Κυριακή. Ωραία μέρα για χαλάρωση, ηρεμία, να αράξεις σπίτι, να κάνεις κάτι διαφορετικό και να ξεφύγεις από τη μιζέρια της καθημερινότητας βρε αδερφέ. Προσωπικά καθόμουν αναπαυτικά στον καναπέ του σπιτιού μου και έπαιζα με το PS4 λίγο ΝBA 2k17 μέχρι να πάει η ώρα 3 και να ανηφορήσω προς τα Artworks studios για την προακρόαση του δεύτερου δίσκου των TIDAL DREAMS, “Previsor”. Το στούντιο δεν απέχει και πολύ από το σπίτι μου, οπότε μετά από έναν εξαντλητικό αγώνα εναντίον τον Miami Heat, ξεκίνησα για την παρουσίαση.
Φτάνοντας στον χώρο ήμουν μόνος μου με το συγκρότημα καθώς οι υπόλοιποι δεν ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της μπάντας. Μια μπάντας, σημειωτέον, που εκπροσώπησε τη χώρα μας στο ξακουστό Wacken Open Air πριν λίγα χρόνια και μάλιστα πάρα πολύ καλά! Το προσπερνάω και ατάραχος περνάω στην αίθουσα για την ακρόαση του δίσκου. Η μπάντα είναι πολύ ευδιάθετη οι μπύρες έρχονται και φεύγουν και ο μεζές που υπήρχε στο χώρο σύντομα έγινε αέρας.
Συνοπτικά ο δίσκος θα κυκλοφορήσει από την Underground Symphony, η ηχογράφηση του δίσκου έγινε από τον Όμηρο Κομνηνό στα Bedroom studios, η παραγωγή και η μίξη στα studio της μπάντας από τον Πάρη Βαλαδάκη και τέλος το mastering στην Αμερική.
Τι άκουσα εγώ:
A) Άκουσα ένα συγκρότημα το οποίο ξέρει για ποιο λόγο μπήκε στο στούντιο και τι ήθελε να καταφέρει βγαίνοντας από αυτό. Η μπάντα, στα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν από το ντεμπούτο της, δείχνει να έχει «χωνέψει» καλά τις επιρροές της και μας τις προσφέρει απλόχερα στο “Previsor”.
B) Το ύφος κινείται ξεκάθαρα στο power metal της δεκαετίας του ’90. Πολλά περάσματα θυμίζουν τους τιτάνες του είδους και συγκροτήματα όπως BLIND GUARDIAN, GAMMA RAY, HELLOWEEN. Δεν λείπει το επικό στοιχείο, είναι εκεί στα μέρη που χρειάζεται, ενώ μεγάλη εντύπωση κάνει η χρησιμοποίηση οργάνων όπως σκοτσέζικη και γερμανική γκάιντα (παιγμένη από το Νεκτάριο) και πυθαγόρειο (αρχαίο έγχορδο μουσικό όργανο).
Γ) Με το πρώτο άκουσμα ξεχώρισα απευθείας τρία τραγούδια που κατά τη ταπεινή μου άποψη θα εντυπωσιάσουν τον ακροατή όπως και εμένα. Το “Midnight rider” με ξεκάθαρες τις επιρροές από τα 80’s, το “Join the crusades” που είναι ένα Mid tempo τραγούδι με ήρεμες εναλλαγές και επικό refrain και τέλος το “Across the river Nile” το οποίο εντυπωσιάζει με τον ανατολίτικο χαρακτήρα του αλλά και με τους στίχους που διαπραγματεύεται (Ο Νεκτάριος μου είπε ότι είναι γραμμένο για τον πατέρα του που έχει φύγει από τη ζωή).
Αναλυτικά θα τα πούμε και με την επίσημη κυκλοφορία του δίσκου. Αυτό που εγώ αποκόμισα από αυτή την προακρόαση είναι ότι μιλάμε για ένα άλμπουμ σαφώς ανώτερο από τον προκάτοχό του που είναι ικανό να βάλει τη μπάντα σε μια τροχιά ανοδική. Είναι καλοπαιγμένο, δεν είναι τυπικό, έχει έναν αέρα και φαίνεται να βγήκε άκοπα από το συγκρότημα. Υπομονή και τα ξαναλέμε σε λίγες μέρες!
Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης
