Μπήκαμε στον Φεβρουάριο του 2019 και οι νέες κυκλοφορίες άρχισαν να έρχονται σιγά σιγά, αφού πάντα ο Ιανουάριος είναι ένας σχετικά φτωχός μήνας για τη μουσική βιομηχανία. Πέρα από αυτά που έρχονται όμως, υπάρχουν και αυτά που όλοι μας ανακαλύπτουμε τυχαία, είτε στα social media, είτε στο autoplay του Youtube. Προσωπικά, κάπως έτσι ανακάλυψα και το ντεμπούτο της σχετικά νεοσυσταθείσας Σουηδικής post-black metal μπάντας TOGETHER TO THE STARS, “An oblivion above”, το οποίο κυκλοφόρησε στα τέλη του προηγούμενου μήνα.
Από το πρώτο άκουσμα του δίσκου κολλάς. Έτσι απλά. Οι Σουηδοί έχουν δημιουργήσει ένα μελωδικότατο δίσκο, με αρκετές εναλλαγές σε ταχύτητες, ενώ τα φωνητικά του προσδίδουν μία ταιριαστή επιθετική αύρα. Δίνουν πολύ βάση στη lead κιθάρα, με μελωδικά riffs να διέπουν το άλμπουμ στην ολότητα του. Οι συνθέσεις είναι τόσο δεμένες και προσεγμένες, που δεν σε αφήνουν να ξεκολλήσεις από την ακρόαση του δίσκου. Γενικά, η lead κλέβει τη παράσταση, αφού πέρα από τις catchy μελωδίες, «ντύνει» υπέροχα όλο το δίσκο, χωρίς να επαναλαμβάνεται. Υπεύθυνος για αυτήν, όπως και για όλα τα όργανα αλλά και την παραγωγή, είναι ο νεαρός multi-instrumentalist David Steinmarck, ο οποίος κάνει έχει τρομερή δουλειά στο άλμπουμ. Τα φωνητικά του Franco Fuentes είναι πολύ καλού επιπέδου, αν και προσωπικά θα τα προτιμούσα πιο «τσιριχτά», ώστε να προσδίδουν ένα πιο «εφιαλτικό» ήχο στο “An oblivion above”. Κάποιος θα μπορούσε να τους παρομοιάσει με τους Αμερικανούς DEAFHEAVEN, αν και κατ’ εμέ έχουν πιο καλά φωνητικά και πιο ωραίες συνθέσεις. Εγώ θα έλεγα ότι ακούγονται σαν πολύ πιο ακραίοι ALCEST, αν και το instrumental “Shrine” είναι πιο κοντά στον ήχο των Γάλλων. Από τα πέντε τραγούδια του δίσκου, συνολικής διάρκειας 42 λεπτών, δύσκολα ξεχωρίζεις κομμάτι, αφού όλα είναι αξιομνημόνευτα, ωστόσο προσωπικά σπαμάρω λίγο περισσότερο το δωδεκάλεπτο “Apathy”. Κάθε φορά όμως που το ακούω, κολλάω ακόμη περισσότερο στην ολότητα του δίσκου. Η κρυστάλλινη παραγωγή, ιδιαίτερα στις κιθάρες, βοηθά πολύ στο αποτέλεσμα, σε ένα δίσκο που συνδυάζει πεσιμισμό αλλά και αισιοδοξία με έναν πολύ ωραίο τρόπο.
Το ντουέτο των TOGETHER TO THE STARS, έχει τα φόντα να φτάσει τα μεγαθήρια του είδους σε φήμη, αν συνεχίσει να κυκλοφορεί τόσο εμπνευσμένους δίσκους. Με ένα ντεμπούτο σαν το “An oblivion above”, δε ξέρω αν θα φτάσει στα αστέρια η μπάντα όπως λέει και το όνομα της, αλλά σίγουρα ταράζει τα νερά του post black και ταυτόχρονα βάζει τον πήχη ψηλά για το μέλλον. Ας ελπίσουμε να συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο.
8.5/10
Γιώργος Δρογγίτης
