Έφτασε λοιπόν το δεύτερο άλμπουμ αυτού του Αθηναϊκού power groove rock trio που αποτελείται από τους Σπύρο Γεωργαντά (φωνή/κιθάρα), Νίκο Χαλκούση (μπάσο/φωνή) και Ερωτόκριτο Κολαΐτη (τύμπανα), οι οποίοι προηγουμένως είχαν παίξει σε μπάντες όπως LUCKY FUNERAL, BLAME KANDINSKY και THE ANDROMEDA MOVEMENT, και που πήραν το όνομά τους από την διάσημη λαβή που χρησιμοποιούσε ο Dr. Spock (Star Trek), λεγόμενη “Vulcan Pinch”, και προκαλούσε την απώλεια των αισθήσεων του όποιου κακού, πιέζοντας σαν τανάλια ένα νεύρο στη βάση του λαιμού ή του σβέρκου του, αν και δεν θυμάμαι καλά που ακριβώς (τώρα γιατί από “Pinch” έγινε “Itch”, μόνο αυτοί το ξέρουν).
Αντίθετα όμως από την «Βουλκανική λαβή», τα αποτελέσματα της ακρόασης αυτού του δίσκου, μόνο κατατονικά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Από τις πρώτες νότες του πρώτου κομματιού, “Wasted”, συνειδητοποιούμε ότι δεν έχουν καμιά όρεξη να χάσουν χρόνο και μπαίνουν κατευθείαν στο ψητό: ροκ υψηλών οκτανίων και πολυβιταμινικό που μας φέρνει στο νου μπάντες όπως HELMET, QOTSA, FOO FIGHTERS, ROYAL BLOOD ή DANKO JONES.
“Perfect Life”, “Now or Never”, “Is It Happening” (με ενδιαφέρουσα δεύτερα φωνητικά που μου θυμίζουν μέχρι τους BEATLES), “Liars and Betrayers” και “Chained Freedom” ακολουθούν πολύ επιτυχημένα την συνταγή, αν και προσωπικά, προτιμώ τα, ας πούμε, πιο groovy “Addicted to the Dark” και “The Way” καθώς και το “So Cold” με τα μυστηριώδη ή ατμοσφαιρικά, αν θέλετε, δεύτερα φωνητικά, και το “Drowing”, που κλείνει τον δίσκο με ήχους πιο alternative/grunge.
Ένας δίσκος που ακούγεται με την μια, αφού είναι σύντομος και to the point και που σίγουρα θα ακούγεται ακόμα καλύτερα παιγμένος ζωντανά επί σκηνής. Προσωπικά, ανυπομονώ να το δω αυτό γιατί είμαι πεπεισμένος ότι στα live της, αυτή η μπάντα θα σαρώνει.
8,5 / 10
Γιώργος Γκούμας
