Είχα ακούσει για αυτούς τους TOLEDO STEEL…προσοχή: ΔΕΝ είχα ακούσει κάποιο ολόκληρο δίσκο τους ή EP αλλά σκόρπια τραγούδια εδώ και εκεί. Να σας πω την αλήθεια, δεν με είχαν συγκινήσει και ούτε με είχαν βάλει στη διαδικασία να ψαχτώ περισσότερο μαζί τους. Οπότε, η νέα τους δουλειά “Heading for the fire” είναι ουσιαστικά η πρώτη μου εμπεριστατωμένη επαφή με το βρετανικό σχήμα. Για όσους δεν έχουν ακούσει καν το όνομα της μπάντας, να πούμε επιγραμματικά ότι είναι ενεργοί εδώ και μία δεκαετία ενώ έχουν στο ενεργητικό τους δύο άλμπουμ και ισάριθμα EP που κινούνται χοντρικά στο παραδοσιακό heavy metal.
To “Heading for the fire” δεν είναι κακό άλμπουμ. Από την άλλη, δεν είναι και τίποτα ιδιαίτερο. Θέματα και μελωδικές γραμμές που πατάνε σε MAIDEN και PRIEST αλλά και σχήματα από το χώρο του NWOTHM (π.χ. όταν πατάνε γκάζι φέρνουν στο νου μπάντες όπως οι SKELETOR και γιατί όχι τους ENFORCER του “Into the night”). Το πρόβλημα με τους TOLEDO STEEL εντοπίζεται σε τρεις παραμέτρους: α) μετριότατη παραγωγή, β) ανέμπνευστες και τετριμμένες συνθέσεις, γ) σχεδόν απαράδεκτα πρώτα φωνητικά. Τώρα, ξέρω…υπάρχουν εκείνοι που θα προσδώσουν θετικό πρόσημο σε όλα τα παραπάνω υπερθεματίζοντας μία…true και underground αισθητική. Δεν μπορώ να συμμεριστώ αυτή την άποψη ειδικά από σχήματα που δεν έχουν να παρουσιάσουν κάτι ουσιαστικό και αξιόλογο. Και δυστυχώς οι TOLEDO STEEL δεν μας παρουσιάζουν κάτι αξιόλογο με το “Heading for the fire”.
Ξέρετε…το εξόχως προβληματικό στοιχείο στην εποχή μας που κατακλύζεται από κυκλοφορίες είναι ότι υπάρχουν άπειρες μπάντες εκεί έξω που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι αδιάφορες και οι δίσκοι τους είναι καταδικασμένοι να ξεχαστούν αμέσως…αν δηλαδή, ακουστούν ποτέ!
4 / 10
Σάκης Νίκας
