Έχετε πάρει χαμπάρι ότι οι THRESHOLD υπάρχουν από το 1988 και δισκογραφούν από το 1993; Μέσα σε όλα αυτά, έχουν κυκλοφορήσει δύο live άλμπουμ, ενώ οι καμένοι (όπως κι εγώ) έχουν και δύο ακόμα live άλμπουμ, που είχαν διατεθεί για τα μέλη του fan club τους. Πραγματικά, στις ζωντανές τους εμφανίσεις, δεν θυμίζουν τυπικό prog σχήμα, αφού συνηθίζουν να εντυπωσιάζουν, με τα τραγούδια τους, λόγω των αρκετών pop επιρροών και των πολύ μελωδικών ρεφρέν τους, να τους βοηθούν πάρα πολύ στο έργο τους, με δεδομένη και την εξαιρετική τους ικανότητα στα όργανά τους (με προσωπική αδυναμία στον ντράμερ τους, Johanne James).
Καταλαβαίνω απόλυτα, ότι αν έχεις δέκα στούντιο άλμπουμ, είναι δύσκολο να διαλέξεις το set list μίας συναυλίας σου. Πόσο μάλλον όταν έχεις ήδη δύο στούντιο άλμπουμ κι έχεις αρκετές αλλαγές και στους τραγουδιστές κατά τη διάρκεια της πορείας σου. Για το “European journey”, οι THRESHOLD έκαναν μία εύκολη επιλογή, στηριζόμενοι σχεδόν εξ ολοκλήρου στα τρία πιο πρόσφατα άλμπουμ τους, που τα κυκλοφόρησαν από τη Nuclear Blast. Επιπλέον, στο “March of progress” και στο “For the journey”, στα φωνητικά ήταν ο Damian Wilson. Το θέμα για εμένα, είναι ότι ένα live άλμπουμ το βγάζεις για τους οπαδούς. Έχουν πάψει τα χρόνια που τα live άλμπουμ λειτουργούσαν ως best of και μία καλή ευκαιρία να μάθει κάποιος, ένα συγκρότημα. Σαν οπαδός των THRESHOLD, λοιπόν, θα ήθελα να ακούσω τον Wilson, να ερμηνεύει περισσότερα τραγούδια όπου στα φωνητικά ήταν ο μακαρίτης, ο “Mac”. Θα ήθελα να ακούσω παλιότερα, αγαπημένα τραγούδια, με την τωρινή σύνθεση των Βρετανών progsters και μου κακοφαίνεται που δεν παίζεται πλέον το “Paradox”.
Από την άλλη, ο ήχος και η ατμόσφαιρα του live, είναι μακράν τα καλύτερα που έχουμε ακούσει από τους THRESHOLD, όλα τα κομμάτια που ερμηνεύονται είναι καταπληκτικά και καταλαβαίνει κανείς πόσο εκπληκτικά είναι στα live κομμάτια όπως το “Slipstream”, το “Pilot in the sky of dreams”, το “Ashes” ή το “Turned to dust”. Γούσταρα πολύ που ξανάκουσα το “Part of the chaos” από το “Extinct instinct”, αλλά και το έπος “The box” και το “The hours”. Συγνώμη όμως, προτιμώ να δω επιτέλους για μία ακόμη φορά τους THRESHOLD live, όπου έχουν εξαιρετική απόδοση, από το να πάρω ένα ακόμα, διπλό live άλμπουμ, το οποίο μάλιστα επικεντρώνεται ουσιαστικά σε τρεις δίσκους, παρότι περιλαμβάνει 15 κομμάτια. Ελπίζω να μην αργήσει η στιγμή αυτή που θα τους παρακολουθήσουμε και στη χώρα μας, πέρα από τότε που είχαν έρθει στη Λάρισα…
Σάκης Φράγκος
