a
Είναι εντυπωσιακό, πως κάποιες φορές παρατηρείς τόσο έντονα ένα συγκρότημα να εξελίσσεται, να ωριμάζει και να χαράζει την δική του πορεία πάνω στα πεντάγραμμα. Μια από εκείνες τις φορές, είναι και τούτη εδώ με τους THEIR METHLAB να κυκλοφορούν επιτέλους το ντεμπούτο δίσκο τους, και να δικαιώνουν τις προσδοκίες αυτών που τους ακολουθούν, ήδη από το πρώτο τους Ep που είδε το φως της δημοσιότητας το 2013. Η προσωπική επαφή με την μπάντα έρχεται το 2017, όπου σε εκείνο το εκπληκτικό live μαζί με τους TOUNDRA (μπάντα εξόχως συγγενής μουσικά), πραγματικά κέντρισε (και κέρδισε) το ενδιαφέρον μου.
Πηγαίνοντας πίσω στο 2013, με την πρώτη ομότιτλη κυκλοφορία, οι THEIR METHLAB παρουσιάστηκαν στο κοινό αρκετά φορτσάτοι, με πολλά γκάζια για post rock/metal συγκρότημα και συνθέσεις αρκούντως ρυθμικές, με το ύφος να αγγίζει σε πολλά σημεία τα όρια του prog. Μεγάλη επιρροή; Αναμφίβολα οι βετεράνοι του είδους RUSSIAN CIRCLES έχουν αφήσει το εντύπωμα τους στην μουσική των THEIR METHLAB, ενώ και το γεγονός ότι αποτελούνται κι από το ίδιο σχηματισμό στο line up, το απλό, αλλά δυνατό, μπάσο τύμπανα κιθάρα, νομίζω ότι λέει πολλά για τις ομοιότητες.
Αφήνοντας όμως πίσω το παρελθόν ας περάσουμε στο σήμερα, καθώς το “The Last Second” βρίσκεται ήδη από τον Φεβρουάριο στον “αέρα” του διαδικτύου και μπορεί κανείς να το απολαύσει είτε στο bandcamp είτε στο spotify, ενώ από ότι διαβάζω θα υπάρξει και hardcopy σε cd και βινύλιο για τους φανατικούς. Η μπάντα μας έρχεται από τα Γιάννενα, ενώ τα τελευταία χρόνια προβάρει στα Σεπόλια της Αθήνας, άρα δικαίως μπορούμε να τους “κλέψουμε” και να μιλήσουμε για αναζωογόνηση της Αθηναϊκής post rock σκηνής. Διότι πραγματικά μετά από αρκετά χρόνια ακούμε ένα μουσικό τρίο να παίζει τα βασικά, αλλά με έναν εθιστικό (για το αυτί) τρόπο. Το συγκρότημα καταφέρνει να κρατήσει μια απόλυτη ισορροπία μεταξύ των heavy και των μελωδικών στοιχείων, όχι μόνο μέσα στο ίδιο δίσκο, αλλά ακόμα και στο ίδιο κομμάτι. Θα έλεγα ότι η μπάντα, κρατώντας τα βασικά στοιχεία που μας παρουσίασε πριν μερικά χρόνια, εμπλουτίζει τον ήχο της, τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποσότητα. Διότι ο δίσκος διαθέτει σπουδαία παραγωγή, που δίνει μια άλλη χροιά στο συνολικό άκουσμα, ενώ η αναφορά στην ποσότητα σχετίζεται με τα επάλληλα riffs που σκίζουν τον αέρα.
Δεν ξέρω τι άλλο χρειάζεται κάποιος για να πεισθεί ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μιας πρώτης τάξεως κυκλοφορία; Ίσως και μόνο η ακρόαση του εξαιρετικού “Muktuk” να είναι αρκετή ώστε οι οπαδοί της σκηνής να στρέψουν τα αυτιά τους προς το “The Last Second”.
8/10
Νίκος Ζέρης
