Πέμπτος δίσκος για τους Σουηδούς στα 15 σχεδόν χρόνια ύπαρξης τους. Για έναν ακόμα δίσκο έχουμε νέο drummer, με τον Daniel “El Danno” Israelsson να παίρνει την θέση του Axel “Enzo” Larsson πίσω από το drumkit. Τα υπόλοιπα μέλη παραμένουν ο Oskar “Ozo” Cedermalm στα φωνητικά/μπάσο και ο Niklas “Dango” Kallgren στην κιθάρα. Σ’ ένα ακόμα άλμπουμ, δεν ξέφυγαν από τον γνώριμο ήχο τους και κινούνται σε ασφαλή ύδατα καθώς μας προσφέρουν τα γνωστά fuzzy riffs, εκτενή jamm-αρίσματα, και ο νέος drummer φαίνεται να δένει «γάντι» με τα υπόλοιπα μέλη χωρίς να επηρεάζει δραστικά τον ήχο τους.
Τον δίσκο ανοίγει το 8λεπτο “Calm Before The Storm”, που όπως και ο τίτλος του μας προϊδεάζει, ξεκινάει με πολύ ήρεμο ρυθμό δίνοντας χώρο στα φωνητικά να βγουν μπροστά και να δώσουν μία ιδιαίτερη χροιά στο τραγούδι και στην συνέχεια το φρενήρες fuzzy riff-άρισμα του Dango μας δίνει μια ιδέα για το τι θα επακολουθήσει στον δίσκο. Στην συνέχεια το “Hawkshaw”, όπου το intro του μπάσου με τα drums και στην συνέχεια η fuzz επίθεση με τις κιθάρες, το κατατάσσουν στα καλύτερα τραγούδια του δίσκου μαζί με το “The Contract” που έχει την ίδια δομή συνθετικά με το “Hawkshaw”, με την διαφορά ότι είναι πιο heavy. Ο χαοτικός ήχος στα drums το κατατάσσει στα πιο sludge/prog κομμάτια του δίσκου. Υπάρχουν και mid-tempo τραγούδια όπου δεν είναι τόσο έντονη η παρουσία των fuzz ήχων στην κιθάρα, όπως το “Fiend” όπου τα drums δίνουν εξαιρετικό ρυθμό και είναι κατά την προσωπική μου άποψη το τραγούδι με τα πιο ιδιαίτερα και χαρακτηριστικά φωνητικά του Ozo. Τα φωνητικά του δίνουν μια ποικιλία και εύρος, που δεν έχουν τα υπόλοιπα τραγούδια σε τέτοιο βαθμό. Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και το εφτάλεπτο “Storyline” που αλλάζει ο ήχος και το στυλ μουσικής σε αυτό το τραγούδι και τα φωνητικά βγαίνουν πάλι μπροστά με αποτέλεσμα να κλέβουν την παράσταση. Το χαρακτηρίζει η στιβαρότητα από την μία αλλά από την άλλη είναι χαλαρωτικό, εύκολο και ταξιδιάρικο. Εξαιρετική πινελιά είναι και το “Gehenna” όπου οι κιθάρες δίνουν στο δίσκο μια ευαίσθητη σουηδική μουσικά προσέγγιση που χαρακτηρίζει την μουσική των TRUCKFIGHTERS και στους παλιότερους δίσκους τους.
Οι TRUCKFIGHTERS προσέφεραν έναν καλό δίσκο ο οποίος απαιτεί αρκετά ακούσματα για να παρατηρήσεις τις λεπτομέρειες που έχουν τα τραγούδια. Μετά από 15 χρόνια παρουσίας και έχοντας κυκλοφορήσει ήδη 4 δίσκους πριν τον “V”, δεν περιμέναμε να ακούσουμε κάτι τρομακτικά διαφορετικό καθώς η μπάντα έχει βρει τον ήχο και το στυλ της. Παρόλα αυτά είναι ένας δίσκος που δεν κουράζει και σε «ταξιδεύει», με όλα τα στοιχεία των TRUCKFIGHTERS που τους χαρακτηρίζουν και τους ξεχωρίζουν ως μπάντα. O “V” έχει όλες τις απαραίτητες πινελιές εξέλιξης και φρεσκάδας που απαιτείται για να μας κεντρίσουν το ενδιαφέρον για ένα ακόμα δίσκο και φυσικά για να αναμένουμε με την ίδια ανυπομονησία και το επόμενο πόνημά τους.
7,5 / 10
Θάνος “Thanoz” Κολοκυθάς
