Ας ξεκινήσουμε λίγο διαφορετικά! To “Legends of the shire” είναι ίσως η πληρέστερη και πιο μεστή, κλασική και ώριμη κυκλοφορία των THRESHOLD.
Με τέτοια δήλωση, καταλαβαίνετε τι θα ακολουθήσει εδώ. Οι Βρετανοί αξίζουν τους επαίνους αφού καταφέρνουν όχι μόνο να επιβεβαιώνουν τον χαρακτηρισμό του καλύτερου prog metal συγκροτήματος της χώρας τους, αλλά και να εμφανίζονται συνεχώς βελτιωμένοι, κερδίζοντας τους οπαδούς τους, αλλά πάντα έτοιμοι να κάνουν και νέους.
Για πρώτη φορά μας σερβίρουν διπλό concept άλμπουμ, που βέβαια ταιριάζει με το prog χαρακτήρα τους, αλλά παράλληλα αποτελεί και μια μικρή παγίδα. Το δίδυμο Karl Groom και Richard West έξυπνα αποφεύγει να πέσει μέσα. Αντιθέτως, παραδίδουν μαθήματα του πώς γράφεται μια ιστορία, δίνοντας παράλληλα δύο concept. Από την μια έχουμε την πιο άμεση ιστορία ενός γεωργού που ξεκινά την προσπάθειά του να βγάλει καρπούς από την γη του. Από την άλλη, μια αναζήτηση για το ποιά είναι η θέση μας μέσα στον παγκόσμιο χάρτη και πως σχετιζόμαστε με τους άλλους. Πόσο πιο prog ρε παιδιά; (Κι άλλες prog επεξηγήσεις στην συνέντευξή μας με τον Karl Groom σε λίγες μέρες).
Μουσικά, έχουμε μια διαφορετική κατεύθυνση, αφού η μπάντα ακούγεται λιγότερο τεχνική, λιγότερο πολύπλοκη στις συνθέσεις της, ερχόμενη πιο κοντά στις ρίζες των μεγάλων prog συμπατριωτών τους. Αν το πρώτο single “Small dark lines” δεν συμβαδίζει με την περιγραφή μου, είναι επειδή δεν είναι αντιπροσωπευτικό όλου του άλμπουμ, αλλά δένει υπέροχα με τον ήχο των THRESHOLD που γνωρίζουμε από παλαιότερα. Υπάρχει ένα μελωδικό πέπλο, με αρκετό πιάνο (γενικά τα πλήκτρα του West είναι πιο έντονα από ποτέ) που δίνει μια σχεδόν 70’s ατμόσφαιρα στο “Legends of the shire”. Τα 5/12 των συνθέσεων ξεπερνούν τα 7 λεπτά, σε ένα άλμπουμ που διαρκεί πέραν των 82 λεπτών, γεμάτο από την μελαγχολία ελασσόνων κλιμάκων αλλά παράλληλα σε αφήνει με γλυκιά γεύση στο άκουσμά του.
Για όσους γνωρίζουν, στο μικρόφωνο έχουμε και πάλι αλλαγή σκυτάλης. Για άλλη μια φορά ο Wilson παραδίδει και για άλλη μια φορά επιστρέφει κάποιος παλιότερος. Μετά το “Psychedelicatessen” του 1994 (!!!) ο Glynn Morgan ντύνει τα τραγούδια με τη ζεστή φωνή του που δένει άψογα με την ατμόσφαιρα του άλμπουμ. Ας μην ξεχνάμε ότι για πολλούς, το πρώτο άλμπουμ του Morgan με τους THRESHOLD παραμένει η καλύτερή τους στιγμή. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως ο χαρακτήρας την μπάντας παραμένει ανεξίτηλος, ανεπηρέαστος από την αλλαγή τραγουδιστών. Σε αυτό σίγουρα καταλυτικό ρόλο παίζει η συνεργασία των αρχηγών West/Groom που ξέρουν πώς να ξεπερνούν τέτοια εμπόδια.
Μετά από πολλές ακροάσεις ο ενθουσιασμός μου δεν έχει καταλαγιάσει. Έτσι με ένα prog metal άλμπουμ ξεκίνησε εξαιρετικά η χρονιά και με άλλον ένα φαίνεται πως θα κλείσει. Οι THRESHOLD σύντομα θα περιοδεύσουν κι από τα μέρη μας, οπότε με μια τέτοια δουλειά στις αποσκευές τους, σίγουρα ενισχύουν την επιχειρηματολογία τους για το αν κανείς πρέπει να παραστεί στην εμφάνισή τους.
9 / 10
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
