a
“The album will be extremely colourful. And all of these colours will be dark.” Tom G Warrior (HELLHAMMER, CELTIC FROST, APOLLYON SUN, TRIPTYKON).
Το “Melana chasmata” είναι η δεύτερη δισκογραφική δουλειά των TRIPTYKON και, όπως όλα τα project του Tom G. Warrior, είτε θα τo λατρέψεις είτε θα τo μισήσεις. Δεν έχει μέσες αντιδράσεις, γιατί η μουσική του δεν προσεγγίζει ούτε ικανοποιεί τους πάντες. Όταν πίσω από μια μπάντα είναι ένα άτομο, που έχει επηρεάσει τον ακραίο ήχο, όπως ο Tom G. Warrior, οι προσδοκίες είναι πολλές, για άλλη μια φορά όμως, κατάφερε να μας εντυπωσιάσει.
Σίγουρα αυτός ο δίσκος είναι ιδιαίτερος και κατά τη γνώμη μου, παιδί των TRIPTYKON. Σαφώς και έχει χαρακτηριστικά και μουσικούς χρωματισμούς από CELTIC FROST, κάτι που είναι αναμενόμενο και επιθυμητό, αλλά έχει τον χαρακτήρα των TRIPTYKON. Αν κάποιος περιμένει να ακούσει αναπαραγωγές των παλαιοτέρων άλμπουμ, θα απογοητευτεί. Μετά από τη δεύτερη ακρόαση αυτό που μπορώ να πω στα σίγουρα, είναι ότι το “Melana chasmata” συνδέεται με το “Eparistera daimones”.
Το πρώτο κομμάτι, “Tree of suffocating souls”, σου δίνει την αίσθηση ότι γραφτήκαν πρώτα οι στίχοι και μετά η μουσική. Η εισαγωγή του είναι κάτι που δεν περιμένεις, θα μπορούσε να είναι μουσική για να πλαισιώσει κάποιο θεατρικό μονόλογο, σε καθηλώνει να δώσεις σημασία στον στίχο και στις εναλλαγές των φωνητικών. Από το “Boleskine House” έως το “Waiting”, δηλαδή 8 κομμάτια, οι εναλλαγές είναι συνεχείς, δεν είναι τίποτα αναμενόμενο ή συνηθισμένο και το μόνο σίγουρο είναι ότι βυθίζεσαι στην απόγνωση, στο μίσος, στην οργή, σε μια ατέλειωτη θλίψη, και εσύ συμβιώνεις και ταυτίζεσαι με πράγματα που δεν έχεις ζήσει… Μάλλον αυτό είναι “μαύρη μαγεία”.
Αυτός ο δίσκος μας συστήνει ουσιαστικά τους TRIPTYKON και τις προοπτικές που έχουν ως μπάντα. Στο “Eparistera daimones” είναι εμφανές ότι δοκιμάζουν τον ήχο τους και φτιάχνουν μια μουσική ταυτότητα, στο “Melana chasmata” όμως είναι πλέον μια ομάδα και το αποτέλεσμα είναι κοινή προσπάθεια, δίνοντας μία καινούργια πνοή στο υλικό τους. Είμαι σίγουρη ότι τα “Monotheist”, “Eparistera daimones” και “Melana chasmata” θα επηρεάσουν την σκηνή περισσότερο με την πάροδο του χρόνου. Θεωρώ ότι αποτελούν την αρχή για ένα εξελιγμένο κράμα στον extreme ήχο. Ίσως να είμαι λάθος, ο χρόνος θα δείξει. Tο σίγουρο είναι ότι αυτός ο δίσκος είναι ήδη στη λίστα με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς για μένα.
9 / 10
Έλενα Βασιλάκη
