a
Κάποια στιγμή θα πρέπει να μιλήσουμε για την δυναμικότητα της εικόνας ενός εξώφυλλου, και το αβαντάζ που δίνει τόσο για την αγορά του δίσκου, αλλά πολύ περισσότερο ώστε να πατήσεις αυτό το πρώτο play. Μια καλή αφορμή είναι το εξώφυλλο του “Mild conquest” των Αθηναίων acid rockers, όχι γιατί το κάδρο επιμελήθηκε ο διεθνούς φήμης Sebastien Zanella, αλλά για όσα βλέπουμε, ή μάλλον για όσα φανταζόμαστε ότι βλέπουμε. Χορός ή πάλη; Άνδρας με γυναίκα; Άνδρας με άνδρα; Γυναίκα με γυναίκα; Μόνο οι σκιές είναι ορατές σε μας και μένει μόνο να φανταστούμε την αληθινή φύση των πραγμάτων.
Το μυστήριο πίσω από αυτή την εικόνα αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο όσα εμπεριέχονται στο “Mild conquest”. Η πολύχρωμη ψυχεδέλεια της acid rock, όπως αυτή καταγράφθηκε στα 60s και 70s, κρύβεται πίσω από τα μέλη των THE STEAMS και αυτό που εν τέλει βλέπουμε (ή μάλλον ακούμε) εμείς είναι μια σύγχρονη, αλά THE BLACK ANGELS, εκδοχή της. Έχοντας ήδη μία κυκλοφορία στο ενεργητικό τους, οι απαραίτητες συστάσεις έχουν γίνει από την μεριά της μπάντας με το “Wild ferment” να δονεί τα ηχεία από το 2018, όχι με τόσο διαφορετικό τρόπο από ότι σήμερα. Οι THE STEAMS, ψημένοι πια από τους fuzzάτους ήχους, τα ρυθμικά τύμπανα και τις γεμάτες μπασογραμμές, μας δίνουν ξανά αυτό το δυνατό μείγμα ψυχεδέλειας με ψήγματα folk, catchy μελωδίες και φυσικά τα ιδιαίτερα φωνητικά του Πάνου Δημητρόπουλου. Δυνατές στιγμές του δίσκου, τα κομμάτια “Entrance”, “The union” και “Algerian eyes”, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι υπάρχουν σημεία ανάπαυλας. Το ταξίδι μέσα από τα ηχητικά κύματα της μπάντας είναι αδιάκοπο, βαίνοντας προς μια βαθμιαία κλιμάκωση προς το τέλος του.
Μιας κι έγινε αναφορά στους κυριότερους πρεσβευτές του ήχου, THE BLACK ANGELS, θα ομολογήσω ότι άκουσα πολύ περισσότερο το “Mild conquest” από το “Wilderness of mirrors”, μιας και ο πρώτος μου φάνηκε πιο περιπετειώδης και ιντριγκαδόρικος, από το μακροσκελές σκοτεινό μονοπάτι του δεύτερου. Οι λάτρεις του είδους οφείλουν να κάνουν μια στάση.
7,5 / 10
Νίκος Ζέρης
