές εντυπώσεις στη πρώτη τους δισκογραφική απόπειρα προ 8ετίας (“Cursed” EP – ακούσαμε το “Within your soul” και το ομώνυμο). Ο κύριος μου λόγος τα φωνητικά και σε δεύτερο βαθμό οι συνθέσεις που τις έβρισκα αξιόλογες μεν, κάπως άνευρες δε συνολικά. Ως εκ τούτου, ούτε που είχα δώσει περαιτέρω σημασία στην πορεία τους. Τούτο έμελλε να αλλάξει. Γιατί βέβαια εδώ έχουμε ολοκαίνουργιο τραγουδιστή, που δίνει μια άλλη πνοή στο υλικό της, με το γρεζάτο του Hetfield-ίσιο λαρύγγι που ενίοτε μου θύμιζε μέχρι και Glenn Danzig! Σαν να είδα γενικότερα περισσότερη ενέργεια (ξεκάθαρα) και νεύρο τόσο στις συνθέσεις του ολοκαίνουργιου δίσκου τους “Eternal” (το οποίο είχε τη μερίδα του λέοντος στο set της μπάντας – 6 από τα 8 κομμάτια που έπαιξαν, συν την εισαγωγή του “Eternal”). Ανεβασμένο επίπεδο συνθετικά, και διάθεση για ακόμα περισσότερα. Για το τελευταίο κομμάτι, ο κιθαρίστας άνοιξε στη μέση το κοινό και κατέβηκε να παίξει στον μικρό “διάδρομο” λίγο πριν αρχίσει το solo. Ευελπιστώ να με εκπλήξουν ακόμα πιο ευχάριστα στο μέλλον, αφού δείχνουν να βρήκαν το δρόμο τους.
Την εμφάνιση των THE SILENT WEDDING προλόγισαν μια τριάδα από oriental χορεύτριες υπό τους ήχους του “The eternal enigma”, οι οποίες, σαν άλλες ιέρειες, έδωσαν μια διάσταση μυσταγωγίας στην όλη εμφάνιση. Ιδιαίτερη, μα άκρως πετυχημένη επιλογή θα πω εγώ, με την ίδια τη μπάντα να ευχαριστεί την τριάδα αυτή, αργότερα στο set της. Με τη διακριτική τους αποχώρηση από τη σκηνή, το συγκρότημα ανέβηκε και άρχισε λίαν επιεικώς να παίρνει κεφάλια! Αέρας headliner ρε παιδί μου, το νιώθεις με το που πατάνε στο σανίδι! Βαρύτητα δόθηκε βεβαίως-βεβαίως στο ολοκαίνουργιο εξαιρετικό άλμπουμ τους “Ego path” (το οποίο ακούστηκε σχεδόν ολόκληρο – έμειναν “εκτός” το “Sinners in disguise” και το “Ethereal walls”).
Ειδική μνεία οφείλει να δοθεί στο “Stealing the sun”, το οποίο σύμφωνα με τους ίδιους “σαν να διασκευάζουμε τους εαυτούς μας” καθώς σαν σύνθεση χρονολογείται πίσω 22 χρόνια! Ω ναι, κι όμως! Υπέροχη πινελιά οι δύο κοπέλες που έκαναν δεύτερα φωνητικά, ενισχύοντας την 100% live απόδοση με απολύτως απαραίτητα προηχογραφημένα σημεία σε ορισμένες εισαγωγές μόνο. Και σκέτη απόλαυση η κινητικότητά τους (σήκωναν κεφάλι μόνο για να τραγουδήσουν – άξιες!), όπως και του υπέροχου drummer που λυσσομανούσε στα τύμπανα του, δίνοντας το δικό του show. Οι τόνοι πέφτουν ελαφρώς σε κομμάτια όπως το “Loneliness” αφιερωμένο σε όσους “έφυγαν” από κοντά μας το τελευταίο διάστημα. Η μπάντα μας χιλιοευχαρίστησε για τη παρουσία μας, και έκλεισε με το “Silence” από το “Enigma eternal” (2017) (το οποίο εκπροσωπήθηκε από το ”Loneliness”, το “Shadows & dust” και το “Catharsis”), το εκρηκτικό set της, αποδεικνύοντας γιατί είναι από τις σοβαρότερες και ποιοτικότερες μπάντες του ιδιώματος στη χώρα μας.
Εκ μέρους του ROCK HARD, καλοτάξιδο επιτέλους (μετά από όλα τα στραβά!) το άλμπουμ, και πάντα τέτοια!
Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Βασίλης Σωτηρίου
