Mε αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου τους live δίσκου μετά από πολλά χρόνια καριέρας, ο Andy Cairns, κιθαρίστας/ τραγουδιστής και γενικότερα αρχηγός των THΕRAPY?, επικοινώνησε μαζί μας για να μας πει μερικά πράγματα για αυτή την νέα τους δουλειά και όχι μόνο.
“We’re here to the end”, η πρώτη σας live κυκλοφορία μετά από 20 χρόνια. Πώς και γιατί αποφασίσατε να κυκλοφορήσετε αυτόν τον δίσκο τώρα;
To σκεφτόμαστε εδώ και πολύ καιρό αλλά πάντα λέγαμε ότι δεν ήταν η κατάλληλη εποχή.Tον τελευταίο καιρό κάναμε πολλά special shows και παίξαμε κομμάτια από όλη μας την καριέρα, γεγονός που μας ευχαρίστησε ιδιαίτερα.
Έχεις δίκιο, ο δίσκος έχει 36 κομμάτια, πραγματικά από όλη σας την πορεία σαν μπάντα. Θεωρείς ότι αυτός ο διπλός δίσκος θα μπορούσε να συστηθεί και σαν ένα άτυπο best of των ΤΗΕΡΑRY;
Ναι, και επίσης πιστεύω ότι μερικά κομμάτια εδώ μέσα ακούγονται καλύτερα από τις αρχικές ηχογραφήσεις. Το “Sprunge”και το “Our white noise” είναι τέτοια παραδείγματα.
Παίξατε τρείς νύχτες στο Water Rats club του Λονδίνου, από τις οποίες και επιλέξατε τα κομμάτια. Είχατε μια μεγάλη λίστα και επιλέξατε κάποια από αυτά, πώς έγινε η επιλογή των τραγουδιών;
Είχαμε για την ακρίβεια 40 κομμάτια στο setlist που θέλαμε να παίξουμε, με τρία διαφορετικά setlists κάθε βραδιά. Σε δύο από αυτά υπήρξαν κάποια τεχνικά προβλήματα και σε άλλα δύο δεν μας άρεσε η απόδοσή μας, οπότε αποφασίσαμε να μην τα συμπεριλάβουμε στον δίσκο και καταλήξαμε με αυτά τα 36 κομμάτια.
Έχετε κυκλοφoρήσει πολλούς studio δίσκους και αρκετά eps, πώς προκύπτει κάθε φορά σε κάθε περιοδεία το setlist, μιας και υπάρχουν τόσο τα καινούργια όσο και τα κλασσικά κομμάτια που πρέπει να παιχθούν. Πόσο εύκολη είναι για εσάς η επιλογή των τραγουδιών;
Είναι πάντα δύσκολο. Στην τελευταία περιοδεία μας αποφασίσαμε να παίζουμε όλα τα κομμάτια τους τελευταίου μας δίσκου “Crooked timber” και πρέπει επίσης να παίξεις και κομμάτια που θέλει ο κόσμος σαν τα “Nowhere”, “Sprunge”και “Screamager”. Πρiν την τελευταία περιοδεία μας, αποφασίσαμε να παίξουμε δύο κομμάτια από κάθε δίσκο, και έτσι φτάσαμε στα 36 που κυκλοφόρησαν και στον πρόσφατο live.
Δεν ξέρω για τους THERAPY?, αλλά υπάρχουν σχήματα που ο κόσμος πηγαίνει στις συναυλίες τους για να ακούσει τα “παλιά και αγαπημένα” κομμάτια τους.
Αυτό συμβαίνει και σε εμάς, εξαρτάται από το που παίζουμε. Υπάρχουν χώρες που οι THERAPY είναι πιο δημοφιλείς από κάποιες άλλες, σε αυτές που δεν είμαστε και πολύ γνωστοί ο κόσμος θέλει να ακούσει κομμάτια από τα πιο γνωστά μας άλμπουμ (“Infernal love”, “Teethgrinder”) και υπάρχει νόημα γιατί πρέπει σε κάποιους που δεν σε βλέπουν συχνά να τους δώσεις την ευκαιρία να ακούσουν τα αγαπημένα τους κομμάτια. Άλλωστε ο κόσμος πληρώνει για να μας δει και θέλει να ακούσει κομμάτια που αγαπάει και όχι αυτά που δεν γνωρίζει. Από την άλλη όμως, σε χώρες που παίζουμε συχνά ο κόσμος ζητά να ακούσει και τα καινούργια μας κομμάτια μαζί με τα παλιά φυσικά, εξαρτάται πάντα από το που παίζεις όπως είπα και στην αρχή.
Ο δίσκος λέγεται “We’re here to the end”. Θέλετε να δηλώσετε κάτι με τον συγκεκριμένο αυτόν τίτλο;
Σημαίνει ότι αυτός που έρχεται σε μια συναυλία μας και είναι οπαδός θα μείνει μέχρι το τέλος της συναυλίας, σαν σχήμα θέλουμε να πούμε ότι είμαστε 20 χρόνια εδώ και θα παραμείνουμε μέχρι εμείς να αποφασίσουμε να σταματήσουμε, κανένας δεν αποφασίζει εκτός από εμάς. Άλλωστε θα βρεις πολλούς οπαδούς μας που έχουν τα δικά τους συγκροτήματα πια.
Όταν ξεκινήσατε στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 τους THERAPY?, πιστεύατε ότι θα είχατε μια πορεία που θα κρατούσε για 20 και πλέον χρόνια;
Kαθόλου και ο λόγος που κρατήσαμε όλα αυτά τα χρόνια ήταν ότι ποτέ δεν είχαμε εφήμερη επιτυχία. Ξεκινήσαμε το 1989, το line up σταθεροποιήθηκε το 1990 και η ευτυχία ήρθε με το “Troublegum” τέσσερα χρόνια αργότερα. Όλα αυτά τα χρόνια μέχρι το “Troublegum” προσπαθούσαμε σκληρά, η επιτυχία δεν ήρθε έξι μήνες μετά το ξεκίνημα μας όπως συμβαίνει με πολλά σχήματα του σήμερα.
Πρόκειται να κυκλοφορήσετε τις τρείς αυτές συναυλίες σε DVD, μιας και τα DVD’s είναι πολύ δημοφιλή τα τελευταία χρόνια και ο κόσμος αντιδρά θετικά απέναντί τους.
Νομίζω ότι ένα DVD θα πρέπει να έχει κομμάτια από διάφορες συναυλίες σε διαφορετικά πάντα μέρη. Ξέρω ότι η εταιρία που είμαστε τώρα έχει ηχογραφήσει κάποιες συναυλίες μας το προηγούμενο καλοκαίρι, και μάλλον θα υπάρξει κάποιο πλάνο στο μέλλον για να κυκλοφορήσει κάποιο DVD από τις εμφανίσεις αυτές.
Πώς νομίζεις ότι ο κόσμος αντιδρά πια στους live δίσκους; Πιστεύεις ότι δεν είναι όπως στο παρελθόν που ο κόσμος περίμενε την αγαπημένη του μπάντα να κυκλοφορήσει έναν live δίσκο; Τώρα με το internet ο κόσμος μπορεί να σε δει την οποιαδήποτε συναυλία την επόμενη κιόλας ημέρα, και όσες φοράς θέλει, άμεσα και γρήγορα…
Γι’αυτό και εμείς βάλαμε 36 κομμάτια, ώστε αν κάποιος ενδιαφέρετε να το αγοράσει να βρει μέσα πολλά κομμάτια, δεν θα είχε νόημα να κυκλοφορούσαμε έναν δίσκο με 12 κομμάτια π.χ, θα ήταν χάσιμο χρόνου. Δεν απευθύνεται στους σκληροπυρηνικούς οπαδούς μόνο, ελπίζω ότι και ένας νεαρότερος οπαδός που μας ανακάλυψε τελευταία θα ενδιαφερθεί για αυτόν. Έχεις δίκιο πάντως, εγώ θυμάμαι το “Live and dangerous” των ΤΗΙΝ LIZZY, το “It’s Alive” των RΑΜΟNES, το “No sleep til’ hammersmith” των
MΟΤΟRHEAD, περιμέναμε αυτούς τους δίσκους και είμαστε ενθουσιασμένοι. Παίζουμε συναυλίες τώρα στο Λονδίνο και ο κόσμος μπορεί να τις δει γρήγορα πια στο you tube (γέλια).
Oι ΜΟΤΟRΗΕΑD πήγαν και στο Νο 1 της Βρετανίας με αυτό το live. Άλλες εποχές…
Ακριβώς όλοι ήταν πολλοί ενθουσιαμένοι τότε, και τα live κυκλοφορούσαν με τις bootleg κασέτες. Μου αρέσει παρεμπιπτόντως τελευταία μια μπάντα από το Seatlle, οι MURDER CITY DEVILS, o ήχος τους είναι πολύ ωμός και για να γυρίσουμε στην αρχική κουβέντα, σίγουρα τα πράγματα δεν είναι όπως κάποτε.
Ποια νομίζεις ότι είναι τα 3 πιο δημοφιλή κομμάτια από το ρεπερτόριο των ΤΗΕRΑPY?, σύμφωνα με την ανταπόκριση που λαμβάνεις από το κοινό;
Το “Nowhere” από το “Troublegum” που είναι πιασάρικο, αρκετά μελωδικό και punky και πάντα ακούγεται πολύ καλά. Επίσης ένα κομμάτι από τις πρώτες μας ηχογραφήσεις το “Potato junkie” που το ρεφρέν του “James Joyce is fucking my sister” αρέσει στο κόσμο να το τραγουδά, υποθέτω το “Εxiles” από τον τελευταίο μας δίσκο και σε μερικές χώρες η διασκευή του “Diane” των ΗUSKER DU.
Νομίζεις ότι ο κόσμος εκτιμά το ίδιο τα καινούργια κομμάτια όπως τα παλιά;
Εξαρτάται από τα μέρη όπου εμφανιζόμαστε. Μιας και είμαστε μπάντα που υπάρχει και παίζει χρόνια, υπάρχουν και νεότερα παιδιά που έρχονται στις συναυλίες μας και δεν είχαν γεννηθεί όταν κυκλοφόρησε το “Infernal love”. Νομίζω ότι πολλά πιο νέα παιδιά γουστάρουν κομμάτια από δίσκους σαν τα “High anxiety” και “Crooked timber” μιας και ήταν τα πρώτα αλμπουμ που άκουσαν από εμάς. Για παράδειγμα το video clip για το κομμάτι “Crooked timber” παίχθηκε και ακούστηκε πολύ.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε, περιοδεύσατε στην Ευρώπη παίζοντας ολόκληρο το “Troublegum”. Διάβασα ότι φέτος τον χειμώνα σκοπεύετε να το επαναλάβετε σε κάποιες συναυλίες. Αλήθεια πως ήταν οι αντιδράσεις του κόσμου;
Είναι σίγουρα ο πιο γνωστός μας δίσκος, οι περισσότερες συναυλίες ήταν sold out, ήταν αρκετά νοσταλγικό και πολλά από τα παιδιά που δεν μας είχαν δει στα 90’s είχαν την ευκαιρία να ακούσουν όλον τον δίσκο αυτόν. Ήταν πολύ ευχάριστα και το ευχαριστηθήκαμε και εμείς, παίζαμε τον δίσκο αυτόν ολόκληρο και μετά και κάποια από τα υπόλοιπα κομμάτια μας, παίζαμε κάθε φορά για δύο ώρες. Το καλό είναι ότι δεν
είχαμε κάποιο studio δίσκο να προωθήσουμε και έτσι το αποφασίσαμε και δώσαμε αυτές τις συναυλίες παρουσιάζοντας ολόκληρο το “Troublegum”.
Αυτήν την εποχή γράφετε κάποια καινούργια κομμάτια; Υπάρχουν κάποια πλάνα για καινούργιο δίσκο;
Ναι έχουμε γράψει δέκα κομμάτια, γυρίσαμε από τις rehersal ηχογραφήσεις την προηγούμενη εβδομάδα (σ.σ.: η συνέντευξη έγινε στις αρχές Δεκεμβρίου) και την επόμενη εβδομάδα θα μπούμε στο studio για τα drums. Κατά τα τέλη του Ιανουαρίου θα ξεκινήσουμε για τις τελικές ηχογραφήσεις.
Τα reunions είναι το νέο trend τον τελευταίο καιρό. Πώς και δεν σκέφθηκες να διαλύσεις την μπάντα και να επανέλθετε με ένα ωραίο reunion μετά από λίγο;
Θα έπρεπε να το κάνουμε πριν από πολύ καιρό αυτό, όπως πολλοί άλλοι. Είναι αστείο, πολλά σχήματα από τα 90’s διέλυσαν και πριν από μερικά χρόνια επανήλθαν, πολύς κόσμος έδειξε ενθουσιασμό και μάζεψαν και πολύ κόσμο στις συναυλίες τους. Νομίζω ότι αν οι ΤΗΕRAPY? διαλύσουν, θα διαλύσουν για τα καλά. Με τον Michael (σ.σ.: McKeenan, μπασίστα) το έχουμε συζητήσει ότι αν δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε θα διαλύσουμε και θα αφήσουμε τα πράγματα όπως είναι.
Δεν έχει σκεφτεί ποτέ να κυκλοφορήσεις ένα solo δίσκο, κάτι διαφορετικό από την μουσική των ΤΗERAPY;
Θα ήθελα να κάνω έναν solo δίσκο κάποια στιγμή γιατί πολύ από την μουσική που ακούω δεν ταιριάζει με αυτήν των THERAPY. Ακούω πολύ ανεξάρτητη μουσική, πολλά από αυτά είναι ηλεκτρονική μουσική, οπότε μόνο όταν οι ΤΗERAPY σταματήσουν να υπάρχουν θα το σκεφτόμουν.
Πώς είναι η κατάσταση στην Ιρλανδία, τώρα που η οικονομική κρίση κτύπησε και την πατρίδα σου (σ.σ.: λίγες ημέρες πριν την συνέντευξη, η Ιρλανδία μπήκε και αυτή στον μηχανισμό στήριξης και στο διεθνές νομισματικό ταμείο). Πώς τα βλέπεις τα πράγματα;
Υπάρχει κόσμος που πλούτισε τα τελευταία χρόνια και είναι εντάξει, η οικονομία όμως είναι σε άσχημη κατάσταση και πολύς κόσμος αναγκάζεται να μεταναστεύσει. Στην τελική ο κόσμος είναι που την πληρώνει κι αυτό είναι πολύ λυπηρό.
Θα έρθετε και πάλι στην Ελλάδα το καλοκαίρι, στο Rockwave…
Πάντα περνάμε καλά στην Ελλάδα γουστάρουμε πάρα πολύ που θα ξαναέρθουμε στο Rockwave Festival.
Κάτι τελευταίο που θα ήθελες να προσθέσεις.
Χαίρομαι που μιλήσαμε, ελπίζω να τα πούμε το καλοκαίρι και από κοντά.
Γιάννης Παπαευθυμίου
Δισκογραφία
Babyteeth (1991)
Pleasure Death (1992)
Nurse (1992)
Troublegum (1994)
Infernal Love (1995)
Semi-Detached (1998)
Suicide Pact – You First (1999)
Shameless (2001)
High Anxiety (2003)
Never Apologise Never Explain (2004)
One Cure Fits All (2006)
Crooked Timber (2009)
We’re Here to the End (2010)
Did you know that:
Στην πρωτη τους περοδεία στην Αγγλία το 1990, support σχήμα ήταν οι THE BEYOND, ο drummer των οποίων Neil Cooper είναι εδώ και μερικά χρόνια ο τυμπανιστής των THERAPY?.
To “Troublegum” ήταν προτεινόμενο για το mercury prize το 1994, το οπoίο τελικά κέρδισαν οι Μ PEOPLE.
Tο “Troublegum” έβγαλε επτά singles, τα πέντε από αυτά μπήκαν στο top 30 των Uk charts. Aλλες εποχές!
