Oi TRYYGON είναι το σχήμα ενός Αμερικανού με φιλοδοξία να παρουσιάσει κάτι καινούριο στον, ήδη, κορεσμένο χώρο του black metal. Ήρθαμε σε επαφή μαζί του με αφορμή το πρώτο του album, “Exilium”.
Πότε ξεκίνησες τους TRYYGON? Ήταν στην αρχή ένα side project που έπαιζες όλα τα όργανα μόνος σου σαν one–man band; Τί σημαίνει το όνομα της μπάντας σου;
Έγραψα το “The First Sin” στα τέλη του 2015 με αρχές του 2016. Εκείνη την περίοδο δεν είχα κάποια πλάνα γι’αυτό, αλλά κατέληξα να του δώσω το όνομα “The First Sin”, γιατί ήταν το πρώτο τραγούδι που συνέθεσα επαγγελματικά. Έγραψα το “Εxilium Dominae” περίπου 6 μήνες μετά το “The First Sin” και έτσι αποφάσισα να πάρω στα σοβαρά τη μουσική μου. Εμπνεύστηκα το όνομα “Tryygon” όταν ήμουν ακόμα παιδί και το χρησιμοποιούσα για πολλά πράγματα που έκανα από τότε. Δεν είχα όνομα για το project μου, αλλά ήξερα ότι το όνομα μου στη σκηνή θα είναι Tryygon. Δεν βρήκα ποτέ μου άλλους μουσικούς που να βλέπουν σοβαρά ή να είναι αρκετά έμπειροι για να κάνουν αυτό που είχα ανάγκη να κάνω κι έτσι είπα «θα το κάνω μόνος μου». Έτσι χρησιμοποίησα το όνομα μου και για το όνομα του project από τη στιγμή που ξεκίνησε και είναι ακόμα solo project.
Κυκλοφόρησες το ντεμπούτο σου μόνος σου. Είχες πριν επαφές με εταιρίες πρίν; Πόσο δύσκολο ήταν να το κυκλοφορήσεις μόνος σου;
Δεν ήρθε καμία εταιρία σε επαφή μαζί μου. Δεν είχα δημοσιεύσει τη μουσική μου όταν ξεκινούσα, οπότε δεν είχαν ακούσει τίποτα για εμένα. Ήταν μια ωραία εμπειρία για μένα να κάνω τα πάντα μόνος μου , καθώς έτσι έμαθα πως λειτουργεί η διαδικασία. Είμαι όμως ακόμα πολύ ασαφής, μιας και δεν υπάρχει ακόμα συνεργασία με εταιρία.
Πιστεύεις ότι το internet και τα κοινωνικά δίκτυα όπως το facebook και οι streaming υπηρεσίες όπως το Spotify, βοηθούν στο να γίνει γνωστή μια μπάντα, περισσότερο από μια εταιρία;
Πιστεύω ότι όλα έχουν να κάνουν με το πως το παρουσιάζεις και σε ποιο κοινό απευθύνεσαι. Ο χώρος που κινούμαι είναι συγκριτικά πιο απόκρυφος από τους πιο επιτυχημένους καλλιτέχνες στο SoundCloud. Φαντάζομαι ότι εξαρτάται και από την ίδια την εταιρία. Αν είχα υπογράψει στη Nuclear Blast ή στη Century Media, είμαι σίγουρος ότι θα είχα κερδίσει μεγαλύτερο αντίκτυπο, γρηγορότερα από ό,τι με μια μικρή εταιρία.
Φαίνεται ότι έχεις ένα concept στο μυαλό σου γι αυτόν τον δίσκο. Θα συνεχίσεις και στο μέλλον να έχεις μια ενότητα στους στίχους που γράφεις;
Μέχρι τώρα αυτό είναι το πλάνο. Το επόμενο album ίσως να είναι λίγο πιο ευθύ στιχουργικά από ό,τι το “Exilium».
Εχεις πλάνο να παίξεις live; Αν ναι, ποια θα είναι τα κριτήρια σου για να επιλέξεις μουσικούς για τις συναυλίες των TRYYGON?
Σχεδιάζω να κάνω συναυλίες τη στιγμή που θα μπορώ να βρω μουσικούς. Θα χρειαστώ έναν μπασίστα, τουλάχιστον έναν κιθαρίστα και έναν drummer. Αρκεί να μπορούν να παίξουν το υλικό. Έχω κάποιες επαφές τώρα, οπότε θα δούμε.
Ποια είναι η κύρια επιρροή σου γενικά και στο black metal ειδικότερα; Φαίνεται να μην έχεις τον κλασικό ήχο black metal των 90s στα κομμάτια σου.
Τείνω να βλέπω το black metal σαν έναν καταλύτη. Προσθέτω μουσική από άλλα είδη για να δημιουργήσω τον τέλειο ήχο για κάθε κομμάτι. Έμαθα να παίζω κιθάρα παίζοντας CHILDREN OF BODOM, ARCH ENEMY, DIMMU BORGIR και με οποιαδήποτε άλλη μπάντα ασχολιόμουν σοβαρά, εκείνη την περίοδο. Αντλώ έμπνευση στη riffολογία μου από τους DIMMU BORGIR (ειδικά το “In Sorte Diaboli” και το “Enthrone Darkness Triumphant”), τους BELPHEGOR και τους GORGOROTH. Στη δομή του album και στο στυλ φωνητικών αντλώ κάποια έμπνευση από τους CARACH ANGREN. Όσο απολαμβάνω το κλασικό 90s black metal στυλ, νομίζω ότι υπάρχει ένα στίγμα για τις leading και aspiring μπάντες/καλλιτέχνες που επικεντρώνονται αποκλειστικά στο κλασικό «αυτό το album ηχογραφήθηκε με κακής ποιότητας ακουστικά. Γίνονται πολλά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση ήδη και νομίζω ότι είναι καιρός ξανά για φρέσκο ήχο στο black metal.
Εχεις επαφές με άλλες black metal μπάντες; Θεωρείς τον ευατό σου μέρος του USBM – US Black metal;
Μιλάω συχνά με τον Seregor των CARACH ANGREN. Για την ακρίβεια, εκείνος έφτιαξε τη μάσκα που φοράω συχνά στις φωτογραφίσεις, Είμαι επίσης drummer στους Nark’heth, αν και είμαστε περισσότερο doom metal. Όσον αφορά το USBM, δεν είμαι σίγουρος ότι θα κατηγοριοποιούσα τον εαυτό μου κάπως έτσι, μιας και δεν μου αρέσει η σύνδεση μου με τις ΗΠΑ και είμαι εξοικειωμένος με την κουλτούρα του black metal εδώ, καθώς δεν είναι ενιαία σε όλη την επικράτεια.
Πόσο σημαντικές είναι οι φωτογραφίσεις για σένα; Ποια είναι η προσέγγιση σου;
Οι φωτογραφίσεις αποτελούν μεγάλο κομμάτι της προβολής μου. Θα πηγαίνω συχνά σε δημόσιους χώρους, φέρνοντας μαζί μου πράγματα που ξεχωρίζουν, όπως η μάσκα ή η κιθάρα μου. Ο κόσμος βλέπει έναν τύπο να παίρνει επαγγελματικές φωτογραφίες με εμένα να κρατώ αυτά τα αντικείμενα και θα το θυμάται. Είμαι το μαύρο πρόβατο – ή τράγος, έστω – εδώ στην Γιούτα. Σίγουρα μπορώ να προκαλέσω εντύπωση .
Εχεις κάποιο πλάνο για καινούρια κυκλοφορία σύντομα; Δώσε μας λεπτομέρειες για τα πλάνα σου.
Δουλεύω σε ακόμα ένα album το οποίο ευελπιστώ να κυκλοφορήσει του χρόνου το καλοκαίρι. Αυτό το album θα είναι γραμμένο περισσότερο σαν ένα παραμύθι και θα διαδραματίζεται στη Γερμανία. Χωρίς να θέλω να αποκαλύψω την ιστορία τόσο νωρίς, θα επικεντρωθεί σε έναν εξόριστο κι ένα πλάσμα που μοιάζει με μάγισσα και ζει στο δάσος. Το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής έχει γραφτεί και κάποια κομμάτια έχουν ηχογραφηθεί. Θα έχει περισσότερα όργανα . θα έχει λίγο διαφορετικό ήχο κι αίσθηση , αλλά θα παραμένει ένα album των TRYYGON.
Τι ξέρεις για την ελληνική black metal σκηνή ή ό,τιδήποτε όσον αφορά στη χώρα μας; Εχεις έρθει ποτέ στην Ελλάδα;
Αγαπάω την Ελλάδα! Ελπίζω να την επισκεφτώ σύντομα, μιας και είναι στην κορυφή της λίστας των ταξιδιών που θέλω να κάνω εδώ και αρκετό καιρό. Θαυμάζω πραγματικά την ελληνική ιστορία, ιδιαίτερα σε επίπεδο τέχνη κι αρχιτεκτονικής. Οι SEPTICFLESH είναι μια από τις αγαπημένες μου μπάντες. Τους ακούω όπως και τους ROTTING CHRIST εδώ και πολλά χρόνια , αν και ξέρω ότι δεν είναι αυστηρά “Black Metal”, καθ’εαυτού.
Λευτέρης Τσουρέας
ΥΓ: Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Ζωή Κόρκα για τη βοήθεια της στην απόδοση των απαντήσεών του στα ελληνικά.
