Είναι αυτό που είναι κι όποιος γουστάρει
Για το 5ο συνολικά άλμπουμ της καριέρας τους, οι metallers από τη Florida των Ηνωμένων Πολιτειών, βρέθηκαν σε βαθιά περισυλλογή. Το “In waves” δεν περιλαμβάνει απλά το πιο φιλόδοξο υλικό της μπάντας, αλλά εκπλήσσει ταυτόχρονα με το συνολικό του concept. Ο frontman Matt Heafy δείχνει αρκετά ενθουσιασμένος με το τελικό αποτέλεσμα, κυρίως όμως με τους νέους ορίζοντες, που ανοίγονται για τους TRIVIUM.
Matt, για την προώθηση του “In waves” βρέθηκες πριν λίγο καιρό στην Ιαπωνία δίνοντας συνεντεύξεις και μιλώντας στον τύπο. Τι εντυπώσεις αποκόμισες από το ταξίδι αυτό;
Όταν ο σεισμός και το τσουνάμι, που ακολούθησε, κατέστρεψαν μεγάλο μέρος της χώρας, προσπάθησα απευθείας να έρθω σε επαφή μέσω e-mail με τους εργαζόμενους της εταιρείας μου εκεί, όλους τους φίλους και τους συγγενείς μου. Γνώριζα ότι ήταν καλά στην υγεία τους, αλλά δεν είχα την παραμικρή ιδέα σε τι κατάσταση ήταν ψυχολογικά. Μπορώ να σε διαβεβαιώσω όμως, μετά το ταξίδι αυτό, ότι με εντυπωσιάζει το γεγονός πως οι συνέπειες της καταστροφής αυτές είναι με το ζόρι ορατές. Όλα έχουν επιστρέψει στους κανονικούς ρυθμούς τους εδώ και πολύ καιρό. Είναι σαν να μην συνέβη ποτέ, είτε το πιστεύεις είτε όχι.
Δεν είσαι απλά μισός Γιαπωνέζος, αλλά στο παρελθόν έχεις ξεκαθαρίσει αρκετές φορές σε συνεντεύξεις σου, πως η γιαπωνέζικη κουλτούρα και φιλοσοφία σε εξιτάρουν και σε έχουν επηρεάσει ως προσωπικότητα σε μεγάλο βαθμό.
Η οικογένεια της μητέρας μου συνεχίζει να μένει στην Ιαπωνία, οπότε τα δεσμά μου με τη χώρα είναι ισχυρά. Είμαι μισός Γιαπωνέζος και κατά το ένα τέταρτο έχω γερμανικές και ιρλανδικές ρίζες. Εκτός όμως από μερικές λέξεις, δεν γνωρίζω γιαπωνέζικα. Όταν ήμουν μικρός μιλούσε η μητέρα μου με εμένα στα γιαπωνέζικα, όταν πήγα ωστόσο στο σχολείο ξέχασα όλο το λεξιλόγιο. Στο αμερικανικό σχολείο διδάσκεται δυστυχώς μονάχα μία γλώσσα, διαφορετικά θα ήθελα ευχαρίστως να παρακολουθήσω και μαθήματα ιαπωνικών.
Ας μιλήσουμε για το νέο δίσκο. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες σας, τη φορά αυτή χρειαστήκατε περίπου 3 χρόνια προκειμένου να επιστρέψετε. Επρόκειτο για μία συνειδητή απόφαση ή το θέμα με τη θέση του ντράμερ σας καθυστέρησε αρκετά;
Όχι, το χρονικό κενό δεν έχει καμία σχέση με την αποχώρηση του Travis Smith. Είχαμε ήδη αποφασίσει να δουλέψουμε το συγκεκριμένο δίσκο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Ένα μέρος των κομματιών γράφτηκε πριν περίπου 1,5 χρόνο, ενώ μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι το artwork δουλευόταν για έναν ολόκληρο χρόνο. Ο κόπος και το άγχος μας ωστόσο αποπληρώθηκαν. Είμαστε της γνώμης, πως το “In waves” είναι ξεκάθαρα το καλύτερό μας άλμπουμ μέχρι σήμερα.
Πιστεύω, πως είναι πασιφάνες σε κάθε ακροατή, πως τα μελωδικά μέρη του “In waves” είναι από τα πιο μελωδικά, που έχετε ποτέ συνθέσει, ενώ αντιστοίχως τα ακραία είναι πραγματικά ακραία.
Ακριβώς αυτό ήταν το σχέδιό μας (γέλια). Αυτή τη φορά δεν δώσαμε τόσο μεγάλο ειδικό βάρος στην τεχνική και στα παιξίματα. Κοιτάξαμε τα κομμάτια ως ξεχωριστές οντότητες, πράγμα που μας ανάγκασε αρκετές φορές ορισμένα μέρη να αφαιρεθούν μέσα από τις συνθέσεις προκειμένου αυτές να αναπνεύσουν καλύτερα. Μερικές φορές η μαγεία ενός κομματιού κρύβεται στην απλότητά του. Θεωρώ ότι αυτό ήταν ένα πολύ μεγάλο βήμα για εμάς, αφού στη metal σκηνή, ως γνωστόν, οι περισσότεροι ενδιαφέρονται να παίξουν όσο πιο γρήγορα και πιο σκληρά γίνεται. Εμείς θέλουμε να δείξουμε ότι δύο απλά καλά riffs μπορούν να έχουν την ίδια επίδραση με μία σειρά από επιθετικά μέρη. Ταυτόχρονα αισθάνομαι πολύ περήφανος για το εξώφυλλο του δίσκου. Δεν γουστάραμε ένα από τα τυπικά metal θέματα, κάτι κομπιουτερικό με σφαγμένα μέλη κλπ. Το ίδιο ισχύει και για τα videos, που γυρίσαμε και θα γυρίσουμε για το “In waves”. Είναι τρομερά βαρετό να παρακολουθεί κάποιος τη μπάντα είτε να παίζει και καλά ζωντανά, είτε μέσα σε ένα strip club. Συνεργαστήκαμε με διαφορετικών ειδών καλλιτέχνες, οι οποίοι από την πλευρά τους μας βοήθησαν να δημιουργήσουμε αυτό το ξεχωριστό concept για το “In waves”. Τα νέα μας βίντεο είναι σαν σύντομες ταινίες, όπως θα διαπιστώσεις. Προσπαθήσαμε σκληρά να ξεφύγουμε από τα στεγανά του metal σ’ αυτόν τον τομέα και να πάμε παραπέρα. Πιστεύω ότι είναι ενδιαφέρον να προσέξει κανείς όλες τις πτυχές της δουλειάς μας.
Τι σας ενέπνευσε ή τι σας οδήγησε σ’ αυτό το μεγάλο βήμα;
Το δρόμο μας έδειξαν οι μπάντες του ανεξάρτητου ήχου, οι οποίες εδώ και χρόνια επέλεξαν μία πιο καλλιτεχνική προσέγγιση του θέματος από τις metal.
Φυσικά μ’ αυτήν την επιλογή δίνεται πάτημα σε όσους δεν σας συμπαθούν, για εύκολη και σκληρή κριτική.
Σίγουρα! Με τα συγκεκριμένα άτομα και φαινόμενα παλεύουμε και πολεμάμε από τις ημέρες του ντεμπούτου μας. Δεν είναι κάτι καινούργιο για εμάς (γέλια). Μην ξεχνάς όμως, ότι όλοι αυτοί βασίζονται στην ανωνυμία και αναρχία του διαδικτύου για να κάνουν την κριτική τους και μία σοβαρή μπάντα δεν επιτρέπεται να επηρεάζεται από οποιοδήποτε σχόλιο. Δεν μπορώ να αναρωτιέμαι πώς θα αντιδράσουν αυτοί κάθε φορά, που συνθέτω ένα κομμάτι. Θα ήταν λάθος. Η metal σκηνή βρίσκεται τη στιγμή αυτή σ’ ένα τέλμα και χρειάζεται ένα σοκ. Σχεδόν δεν υπάρχουν νέες μπάντες, οι οποίες να προσπαθούν να κάνουν κάτι νέο. Και μιλάμε για το heavy metal, ας μην το ξεχνάμε αυτό. Για εμένα η rock μουσική σήμαινε πάντα επανάσταση, αντίθεση στο φυσιολογικό και δεδομένο. Σήμερα έχω την αίσθηση ότι η συγκεκριμένη αντίληψη έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Τα περισσότερα συγκροτήματα ρισκάρουν ελάχιστα και προτιμούν επιτυχημένες συνταγές και την ηρεμία της ασφάλειας.
Την οποία οι metal ακροατές από την πλευρά τους αισθάνονται οικεία.
Δεν έχω κάποιο πρόβλημα μ’ αυτό. Περισσότερο μ’ ενοχλεί όταν οι ακροατές τραβάνε μία κόκκινη γραμμή και ακούνε μονάχα ένα είδος metal, σνομπάροντας τα υπόλοιπα. Δέχομαι το γεγονός ότι κι εγώ ως 15χρονος black metaller το ίδιο έκανα, έξω όμως από τα όρια της συγκεκριμένης σκηνής υπάρχουν τόσα καλά πράγματα να ανακαλύψει και να ακούσει κάποιος. Μου θυμίζει κατά κάποιον τρόπο τη νοοτροπία ορισμένων αμερικανικών σχημάτων. Όταν περιοδεύουν στην Ευρώπη, αντί να δοκιμάσουν το ντόπιο φαγητό, προτιμούν να πάνε στα McDonalds ή στα Burger King. Εκεί γνωρίζουν τι τους περιμένει, τι θα φάνε και τι γεύση θα έχει, ποτέ δεν πρόκειται όμως να γνωρίσουν κάτι νέο. Όταν συνθέταμε το “In waves” μεγάλη πηγή έμπνευσης για εμάς ήτανε όλες οι ταινίες του David Lynch και του Lars Von Trier. Ένας φίλος φωτογράφος, ο οποίος είχε σπουδάsει κινηματογραφία στο παρελθόν, μας έδειξε ουσιαστικά το δρόμο. Μπορείς να βρεις στοιχεία από τις ταινίες τους στα κομμάτια μας, στο artwork, στα βίντεο και στις φωτογραφίες μας. Οπότε θα με ρωτούσε λογικά κάποιος και για ποιο λόγο επέλεξα να κόψω τα μαλλιά μου (γέλια).
Ακριβώς. Για ποιο λόγο τελικά το έκανες αυτό;
Διότι κάποιος δεν χρειάζεται μακριά μαλλιά για να παίξει metal. Και διότι δώρισα τα μαλλιά μου σε μια εταιρεία, η οποία κάνει περούκες για παιδιά με καρκίνο (www.locksoflove.rog). Αυτοί έχουν μεγαλύτερη ανάγκη τα μαλλιά μου από εμένα ξέρεις. Ακόμη κι αν έχουμε δώσει μεγάλο βάρος στην παρουσίαση του “In waves”, στην εμφάνισή μας επάνω στη σκηνή και το στήσιμό μας, στην αισθητική των TRIVIUM, είναι το ίδιο, αν τραγουδάω με μακριά ή με κοντά μαλλιά. Από την άλλη δεν θα ήθελα ο κόσμος να ρίξει όλο το βάρος στο concept, να μπερδευτεί και να μην ασχοληθεί με τα κομμάτια του δίσκου. Είναι θέμα του κάθε ακροατή το πόσο βαθιά στο concept του “In waves” επιθυμεί να εισχωρήσει. Εγώ ως ακροατής και οπαδός, έδινα πάντα το μεγαλύτερο βάρος μονάχα στα κομμάτια. Όταν γούσταρα τρελά τα κομμάτια, τότε μόνο ήθελα να μάθω τα πάντα για το συγκεκριμένο σχήμα.
Οπότε υπάρχει λόγος, που δεν επιθυμείς να αναλύσεις στιχουργικά το κάθε κομμάτι ξεχωριστά, αφού ο κάθε ακροατής θα έχει τη δική του εξήγηση γι’ αυτά που ακούει και συμβαίνουν.
Χαίρομαι ήδη και ανυπομονώ για την ανάλυση, του κάθε φίλου των TRIVIUM. Θα είναι ενδιαφέρον να διαπιστώσω, πώς αντιλαμβάνονται οι οπαδοί τους στίχους μας. Όταν ο καλλιτέχνης, ο οποίος σχεδίασε το εξώφυλλό μας, μου το παρουσίασε, τον ρώτησα τι τελικά απεικονίζει αυτή η εικόνα. Η απάντησή του ήταν, «είναι αυτό, που είναι» και έκανε μια περίεργη γκριμάτσα ενόχλησης. Στη συνέχεια, με τη σειρά μου, εμπνεύστηκα από τη φιλοσοφία αυτή και μπορώ να σου πω ότι ευχαριστήθηκα την ελευθερία μου.
Επιθυμία σας είναι να σχηματίσει ο κάθε ακροατής τις δικές του εικόνες μέσα στο μυαλό του.
Ακριβώς! Αυτό είναι το σημαντικότερο. Ο κόσμος οφείλει να αναρωτηθεί προς ποια κατεύθυνση μια ιστορία, που διηγούμαι, μπορεί να εξελιχθεί και τι στο διάολο τελικά σημαίνει. Οπότε δεν χρειάζεται λεξικό γι’ αυτό, απλά συγκέντρωση και λίγη φαντασία.
Πρόσφατα δήλωσες σε μια συνέντευξή σου, πως το “In waves” δεν θα ήταν δυνατόν να δημιουργηθεί με τον Travis ως ντράμερ. Για ποιο λόγο; Δεν ήταν τεχνικά αρκετά καλός για να παίξει αυτά που θέλατε ή δεν είχε όρεξη να κινηθεί σε νέα ηχητικά μονοπάτια;
Θα φτάσω μέχρι το σημείο να πω, ότι εφόσον παρέμενε ο Travis στη μπάντα, πιθανότατα θα είχαμε ήδη διαλυθεί κι αν δεν είχε συμβεί αυτό, τότε σίγουρα θα διαλυόμασταν του χρόνου. Δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με τον Travis, δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Περισσότερο σχετίζεται με τη χημεία της μπάντας, η οποία δεν λειτουργούσε πλέον. Δεν μπορούσαμε να δουλέψουμε μαζί πλέον και βαθιά μέσα μου γνώριζα πως ο αποχωρισμός ήταν η μοναδική λύση. Ο αντικαταστάτης του, ο Nick Augusto, είναι από τεχνικής άποψης σε θέση να παίξει όλα τα μέρη του Travis άνετα και ακόμη παραπάνω. Άσχετα αν μιλάμε για grind ή για τεχνικό death metal, το έχει. Να φανταστείς αναγκαστήκαμε να τον φρενάρουμε λίγο, αφού στις πρόβες είχε φορτώσει κάθε σημείο με δίκασες, αλλαγές και εξωφρενικά blastbeats. Ο μπασίστας μας, ο Paulo Gregoletto, ταίριαξε αμέσως μαζί του, σχηματίζοντας ένα δυνατό rhythm section και ήταν αυτός, που του έδειξε ότι μερικές φορές έχει νόημα να παίζει κανείς πιο απλά και straight forward. Ένα κομμάτι όπως το “Of all these yesterdays” στηρίζεται πολύ στην απλότητά του.
Η αλήθεια είναι ότι η εισαγωγή του κομματιού, με τα μελωδικά φωνητικά, μου έφερε προς PINK FLOYD.
Μου αρέσει όταν συνθέσεις μας δημιουργούν συγκεκριμένες ατμόσφαιρες. Και να φανταστείς ότι το συγκεκριμένο κομμάτι την τελευταία στιγμή συμπεριλήφθηκε στο δίσκο, αφού στην αρχή δεν βρίσκαμε άκρη μ’ αυτό. Με το που άρχισε ο Nick να γκρουβάρει όμορφα και να πιάνει αυτά τα παιξίματα, μας έκανε «κλικ», και είχε νόημα να το ολοκληρώσουμε. Τα blastbeats, που παίζει στο δίσκο είναι απίστευτα έντονα. Αυτή τη φορά χωρίσαμε κατά κάποιο τρόπο και τα κιθαριστικά μέρη. Εγώ ανέλαβα τα πιο μελωδικά, ενώ ο Corey Beaulieu πατάει τέρμα το γκάζι, χωρίς να υπερισχύουν τα εγώ ανάμεσά μας.
Kατά τη διάρκεια της δημιουργία του “In waves” δεν υπήρξαν στιγμές, που να φοβηθήκατε ότι αυτό που είχατε κατά νου, οι απαιτήσεις του concept, ίσως να ήταν υπερβολικά και πάνω από τις δυνατότητές σας σήμερα ως μπάντα;
Σίγουρα! Αλλά όποιος δεν ρισκάρει, δεν κερδίζει. Υπήρξαν ημέρες, που έπιανα το κεφάλι μου απελπισμένος και ήμουν σίγουρος, ότι δεν πρόκειται να προλάβουμε τις ημερομηνίες για το δίσκο. Όλα τα προβλήματα ωστόσο και οι αμφιβολίες, διαλύθηκαν όσο γρήγορα δημιουργήθηκαν. Φυσικά και βοήθησε σ’ αυτό τα μέγιστα η δισκογραφική μας εταιρεία, η οποία μας στήριξε σε όλα τα επίπεδα και με κάθε τρόπο. Κι αυτό, ακόμη κι όταν ο Πρόεδρος της εταιρείας είχε ένα τεράστιο ερωτηματικό στο πρόσωπό του, όταν του εξήγησα ότι όλα τα βίντεο της μπάντας από εδώ και στο εξής θα συνεχίζουν την ιστορία του πρώτου βίντεο κλιπ, το οποίο όμως δεν γνωρίζω ακόμη αν πραγματεύεται κάτι που λαμβάνει χώρα στο παρελθόν, στο παρόν ή στο μέλλον (γέλια).
Μήπως αυτό είναι τελικά το βαθύτερο νόημα πίσω από το “In waves”; Ότι τα πάντα βρίσκονται εν κινήσει, εξελίσσονται και μεταλλάσσονται και κάποιος δεν μπορεί να γνωρίζει πώς θα καταλήξουν στο τέλος;
Όχι. Αυτήν την εκδοχή την ακούω για πρώτη φορά ξέρεις.
Ας πούμε λίγες κουβέντες και για μερικά κομμάτια του δίσκου. Το “Inception of the end” περιλαμβάνει για παράδειγμα έναν περίεργο συνδυασμό από blastbeats και φωνητικές μελωδίες αλά QUEEN.
Άρρωστο, σωστά; Κι όμως, αυτό ο στυλιστικός αναρχισμός λειτουργεί άριστα κατά τη γνώμη μου. Ίσως να το κάνουμε και α καπέλα στο μέλλον, ποιος ξέρει. Διήρκησε αρκετά μέχρι να το ηχογραφήσουμε και να μείνουμε ικανοποιημένοι με το τελικό αποτέλεσμα, ωστόσο η σκληρή δουλειά άξιζε πραγματικά. Για εμένα προσωπικά αποτελεί ένα από τα highlights του νέου δίσκου. Δουλέψαμε τρομερά σκληρά για να πετύχουμε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Να φανταστείς δουλεύαμε για 8 συνεχείς μήνες τα κομμάτια και όταν μπήκαμε στο στούντιο ήμασταν άριστα διαβασμένοι.
Τα “Watch the world burn” & “Built to fall” είναι πιο απλά στη δομή και θα τα γουστάρουν άμεσα οι metal οπαδοί.
Το “Built to fall” πρωτο-συνθέθηκε πριν δύο χρόνια περίπου, ενώ το “Watch the world burn” είναι νέο, το γράψαμε στο στούντιο μέσα από μία ιδέα, η οποία προήλθε από ένα demo του Paulo. Θεωρώ ότι ποτέ πριν δεν είχαμε γράψει κάτι ανάλογο, οπότε ναι, αισθάνομαι περήφανος γι’ αυτό. Γενικά ο νέος δίσκος περιλαμβάνει κομμάτια με νέους ήχους για εμάς. Πρόκειται με κάθε σιγουριά την πιο πλούσια και δυνατή μας δουλειά.
Συνέντευξη : Thomas Kupfer
Μετάφραση : Μίλτος Λυμπιτσούνης
www.trivium.org
www.myspace.com/trivium
Δισκογραφία
Ember To Inferno (2003)
Ascendancy (2005)
The Crusade (2006)
Shogun (2008)
In Waves (2011)
