Πέμπτος δίσκος για τους Σουηδούς με εμφανείς διαφοροποιήσεις από τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Από την πρώτη κιόλας ακρόαση θα αντιληφθείτε ότι κάτι ριζικό έχει αλλάξει και αυτός είναι ο τρόπος σύνθεσης. Η μετάβαση τους από τα δύο πρώτα τους album στο “Children of the night” τους έδωσε την ταυτότητα για την οποία έγιναν διάσημοι και επιβεβαιώθηκε με το εκπληκτικό “Down below” πριν 3 χρόνια. Λειτουργώντας υπό καθεστώς μη αναγνώρισης, αρκέστηκαν να ακολουθήσουν τους INSOMNIUM στην περιοδεία προώθησής του, η οποία πέρασε και από τα μέρη μας. Όσοι ήμασταν παρόντες είδαμε μια μπάντα που ήταν έτοιμη να κάνει το μεγάλο μπαμ, το οποίο διαφαινόταν να συμβεί στην επόμενη κυκλοφορία τους. Η επιλογή τους να ακολουθήσουν τους GHOST στην περιοδεία τους δεν ήταν απλά μια κίνηση στρατηγικής, αλλά ενδεικτικό στοιχείο της πρόθεσης τους να αλλάξουν ηχητική κατεύθυνση.
Στο “Down below” έδειξαν όλες τις συνθετικές αρετές που είχαν σαν ομάδα από το 2004 που ξεκίνησαν τους TRIBULATION. O Johannes Andersson στο μπάσο και τα φωνητικά με τα ακραία του φωνητικά και το κιθαριστικό δίδυμο Adam Zaars/Jonathan Hultén. Η τριάδα αυτή διαμόρφωσε το ύφος του vintage ατμοσφαιρικού rock/metal με το “Children of the night”, με το οποίο έγιναν ιδιότυποι και διαβόητοι στους ρετρολάγνους κύκλους της προηγούμενης δεκαετίας. Η τριάδα αυτή πλέον δεν υπάρχει και στη θέση του Hultén – ναι, είναι ο «αέρινος» κιθαρίστας της συναυλίας τους στο Piraeus academy – προστέθηκε ο Joseph Tholl, πρώην κιθαρίστας των ENFORCER! Όχι, στον δίσκο αυτό δεν υπογράφει τις κιθάρες, αλλά η φυγή του Hultén μάλλον δείχνει την δυσαρέσκεια του για την κατεύθυνση που πήρανε με το νέο τους album. Και ποια είναι αυτή; Κλώνος των GHOST! Θα αναρωτηθείτε άμεσα πως το αντιλαμβάνεσαι και το λες! Πρωτίστως από την απλοϊκή προσέγγιση στο rhythm section που ακολουθεί τη «λογική των GHOST. Κι αυτό είναι ένα στοιχείο που ακυρώνει όσους τους θεωρούν άδικα ως κακέκτυπο του παρελθόντος! Ειδικά αν είστε από εκείνους που είστε πολέμιοί τους, θέλω να σας δω με ποιο άλλο συγκρότημα θα παραλληλίσετε την κατεύθυνση αυτού του δίσκου. Το ζήτημα είναι γιατί το έκαναν;
Απαντήσεις δεν μπορούν να δοθούν με ειλικρίνεια από κανέναν, γιατί το κίνητρο είναι που μετράει. Οι TRIBULATION με τους δύο προηγούμενους δίσκους απέκτησαν ένα δικό τους χαρακτηριστικό ήχο, για τον οποίο απέκτησαν ορκισμένη fanbase. Αυτό, όμως, δεν ήταν αρκετό για να κάνουν το αναμενόμενο μεγάλο μπαμ, γεγονός που αναμφίβολα τους έβαλε στη διαδικασία να δουν τι πρέπει να κάνουν μετά από 16 χρόνια παρουσίας ως μπάντα και 2 φοβερών album από μεγάλη εταιρεία. Προφανώς και δεν τους αρκούσε κι έτσι μπήκαν στη διαδικασία να ακολουθήσουν τη συνταγή της επιτυχίας ενός συγκροτήματος που ανήκει στο ηχητικό target group τους. Με την περιοδεία τους με τους GHOST θαρρώ ότι μέτρησαν αντιδράσεις και είδαν αν μπορούν να ακουστούν από το κοινό τους. Το ίδιο έχει συμβεί σε πάρα πολλές μπάντες στην ιστορία της σκληρής μουσικής και δεν είναι καθόλου λάθος σαν κίνηση. Το λάθος στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι άλλαξε ριζικά η ταυτότητα τους, γεγονός αδιαμφισβήτητο από εκείνους που τους παρακολουθούσαν τα τελευταία 5 χρόνια. Και ποια ήταν τα στοιχεία αυτά; Περίπλοκες συνθέσεις με συνεχείς εναλλαγές ρυθμών και ευφάνταστων μελωδικών lead περασμάτων που κλιμακώνονταν σε κάθε τους σύνθεση! Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει στα πρώτα 7 κομμάτια του δίσκου! Καμία ανάπτυξη στα καθαριστικά θέματα, τα οποία δε χτίζονται πλέον σε πολύπλευρο rhythm section, αλλά σε έναν επαναλαμβανόμενο μονότονο ρυθμό, που κάνει άνευρες τις ιδέες τους! Ξεχάστε την ένταση και το νεύρο που είχαν στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους! Και ακούγοντάς το κατάλαβα γιατί δεν μπορώ να πάρω στα σοβαρά τους GHOST! Αυτός ο άνευρος και εκνευριστικός τρόπος εκτέλεσης μουσικών ιδεών είναι ακριβώς το σημείο που θα ξενίσει όσους τους γούσταραν πολύπλοκους, πολυεπίπεδους και διαφορετικούς συνθετικά από κομμάτι σε κομμάτι! Αν όλα αυτά σας φαντάζουν υπερβολικά, τότε σας προτρέπω να συγκρίνετε τις πρώτες 7 συνθέσεις με τις 3 τελευταίες. Αν μου έλεγε κάποιος ότι αυτά τα κομμάτια είναι διασκευές σε συνθέσεις των GHOST ειλικρινά θα τον πίστευα. Κυριολεκτικά είναι η νύχτα με τη μέρα! Σε αυτά τα τραγούδια παρουσιάζονται με το προσωπικό τους ύφος, χωρίς βέβαια να εξελίσσουν τις ιδέες τους ούτε στο ελάχιστο! Προσωπικά μου κακοφάνηκε που στο “Inanna” έχουν ένα από τα πιο πωρωτικά θέματα προς το τέλος του κομματιού και δεν υπάρχει κλιμάκωση του;
Αυτοί είναι οι TRIBULATION του 2021! Όσοι ανήκετε σε αυτούς που τους αρέσουν οι GHOST, τότε θα είστε σε θέση να βρείτε άκρως ενδιαφέρον αυτό το δίσκο. Όσοι ανήκετε στους πολέμιους των GHOST, θα βρεθείτε στη δύσκολη θέση να ακούσετε ένα συγκρότημα που ακολουθεί τις επιταγές τους. Τη χειρότερη θέση, όμως, θαρρώ έχουν όσοι τους ακολουθούσαν ό,τι έκαναν μέχρι τώρα! Πολύ φοβάμαι πως αυτοί θα τους γυρίσουν την πλάτη. Και το πιστεύω όχι γιατί οι συνθέσεις είναι ανέμπνευστες ή υπεραπλουστευμένες για τα δεδομένα τους. Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι οι, μέχρι τώρα, fans τους είχαν εκτιμήσει την ικανότητα τους να παρουσιάζονται ξεχωριστοί σε όλα τα επίπεδα. Θα ενοχληθούν αφού το μόνο που λείπει, είναι ένα sticket του τύπου «GHOST για τους ακραίους»! Σε όποια πλευρά και να ανήκετε, ένα είναι σίγουρο: Ο δίσκος αυτός δεν έχει τον αυθορμητισμό και την προσωπική ταυτότητα που είχε μέχρι και πρόσφατα αυτή η μπάντα! Και όποιος δεν το βλέπει είτε εθελοτυφλεί, είτε είναι κολλημένος με τους GHOST και βρήκε έναν σημαντικό λόγο για να του αρέσουν.
6 / 10
Λευτέρης Τσουρέας
